Estáu d'Hidalgo
| Estáu d'Hidalgo | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Alministración | |||
| País |  Méxicu | ||
| ISO 3166-2 | MX-HID | ||
| Tipu d'entidá | estáu de Méxicu | ||
| Capital | Pachuca de Soto | ||
Gobernador de Hidalgo (es)  | Omar Fayad | ||
| Nome oficial | Estado Libre y Soberano de Hidalgo (es) | ||
| Nome llocal | Hidalgo (es) | ||
| Xeografía | |||
| Coordenaes | 20°28′42″N 98°51′49″W / 20.4783°N 98.8636°O | ||
.svg) | |||
| Superficie | 20821.4 km² | ||
| Llenda con |
Estáu de Méxicu, Querétaro (es) , Estado de Veracruz (es) , San Luis Potosí, Puebla y Tlaxcala (es) | ||
| Puntu más altu |
Cerro la Peñuela (es) | ||
| Puntu más baxu | Huejutla de Reyes | ||
| Altitú media | 1918 m | ||
| Demografía | |||
| Población | 3 082 841 hab. (2020) | ||
| Densidá | 148,06 hab/km² | ||
| Más información | |||
| Estaya horaria | UTC−06:00 | ||
| Fundación | 1869 | ||
| hidalgo.gob.mx | |||
 | |||
Hidalgo, oficialmente Estáu Llibre y Soberanu d'Hidalgo, ye unu de los trenta y un estaos que, xunto cola Ciudá de Méxicu, conformen Méxicu. La so capital y ciudá más poblada ye Pachuca de Soto.
Ta allugáu na rexón esti del país, llindando al norte con San Luis Potosí y Veracruz, al este con Puebla, al sur con Tlaxcala y l'estáu de Méxicu, y al oeste con Querétaro.[1] Con 20 813 km², representando'l 1.06 % de la superficie de Méxicu,[1][2] ye'l sestu estáu menos estensu —per delantre de Querétaro, Colima, Aguascalientes, Morelos y Tlaxcala, el menos estensu—.
Atópase allugáu ente les coordenaes: al norte, 21° 23' 55; al sur, 19° 35' 52 de la llatitú norte; al este, 97° 59' 06; al oeste, 99° 51' 34 de la llonxitú oeste.[. 1] Ta conformáu por ochenta y cuatro conceyos.[3]
Según l'últimu censu disponible (INEGI, 2015) l'estáu tien una población total de 2 858 359; esto ye, el 2.3 % del total del país.[4] D'esos habitantes, 1 489 334 son muyeres, y 1 369 025 son hombre.[4] Los pueblos indíxenes con mayor guarda dientro del estáu son los otomíes, nahues y tepehuas.[5] La información más recién alluga a Hidalgo con un Índiz de desenvolvimientu humanu estatal de 0.723 Mediu (2015).[6] El Productu Internu Brutu d'Hidalgo foi de 264 242 millones de pesos;[nota 1][7][8] y apurre el 1.7 % al PIB nacional.[9][10]
El rexistru arqueolóxicu más antiguu atopáu n'Hidalgo ye un hachu, topada en Huapalcalco.[. 2][. 3][11][12] Nel actual territoriu d'Hidalgo habitaron numberosos grupos indíxenes, principalmente los tolteques, quien fundaron Tulancingo y Tula.[13] Nel SIEGLU|XIV||s|1}} los mexicas estableciéronse y por cuenta de la cercanía d'esta rexón al respeutive de la gran Tenochtitlán, la conquista española llegó llueu a suelu hidalguense.[13]
Mientres la Nueva España afayar en 1552 les mines de plata de Mineral del Monte y Pachuca.[13] Mientres la Independencia de Méxicu, el primer llevantamientu insurxente ye producíu por Julián Villagrán en Huichapan; en 1821, mientres la consumación, los xenerales insurxentes Nicolás Bravo y Guadalupe Victoria llegaron a Tulancingo.[13]
El 16 de xineru de 1869, el Congresu de la Unión emitió'l Decreto d'Ereición del Estáu d'Hidalgo, pol presidente Benito Juárez, designando como capital del estáu a la ciudá de Pachuca,[14] a la cual foi-y amestada la denominación «de Soto» en reconocencia de Manuel Fernando Soto, orixinariu de la ciudá de Tulancingo y quien ye consideráu'l más importante impulsor na creación del estáu.[14]
El Porfiriato foi un periodu d'estabilidá y enforma progresu económicu nel territoriu hidalguense especialmente nel desenvolvimientu de les obres públiques pal saneamientu de les ciudaes como Tula, Tulancingo y Pachuca.[13] Pero tamién con severes desigualdaes sociales lo que desencadeno la Revolución mexicana, llabradores inconformes del Valle del Mezquital y el Valle de Apan participaron nesti conflictu.[13]
Toponimia
[editar | editar la fonte]
L'estáu lleva como nome oficial el de Estáu Llibre y Soberanu d'Hidalgo,[15] pero conózse-y comúnmente como estáu d'Hidalgo o a cencielles como Hidalgo.[16] El nome foi designáu'l 16 de xineru de 1869, cuando'l Congresu de la Unión de Méxicu emitió'l Decreto d'ereición del estáu d'Hidalgo.[17] Asignóse-y el nome Hidalgo n'honor al consideráu padre de la patria y iniciador de la Independencia de Méxicu: Miguel Hidalgo y Costilla.[17] El so abreviatura oficialmente aceptada ye Hgo.;[17] y a los sos habitantes dáse-yos el xentiliciu de hidalguenses.
Símbolos
[editar | editar la fonte]Escudu
[editar | editar la fonte]
Reconozse como oficial l'escudu diseñáu por Diego Rivera y escurríu por José Vasconcelos nel añu de 1922; y adoptáu el día 14 d'avientu de 1979, pol decretu oficial publicáu nel Periódicu Oficial del Estáu d'Hidalgo'l 24 de xineru de 1980.[18][19] La descripción d'alcuerdu al Decretu del escudu pal estáu d'Hidalgo, ye la siguiente:[18]
Como ornamientos esteriores, dos banderes cruciaes, la del llau diestru, en color azul, conteniendo al centru la imaxe de la Virxe de Guadalupe n'encarnáu y con rellumada d'oru cola que se simboliza la nacencia de la Independencia, yá que con una bandera d'esta naturaleza, el padre Hidalgo empecipió'l movimientu insurxente. Del llau siniestru, va atopase la Bandera Nacional colos sos colores y símbolos oficiales.L'escudu consta de dos campos horizontales. Nel superior, d'azul, un monte de sinople, al centru. Esto representa la serranía hidalguense, según la crestería de les sos mines. Nel mesmu campu cimeru, del llau diestru, una campana de bronce pendiente d'un maderu, símbolu de la de Dolores, a que'l so llamáu proclamóse la independencia. Na siniestra, un gorru frigio de gules, afatáu con tres rames de lloréu, símbolos ambos de llibertá y la victoria, llograes en 1821.
Nel campu inferior, n'igualdá, una caxa de guerra, al centru, símbolu de los trés grandes movimientos sociales del país: Independencia, Reforma y Revolución. A diestra, centru y siniestra, trés horadaciones nel campu, que simbolicen les boques de mina, representando con ello la principal actividá económica del estáu, que ye la minería.Decretu del escudu pal estáu d'Hidalgo
Himnu
[editar | editar la fonte]| Videu esternu | ||
|---|---|---|
| Videu: | ||
 Himnu al Estáu d'Hidalgo | ||
Atención: esti ficheru ta agospiáu nun sitiu esternu, fuera del control de la Fundación Wikimedia. |
El himnu oficial denominar oficialmente como «Cantar de paz, d'unión y d'esperanza», consta de trés estrofes y un coru.[20] Foi escritu por Genaro Guzmán Mayer; y la composición musical tuvo al cargu de Roberto Oropeza Licona.[20]
En 1968 con motivu del Centenariu de la ereición del estáu d'Hidalgo, convocar a un concursu pa la creación d'un himnu pa la entidá.[21] El 7 d'avientu de 1968 el xuráu calificador dio primer llugar al himnu «Canto de paz, unión y esperanza», robláu por Guzmán Mayer col seudónimu Prometeo Encadenáu.[22] El xuráu tuvo integráu por Juan Castañeda, subdireutor del Institutu Hidalguense de Belles Artes; y polos profesores Raúl Osorio, Salvador Salgado y Raúl Guerrero Guerrero.[22]
El himnu tien dos versiones distintos, una apurrida al xuráu calificador col seudónimu de Prometeo Encadenáu, xunto con otros venticinco composiciones de distintes poetes.[22] Y otra modificada en partes, atribuyida a Guzmán Mayer, que foi distribuyida'l 5 de febreru de 1969 y entonada por alumnos d'escueles primaries na ceremonia conmemorativa de la promulgación de la Constitución Política de los Estaos Xuníos Mexicanos, con música de Roberto Oropeza Licona.[22]
Historia
[editar | editar la fonte]Dómina prehispánica
[editar | editar la fonte]
Muertes de la prehistoria n'Hidalgo fueron topaos nes rexones de Tepeapulco, Tulancingo, Actopan y Huichapan; la so antigüedá bazcuya ente los 14 000 y los 2500 e.C.[24][25] Huapalcalco en Tulancingo, onde los restos más antiguos de muertes humanes en territoriu hidalguense atopáronse.[11][12] Los primeres en fundar colonies nestos territorios, fueron grupos olmeques, qu'aprovecharon los bancos de jade y serpentina.[26] Mientres el Periodu Preclásicu desenvuélvese la esplotación de la obsidiana cobró relieve, como nos xacimientos de la Sierra de les Navayes.[24][25] Les primeres evidencies d'estratificación social n'Hidalgo atopáronse en La Llomba nel conceyu de Tepeji del Río de Ocampo.[. 4]
Mientres el Periodu Clásicu los teotihuacanestendiéronvos el so territoriu escontra les poblaciones allugaes n'Hidalgo, particularmente a Chingú, alcontrada ent'Atitalaquia y Tlaxcoapan, Pahñú en Tecozautla, Xihuingo en Tepeapulco, Zazacuala en Santiago Tulantepec de Llugo Guerrero y Huapalcalco en Tulancingo de Bravo.[. 5] Xihuingo ye por onde pasaba una de les rutes d'intercambiu comercial que diba de la Mesa del Centru escontra l'oriente.[23][27] Nel Periodu Epiclásico la cultura xajay, que se desenvolvió aproximao, de 450 a 950 d.C., cuntando con cinco sitio mayores n'Hidalgo: Zethé, Pahñú, Zidada, El Cerrito y Taxangú.[28][29][30] Dende Pahñú nel conceyu de Tecozautla reparar el cuetu de Hualtepec o l'Estelleru, qu'acordies con diverses investigaciones, ye'l míticu Cuetu Coatepec llugar onde nació Huitzilopochtli.[31][32]
La cultura huasteca establecer nel norte y nordés del territoriu hidalguense.[. 6] L'área de la Huasteca hidalguense, yera conocida d'antiguo col nome de Cuextlán, anque tamién se-y conocía como Tonacatlalpan, “la tierra de los sustentos”, o bien Xochitlalpan, “el llugar de les flores”.[33] Delles muertes arqueolóxiques atopar nos conceyos de Chapulhuacán, La Misión, Huejutla de Reyes, Yahualica, Jaltocán, y Tepehuacán de Guerrero.[33]
Nel Periodu Posclásico los tolteques empecipien la so pelegrinación dende un sitiu que llamen Huehuetlapallan; llegaron a Xochicoatlán y Molango, a principios el SIEGLU|VII||s|1}} pa esvalixase por distintos llugares;[13] un grupu escontra Huejutla y el más numberosu escontra Tulancingo, para d'ende volver al oeste y llegar a Tula de Allende.[13] La zona de Tollan-Xicocotitlan la so posición estratéxica dexó-y controlar productos como la turquesa, proveniente del norte de Mesoamérica.[34]
Nun se sabe la fecha exacta que llegaron al Valle del Mezquital, dellos autores afirmen que mientres la hexemonía de Tula los otomíes xugaben un papel importante na sociedá.[. 7] Dempués del colapsu de Tula, los otomíes y nahuas esvalixar hasta ocupar amplies zones de la Cuenca de Méxicu.[. 7] El Señoríu de Jilotepec entendía la rexón la porción oeste del estáu d'Hidalgo, que les sos llendes podríen trazase de norte a sur dende Zimapán, hasta Chapantongo, ya incluyía Tecozautla, Huichapan, Tepetitlán y Nopala.[. 8] Tamién Predominó'l Señoríu de Xaltocan, qu'apoderó la mayor parte de les poblaciones alcontraes al sur del territoriu hidalguense.[. 9]
Hacia l'añu 1168, la tribu mexica emigró d'Aztlán aldu al centru de Méxicu. Nel so percorríu pasó por distintos llugares del estáu d'Hidalgo, por Tollan-Xicocotitlan (Tula de Allende), onde permaneció dos décades; nel intre llegó a Atlitlalacyan (Atitalaquia) y ende establecióse por una década.[. 10] Depués treslladóse a Tlemaco (San Jerónimo Tlamaco) y Atotonilli (Atotonilco de Tula), y tuvo cinco años en cada llugar; a lo último, los mexicas fundaron la so ciudá que se llamó Tenochtitlán.[. 10] Años dempués, los mexicas y los sos aliaos apoderaron a los pueblos asitiaos nel actual territoriu hidalguense, solu dos señoríos nun fueron sometíos: el Señoríu de Metztitlán y el Señoríu de Tutotepec.[. 10]
Nel añu de 1395, el rei d'Azcapotzalco, Tezozómoc, destruyó Xaltocan.[35][36] Por esta razón, gran númberu de otomíes migraron a Metztitlán y Tutotepec; dempués de la cayida de Xaltocan, el rei de Metztitlán foi reconocíu d'equí p'arriba como l'herederu de Xólotl.[35] D'esta manera consolídase, la independencia del Señoríu de Metztitlán.[35][36] Mientres les incursiones béliques d'Ahuízotl el Señoríu de Tutotepec foi abarganáu y separáu de Metztitlán, pos al paecer antes d'esto constituyíen una sola entidá.[. 11] Alredor del añu 1400, los otomíes de Tutotepec entraron en contautu colos tepehuas.[. 9] Tamién se sabe que la población pame transitó pel noroeste del territoriu hidalguense.[. 9]
Conquista de Méxicu
[editar | editar la fonte]
Cola cayida de Tenochtitlán, el territoriu del actual estáu d'Hidalgo, que taba sometíu entós polos mexicas, pasó a ser controláu pola autoridá española.[. 12] Ante esta opresión, los señoríos de Metztitlán y Tutotepec remontar pa recuperar la so independencia.[. 12]
En 1522 Hernan Cortés unvió guerreros tlaxcaltecas, al mandu d'unu de los sos capitanes españoles, pa conquistar el Señoríu de Metztitlán.[. 12] Pola presencia de la espedición de Francisco de Garay que causó grandes desórdenes y violencia na Rexón Huasteca, n'ochobre de 1522 Hernán Cortés parte escontra la Huasteca llegando hasta'l norte de Veracruz.[37] Escontra'l fin del mesmu añu y tres 25 díes de combates sangrientos, Cortés llogró torar la resistencia y torna a Méxicu.[37] En 1523 tres el so tornó de la Huasteca, Cortés emponer a Tutotepec, ordenó aforcar al gobernante y castigó severamente a esti señoríu.[. 12]
En 1528 Francisco Téllez moteyáu "El Tuertu", y venticinco conquistadores españoles invadieron Pachuca y mataron al so xefe Ixcóatl.[. 13][38] Apoderar del cuetu El Cuixi, y ante esti acontecimientu Izcóatl, xefe de los indíxenes preparó a la so xente, pero Téllez, burlló los movimientos del enemigu y dexar pasar de llargu.[38] Entós, los españoles entraron a la población desarimada y atacaron a les muyeres y neños que quedaren nella.[38] Itzcóatl, reculó a defender el so pueblu pero'l so exércitu foi aniquiláu y la ciudá amburada.[38]
Virreinatu de Nueva España
[editar | editar la fonte]
Ente los primeros españoles que llegaron a Pachuca tuvieron Francisco Téllez y Gonzalo Rodríguez, quien construyeron les primeres cases, pa 1529-1530, la población taba yá trazada, pos se cuntaba con cais, cárcel y plaza.[39] Los primeres xacimientos de plata nel territoriu empezaron a esplotase a partir de 1534 en El Cardonal.[. 14] El virreinatu de Nueva España foi creáu oficialmente'l 8 de marzu de 1535.
