| dbo:abstract
|
- الإجهاض في فرنسا قانوني عند الطلب حتى 12 أسبوعًا بعد الحمل (14 أسبوعًا بعد آخر دورة شهرية). يُسمح بالإجهاض في مراحل لاحقة من الحمل إذا شهد طبيبان بأن الإجهاض سيتم لمنع حدوث إصابة دائمة خطيرة بالصحة الجسدية أو العقلية للمرأة الحامل ؛ خطر على حياة المرأة الحامل ؛ أو أن الطفل سيعاني من مرض خطير بشكل خاص معروف بأنه غير قابل للشفاء. تم تحرير قانون الإجهاض بموجب قانون الحجاب في عام 1975. (ar)
- Abortion in France is legal on demand during the first 14 weeks from conception. Abortions at later stages of pregnancy up until birth are allowed if two physicians certify that the abortion will be done to prevent injury to the physical or mental health of the pregnant woman; a risk to the life of the pregnant woman; or that the child will suffer from a particularly severe illness recognized as incurable. The abortion law was liberalized by the (fr) in 1975. (en)
- El aborto en Francia, referido al aborto inducido o interrupción voluntaria del embarazo es legal en Francia a petición de la mujer en las primeras 14 semanas de embarazo (primer trimestre). El aborto fue despenalizado desde la aprobación de la Ley Veil aprobada en 1975 y promovida por Simone Veil que complementa la Ley Neuwirth de 1972 sobre métodos anticonceptivos. Después del primer trimestre, dos médicos deben certificar que el aborto puede practicarse para prevenir lesiones permanentes graves para la salud física o mental de la mujer, por el riesgo para la vida de la misma, o que el feto sufra una enfermedad grave reconocida como incurable. (es)
- L'interruption volontaire de grossesse (IVG) est, en France, un avortement provoqué, décidé pour des raisons non médicales dans le cadre légal instauré par la loi Veil du 17 janvier 1975. Son dispositif légal est inscrit aux articles L.2211-1 et suivants du Code de santé publique. Déjà modifié en 2001, le délai pour avorter est désormais fixé à 14 semaines de grossesse (soit 16 semaines d'aménorrhée) à la suite de la loi du 2 mars 2022, visant à renforcer le droit à l'avortement. (fr)
- O aborto na França é permitido até as quatorze semanas (desde 2022) a pedido da mulher caso não tenha condições para ser mãe; por razões sociais ou económias. É exigido o aconselhamento da mulher. Permitida após as 14 semanas em caso de risco de morte ou saúde física da mulher, risco de malformação do feto. É necessária a certificação de dois médicos da situação. O aborto foi legalizado na França em 1975. Tem um período de ponderação obrigatório (mínimo 8 dias). No caso de se tratar de jovem menor de 18 anos, tem de ter consentimento de um dos pais ou de um representante legal. Cada ano há cerca de 200 mil abortos, ou seja 14 IVG por mil mulheres entre 15 e 49 anos. Nos anos 1975-1985 a ordem de grandeza da taxa aborto/nascimentos era de cerca de 33% em França, mas caiu desde então e aproxima-se lentamente de 25% nos anos 2000. Depois do pico de 1976 a tendência é de uma diminuição regular. O aborto clandestino permaneceu um fenómeno significativo até 1995, altura em que começou a regredir. Foi só em 2003 que esses casos, tidos como marginais, desapareceram das estatísticas oficiais. O aborto foi proibido durante muito tempo, havendo lugar a trabalhos forçados perpétuos, ou a pena de morte (Marie-Louise Giraud, abortadeira durante a guerra, foi guilhotinada a 30 de Julho de 1943). A legalização da Interrupção Voluntária da Gravidez resultou de um movimento conduzido pelas feministas, baseando-se em vários argumentos:
* A ideia segundo a qual o direito ao aborto relevava do direito a dispor do seu corpo;
* O facto que as IVG clandestinas se desenrolavam em condições sanitárias preocupantes;
* A ideia que o acesso à contracepção seria insuficiente, pois não há nenhum método contraceptivo 100% infalível. Em 1972, o processo de Bobigny, onde foi julgada uma rapariga menor após uma violação, tornou-se num processo político à volta do aborto, que desencadeou grandes debates e desembocou na absolvição da arguida. A IVG foi despenalizada em 1975, sob o impulso de Simone Veil, ministra da saúde. O aborto é reembolsado pela segurança social desde 1982. Até 1992 o direito francês conhecia a infracção de aborto. Pois a lei de 1975 apenas criou um justificativo que permitia evitar perseguições penais, Doravante a IVG é defendida como um direito, ou como uma liberdade para as mulheres no limite das doze primeiras semanas de gestação. A lei de 2004 autorizou a utilização do RU 486 para realizar um aborto medicamentoso no médico de família. (pt)
- L'aborto in Francia è legale su richiesta fino a 12 settimane dopo il concepimento (14 settimane dopo l'ultimo ). Gli aborti nelle fasi successive della gravidanza sono consentiti solamente se due medici certificano che l'aborto sarà eseguito per prevenire gravi lesioni permanenti alla salute fisica o mentale della donna incinta; un rischio per la vita della donna incinta; o che il bambino soffrirà di una malattia particolarmente grave riconosciuta incurabile. La legalizzazione si realizzò grazie alla Legge Veil nel 1975. (it)
