Islla Stosch

Islla Stosch
Situación
País	Chile
Rexón	Rexón de Magallanes y de l'Antártica Chilena
Tipu	islla
Asitiáu en	Océanu Pacíficu
Coordenaes	49°08′00″S 75°25′00″W
Islla Stosch Islla Stosch (Chile)
Datos
Altitú media	368 m
Superficie	357,3 km²

La islla Stosch ta asitiada nel océanu Pacíficu na rexón austral de Chile, al sur del golfu de Penas. Forma parte del archipiélago Campana.

Alministrativamente, pertenez a la provincia Última Esperanza de la XII Rexón de Magallanes y l'Antártica Chilena.

Dende hai aprosimao 6.000 años les sos mariñes fueron habitaes pol pueblu kawésqar. A empiezos del sieglu XXI esti pueblu fuera práuticamente escastáu pola aición del home blancu.

Allugamientu

Mapa de la islla

Ta asitiada en 49°08′S 75°25′W. De forma bien irregular y direición averada NNE-SSO tien una llongura de 19 milles y un anchu mediu de 6 milles. Forma parte del archipiélago Campana. Les sos llendes son: al norte'l canal Cuadonga, al este'l canal Ladrillero, al sur el golfu Ladrillero y al oeste los canales Orella y Cuadonga.

Xeoloxía y orografía

Son una socesión de tierres altes y barrancosas con numberosos cumes y puexos bien paecíos ente sigo. Los sos cabos y puntes terminen en forma abrupta. Lo anterior, xuníu al silenciu y soledá de la redolada faen d'estes islles y canales una de les rexones más belles del planeta.

Les mariñes son acantiladas y les sos canales polo xeneral son llimpios y abiertos, onde hai estorbises estos tán invariablemente marcaos por sargazos. El llau SO de la islla ye bien predresu y puerco hasta más de 7 milles de la tierra.

Esisten altores bastante notables que sirven pa reconocer la entrada a los distintos senos, canales o badees. Estes tán claramente indicaes nes respeutives cartes y carreros de la rexón. Destaquen el picu Aguyereties y el monte Nadelkissen de 960 metros y na parte occidental los picos Quo Vadis de 907 metros y Filu.

Tol archipiélagu patagónico data de la dómina terciaria y ye productu de la mesma causa xeolóxica que fizo apaecer primero la cordal de la Mariña y depués la de los Andes. Na edá glacial, tomó'l so aspeutu actual siendo la continuación escontra'l sur del cordal de la Mariña.

Ye d'orixe ígneu pola clase de roca que la constitúi y pol so relieve aspru ya irregular, característicu de les cadenes d'erupción.

Climatoloxía

La rexón ye afeutada de cutio por vientos del oeste y pol pasu frecuente de sistemes fronteros. Estos sistemes fronteros xenerar na llatitú 60° S, zona na que conflúin mases d'aire subtropical y mases d'aire polar creando una petrina de baxes presiones que forma los sistemes fronteros.

Esta área tien un clima que se conoz como “templáu fríu lluviosu” que s'estiende dende partir sur de la X Rexón de Los Lagos hasta'l estrechu de Magallanes. Equí rexístrense les máximes cantidaes de precipitaciones, en islla Guarello algamáronse hasta 9.000 mm añales.

La nubosidad atmosférica ye alta, los díes estenos son escasos. L'amplitú térmica ye amenorgada, la oscilación añal ye d'aprosimao 4° C con una temperatura medio de 9°C. Bastia mientres tol añu siendo más lluviosu escontra la seronda.

Oceanografía

Na so mariña oriental ta'l senu y puertu Araya, esti postreru ye abrigáu y seguro, ufierta bon tenedero en fondu de fango y sable.

Historia

A cuntar de 1520, col descubrimientu del estrechu de Magallanes, poques rexones fueron tan esquizaes como la de los canales patagónicos. Nes cartes antigües la rexón de la Patagonia, ente los paralelos 48° y 50° Sur, apaecía ocupada casi puramente por una gran islla denominada “Campana” separada del continente pola canal de la nación Calén”, nación que se supunxo esistió hasta'l sieglu XVIII ente los paralelos 48° y 49° de latitud sur.

Dende mediaos del sieglu XX eses canales son percorríos con seguridá por grandes naves de toles naciones, gracies a les numberoses reconocencies y trabayos hidrográficos efectuaos neses peligroses mariñes.

Por más de 6.000 años estes canales y les sos mariñes fueron percorríes polos kawésqar, indíxenes, nómades canoeros. Hai dos hipótesis sobre la so llegada a los llugares de poblamientu. Una, que procedíen del norte siguiendo la ruta de los canales chilotes y que travesaron escontra'l sur cruciando'l ismu de Ofqui. La otra ye que procedíen dende'l sur y qu'al traviés d'un procesu de colonización y tresformamientu de poblaciones cazadores terrestres, procedentes de la Patagonia Oriental, poblaron les islles del estrechu de Magallanes y xubieron poles canales patagónicos hasta'l golfu de Penas. A empiezos del sieglu XXI esti pueblu fuera práuticamente aniquiláu pola aición del home blancu.

Ver tamién

• Orografía
• Xeoloxía
• Glaciación Würm (Edá de Xelu)
• Islles de Chile
• Xeografía de Chile
• Chile insular
• Islles de Chile
• Golfos per superficie
• Historia de la patagonia
• Patagonia chilena
• Pueblos orixinarios chilenos
• Parques nacionales de Chile
• Canales patagónicos
• Canales fueguinos
• Muséu Acatushun
• Estancia Harberton

Bibliografía utilizada

• Institutu Xeográficu Militar (1970). Atles de la República de Chile. Santiago - Chile - Institutu Xeográficu Militar. Segunda edición.
• Institutu Hidrográficu de l'Armada de Chile (1974). Atles Hidrográficu de Chile. Valparaíso - Chile - Institutu Hidrográficu de l'Armada. Primer edición.
• Institutu Hidrográficu (1982). Carreru de la Mariña de Chile Volume III. Valparaíso - Chile - Institutu Hidrográficu de l'Armada. 5ª edición.
• Magallanes, Rexón (2018). Gobierno de Chile - Rexón de Magallanes. https://www.gob.cl/rexones/region-de-magallanes/. Consultáu'l 21 d'abril de 2018. 

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre les islles de Chile.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre la flora de Chile.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre la fauna de Chile.
• Directemar - Armada de Chile
• Reglamentu de practicaje y pilotaje - Armada de Chile.
• Revista Mar Lliga Marítima de Chile.
• Oceanografía xeolóxica UCV

• Datos: Q3646278