Nel añu de 1537, el Valle del Mezquital poblar d'oveyes, ente que nos llanos de Apan empezar a criar gochos.[13] Nel SIEGLU|XVI||s|1}} apaecieron faciendes principalmente nes planicies del sur. Los sos estensos territorios conformar por donaciones del virréi, negociaciones, amás de los réfugos a los pueblos indíxenes de les tierres comunales.[13][40] En 1552 atopáronse otros en Mineral del Monte, Mineral del Mozu y Zimapán.[. 14] El descubrimientu de les mines en Pachuca foi realizáu'l 25 d'abril de 1552 por Alonso Rodríguez de Salgado.[41][42] En 1554 llegó a les mines de Pachuca Bartolomé de Medina, dedicóse por entero a ensayar la separación de la plata y afayaría con ésitu'l Beneficiu de patiu.[43]
A pesar de les meyores de la colonización n'otres partes de la Nueva España, na Sierra Gorda habitáu polos jonaces, pame y ximpeces, esta rexón siguía ensin control.[. 15] Dempués de delles batalles llogra'l control de la zona constrúyense distintes misiones dalgunes per parte del Colexu de Franciscanos de Pachuca.[. 15] En 1677 sublévense los indios d'Ixmiquilpan, y asesinen al Gobernador del llugar porque los obligaba a trabayar nes mines de Pachuca.[. 16] En 1700 rexístrase un fuerte hinchente na Mina del Jacal nel Distritu mineru de Pachuca.[. 17]
Nel SIEGLU|XVIII||s|1}}, Pedro Romero de Terreros fixo resurdir el mineral de Mineral del Monte, al atopar nueves y riques vetes que dieron a Pachuca una puxanza estraordinaria.[13] En 1766 Pedro Romero de Terreros pretendió suprimir el partíu y los jornales y aumentar al doble les cargues de trabayu.[44] El 28 de xunetu los mineros de la veta Vizcaina presentaron, ante los oficiales reales de la Real Caxa de Pachuca, un pliegu petitoriu que la so primer y mayor demanda yera la restitución íntegra d'estos pagos.[45][46]
El 15 d'agostu de 1766 se llanzaron a la fuelga, nel que dempués de lliberar a los presos en Pachuca, onde dan muerte al alcalde mayor de Pachuca, José Ramón de Coca; en cuantes que Romero de Terreros salva la so vida al llograr fuxir a les sos faciendes de Huasca de Ocampo.[47][48] Los barreteros aseláronse cuando'l sacerdote José Rodríguez Díaz, ordenó que saliera'l Santísimu” en pelegrinación poles mines, p'apangar la balasma.[13]
Escontra 1780 los indíxenes de dellos pueblos cercanos a Zempoala protestaron porque la Real Facienda quería cobra-yos l'impuestu al pulque.[13] El 15 de mayu de 1803 Alexander von Humboldt llega a Pachuca y visita les mines de Mineral del Monte.[49] Amás de los Prismes basálticos de Santa María Regla n'Huasca de Ocampo, el 21 de mayu parte para Atotonilco el Grande.[49] El 22 de mayu pernocta na llocalidá de Baños de Atotonilco cerca de la Villa de Madalena y la Ponte de la Madre de Dios.[49] Mientres el 23 y 24 de mayu percorrería la zona d'Actopan, pa dempués partir el 25 de mayu camín de la Ciudá de Méxicu.[49] En 1807 en Tulancingo, l'autoridá española encarceló al gobernador indíxena y a los sos oficiales porque se negaron a pagar un impuestu extra pa reparar la ilesia.[13]
Independencia de Méxicu
[editar | editar la fonte]
El primer llevantamientu armáu independentista de la rexón foi protagonizáu por Miguel Sánchez y Julián Villagrán na zona de Huichapan, quien asaltaben convóies realistes nel camín de Méxicu a Querétaro.[. 18][51] Villagrán y el so fíu José María, escorríos polos realistes, operaron na rexón dende 1810 hasta 1813, añu en que fueron prindaos y fusilaos.[13]
Los insurxentes atacaron Pachuca el 5 d'ochobre de 1810 y, nuevamente'l 23 d'abril de 1812, al mandu de Miguel Serrano, Vicente Beristáin y Pedro Espinosa.[52][53][. 19] D'esta batalla tomóse como botín 310 barras plata uno parte foi unviada a Ignacio López Rayón, otra apurrióse a José María Morelos el 14 d'ochobre de 1813.[. 20] El 10 de mayu de 1813 el comandante realista Domingo Claverino, a quien se xunieren les fuercies de Rafael Casasola, entra en Pachuca y restablez la normalidá nel trabayu de les mines.[. 21]
El 24 de mayu de 1812, José Francisco Osorno empecipia l'ataque de Tulancingo, qu'aguanta mientres seis díes hasta la llega de Domingo Claverino causando la fuxida de los insurxentes.[. 22] Finalmente, en Huejutla sublévense diversos grupos indíxenes comandados por Rafael Vizuet y Pedro Franco.[. 23] Na sierra surdieron los llamaos "Molangueros", grupos de rebeldes qu'operaben dende Molango hasta Huejutla, que la so principal aición foi la de confundise ente los vendedores de mercaos con cuenta d'arrobinar les idees de la independencia.[54]
El 25 de febreru de 1814 vuelve dase un enfrentamientu en Tulancingo.[. 24] El 27 de payares de 1814 les fuercies de Osorno ataquen la plaza d'Apan, pero nun consiguen vencer la resistencia realista, polo que se retiren pa tornar nuevamente'l 4 d'avientu, con igual resultáu.[. 25] Pa finales de 1816 y principios de 1817 el territoriu del estáu d'Hidalgo taba práuticamente en manes de los realistes.[. 26]
Servando Teresa de Mier foi encarceláu'l 13 de xunu de 1817 en Soto la Marina, d'onde foi conducíu a la ciudá de Méxicu, en que'l so trayeutu crució por Huejutla, Zacualtipán, Tulancingo, y Pachuca.[55] El 29 d'abril de 1821 Nicolas Bravo avanzó escontra Tulancingo, ocupada pol comandante español Manuel de la Concha; quien decidió abandonar la ciudá, Bravo partió na so busca y atopóse con Guadalupe Victoria.[. 27] De la Concha foi algamáu en San Cristóbal Ecatepec, dempués d'esti sucesu Bravo y Victoria tornaron a Tizayuca, onde pernoctaron y a otru día el 9 de xunu dirixir a Pachuca, onde entraron proclamando'l Plan d'Iguala.[. 27] Equí dixebráronse Bravo y Victoria; el primeru tornó a Tulancingo, y el segundu siguió a San Juan del Río p'atopase con Agustín de Iturbide.[. 27]
Primeros años del Méxicu independiente
[editar | editar la fonte]
Dempués de terminada la independencia formó'l Primer Imperiu Mexicanu, en 1823 Pedro Espinosa, gobernante de Pachuca, xuntar al Plan de Casa Mata y pronúnciase pola Primer República Federal de Méxicu.[. 28] Na so salida de Méxicu Agustín de Iturbide permanez en Tulancingo del 3 al 20 d'abril de 1823, escoltáu poles fuercies del xeneral Nicolás Bravo.[56] En 1828 les diferencies ideolóxiques enfrentaron a Nicolás Bravo y Guadalupe Victoria.[51] Bravo fíxose fuerte en Tulancingo y ente'l 6 y 7 de xineru foi atacáu por Vicente Guerrero.[51]
Mientres la Guerra d'Estaos Xuníos-Méxicu en mayu de 1847 fueron treslladaos 200 prisioneros estadounidenes a Huejutla.[. 29] El 10 de xunu les fuercies estauxunidenses avancen sobre Huejutla pa llibertar a los prisioneros, el Comandante Militar, Xeneral Francisco Garay sale al so alcuentru con tropes de Huejutla, Molango y Zacualtipán ganándolos.[. 30] El 29 d'avientu de 1847, fai la so entrada en Pachuca el segundu reximientu de voluntarios de Kentucky con cerca de 600 homes, comandado pol coronel William T. Withers, quien establez el so cuartel nel Conventu de San Francisco, ensin atopar dalgún tipu d'oposición.[57] Celedonio Dómeco de Jarauta, que al empecipiase la invasión por Veracruz, llevantó una pequeña guerrilla, tomó participación na defensa de la Ciudá de Méxicu y dempués retiróse a Tulancingo, Joseph Lane ye ordenáu a dir tres l'el 17 de febreru de 1848, quien el 19 del mesmu mes retirárase a Zacualtipán. El 25 de febreru lleguen les tropes y tomaron la población dempués d'una heroica defensa.[. 30]
La Revolución d'Ayutla foi un movimientu insurxente nel añu de 1854. En 1856 los primeros díes de febreru, pronunciar en Tulancingo Manuel Andrade, y polos mesmos díes Ignacio Solís pronunciar en Pachuca, dempués d'escribir tres díes antes una carta a Ignacio Comonfort en que-y protestaba'l so adhesión.[. 31] El 20 d'ochobre de 1856 el Coronel José Ignacio Gutiérrez entra a Pachuca al mandu de 200 homes, retiróse dempués d'apurrise dellos recursos.[. 31] En 1857 José Ignacio Gutiérrez unviáu pol Xeneral Tomás Mejía pa operar no que güei ye l'estáu d'Hidalgo, y apodérase por sorpresa de Tulancingo y dempués de Pachuca.[. 32]
El 18 de febreru de 1856 lliberales de Jacala encabezaos por Gabriel Mayorga redactaron la llamada Acta de Jacala cola que sofitaben la llibertá de cultu, igualdad ante la llei, y separación de la Ilesia y el Estáu.[. 33][58][59] Mientres la Guerra de Reforma el 23 d'abril de 1860, el Coronel lliberal Campos gana a la guarnición reaccionaria de Pachuca y fai prisioneru al xefe d'esta, Coronel Aguilar.[. 34] El 26 de mayu de 1860 Antonio Carbajal entra a Pachuca y lleva a cabu la exclaustración de los flaires del Colexu de San Francisco,[. 34] El 5 de setiembre de 1860 el Xeneral Pedro Ampudia, ocupa a Pachuca y lleva a cabu una segunda exclaustración de los flaires del Colexu de San Francisco que volviera axuntar se.[. 34] La postrera batalla d'esti conflictu desenvolver en Pachuca y Mineral del Monte, onde los conservadores; Félix María Zuloaga y Leonardo Márquez fueron vencíos pol lliberal Santiago Tapia y el coronel Porfirio Díaz el 20 d'ochobre de 1861.[60][61]
Por cuenta de la Intervención francesa en Méxicu, uando l'emperador Maximiliano I tomó posesión de la corona de Méxicu, el presidente Benito Juárez tuvo que treslladar la capital de la república a distintes rexones; mientres esti percorríu'l 31 de mayu de 1863 aldu al norte del país, la so primer parada asocedió nel pueblu de Tepeji del Río.[62] Maximiliano d'Habsburgu visitó Pachuca de Soto, Mineral del Monte y Huasca de Ocampo del 26 d'agostu al 2 de setiembre de 1865.[63]
Les tropes de la Lexón belga llegaron a Tula de Allende el 24 de setiembre de 1866.[64][65] Equí'l Coronel Alfred Baron Van der Smissen, recibió información de que'l xeneral republicanu Joaquín Martínez apoderárase d'Ixmiquilpan, el comandante belga decide dirixise a la población esa mesma nueche, la so idea yera atacar a l'amanecida y tomar al enemigu por sorpresa.[64][65] La Batalla de Ixmiquilpan asocede'l 25 de setiembre de 1865 ente 350 soldaos de la lexón belga y fuercies juaristas, terminando la batalla cola victoria d'estos postreros.[64][65] De vuelta en Tula, Smissen recibe la orde de partir a Tulancingo llegando'l 13 de payares de 1866, en Tulancingo el 19 d'avientu de 1866 recibieron les noticies de que'l 6 d'avientu un decretu imperial esllee les tropes estranxeres nel serviciu de Maximiliano.[64][65]
Ereición del estáu d'Hidalgo
[editar | editar la fonte].jpg)
Concluyíu'l Segundu Imperiu Mexicanu y restaurada la República, el 15 de xunetu de 1867, los diputaos: Manuel Fernando Soto, Antonino Tagle, Manuel T. Andrade, Cipriano Robert, Protasio Tagle, Gabriel Mancera, José Luis Revilla y Justino Fernández empecipiaron el procesu de creación del nuevu estáu.[14][66] Los conceyos que deseyaben formar parte de la nueva entidá, manifestaron al Congresu de la Unión, ente'l 2 de xunetu y el 19 d'agostu de 1867, la so resistencia a siguir como parte del estáu de Méxicu.[14][66]