- Искусственным (добровольным) прерыванием беременности во Франции считается искусственный аборт, произведённый по желанию женщины в отсутствии медицинских показаний. Впервые его возможность была введена в 1975 году законом Симоны Вейль. Законодательные основания для искусственного прерывания беременности содержатся в статье L.2211-1 и соответствуют Кодексу общественного здравоохранения Франции. (ru)
- Штучним (добровільним) перериванням вагітності у Франції вважається штучний аборт, зроблений на вимогу жінки за відсутності медичних показань. Вперше його можливість ввів 1975 року закон Сімони Вейль. Законодавчі підстави для штучного переривання вагітності містяться в статті L. 2211-1 і наступних за нею Кодексу охорони здоров'я Франції. (uk)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 12408 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| rdfs:comment
|
- الإجهاض في فرنسا قانوني عند الطلب حتى 12 أسبوعًا بعد الحمل (14 أسبوعًا بعد آخر دورة شهرية). يُسمح بالإجهاض في مراحل لاحقة من الحمل إذا شهد طبيبان بأن الإجهاض سيتم لمنع حدوث إصابة دائمة خطيرة بالصحة الجسدية أو العقلية للمرأة الحامل ؛ خطر على حياة المرأة الحامل ؛ أو أن الطفل سيعاني من مرض خطير بشكل خاص معروف بأنه غير قابل للشفاء. تم تحرير قانون الإجهاض بموجب قانون الحجاب في عام 1975. (ar)
- Abortion in France is legal on demand during the first 14 weeks from conception. Abortions at later stages of pregnancy up until birth are allowed if two physicians certify that the abortion will be done to prevent injury to the physical or mental health of the pregnant woman; a risk to the life of the pregnant woman; or that the child will suffer from a particularly severe illness recognized as incurable. The abortion law was liberalized by the (fr) in 1975. (en)
- L'interruption volontaire de grossesse (IVG) est, en France, un avortement provoqué, décidé pour des raisons non médicales dans le cadre légal instauré par la loi Veil du 17 janvier 1975. Son dispositif légal est inscrit aux articles L.2211-1 et suivants du Code de santé publique. Déjà modifié en 2001, le délai pour avorter est désormais fixé à 14 semaines de grossesse (soit 16 semaines d'aménorrhée) à la suite de la loi du 2 mars 2022, visant à renforcer le droit à l'avortement. (fr)
- L'aborto in Francia è legale su richiesta fino a 12 settimane dopo il concepimento (14 settimane dopo l'ultimo ). Gli aborti nelle fasi successive della gravidanza sono consentiti solamente se due medici certificano che l'aborto sarà eseguito per prevenire gravi lesioni permanenti alla salute fisica o mentale della donna incinta; un rischio per la vita della donna incinta; o che il bambino soffrirà di una malattia particolarmente grave riconosciuta incurabile. La legalizzazione si realizzò grazie alla Legge Veil nel 1975. (it)
- Искусственным (добровольным) прерыванием беременности во Франции считается искусственный аборт, произведённый по желанию женщины в отсутствии медицинских показаний. Впервые его возможность была введена в 1975 году законом Симоны Вейль. Законодательные основания для искусственного прерывания беременности содержатся в статье L.2211-1 и соответствуют Кодексу общественного здравоохранения Франции. (ru)
- Штучним (добровільним) перериванням вагітності у Франції вважається штучний аборт, зроблений на вимогу жінки за відсутності медичних показань. Вперше його можливість ввів 1975 року закон Сімони Вейль. Законодавчі підстави для штучного переривання вагітності містяться в статті L. 2211-1 і наступних за нею Кодексу охорони здоров'я Франції. (uk)
- El aborto en Francia, referido al aborto inducido o interrupción voluntaria del embarazo es legal en Francia a petición de la mujer en las primeras 14 semanas de embarazo (primer trimestre). El aborto fue despenalizado desde la aprobación de la Ley Veil aprobada en 1975 y promovida por Simone Veil que complementa la Ley Neuwirth de 1972 sobre métodos anticonceptivos. (es)
- O aborto na França é permitido até as quatorze semanas (desde 2022) a pedido da mulher caso não tenha condições para ser mãe; por razões sociais ou económias. É exigido o aconselhamento da mulher. Permitida após as 14 semanas em caso de risco de morte ou saúde física da mulher, risco de malformação do feto. É necessária a certificação de dois médicos da situação. O aborto foi legalizado na França em 1975. Tem um período de ponderação obrigatório (mínimo 8 dias). No caso de se tratar de jovem menor de 18 anos, tem de ter consentimento de um dos pais ou de um representante legal. (pt)
|
| rdfs:label
|
- Abortion in France (en)
- الإجهاض في فرنسا (ar)
- Aborto en Francia (es)
- Interruption volontaire de grossesse en France (fr)
- Aborto in Francia (it)
- Aborto na França (pt)
- Аборты во Франции (ru)
- Аборти у Франції (uk)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
.png?width=300)
.png?width=300){kind=link}
.png){kind=link}
.png){kind=link}