El 17 de marzu de 1868 en sesión del Congresu de la Unión aprobó crear l'estáu d'Hidalgo colos distritos d'Actopan, Apan, Huejutla, Huichapan, Huascazaloya, Ixmiquilpan, Tula, Pachuca, Tulancingo, Zacualtipán y Zimapán.[67] El 16 de xineru de 1869, emitióse'l Decreto d'Ereición del Estáu d'Hidalgo, pol presidente Benito Juárez.[68] El 21 de xineru de 1869, foi nomáu Juan Crisóstomo Doria González, como gobernador provisional d'Hidalgo.[16][66][68]
La Revolución de Tuxtepec foi un movimientu armáu en Méxicu basáu nel Plan de Tuxtepec, que s'empecipió cuando'l presidente constitucional Sebastián Lerdo de Tejada anunció'l so postulación a la reelección, en xineru de 1876 el xeneral Porfirio Díaz alzar n'armes. El 16 de xunu de 1876 Pachuca ye atacada por tropes porfiristas al mandu de los coroneles Sóstenes Vega, Tito Flores, Rafael Rubio y Juan Fuentes; la defensa foi fecha pol xefe políticu y pol gobernador, viéndose obligaos aquellos a retirase;[. 35] y el 23 de xunu lleguen a Pachuca abondes tropes federales a les órdenes del Xeneral Alonso.[. 35]
El 20 de payares de 1876 el Congresu del Estáu d'Hidalgo desconoz a Sebastián Lerdo de Tejada y Justino Fernández Mondoño como Presidente de Méxicu y Gobernador d'Hidalgo respeutivamente, reconociendo la Rebelión de Tuxtepec;[. 36]quedando Joaquín Claro Tapia como gobernador interín.[. 36] Pal 25 de payares entren a Pachuca victorioses les fuercies revolucionaries de Rafael Cravioto, quien ye designáu como gobernador.[. 37]
Porfiriato
[editar | editar la fonte].jpg)
Denominar Porfiriato al periodu mientres el cual gobernó'l país el xeneral Porfirio Díaz dende 1876 hasta mayu de 1911. Foi un periodu d'estabilidá y enforma progresu económicu nel país, pero tamién con severes desigualdaes sociales. Nel estáu d'Hidalgo'l gobiernu tuvo remanáu mientres la mayor parte del Porfiriato pola Familia Cravioto.[13][69]
En 1876 Rafael Cravioto foi escoyíu gobernador mientres el periodu 1877-1881; el so hermanu Simón Cravioto, ocupó'l cargu de 1881 a 1885; y siguió-y el so hermanu Francisco Cravioto de 1885 hasta 1889, cuando torna Rafael pa los periodos 1889-1893 y 1893-1897.[69] El 2 d'abril de 1894, el periodista Emilio Ordóñez sumió de la cárcel de Pachuca,[70] onde permanecía por haber sío acusáu d'asesinar xunto col so hermanu Francisco a Manuel Escamilla.[71] Unu de los rumores de la desapaición foi qu'Ordóñez fuera asesináu por órdenes del gobernador y depués encenráu.[71][70]
Rafael Cravioto foi reelixíu nuevamente pa los años 1897-1901, el so gobiernu solo dura d'abril de 1897 a payares del mesmu añu.[70] El so arrenunciu deber a habese enemistado con Porfirio Díaz, dempués de la misteriosa muerte del periodista Emilio Ordóñez, la presunta axudicación pa la Familia Cravioto de los montes del Mineral del Mozu, y la imposición de funcionarios ensin l'aprobación presidencial.[71][70] Al arrenunciar Rafael Cravioto, nómase como gobernador interín a Pedro L. Rodríguez, pa dempués gobernar de manera constitucional del 1 d'abril de 1901 al 16 de mayu de 1911, reelixéndose en dos causes (1905 y 1909).[13][69][70]
Gabriel Mancera funda en 1881 el Ferrocarril Hidalgo y del Nordeste.[72][73][74] El porfiriato marcó un significativu desenvolvimientu de les obres públiques pal saneamientu de les ciudaes. En 1901 instálase la primera sala cinematográfica de Pachuca,[75] y el 1 d'ochobre de 1902 llegó'l primer automóvil a esa ciudá.[76] En 1908 dase unu de los primeros vuelos del país nos llanos Venta Prieta en Pachuca, onde l'inxenieru aeronáuticu Juan Guillermo Villasana probó unu de los sos primeros modelos.[77]
Tres el descontentu del Porfiriato surde'l Club Lliberal de Tulancingo; el Club Manuel Dobláu en Huasca; la Corporación Patriótica Lliberal en Atotonilco el Grande; la Xunta Patriótica Privada de Zacualtipán; el Club Ignacio Ramírez en Calnali; el Club Patrióticu Lliberal en Tezontepec; el Club Lliberal Ignacio Zaragoza en Zimapán y la Sociedá Lliberal Ignacio Ramírez en Tula.[70]
El 16 de xineru de 1910 fúndase'l Club Antireeleccionista Benito Juárez en Pachuca.[70] Convidáu por esti partíu políticu, Francisco I. Madero visita Pachuca el 29 de mayu de 1910.[. 38] El 13 de payares de 1910, siete díes antes del españíu de la revolución, Ramón Rosales foi sorprendíu y aprehendido na Ciudá de Méxicu confiscándole armes y dineru.[70] El so compañeru Jesús Silva Espinoza quien se comprometiera a llevantar n'armes a 25 conceyos, foi escorríu y deteníu el 29 de payares de 1910.[70]
Revolución mexicana
[editar | editar la fonte]
N'Hidalgo los primeros acontecimientos revolucionarios llevar al cabu en Huejutla, en xineru de 1911 encabezadures por Francisco de P. Mariel.[. 39] El xeneral maderista Gabriel Hernández avanzó dende la Sierra Norte de Puebla y el 15 de mayu de 1911 entró a Tulancingo;[. 40] y a otru día entró en Pachuca.[. 41][. 42]
Llabradores inconformes del Valle del Mezquital siguieron l'exemplu de Francisco Villa y Emiliano Zapata, dexaron los cultivos pa sumase al movimientu armáu que, nesta rexón, encabezó'l villista Roberto Martínez y Martínez.[. 43] Na Huasteca hidalguense a Francisco de P. Mariel sumáronse los hermanos Amado y Antonio Azuara y Daniel Cerecedo Estrada. Na Sierra Gorda, Nicolás Flores encabezó la llucha. En Pachuca participaron viviegamente Jesús Silva y Ramón M. Rosales.
El gobernador Pedro L. Rodríguez arrenunció y el 21 de mayu de 1911, foi nomáu como gobernador el Joaquín González, quien arrenunciaría los 21 de xunu, designándose nel so llugar a Emilio Asiain pa meses dempués nomar a Jesús Silva Espinoza.[70] El 7 de xunetu'l gobernador Silva y diversos acompañantes viaxaron en ferrocarril de Pachuca a Tula, pa recibir al so pasu na estación de Tula, a Francisco I. Madero.[. 44] El 23 de xunetu de 1912, el presidente Madero realiza una xira de trabayu nel Estáu d'Hidalgo, asitia la primer piedra pa la presa La Llibertá en Huichapan;.[78] el 28 de xunu visita Pachuca, y visita Tulancingo el 24 de xunu.[. 45]
Jesús Silva Espinoza, quien pal 4 de payares apurriría la gubernatura a Ramón Rosales, quien pal 16 d'ochobre de 1912 arrenunciu al cargu pa llanzar la so candidatura oficial, quedando como sustitutu Miguel Lara.[70] Una vegada realizaes les eleiciones pal periodu que tomaría del 1 d'abril de 1913 al 31 de marzu de 1917, trunfa Ramón M. Rosales; la inestabilidá gubernamental nun dexó que rematara'l so periodu.[70] Dempués de tomar el poder Victoriano Huerta unvió a Agustín Sanginés al estáu d'Hidalgo, y este ocupa interinamente la gubernatura en distintes ocasiones.[79]
El 4 d'agostu de 1914, Agustín Sanginés arrenuncia'l cargu de gobernador interín y sale de Pachuca; la llexislatura noma a Froylán Jiménez.[. 46] Esi mesmu día entren les tropes constitucionalistas de Nicolás Flores Rubio quien asume'l mandu col calter de gobernador y comandante militar.[. 46] El 29 de payares de 1914, lleguen a Pachuca los villistas mandaos por Medina Veytia, y los carrancistas mandaos por Flores y otros, salen de la ciudá tomando distintos aldos.[. 47]
Álvaro Obregón acampó en Irolo, Tepeapulco el 23 de xineru de 1915 mientres combatía a los zapatistas.[80] Nos primeros meses del añu de 1915 danse dos sucesos significativos, el primeru cola entrada del Xeneral Villista Roberto Martínez y Martínez, el 24 de xineru dempués de trabar combate coles fuercies del Xeneral Salazar nes cercaníes de Mineral del Monte; y el segundu, la llegada del Xeneral Martínez y Martínez, el día 9 de febreru.[13]
En 1915, los gobernadores de los distintos bandos, asoceder con rapidez n'Hidalgo: Manuel Medina Veytia (villista), Daniel Cerecedo Estrada y Vicente Salazar (convencionistas), Roberto Martínez y Martínez (villista), Fortunato Maycotte y Alfredo Machuca(carrancistas).[81] Munches otres persones ocuparon el cargu solu per delles selmanes o dellos díes, hasta que, n'agostu de 1915, volvió Nicolás Flores.[81] Gobernó sofitáu polos trunfos carrancistas hasta 1917, añu nel que, promúlgase la Constitución Política de los Estaos Xuníos Mexicanos.[81]
El 30 de payares de 1919 llega a Pachuca el Xeneral Álvaro Obregón na so propaganda pa Presidente de Méxicu, el mesmu día pasó al Mineral del Monte.[. 48] El 11 de payares de 1923 Adolfo de la Huerta visitó Pachuca.[82] Mientres la Rebelión delahuertista, el 2 de xineru de 1924 les fuercies del Xeneral Marcial Cavazos tomen Pachuca y el 10 de xineru de 1924, nuevamente les fuercies de Marcial Cavazos enfusen na ciudá, coles fuercies al mandu de los xenerales Nicolás Flores y Otilio Villegas defendiendo la ciudá.[83]
Dómina contemporánea
[editar | editar la fonte]
- Años 1930 a 1970
De 1929 a 1933 el gobernador Bartolomé Vargas Llugo empecipió la construcción de la carretera Pachuca-Huejutla;[84] y construyéronse 130 escueles cola cooperación de los llabradores en distintos puntos del territoriu hidalguense.[84] De 1933 a 1937 el gobernador Ernesto Viveros creóse la Biblioteca pública del estáu d'Hidalgo y la Policía Xudicial del Estáu d'Hidalgo.[13]
De 1938 a 1941 el gobernador Javier Colorado Gómez ampliáronse los tramos de la carretera Actopan-Mixquiahuala, Xochicoatlán-Molango, el entronque Pachuca-Tulancingo.[84] Construyéronse los mercaos de Zacualtipán, Cuautepec, Tepatepec, y el rastru de Huejutla.[84] De 1941 a 1945 el gobernador José Llugo Guerrero trabayó nes carreteres Pachuca-Huejutla, Actopan-Tula y Tulancingo- Tenango de Doria.[13] Introdució agua potable a Ixmiquilpan y construyó la presa Endhó sobre'l ríu Tula.[13]
Mientres el periodu del gobernador Vicente Aguirre de 1945 a 1951; decretóse l'autonomía del Institutu Científicu y Lliterariu.[84] Mientres el periodu del gobernador Quintín Rueda Villagrán de 1951 a 1957; la mayor parte de la construcción d'infraestructura concentrar en Pachuca, y construyóse amás el complexu industrial en Ciudá Sahagún.[84] De 1957 a 1963 el gobernador Alfonso Corona de la Rosal avanzáronse les carreteres a Metepec y a Mineral del Mozu.[84]
Nos años de 1963 a 1969 mientres el periodu del gobernador Carlos Ramírez Guerrero, construyéronse los mercaos d'Actopan y Ixmiquilpan y l'edificiu de la Cruz Bermeya en Pachuca.[13] Nos años 1969-1975 mientres el periodu del gobernador Manuel Sánchez Vite empecipiáronse les construcciones de les carreteres Pachuca-Méxicu, y Pachuca-Ciudá Sahagún.[13]
- Años 1970 a 2000
El 1 d'abril de 1975 Otoniel Miranda Andrade toma'l cargu de gobernador, escasos díes del entamu del so gobiernu, la situación nel estáu complicóse se sucintan distintes protestes na so contra y acúsase-y de represión.[85] El Senáu de Méxicu que tres presuntamente comprobar les acusaciones decretó la desapaición de poderes nel estáu, quedando destituyíu como gobernador.[86] El 29 d'abril Raúl Lozano Ramírez ye nomáu gobernador y convoca a nueves eleiciones.[87]
El gobernador Jorge Colorado Llugo de 1975 a 1981 en Pachuca, construyóse la Plaza de toro Vicente Segura, la central d'autobuses y la central de abastos.[13] Guillermo Rossell del Lama ocupó la gubernatura nos años 1981-1987, marcó'l desenvolvimientu urbanu en munches llocalidaes; en Pachuca y Tulancingo principalmente; y construyéronse los palacios municipales d'Huautla, Tizayuca, Tula, y Atotonilco el Grande.[84]
Adolfo Llugo Verduzco ocupó la gubernatura nos años 1987 a 1993 construyir en Pachuca el bulevar de salida a Actopan, y entamóse una campaña de letrinización y el rescate de la imaxe urbana de Huichapan.[84] Jesús Murillo Karam desempeña los cargu de gobernador de 1993 hasta 1998; mientres esi periodu creóse'l Institutu Hidalguense d'Educación Media Cimera y Cimera (IHEMSYS) y construyéronse cuatro universidaes teunolóxiques.[13] Humberto A. Llugo Gil foi designáu como gobernador interín, ocupando'l cargu d'ochobre de 1998 a marzu de 1999, al solicitar llicencia para dixebrara del so cargu Jesús Murillo Karam.[13]
- Años 2000 a 2020
De 1999 a 2005 Manuel Ángel Núñez Soto, desempeña los cargu de gobernador.[13] La Escuela Normal Rural Luis Villarreal na llocalidá d'El Mexe nel conceyu de Francisco I. Madero foi ocupada'l 5 de xineru de 2000 polos sos estudiantes en respuesta al zarru de la escuela.[88][89] El 19 de febreru, alredor de les 6:30 a.m., unos 800 policías entraron pa recuperar el plantel, onde estudiantes y habitantes de la de la llocalidá prindaron a un grupu de policías y llevar a la plaza principal de Tepatepec, onde amenaciaron con acoradalos en represalia.[88][89] Alredor de les 11:00 p.m., ordenóse lliberar a los alumnos deteníos, quien fueron unviaos n'autobuses hasta Tepatepec, onde se lliberar a los policías.[88][89]
El 4 de xunetu de 2010 lleváronse acabó eleiciones estatales onde Francisco Olvera Ruiz resultó electu gobernador;[90] ocuparia el cargu del 1 d'abril de 2011 al 4 de setiembre de 2016. De 2009 a 2012, la delincuencia entamada marcó la so presencia nel estáu; en respuesta a la guerra contra'l narcotráficu en Méxicu.[91] En xineru de 2017 rexistráronse protestes, bloquéu de carreteres y saqueos pol aumentu del preciu de la gasolina, principalmente na zona del Valle del Mezquital nos conceyos d'Ixmiquilpan, Actopan, Tlahuelilpan, Tezontepec de Aldama, San Agustín Tlaxiaca, Francisco I. Madero, Mixquiahuala de Juárez y Tula de Allende.[92][93]
En 2017 el terremotu del 19 de setiembre en Méxicu sentir na entidá, nun hubo daños personales.[94] Sicasí, fueron reportaes cuarteaduras y fisuras en Pachuca, Mineral de la Reforma, Tulancingo, Mixquiahuala y Tizayuca.[95]
Xeografía
[editar | editar la fonte]Allugamientu y estensión
[editar | editar la fonte]L'estáu d'Hidalgo allugar na rexón centro-oriental de Méxicu, ente les coordenaes: al norte, 21° 23' 55; al sur, 19° 35' 52 de la llatitú norte; al este, 97° 59' 06; al oeste, 99° 51' 34 de la llonxitú oeste.[. 1] Colinda al norte colos estaos de San Luis Potosí y Veracruz, al este col estáu de Puebla, al sur colos estaos de Tlaxcala y Méxicu y al oeste col estáu de Querétaro.[. 1][1] D'alcuerdu al INEGI, tien una superficie de 20 813.57 km², y representa el 1.06 % de la superficie del país.[nota 2][2][97]
El conceyu más estensu ye Zimapán con una superficie de 872.24 km² representando'l 4.19 % de la superficie estatal;[nota 3] y el conceyu menos estensu ye Tlahuelilpan con una superficie de 28.18 km² representando'l 0.14 % de la superficie estatal.[nota 4][97][102]
Rexones xeográfiques
[editar | editar la fonte]
N'Hidalgo, de norte a sur, hai trés clares rexones: la primera ye la Llanura Costera del Golfu del Norte, y la de menor altitú; la segunda ta compuesta pola Sierra Madre Oriental, con altitú media, y la tercera ye l'Exa Neovolcánico, cola mayor altitú nel estáu.[103] Por cuenta de esto, l'estáu estremar en diez rexones xeográfiques, que nun tienen calter políticu-alministrativu, pero sí social y cultural; estes son:[103]
- Altiplanicie pulquera (Llanos de Apan)
- Contorna Minera
- Cuenca de Méxicu
- Huasteca hidalguense
- Sierra Alta
- Sierra Baxa
- Sierra de Tenango (Sierra Otomí-Tepehua)
- Sierra Gorda
- Valle de Tulancingo
- Valle del Mezquital
Relieve
[editar | editar la fonte]El territoriu qu'ocupa l'estáu d'Hidalgo ye d'una vasta complexidá xeolóxica, pola so posición xeográfica atopar ente tres provincies fisiográficas: Sierra Madre Oriental, Exa Neovolcánico y Llanura Costera del Golfu del Norte.[104][. 49]
En partir nordés del estáu la Llanura Costera del Golfu Norte ocupa una pequeña porción que representa'l 1.33 % del territoriu estatal.[105] Esta apurre un suelu baxu y planu, onde s'atopa l'altitú más baxa del estáu'l ríu Tecoluco con 100 msnm, alcontráu nel conceyu de Huejutla de Reyes.[106]
La Sierra Madre Oriental ocupa'l 45.21 % de la superficie, na parte centro, norte y noroeste de la entidá.[105][. 49] Ta conformada por una rexón plana y baxa al norte denominada la Huasteca y otra montascosa al centru onde s'atopen les rexones de la Sierra Alta, la Sierra Baxa, la Sierra Gorda y la Sierra de Tenango.[105] La Sierra Madre Oriental toma los nomes locales de Sierra de Zacualtipan, Sierra de Jacala, y Sierra de Zimapán.[. 50] En toa esta rexón atopen elevaciones con un permediu de 2000 msnm;[106] Na parte central del estáu, de noroeste a sureste atopa'l cañón de Metztitlán.[106]
El Exa Neovolcánico ocupa'l 53.46 % del territoriu estatal, cubriendo la parte centro sur de la entidá.[105][. 49] Ta conformáu por dos subprovincies, la subprovincia "Llanures y Sierres de Querétaro ya Hidalgo" qu'ocupa'l 36.15 % del territoriu, y la subprovincia "Llagos y volcanes de Anáhuac" qu'ocupa'l 17.31 % del territoriu estatal.[105][. 49] Al suroeste atopa'l Valle del Mezquital conformáu polos valles de Actopan, Ixmiquilpan, y Tasquillo; y los llanos de Tula, y Alfajayucan.[103]
Tamién s'atopa la Contorna Minera al sur centro de la entidá, onde s'atopa la Sierra de Pachuca con una estribación d'esta postrera la Sierra de Actopan.[105] La Sierra de Tezontlalpan sirvi como frontera ente'l Valle del Mezquital y el Valle de Pachuca-Tizayuca, esti valle forma parte de la Cuenca de Méxicu.[107] El Valle de Pachuca-Tizayuca tien como llendes la Sierra de Chichicuautla que lo estrema cola Altiplanicie pulquera tamién conocíu como los Llanos de Apan.[108] La Sierra de les Navayes atopar na Contorna Minera y el Valle de Tulancingo y xunto a la Sierra de Tepozan sirve como frontera colos Llanos de Apan.[. 50] La provincia del Exa Neovolcánico n'Hidalgo esta conformada pelos picos más altos de la entidá, con altores percima de los 3000 msnm.[105] Nel conceyu de Almoloya atópase'l Cuetu la Peñuela, la mayor elevación del estáu con 3380 msnm.[109]
Al tar na llende de la Exa Neovolcánico y la Sierra Madre Oriental, confier-y carauterístiques xeolóxiques y tectóniques particulares, polo que na rexón esisten falles, provocando una actividá sísmica.[110] Nos conceyos de San Salvador, Tasquillo, Progresu de Obregón, Actopan y Ixmiquilpan diéronse esti tipu de fenómenos.[110] La rexón del centru del estáu ye de baxa sismisidad, acordies con el Sistema Estatal de Proteición Civil, sobremanera la rexón de pachuca.[111]
- Relieve del estáu d'Hidalgo.
-
Llanos de Apan na parte sur del estáu. -
Llanos de Tula nel Valle del Mezquital. -
Valle de Actopan nel Valle del Mezquital. -
-
-
-
Sierra de Zimapán na Sierra Gorda. -
Sierra de Tenango. -
Sierra de Tezontlalpan. -
Sierra de Zacualtipan na Sierra Alta. -
-
Huasteca hidalguense na parte norte del estáu.
Hidrografía
[editar | editar la fonte]L'estáu d'Hidalgo atópase entendíu cuasi na so totalidá dientro de la rexón hidrolóxica Pánuco con una superficie de 94.95 % del territoriu estatal.[. 51][112] Esta rexón hidrolóxica atópase dafechu la cuenca del ríu Moctezuma.[. 51][112] Solo una pequeña estensión de la porción oriental forma parte de la rexón hidrolóxica Tuxpan-Nautla, acoveciendo la Sierra de Tenango y l'estremu este, en redoma del estáu de Puebla.[. 51][112] Les cuenques d'esta rexón hidrolóxica y la porción del territoriu estatal son: ríu Tecolutla (0.4 %), ríu Cazones (1.05 %) y ríu Tuxpan (3.6 %); con un total de tan solo'l 5.05 % del territoriu estatal.[. 51][112]
Ente les principales corrientes d'agua, destaquen los ríos Tula, Amajac y Metztitlán.[1][112] El ríu Tula tien como principales afluentes, el ríu Roses, Cuautitlán, Guadalupe y Saláu; al xunise col río San Juan toma'l nome de ríu Moctezuma, que sirve de llendes con Querétaro, enfusando darréu a San Luis Potosí pa formar el ríu Pánuco.[1][112] El ríu Metztitlán, aniciar nes llendes con Puebla colos escurrimientos del cuetu Tlachaloya.[1][112] Nel so trayeutu recibe primero'l nome de ríu Chicu de Tulancingo, depués ríu Grande de Tulancingo, dempués ríu Venados y finalmente ríu Metztitlán, que la so arribación da orixe a la llaguna de Metztitlán.[1][112]
El ríu Amajac naz na Sierra de Pachuca, y sirve de llendes ent'Atotonilco el Grande y Actopan.[1][112] Col nome de ríu de San Juan, pasa pelos distritos de Jacala de Ledezma y Molango de Escamilla, recibe les agües de la llaguna de Metztitlán y xúnese al ríu Moctezuma fuera de les llendes de la entidá.[1][112] Con 317 km de llargor ye la principal corriente d'agua de la entidá.[109] Les preses más importantes son: Presa Zimapán onde conflúin los río San Juan y Tula; Requena y Endhó, sobre'l ríu Tula; El Tejocotal, onde arramen les sos agües los ríos Huitzilin y Rincón, y Omiltémetl, alimentada pol río San Marcos; El Cedral, en Mineral del Mozu; y San Antonio n'Huasca de Ocampo.[. 52][113]
En referencia a les agües soterrañes la CONAGUA tien delimitados ventiún acuíferos na entidá: Zimapán, Orizatlán, Atotonilco-Jaltocán, Xochitlán–Huejutla, Atlapexco-Candelaria, Cuartón, Huichapan-Tecozautla, L'Estelleru, Chapantongo-Alfajayucan, Valle del Mezquital, Ajacuba, Ixmiquilpan, Actopan-Santiago de Anaya, Metiztitlán, Huasca-Zoquital, Tepeji del Río, Valle de Tulancingo, Acaxochitlán, Tecocomulco, Apan y Amajac.[114] Tamién en parte del territoriu d'Hidalgo atopen los acuíferos, Álamu-Tuxpan perteneciente al estáu de Veracruz,[115] y el Cuautitlán-Pachuca perteneciente al estáu de Méxicu.[116] D'estos solu dos tán sobreexplotados, los acuíferos Huichapan-Tecozautla y Valle de Tulancingo; según el Cuautitlán-Pachuca ente los estaos d'Hidalgo y Méxicu.[117][118]
Les principales llagunes del estáu son Tecocomulco ente los conceyos de Tepeapulco, Apan y Cuautepec de Hinojosa;[119] Metztitlán ente los conceyos d'Eloxochitlán y Metztitlán;[120] y Atezca nel conceyu de Molango de Escamilla.[112] La llaguna de Tecocomulco ye'l cuerpu d'agua más estenso de la entidá.[109] Nel estáu destaquen los covarones de Xoxafi en Santiago de Anaya, Tolantongo en Cardonal, Texcatete en Zacualtipán de Ángeles, Texcapa en Tepehuacán de Guerrero y Mecapala, Tecamachal y Villacastla en Molango de Escamilla.[103] Los prismes basálticos de Santa María Regla son una formación predresa de basaltu sobre la que cai un pequeñu saltu d'agua, son la resultancia del enfriamientu de la llava fai dellos millones d'años.[121]
- Hidrografía del estáu d'Hidalgo.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Presa San Antonio n'Huasca de Ocampo. -
Presa El Cedral en Mineral del Mozu.
.jpg)
.jpg)
Clima
[editar | editar la fonte]Nel territoriu estatal el clima tropical [A] ocupa'l 23.03 %.[. 53] En términos xenerales los sublimas tropicales son: el templáu húmedu con agües tol añu [Af] col 0.20 %; el templáu subhúmedo con agües pel branu [A(w)] col 0.84 %; el semicálido húmedu con agües tol añu [ACf] col 13.31 %; el semicálido húmedu con abondoses agües pel branu [ACm] col 2.92 %; y el semicálido subhúmedo con agües pel branu [ACw] col 5.76 %.[. 53] Estos atópense principalmente na Huasteca Hidalguense.[113]
El clima secu [B] ocupa'l 38.57 % del territoriu estatal.[. 53] En términos xenerales los subclimas secos son: el semiseco bien templáu y templáu [BS1(h')] col 0.17 %; el semiseco semicálido [BS1h] col 4.92 %; el semiseco templáu [BS1k] col 29.65 %; y el secu semicálido [BSh] col 3.83 %.[. 53] Atopaos principalmente nel Valle del Mezquital.[113]
El clima templáu [C] ocupa'l 38.40 % del territoriu estatal.[. 53] En términos xenerales los subclimas templaos son: el templáu húmedu con agües tol añu [C(f)] col 3.35 %; el templáu húmedu con abondoses agües pel branu [C(m)] col 2.70 %; el templáu subhúmedo con agües pel branu [C(w)] col 31.42 %; y el semifrío subhúmedo con agües pel branu [C(Y)(w)] col 0.93 %.[. 53] Atopaos principalmente nes árees de la Sierra Madre Oriental y Exa Neovolcánico que s'alluguen n'Hidalgo.[113]
L'estáu de Hidalgo cuenta con una temperatura medio añal ye de 16 °C.[122] La temperatura mínimo del mes más fríu, xineru, ye alredor de 4 °C y la máxima presentar n'abril y mayu qu'en permediu ye de 27 °C.[122] N'Hidalgo'l climes templáu, rexistró temperatures d'hasta 44 °C mientres abril y mayu;[1] y na zona del monte, con una temperatura de -5 °C mientres el día y hasta -15 °Cdurante la nueche, mientres los meses d'avientu y xineru..[1]
Les agües presentar en branu, nos meses de xunu a setiembre, la precipitación media del estáu ye de 800 mm añales.[122] Al nordeste de la entidá, na rexón de la Huasteca hidalguense y la Sierra de Tenango, les agües presentar mientres tol añu.[123] Tien rexones con agua de 2800 mm al añu, qu'oldeen cola resequedad de delles zones, onde se rexistren escasos 250 mm.[1]
Por cuenta de les sos carauterístiques xeografíes les nevaes son bien pocu frecuentes nel estáu,[124] sicasí, nes zones montascoses rexistráronse nevaes, cayida de xarazu, según xelaes en diversos años.[125] Nel estáu d'Hidalgo cuntar con cuarenta y cuatro conceyos consideraos como vulnerables pal fríu.[126] Dellos conceyos onde se presentaron estos fenómenos meteorolóxicos son Acaxochitlan, Cardonal, Huejutla de Reyes, Jacala de Ledezma, Lolotla, La Misión, Mineral de la Reforma, Mineral del Monte, Mineral del Mozu, Molango de Escamilla, Pachuca de Soto, Singuilucan, Tlanchinol, Tlahuiltepa, Tianguistengo, Tulancingo de Bravo, Xochicoatlán, Zacualtipán de Ángeles, y Zimapán.[125][127]
| Parámetros climáticos añales permediu d'Hidalgo (1951-2010). | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Clave Estación | Conceyu | Altitú (msnm) |
Temperatura (C°) | Precipitación (mm) | ||
| Mínima (media) |
Media |
Máxima (media) | ||||
| 00013011 | Huejutla de Reyes | 150.0 | 17.3 | 23.7 | 30.1 | 1469.7 |
| 00013038 | Tlanchinol | 1365.0 | 13.4 | 17.6 | 21.8 | 2416.2 |
| 00013034 | Tenango de Doria | 1666.0 | 11.6 | 17.0 | 22.5 | 1733.7 |
| 00013074 | Ixmiquilpan | 1700.0 | 8.8 | 17.7 | 26.6 | 342.4 |
| 00013050 | Zacualtipán de Ángeles | 1980.0 | 8.5 | 13.6 | 18.8 | 1287.3 |
| 00013056 | Pachuca de Soto | 2368.0 | 6.6 | 14.0 | 21.4 | 411.9 |
| 00013115 | Mineral del Monte | 2812.0 | 7.5 | 13.0 | 18.5 | 870.7 |
| Fonte: Serviciu Meteorolóxicu Nacional.[128][129][130][131][132][133][134]
| ||||||
Ecoloxía y mediu ambiente
[editar | editar la fonte]Flora y fauna
[editar | editar la fonte]
L'Estáu d'Hidalgo esta zonificado en cinco Unidaes de Manexu Forestal (UMAFOR): UMAFOR 1301. Sierra y Huasteca, UMAFOR 1302. Zacualtipán-Molango, UMAFOR 1303. Pachuca-Tulancingo, UMAFOR 1304. Valle del Mezquital, y UMAFOR 1305. Jacala-Tlahuiltepa.[135] La flora esistente ye de mediu millón d'hectárees de carbaes de tipu desértico, pinos y encines de la sierra. Tamién tien vexetación de selva con 50 hectárees con árboles cimeros a los 25 m d'altor.[1]
La vexetación que puede atopase nes sierres d'Hidalgo ta representada por abetu, pinu, encina, oyamel y enebro; tamién hai copal, caoba, palu de rosa, ébanu, framboyán, mezquite, cafeto, nopal, agave, lechuguilla y damiana.[136] Nel valle de Tulancingo atópense árboles frutales de tejocote, pera, marmiellu y pumar.[136] Na contorna Minera crecen, ente otres plantes, cactus, mezquite, maguey y nopal. Nos llanos de Apan y la Cuenca de Méxicu esisten nopales, yuca, mezquite y pirul.[136] La vexetación del Valle del Mezquital ta formada por huizache, ahuehuete, nozal, biznaga, pirul, cardón, garambullo y otres plantes de clima secu.[136]
Ente la fauna más abondosa de la zona destaquen les siguientes aves, mamíferos y reptiles: garces, cotorres, colibríes, tordos, uxos, zopilotes, gatos monteses, coyotes, zorrillos, coneyos, llebres, llagarteses y serpiente de cascabel.[136] Escontra'l centru y en toa la parte norte y esti del estáu esisten venados cola blanca, tomes y xaguares.[1] Na Sierra de la Huasteca la fauna típica ta compuesta de tlacuaches, puercoespín, tigrillos, melandros, codorniz y guajolotes.[136] La esistencia d'un suelu grebu y les escases agües d'envernada que se presenten nel Valle del Mezquital, favorez que se dea la presencia de coralillos, llagarteses, camaleones, arañes, ciempiés, alacranes, grillos, chapulines, formigues y pinacates.[137]
- Flora y fauna del estáu d'Hidalgo.
-
-
Haya mexicana (Fagus mexicana), en Zacualtipán de Ángeles. -
Biznaga (Echinocactus grusonii), en Metztitlán. -
Nopal Serrano (Opuntia stenopetala), en Tula de Allende. -
Maguey (Agave americana), nel Valle del Mezquital. -
Foín gris (Urocyon cinereoargenteus). -
Coyote (Canis latrans). -
Cascabel de Querétaro (Crotalus aquilus). -
Chipe coloráu (Cardellina rubra).
Árees naturales protexíes
[editar | editar la fonte]
L'estáu d'Hidalgo cunta con cuarenta y ocho árees naturales protexíes de competencia federal, estatal y/o municipal; les cualos cubren 144 297.27 hectárees, ye dicir el 6.9 % de la estensión territorial.[135]
Les árees naturales protexíes de competencia federal cubren 131 522.57 hectárees y representen el 21.42 % de la superficie estatal prioritaria de caltenimientu.[135] D'esta superficie protexida, el 19.76 % correspuende a trés Parques nacionales; el 73.02 % correspuende a una Reserva de la Biosfera; y el restu 7.23 % correspuende a una área de proteición de recursos naturales que se comparte col estáu de Puebla.[138]
Pela so parte, cuntar con seis parques estatales con 3085.17 hectárees; y trenta y siete árees municipales con 9689.53 hectárees.[135] Amás de cuarenta y cuatro árees protexíes de competencia municipal.
Nel estáu d'Hidalgo cuntar con tres sitio decretaos dientro del Conveniu de Ramsar: la Llaguna de Tecocomulco, Llaguna de Metztitlán y el Sistema de Represas y Corredores biolóxicos de la Cuenca Hidrográfica del Río Necaxa compartíu col estáu de Puebla.[139] El 5 de mayu de 2017 la Unesco designó a la Contorna Minera dientro de la Rede global de geoparques.[140]
Contaminación
[editar | editar la fonte]
La contaminación de l'agua ye bien alta por cuenta de les zones densamente poblaes y altamente industrializaes poles que pasen los ríos.[113] La cuenca del ríu Tula ye la más afeutada por ser receptora de les agües residuales provenientes de la Zona Metropolitana del Valle de Méxicu, de les cualos cuasi'l 60 % ye agua residual cruda y el 40 % restante ye d'agua pluvial.[113] Los principales ríos que s'atopen contaminaos son: Tula, Tepeji, Saláu, El Saltu y Alfajayucan.[113]
Les plagues forestales representen un problema fitosanitariu que se concentra básicamente nos montes templaos de pinu y oyamel, principalmente pola falta de manexu d'estes árees forestales.[142] Tiense la presencia d'escorteyador de coníferes afectando montes de pinu piñonero na rexón del Valle del Mezquital.[113] Envalórase que solo'l 9.46 % de la superficie total de vocación forestal ta baxu manexu téunicu de dalgún tipu.[113]
La esplotación de los fundos mineros de Pachuca de Soto y Mineral del Monte xeneró mientres 500 años más d'ochenta millones de tonelaes de folles conocíes como jales la presencia de metales pesaos reflexen la posible infiltración escontra los mantos acuíferos aniciando la so contaminación y xeneren en delles zones l'arrastre de partícules per mediu del vientu.[143]
Les emisiones del estáu d'Hidalgo son, onde la contribución porcentual ye de fontes móviles col 55 %, siguíu de les fontes d'área col 20 % de les emisiones, les fontes fixes con un 17 % y les fontes naturales (emisiones biogénicas) col 8 %.[135] El sector industrial ye la fonte principal xeneradora de dióxidu d'azufre (SO2), contribuyendo col 99 % de les emisiones.[135] El sector tresporte contribúi col 90 % de les emisiones del monóxidu de carbonu.[135] Tocantes a óxidos de nitróxenu son emitíos principalmente pol sector tresporte col 49 % siguíu del sector industrial col 42 %.[135]
D'alcuerdu al Inventariu Estatal d'Emisiones les emisiones totales de Gas d'efeutu ivernaderu (GEI) del estáu d'Hidalgo calcular por aciu la metodoloxía del ICCP 1996, resultando un total d'emisiones de 32 783.38 Gg de CO2eq y una captura de 1134.20 Gg de CO2, polo cual envalórase una emisión neta de 31 373.05 Gg CO2eq.[. 54] El CO2 emitíu pola quema de combustibles na categoría enerxía ye la emisión más sobresaliente de tolos GEI.[. 55] La fonte de mayor emisión ye la termoeléctrica de Tula. La categoría enerxía tamién ye responsable de la mayor emisión de SO2, debíu principalmente a la quema de combustóleo de munches industries.[. 55] La categoría procesos industriales ocupa'l segundu llugar.[. 55] En parte poles altes emisiones de COVDM y amás pol CO2, debida principalmente a la fabricación de cementu, cal y mineral de manganesu.[. 55] La categoría refugayes ocupa'l tercer llugar, debíu especialmente a la emisión de metanu.[. 55]
Esisten diez conceyos n'Hidalgo con problemes de contaminación ambiental: Pachuca de Soto, Mineral de la Reforma, Tizayuca, Tulancingo de Bravo, Tula de Allende, Tepeji del Río de Ocampo, Ixmiquilpan, Zimapán y Huejutla de Reyes.[135]
Política
[editar | editar la fonte]Gobiernu
[editar | editar la fonte].jpg)
La ciudá de Pachuca de Soto ye la sede de los poderes llexislativu, executivu y xudicial polo tanto ye la capital del estáu.[15]
El poder executivu ta representáu pol Gobernador constitucional del estáu d'Hidalgo, quien dura nel so encargu seis años y nunca va poder ser reelecto.[15] La eleición del gobernador ye direuta, secreta, uninominal y por mayoría en tol territoriu del estáu.[15] El primer gobernador nel cargu foi Juan Crisóstomo Doria,[68] y el gobernador actual nel cargu ye Omar Fayad; que'l so periodu empecipio'l 5 de setiembre de 2016, y va concluyir el 5 de setiembre de 2022.[144]
El poder llexislativu, depositar nun órganu denomináu Congresu del Estáu Llibre y Soberanu d'Hidalgo.[145] El Congresu componer de por 18 Diputaos electos por votación direuta y 12 Diputaos electos por representación proporcional.[145] La I Llexislatura del Congresu d'Hidalgo foi conformada del 16 de mayu de 1869 al 28 de febreru de 1870.[146][147] L'actual llexislatura denominada LXIII Llexislatura del Congresu d'Hidalgo entró en fusiones pal periodu del 5 de setiembre de 2016 al 4 de setiembre de 2018.[148]
El poder xudicial integrar polos siguientes órganos a) Xurisdiccionales: el Tribunal Cimeru de Xusticia y Xulgaos del Fueru Común; el Tribunal de Xusticia Alministrativa; el Tribunal Llaboral; y los funcionarios y auxiliares de la impartición de xusticia. b) Alministrativu: Un Conseyu de la Judicatura. c) Non Xurisdiccional: El Centru Estatal de Xusticia Alternativa, con autonomía téunica y venceyáu alministrativamente al Conseyu de la Judicatura.[149]
El Tribunal Cimeru de Xusticia va integrase cuandoquier por catorce Maxistraos o Maxistraes, aprobaos pol Congresu del estáu d'Hidalgo.[149] El Tribunal de Xusticia Alministrativa del Estáu d'Hidalgo, ye un órganu de control de llegalidá, con plena autonomía pa dictar los sos resoluciones ya imperiu pa faeles cumplir.[149] Los xulgaos de primera Instancia del Tribunal Cimeru de Xusticia del Estáu d'Hidalgo son sesenta y nueve: catorce en materia penal, ocho mistos, dos en materia mercantil, trés en materia familiar, cuatro en materia civil, quince xulgaos civiles y familiares, unu especializáu en xusticia p'adolescentes, cinco xulgaos d'execución y diecisiete xulgaos penales acusatorios.[150]
Amás d'un Centru Estatal de Xusticia Alternativa creáu'l 23 d'abril de 2007, nesti llevar a cabo proceso de mediación y conciliación, onde un terceru neutral ya imparcial, sirve de ponte de comunicación ente los comenenciudos.[150][151] Cuenta con cinco rexonales allugaos nos distritos xudiciales de Tulancingo de Bravo, Tula de Allende Huejutla de Reyes, Tenango de Doria y Ixmiquilpan.[150][151]
División político-alministrativa
[editar | editar la fonte]Conceyos
[editar | editar la fonte]- División municipal
La historia de la división territorial, aniciar nel periodu de dominación española, el que de la mesma atopa'l so antecedente nes concentraciones poblacionales del Méxicu prehispánicu.[152] Con cuenta de premiar a los españoles que participaron na conquista, establecióse un sistema de repartu de beneficios que se llamó encomienda. La encomienda foi oxetu de crítiques, lo mesmo que de socesives normes que reglamentaban y llindaben la so esistencia. Entró en decadencia a partir de les Lleis Nueves de 1542, anque subsistió por dalgún tiempu en delles rexones.
Dientro de la organización territorial n'Hidalgo correspuénden-y les Provincies menores de Metztitlan, Pánuco, Texcoco, y Jiotepec dientro del marcu de la Provincia mayor de Méxicu.[153] Hidalgo quedó estremáu en nueve Alcaldíes Mayores: Zimapán, Huichapan, Ixmiquilpan, Tula, Actopan, Pachuca, Zempoala, Metztitlán y Yahualica, y cinco Corregimiento que yeren los de Tepeapulco, Atitalaquia, Tulancingo, Mixquiahuala y Huejutla.[152]
Esta división nun constituyó la base de l'alministración rexonal.[153] Aprovéchose la estructura de los pueblos indíxenes, asina en cada pueblu o señoríu foise afaciendo un "Cabildru d'Indios", el cacique indiu convertir nun gobernador y créose la figura d'un xuez o alcalde indíxena.[. 56] Les bases d'esta organización fueron les "cabeces" y los "suxetos". La "Cabeza" yera'l llugar de residencia del gobernador indíxena y el so cabildru, y el "Suxetu" a les poblaciones que taben alloñaes pero taben amestaes a ella.[. 56] Ente los pueblu d'indios atópense Zimapán, Actopan, Huichapan, Tula, Tulancingo, Pachuca, y Zempoala.
La primera Constitución mexicana de 1824, a partir de la que, álcense los primeros estaos estremaos de la mesma en municipalidaes gobernaes por un conceyu. Esta categoría foi respetada na Constitución de 1857.[152] Mientres la Intervención francesa en Méxicu pa entamar al exércitu mexicanu el 7 de xunu de 1862 el presidente de Méxicu Benito Juárez decreta la división del estáu de Méxicu en tres distritos militares, el segundu formáu polos territorios qu'integren al estáu d'Hidalgo, pal que designó como capital a Actopan.[14]
La falta d'infraestructura p'agospiar a les autoridaes d'esa llocalidá, obligó a camudar la sede a Pachuca.[14] La estructura de los Distritos Militares, operó hasta'l 3 de marzu de 1865, fecha na que l'emperador Maximiliano d'Habsburgu decretó una nueva organización territorial, estableciéronse cincuenta departamento, dos d'ellos, entendieron l'estáu d'Hidalgo, los de Tula y Tulancingo.[14]
Concluyíu'l Segundu Imperiu Mexicanu y restaurada la República, tres la ereición del estáu en 1869, quedó entendíu nos distritos d'Actopan, Apan, Huejutla, Huichapan, Pachuca, Tula, Tulancingo, Ixmiquilpan, Zacualtipán y Zimapán.[16] Ye la Constitución Política de los Estaos Xuníos Mexicanos de 1917, la que da al conceyu plena llibertá xurídica.[152] El 8 de xineru de 1970 álzase'l conceyu de Progresu de Obregón, l'últimu conceyu en ser creáu.[16][154]
Na historia del tao dos conceyos fueron suprimíos. El 8 d'agostu de 1865 conséñase Achiotepec como conceyu, suprimíu'l 4 de mayu de 1902 integrándose a Tulancingo de Bravo.[16] El 13 de mayu de 1924 álzase'l conceyu de Santa María Nativitas, suprimíu'l 9 de marzu de 1925 integrándose a Tenango de Doria.[16]
- Gobiernu municipal
El 5 de xunu de 2016 realizárons'eleiciones estatales, y nelles anovaron los 84 conceyos. Los resultaos fueron dieciséis pal PAN; quince pal PRI; quince pa la coalición "Un Hidalgo con aldu" (PRI, PVEM, SETU); dolce pal PRD; siete pal PES; cinco pal PVEM; cuatro pal SETU; cuatro pal PT; trés pal MC; unu pal MORENA y unu pa un candidatu independiente.[155][156]
Dempués d'estes eleiciones la resultancia del conceyu d'Omitlán de Juárez foi anuláu, por cuenta de que utilizárense símbolos relixosos na campaña, lo que ta prohibíu na llei.[157] Tres les eleiciones estraordinaries realizaes el 4 d'avientu de 2016, el ganador del Conceyu foi'l PRI.[158]
Distritos y Rexones alministratives
[editar | editar la fonte]A nivel estatal atópase estremáu en distintes Rexones alministratives.[159] La rexonalización vixente foi publicada'l 25 d'avientu de 2017 nel Periódicu Oficial del Estáu d'Hidalgo.[159] La rexonalización esta definida pola agrupación de los conceyos en trés niveles: I. Nivel Macrorrexonal; II. Nivel Operativu; y III. Nivel Microrrexonal.[159]
Nel estáu d'Hidalgo tiénense siete distritos eleutorales federales. La distritaición vixente foi l'aprobada'l 15 de marzu de 2017 pol Institutu Nacional Eleutoral.[160][161] Los Distritos eleutorales federales d'Hidalgo son: Distritu 1 Huejutla, Distritu 2 Ixmiquilpan, Distritu 3 Actopan, Distritu 4 Tulancingo, Distritu 5 Tula, Distritu 6 Pachuca, y el Distritu 7 Tepeapulco.[160][161][162]
Nel estáu d'Hidalgo tiénense dieciocho distritos eleutorales locales, aprobaos el 3 de setiembre de 2015 pol Conseyu Xeneral del Institutu Nacional Eleutoral (INE).[163] Los Distritos eleutorales locales d'Hidalgo son: Distritu 1 Zimapán, Distritu 2 Zacualtipán, Distritu 3 Orizatlán, Distritu 4 Huejutla, Distritu 5 Ixmiquilpan, Distritu 6 Huichapan, Distritu 7 Mixquiahuala, Distritu 8 Actopan, Distritu 9 Metepec, Distritu 10 Apan, Distritu 11 Tulancingo, Distritu 12 Pachuca Oriente, Distritu 13 Pachuca Poniente, Distritu 14 Tula, Distritu 15 Tepeji, Distritu 16 Tizayuca, Distritu 17 Villes del Álamu, Distritu 18 Tepeapulco.[164]
L'estáu d'Hidalgo estremar en diecisiete distritos xudiciales: Distritu 1 Actopan, Distritu 2 Apan, Distritu 3 Atotonilco el Grande, Distritu 4 Huejutla de Reyes, Distritu 5 Huichapan, Distritu 6 Ixmiquilpan, Distritu 7 Jacala de Ledezma, Distritu 8 Metztitlán, Distritu 9 Molango de Escamilla, Distritu 10 Mixquiahula de Juárez, Distritu 11 Pachuca de Soto, Distritu 12 Tenango de Doria, Distritu 13 Tizayuca, Distritu 14 Tula de Allende, Distritu 15 Tulancingo de Bravo, Distritu 16 Zacualtipán, y el Distritu 17 Zimapán.[165][149]
Col propósitu del fayadizu funcionamientu de los órganos xurisdicciones, namái pa efeutos alministrativos los distritos xudiciales integren cinco circuitos xudiciales: Primer circuitu Pachuca de Soto, Segundu circuitu Tulancingo de Bravo, Tercer circuitu Tula de Allende, Cuartu circuitu Ixmiquilpan, y el Quintu circuitu Huejutla de Reyes.[149]
- Distritos (Locales, Federales, Xudiciales) y Rexones alministratives del estáu d'Hidalgo.
-
Distritos eleutorales federales del estáu d'Hidalgo. -
Distritos eleutorales locales del estáu d'Hidalgo. -
Distritos xudiciales del estáu d'Hidalgo. -
Macrorrexones del estáu d'Hidalgo. -
Rexones Operatives del estáu d'Hidalgo. -
Microrrexones del estáu d'Hidalgo.
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
Participación políticu-eleutoral
[editar | editar la fonte].jpg)
Les primeres eleiciones efeutuaes nel estáu d'Hidalgo realizaron el 2 de mayu de 1869, resultando trunfador para gobernador Antonio Tagle.[14] El Institutu Estatal Eleutoral d'Hidalgo, ye l'organismu encargáu de realizar y entamar los procesos eleutorales estatales, foi creáu'l 15 de payares de 1995.[166] Ye un organismu públicu ciudadanu, de calter permanente ya independiente nes sos decisiones y autónomu nel so funcionamientu.[166]
Nes eleiciones estatales de 2016 instaláronse 3649 caxellos pa un total de 1702 seiciones eleutorales allugaes nos siete distritos eleutorales federales.[167] Nel distritu Huejutla fueron 266 seiciones; en Ixmiquilpan cuntáronse 365, pa la rexón de Actopan 31, en Tulancingo consideráronse 196, pa Tula de Allende 213, ente qu'en Pachuca 205 y Tepeapulco 229.[168] Según 170 caxellos estraordinarios en 80 seiciones de 38 conceyos.[168] Y participaron 25543 ciudadanos como funcionarios de caxellu.[167]
D'a cuerdu al Institutu Nacional Eleutoral al 23 de marzu de 2018, l'estáu d'Hidalgo cunta con un padrón eleutoral de 2 141 492 persones y una llista nominal de 2 121 965.[169]
Rellaciones internacionales
[editar | editar la fonte]L'estáu d'Hidalgo tien una hermanancia cola provincia de Henan, na República Popular China; robláu en Zhengzhou, el 26 de setiembre de 2006; con una vixencia de 5 años (Alcuerdu).[170] El 18 de xunu de 2012 en Pachuca, funcionarios de gobiernu recibieron, a una delegación china encabezada pol vicegobernador de la provincia de Henan, Xu Jichao, y llevóse la firma de renovación del Alcuerdu d'Hermanancia ente Hidalgo y Henan.[171]
Demografía
[editar | editar la fonte]Dinámica poblacional
[editar | editar la fonte]| Dinámica poblacional del estáu d'Hidalgo. | |
|---|---|
| Midida | Valor |
| Población | 2 858 359 hab.[. 57] |
| Densidá | 137 hab/km².[. 57] |
| Tasa de crecedera | 1.5 %.[. 58] |
| Natalidá[nota 7] | 19.28.[172] |
| Fecundidá[nota 8] | 2.27.[172] |
| Mortalidá[nota 9] | 6.8.[172] |
| Mortalidá infantil[nota 10] | 13.04.[172] |
| Esperanza de vida | 74.43 años.[172] |
| Fonte: INEGI, CONAPO (2015).[172][173] | |
Acordies cola Encuesta Intercensal INEGI 2015, l'estáu d'Hidalgo, presenta una población total de 2 858 359; lo que representa 2.4 % de la población de Méxicu.[4][. 57] D'esos habitantes, 1 489 334 son muyeres, y 1 369 025 son hombre;[4] La distribución de población ye: 52 % urbana y 48 % rural,[174] tien una densidá de población de 137.3 persones per km².[175][. 57]
La población menor de 15 años representa 28.2 % del total;[. 59] ente que la que s'atopa n'edá llaboral 15 a 64 años, constitúi 64.2 %, y la población n'edá avanzada representa 7.6 %.[. 59] De cada 100 persones de 12 años y más d'edá: 35 tán casaes, 33 solteres, 22 n'unión llibre, y 10 separaes, divorciaes y/o vilbes.[109] De cada 100 llares: 89 son families, 10 por una sola persona y 1 por persones ensin nengún parentescu.[109]
Nel añu 2015, la tasa de natalidá pal estáu d'Hidalgo ye de 19.28 nacíos vivos por cada 1000 habitantes.[172] La tasa global de fecundidá nel estáu d'Hidalgo ye de 2.27 por númberu de nacencies nacíes vivos por cada 1000 muyeres.[172] N'Hidalgo la tasa bruta de mortalidá foi de 6.08 por númberu de fallecimientos por cada 1000 persones;[173] y la mortalidá infantil ye l'indicador demográficu que señala'l númberu de fallecimientos de neños nuna población de cada 1000 nacencies vives rexistraos, mientres el primer añu de la so vida n'Hidalgo mientres 2015 foi de 13.04.[173]
Tocantes a la evolución demográfica cuando s'alzó l'estáu d'Hidalgo rexistróse un total de 404 207 habitantes para dichu añu;[176] nel Primer Censu de Población en 1895 contabilizáronse 558 769 hidalguenses;[176] doblándose pal añu de 1970 cuando s'algamar la cifra de 1 193 845 moradores y pal 2010 volvió doblase'l númberu de residentes a 2 665 018 persones.[176]
| Gráfica d'evolución demográfica d'Estáu d'Hidalgo ente 1869 y 2015 |
 |
| |
Llocalidaes más poblaes
[editar | editar la fonte]El términu llocalidá nel ámbitu xeográficu de Méxicu, fai referencia al menor de los trés niveles de división subnacional reconocíes pola entidá gubernamental encargada pola llei de la definición del marcu geoestadístico nacional, l'Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía (INEGI). La llocalidá, d'alcuerdu a los costume o a les lleis de cada estáu, puede tener títulos como ciudá, villa, pueblu, ranchería, congregación o inclusive ejido; la so población y condiciones polítiques o económiques pueden ser descomanadamente variables, ya inclusive puede atopase dafechu despoblada.
D'alcuerdu a la Llei orgánica municipal del estáu d'Hidalgo considérase ciudá, más de 25 000 habitantes; pueblu, más de 10 000 habitantes; villa, les que tengan más de 5000 habitantes; comunidá o congregación, más de 500 habitantes y ranchería, les que tengan menos de 500 habitantes.[177] Al añu 2015 l'estáu d'Hidalgo cunta con 5361 llocalidaes urbanes y rurales.[109]
| Llocalidaes más poblaos del estáu d'Hidalgo. | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nᵘ | Llocalidá | Conceyu | Habitantes[nota 11] | Porcentaxe respeuto al total municipal | |||||||
| 1 | Pachuca | Pachuca de Soto | 256 584 | 95.8 % | |||||||
| 2 | Tulancingo | Tulancingo de Bravo | 102 406 | 67.6 % | |||||||
| 3 | Tizayuca | Tizayuca | 43 250 | 44.4 % | |||||||
| 4 | Huejutla | Huejutla de Reyes | 40 015 | 32.6 % | |||||||
| 5 | Ixmiquilpan | Ixmiquilpan | 34 814 | 40.3 % | |||||||
| 6 | Tepeji | Tepeji del Río de Ocampo | 34 151 | 42.4 % | |||||||
| 7 | Actopan | Actopan | 29 223 | 53.8 % | |||||||
| 8 | Tula | Tula de Allende | 28 577 | 27.5 % | |||||||
| 9 | Ciudá Sahagún | Tepeapulco | 28 556 | 55.3 % | |||||||
| 10 | Apan | Apan | 26 642 | 62.6 % | |||||||
| Fonte: INEGI (2010) | |||||||||||
.jpg)
._01.jpg)
Conceyos más poblaos
[editar | editar la fonte]El conceyu más pobláu ye'l conceyu de Pachuca de Soto con 277 375 habitantes lo que representa'l 9.70 % de la población estatal, ente que el conceyu de Eloxochitlán ye'l menos pobláu con 2667 habitantes el 0.09 % de la población estatal.[173]
| Conceyos más poblaos del estáu d'Hidalgo. | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nᵘ | Conceyu | Habitantes | Nᵘ | Conceyu | Habitantes | ||||||
| 1 | Pachuca de Soto | 277 375 | 11 | Tepeapulco | 54 373 | ||||||
| 2 | Tulancingo de Bravo | 161 069 | 12 | Tezontepec de Aldama | 53 009 | ||||||
| 3 | Mineral de la Reforma | 150 176 | 13 | Mixquiahuala de Juárez | 46 224 | ||||||
| 4 | Huejutla de Reyes | 129 919 | 14 | Huichapan | 45 959 | ||||||
| 5 | Tizayuca | 119 442 | 15 | Zempoala | 45 382 | ||||||
| 6 | Tula de Allende | 109 093 | 16 | Apan | 44 576 | ||||||
| 7 | Ixmiquilpan | 93 502 | 17 | Acaxochitlán | 43 774 | ||||||
| 8 | Tepeji del Río de Ocampo | 87 442 | 18 | Zimapán | 40 201 | ||||||
| 9 | Cuautepec de Hinojosa | 58 301 | 19 | Tlanchinol | 39 772 | ||||||
| 10 | Actopan | 56 429 | 20 | San Felipe Orizatlán | 38 952 | ||||||
| Fonte: INEGI (2015) | |||||||||||
.jpg)
.jpg)
Zones metropolitanes
[editar | editar la fonte]
Pal estáu d'Hidalgo concéntrense trés zones metropolitanes, con base nos criterios establecíos pol Grupu Téunicu pa delimitar les zones metropolitanes del país, siendo la ZM de Pachuca, ZM Tulancingo y la ZM de Tula. El conceyu de Tizayuca considérase dientro de los conceyos metropolitanos de la Zona Metropolitana del Valle de Méxicu.[179]
La zona metropolitana de Pachuca ta integrada polos conceyos de Pachuca de Soto, Mineral del Monte, Mineral de la Reforma, San Agustín Tlaxiaca, Epazoyucan, Zapotlán de Juárez y Zempoala. Siendo Pachuca de Soto y Mineral de la Reforma los conceyos centrales.[179]
La zona metropolitana de Tulancingo ta integrada polos conceyos de Tulancingo de Bravo, Cuautepec de Hinojosa y Santiago Tulantepec de Llugo Guerrero, siendo estos trés conceyos centrales.[179] La zona metropolitana de Tula ta integrada polos conceyos de Tula de Allende, Atitalaquia, Atotonilco de Tula, Tlahuelilpan y Tlaxcoapan, siendo Tula de Allende el conceyu central.[179]
Etnicidad
[editar | editar la fonte]_2.JPG)
Nel estáu d'Hidalgo esiste una población que se considera indíxena de 1 035 059 persones; de les cualos 497 884 son homes y 537 175 muyeres.[. 60] Nel estáu d'Hidalgo de cada 100 habitantes, 36 considérense indíxenes.[. 61] Los grupos más significativos son el pueblu nahua y l'otomí; tamién s'atopen en menor midida'l grupu tepehua.[180]
La población indíxena alcuéntrase en tres rexones bien definíes: la del Valle del Mezquital, habitada polos otomíes;[. 62] la segunda ye la Huasteca habitada principalmente polos nahues;[. 62] y la tercer rexón ye l'asitiada na franxa oriental que colinda con Puebla y Veracruz, que se conoz como otomí-tepehua o Sierra de Tenango, la población ye mayoritariament'otomí y una minoría tepehua.[. 62]
Los conceyos onde más del 90 % de la población se autoadscribe indíxena son: Jaltocán, Xochiatipan, Yahualica, Cardonal, Huazalingo, Nicolás Flores y Huautla.[. 61] En contraste los conceyos onde menos del 10 % de la población se autoadscribe indíxena son: Tlanalapa, Almoloya, Cuautepec de Hinojosa, Pisaflores y Singuilucan.[. 61]
Nel estáu d'Hidalgo 2067 persones considérase afromexicano, alredor del 0.07 % de la población total del estáu d'Hidalgo.[181] De lo cualos 1020 son homes y 1047 son muyeres.[181] El conceyu con más población afromexicana ye Chilcuautla onde la población algama'l 0.30 % del total municipal.[182] Síguen-y los conceyos de Tizayuca col 0.28 % de la población; Santiago Tulantepec de Llugo Guerrero, Atotonilco de Tula y Atitalaquia los trés conceyos col 0.19 % de la población total municipal; siguíu de Zacualtipán de Ángeles col 0.18 % de la población total municipal.[182]
Llingües indíxenes
[editar | editar la fonte]
| Llingües indíxenes nel estáu d'Hidalgo. | |
|---|---|
| Nome | Porcentaxe [nota 12] |
| Náhuatl | 66.2 |
| Otomí | 31.5 |
| Tepehua | 0.4 |
| Totonaco | 0.2 |
| Zapoteco | 0.2 |
| Mixteco | 0.1 |
| Maya | 0.1 |
| Huasteco | 0.1 |
| Mazahua | 0.1 |
| Otres llingües | 1.1 |
| Fonte: INEGI (2015).[. 63] | |
Nel estáu d'Hidalgo 378 029 persones falen una llingua indíxena,[nota 13][. 64] nel estáu d'Hidalgo falar hasta 48 llingües indíxenes.[183][184] Na so mayoría náhuatl, otomí y tepehua.[5][185] Les proporciones más altes de falantes de llingua indíxena correspuenden a los conceyos de Xochiatipan, Jaltocán, Yahualica y Atlapexco, onde práuticamente tola so población fala llingua indíxena.[. 65]
Los falantes del idioma náhuatl concéntrense principalmente en dierais conceyos d'estos, catorce formen un conglomeráu al nororiente del estáu nes rexones Huasteca y na Sierra Alta.[. 66] Los conceyos d'Huejutla de Reyes y San Felipe Orizatlán, que destaquen pol so númberu de falantes.[. 66]
L'idioma otomí tien mayor diversidá y puede arrexuntase nes subrexones de les sierres Alto y Gordo y nel Valle del Mezquital, onde se forma un bloque de doce conceyos, anque tamién s'atopa na Sierra de Tenango (zona otomí-tepehua).[. 66] Siendo Ixmiquilpan ye'l conceyu cola mayor cantidá de falantes d'esta llingua.[. 66] Los hidalguenses que falen el idioma tepehua concéntrense principalmente nel conceyu d'Huehuetla, que s'alcuentra na zona otomí-tepehua, nel estremu oriente d'Hidalgo.[. 66]
Los idiomes que siguen con una presencia menor, la concentración de población que les fala ye de dellos cientos, mixteco, zapoteco, totonaco, mazahua, maya, huasteco, chinanteco, tlapaneco, tseltal, y purépecha.[183][184][186] Nuna guarden enforma menor, con concentración de población que les fala menor a 100 persones en dellos casos inclusive menor a 10 persones son el ch'ol, tsotsil, popoloca, amuzgo, triqui, mam, cuicatecu, zoque, huave, huichol, tarahumara, cora, mayu, yaqui, matlatzinca, tojolabal, chontal d'Oaxaca, chontal de Tabasco, chochu, chatino y tlahuica.[186] Munches d'estes presuponse que se trata de poblaciones inmigrantes nel estáu d'Hidalgo.[187]
Vivienda
[editar | editar la fonte]
Los resultaos de la Encuesta Intercensal INEGI 2015 dexen envalorar en 757 300 viviendes particulares habitaes de la entidá.[. 67] N'Hidalgo, el númberu d'ocupantes per cada vivienda particular habitada ye de 3.8 en permediu.[. 67] Los conceyos col mayor númberu de viviendes particulares habitaes son: Pachuca de Soto (78 571), Mineral de la Reforma (43 539), Tulancingo de Bravo (41 997) y Tizayuca (32 358), que concentren 196 465, que representen 25.9 % del total de les viviendes de la entidá.[. 68]
N'Hidalgo 66.9 % de les viviendes tien pisu de cementu o firme y 29.5 % pisu de madera, mosaicu o otru recubrimientu; lo qu'en xunto representa 96.4 puntos porcentuales.[. 69] La disponibilidad del serviciu d'enerxía llétrica nes viviendes particulares habitaes ye de 98.5 %.[. 70] N'Hidalgo 95.3 % de les viviendes particulares habitaes disponen d'agua entubada[. 71] y 90.9 % de les viviendes particulares habitaes disponen de drenaxe.[. 72]
En 91 de cada 100 viviendes d'Hidalgo cuntar con televisión; en 77.3 % tienen nevera, en 73.9 % teléfonu móvil, en 72.2 % la radio y en 53.3 % llavadora.[. 73] En solu 40 de cada 100 tiense automóvil y en 23.7 % llinia telefónica fixa.[. 73] En 40.1 % disponer de serviciu de televisión de paga y en 31.4 % de fornu de microondes.[. 73] A lo último, los porcentaxes de viviendes con ordenador, televisión de pantalla plana y internet son 22.9 %, 40.2 % y 19.2 %, respeutivamente.[. 73]
Probeza y marxinación social
[editar | editar la fonte]
Acordies con el Conseyu Nacional d'Evaluación de la Política de Desarrollu Social en 2014, el 54.3 % del total de la población atopar en probeza, de los cualos el 42.0 % presentaben probeza moderada y el 12.3 % taben en probeza estrema.[188] Acordies coles midíes en 2008 el 55.0 % de la población atopar en probeza pa 2010 menguo a 54.8 %, pa 2012 menguo a 52.8 % y pa 2014 el porcentaxe volvió aumentar a 54.3 %.[188][189]
Los conceyos con mayor porcentaxe de población en probeza estrema fueron: Xochiatipan, Yahualica, Huehuetla, Tepehuacán de Guerrero y San Felipe Orizatlán.[189] Los conceyos que menor porcentaxe de la so población en probeza estrema fueron: Mineral de la Reforma, Pachuca de Soto, Tizayuca, Atotonilco de Tula y Tepeapulco.[189]
El 19.1 % de la población atopar n'arrezago educativu; el 17.3 % ye carente d'accesu al servicios de salú; 68.9 % fálta-y accesu a la seguridá social;[190] 9.2 % tien falta d'accesu a la vivienda; el 27.0 % escarez de servicios básicos na so vivienda y el 31.7 % presenta falta per accesu a l'alimentación.[190]
Los cinco conceyos con mayor un grau de marxinación alto nel estáu son: Huehuetla, Yahualica y Xochiatipan.[191] Los cinco conceyos con menor un grau de marxinación nel estáu son: Pachuca de Soto, Mineral de la Reforma, Tepeapulco, Tizayuca y Atitalaquia.[191]
Relixón
[editar | editar la fonte]
La principal relixón ye la Ilesia católica col 87 % de la población;[nota 14][5] y nel restu tenemos Evanxélicos, Testigos de Xehová, Protestantismu, Pentecostales, La Lluz del mundu, Mormones, la Ilesia de Dios Israelita, Ilesia adventista del séptimu día, y Xudíos. Tamién hai grupos de persones que se declaren ateos y agnósticos.[5]
La Ilesia católica, ye la más practicada, el trabayu d'evanxelización nel estáu d'Hidalgo empezó cuando los franciscanos llegaron a la rexón de Tepeapulco en 1528 y dempués a Tula en 1930.[13] Los agustinos asitiáronse pela so parte en Atotonilco el Grande y Metztitlán en 1536.[13] Los sacerdotes seculares llaboriaron nuna angosta faxa de territoriu que va dende Tizayuca, Tetepango, Pachuca, Mineral del Monte, Mineral del Mozu y Yahualica.[13] Los dominicos nun s'establecieron nel estáu d'Hidalgo mientres el SIEGLU|XVI||s|1}}.[13] En 1743 ordenóse que los conventos relixosos pasaren al Cleru Secular, a partir d'esi añu, adulces fueron pasando les parroquies a l'alministración del Cleru Secular.[193] El 22 de mayu de 1864, alzóse la Diócesis de Tulancingo y pal 25 de payares de 2006 créase l'Archidiócesis de Tulancingo.[193] Esta archidiócesis tien como diócesis sufragáneas a Tula y Huejutla.[193][194]
El xudaísmu llegó a Pachuca nel SIEGLU|XVI||s|1}}, por aciu los criptojudíos, Manuel de Lucena y Beatriz Enríquez, d'orixe portugués; quien fundan una venta o mesón pela rodiada de la ciudá.[195] D'alcuerdu al Museum of The Jewish People Online sitiu de Beit Hatfutsot, ente los años 1920 créase la primer congregación xudía de la ciudá.[196] El 14 de xunu de 2011 diose rexistru de l'agrupación relixosa denominada Comunidá Israelita Mexicana El Neguev, pa constituyise n'asociación relixosa.[197]
A partir de la segunda década del SIEGLU|XIX||s|1}}, pola presencia de numberosos direutivos y téunicos mineros d'orixe córnicu ya inglés, llegaron a Pachuca diverses cañes del Protestantismu, ente elles el Luteranismu, Calvinismu, Anglicanismu y Metodista.[198] En 1840 establecieron la primer congregación protestante de fala inglesa,[199][200] y en 1850 llegó a Pachuca el primer pastor protestante, el reverendu Henry Davis, quien ofició los cultos n'inglés na Finca San Llunes.[201]
La Ilesia de Xesucristu de los Santos de los Últimos Díes llega al estáu d'Hidalgo cuando en 1880, en Nopala de Villagrán, Desideria Quintanar de Yáñez, convertir en personar númberu 22 (primer muyer) en convertise al mormonismu, foi bautizada col so fíu José María y la so fía Carmen, asina mesmu, la esposa de José María.[202][203] El 5 de xunetu de 1881 na llocalidá de San Marcos nel conceyu de Tula de Allende foi bautizáu Jesús Sánchez con otres persones.[204] Jesús Sánchez introdució a la familia Monroy al mormonismu, esta familia crearía una caña d'esta relixón nesta llocalidá alredor de 1913.[204] Mientres la Revolución mexicana el 17 de xunetu de 1915, Rafael Monroy presidente de la pequeña caña de San Marcos, y Vicente Morales el so primer conseyeru, fueron prindaos por un grupu de revolucionavos y executaos.[205]
Los mestróns y xamanes inda predominen dientro de la concepción de los habitantes, sobremanera, nes comunidaes más alloñaes, enclavaes metanes la sierra. Les creencies populares refieren a que curen agüeyamientos, del aire, tosferina, rabia, dolores causaos pol trabayu, del espantu, infeiciones cutanees, etc.[137] La Santa Muerte venerar nel estáu d'Hidalgo dende 1965,[206] nel estáu esti cultu desenvuélvese principalmente nes llocalidaes de Pachuca y Tepatepec.[207]
Nel estáu xeneráronse nos casos más estremos, conflictos ente relixones.[208] Los problemes inclúin: la imposición de multes y castigos, la negación o suspensión de servicios públicos (agua potable, drenaxe, educación, programes de gobiernu), la confiscación de bienes y l'amenaza d'espulsión de la comunidá; toes elles como sanciones por negase a cumplir colos usos y costumes comuñales venceyaos a aspeutos relixosos.[209] Los principales conceyos onde se da esti tipu d'aspeutos son: Huejutla, Huazalingo, San Felipe Orizatlán, Huautla, Tlanchinol y Ixmiquilpan.[208][209]
Cultura
[editar | editar la fonte]Arquiteutura
[editar | editar la fonte]
Arquiteutura relixosa
[editar | editar la fonte]Los edificios conventuales y les pequeñes capiyes d'enllaz llevantaes por dambes órdenes relixoses, alcontrar nuna amplia porción del territoriu hidalguense, yá seya la Sierra Alta, el Valle del Mezquital, la Huasteca y los llanos de Apan.[210] Esisten notables diferencies ente los llevantaos por agustinos y franciscanos.[210] Los primeres son más ricos y ellaboraos, tantu nos sos programes arquiteutónicos como nos complexos conxuntos de pintura mural, los establecimientos franciscanos, pela so parte, son más modestos.[210]
Los franciscanos llegaron a la rexón y construyeron los conventos de Tepeapulco en 1528 y dempués Tulancingo y dos años dempués en Tula (1530).[. 74] Les fundaciones franciscanes incluyeron Zempoala (1940); Tepeji del Río (1558); Apan (1559); Alfajayucan (1559); Atotonilco de Tula (1560); Tlahuelilpan (1560); Tepetitlán (1561); Huichapan (1577); Tecozautla (1587) y en Tlanalapa.[. 74]
Los agustinos asitiáronse pela so parte n'Atotonilco el Grande y Metztitlán en 1536.[. 74] D'ende estendiéronse y llegaron a Xochicoatlán (1538); Epazoyucan (1540); Singuilucan (1540); Mixquiahuala (1539); Huejutla (1545); Molango (1546); Actopan (1550); Ixmiquilpan (1550); Villa de Tezontepec (1554); Acatlán (1557); Tutotepec (1560); Chapulhuacán (1560); Ajacuba (1569); Tlanchinol (1569); Zacualtipán (1572); y la Lolotla (1563).[. 74]
Mientres los sieglos xvii y xviii tamién se desenvolvieron interesantes muestres del barrocu, onde destquen el Santuariu del Señor de Mapethé na llocalidá de Mapethé nel conceyu de Cardonal y el Templu y exconvento de San Francisco en Pachuca de Soto. Pa finales del SIEGLU|XVIII||s|1}} empezar a utilizar l'arquiteutura neoclásica; dellos templos reconstruyéronse dellos templos modificando la so estructura orixinal como la Catedral de Tulancingo.[211]
- Arquiteutura relixosa nel estáu d'Hidalgo.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Arquiteutura civil
[editar | editar la fonte]
Mientres el Virreinatu de Nueva España, Hernán Cortés construyó una casa en Tepeapulco; la Casa de Hernán Cortés, cuntaba con un torrexón, un fortín, almenes pa pertrecharse y otros luxos d'esi tipu; ocupaba toa una corte, anguaño ta estremada ente cinco families.[213] Tamién mientres esti periodu constrúi la Tercena de Metztitlan, unu de los pocos edificios civiles del SIEGLU|XVI||s|1}} p'axuntar un cabildru que queda de pies en Méxicu; componer de dos habitaciones allegantes abovedes, abiertes escontra l'esterior por aciu arquerías de mediu puntu.[214]
Na construcción d'acueductos, destaca l'acueductu y la caxa d'agua de Tepeapulco; los acueductos d'Actopan y Epazoyucan, que dieron serviciu a los conventos agustinos de tales llocalidaes;[215] tamién destaquen les pontes que salven ríos y regueros como'l llamáu La Otra Banda, na entrada al barriu del Progresu, en Ixmiquilpan.[215]
Les faciendes edificar mientres los sieglos xvi y xx; dalgunes fueron cintruidas pa beneficiar los metales que s'estrayíen de les mines, y otres pa la producción ganadera y del pulque. Munches d'elles pertenecieron a families aristocrátiques de la sociedá virreinal o porfiriana.[210] Esisten venticinco faciendes ente los conceyos d'Apan y Almoloya estes son: Chimalpa, Alcantarielles, Acopinalco, Fornu, Meruxa, la presa Tetlapayac, Tezoyo, Espejel, Ocotepec, Zotoluca, Aviles, Buena Vista, Cocinillas, La vente, San Isidro, Huehuechocan, Coatlaco, Ánimes, Santa Bárbara, Ixtilmaco, El Rincón, Tepepatlaxco.[216]
Ente les faciendes de beneficiu más conocíes son les construyíes por Pedro Romero de Terreros nel conceyu de Huasca de Ocampo:Santa María Regla, San Miguel Regla, y San Antonio Regla.[217] En 1915 San Antonio Regla anúbrese dafechu pola presa del mesmu nome y solo reparar parte del la chimenea y una pequeña torre sobresaliendo de l'agua.[218]
Pal SIEGLU|XIX||s|1}}, la fuerte influencia francesa qu'acompañó al periodu porfiriano dexóse sentir na entidá y amuesa d'ello son los variaos palacios municipales que fueron construyíos en estilu neoclásicu principalmente.[210] Los reloj monumentales construyíos mientres esti periodu son los de Tecozautla (1905) y Huejutla (1908).[69] La principal edificación d'esti tipu ye'l Reló Monumental de Pachuca foi inauguráu'l 15 de setiembre de 1910, metanes una gran fiesta popular; construyíu pa conmemorar el Centenariu de la Independencia de Méxicu.[219]
El Art déco foi un movimientu de diseñu popular a partir de 1920 hasta 1939, de l'arquiteutura art déco nel estáu atopa'l Palaciu municipal de Mixquiahuala.[215] Mientres el periodu contemporaneu constrúyense distintos reloj monumentales como los de Pachuquilla, Acaxochitlán, Santiago Tulantepec, Cuautepec y el de Jacala. Tamién sobresal el centru históricu de Pachuca de Soto cuenta con una superficie averada de 12 km².[220] Tien cais inclinaes y estrechos callejones; ye nesta zona onde s'atopen los antiguos edificios mineros, de los cualos cerca de 500 tán valoraos nel catálogu históricu de la ciudá, pa la so restauración y preservación.[221]
- Arquiteutura civil nel estáu d'Hidalgo.
-
Casa de Piedra en Zacualtipán de Ángeles. -
Reló Monumental y plaza principal en Acaxochitlán. -
-
Reló Monumental y plaza principal en Cuautepec de Hinojosa. -
-
Reló Monumental y plaza principal en Pachuquilla. -
-
Facienda Chimalpa n'Apan. -
-
-
Facienda San Diego Tlalayote n'Apan. -
Facienda Ocotepec n'Apan.
.jpg)
.jpg)
Escultura
[editar | editar la fonte].jpg)
Del periodu prehispánicu sobresal les distintes representaciones ellaboraes de los dioses, según la cerámica d'esti periodu. En Yahualica foi atopáu'l "Falu de Yahualica" una escultura que ye acomuñada col cultu del Phallus, mide 156 centímetros d'altu por 30 centímetros d'anchu.[222][223]
Tamién s'atopen los Atlantes de Tula, estremaes en cuatro segmento, les escultures miden en permediu 4.60 m d'altor.[224] Créese que son representaciones de guerreros Tolteques, afatiaos con un tocáu de plumes, un pectoral de caparina (o “átlatl”, d'ende que se-yos nome “atlantes”), dardos, un cuchiellu de pedernal y una arma curva.[224] El Chac Mool ye otra escultura tolteca de gran importancia.[225]
Mientres la Nueva España sobresalen los altos y baxorrelieve utilizaos nos conventos, sobresalen los de Metztitlán, Epazoyucan, Ixmiquilpan, Atotonilco el Grande y Actopan. El retablu ye la estructura arquitectónica, pictórica y escultórica que s'asitia detrás del altar nes ilesies católiques de ritu llatín. N'Hidalgo producióse retablos interesantes, como: Apan, Mapethé, Huichapan y la Ilesia del Carmen en Ixmiquilpan.[226]
La Fonte de la Diana cazadora en Ixmiquilpan foi donada a la llocalidá en 1970 por Alfonso Corona de la Rosal;[227] cuando se construyó un retruque de la fonte de la Diana cazadora asitiando'l retruque na Ciudá de Méxicu y l'orixinal en Ixmiquilpan.[227] La escultura foi realizada por Juan Fernando Olaguíbel y tien 22 m d'altor d'estilu Art Decó.[228]
En Pachuca de Soto nel camellón del Bulevar Felipe Ángeles, atópase'l denomináu Monumentos de Pachuca de Soto Corredor Mineru; el cual ye una serie de monumentos, escultures, y antiguu equipu mineru, asitiáu pa resaltar el pasáu mineru de la rexón.[229] En 2014 instalar en Pachuca cinco escultures monumentales que fueron edificaes por Enrique Carbajal que tienen como tema'l "aire".[230][231] Tamién en Pachuca de Soto destaquen el Cristu Rei escultura de 33 m d'altor;[232] y el Monumentu la Victoria del Vientu de 19 m d'altor.[233]
Ente los artistes plásticos orixinarios del estáu atópense: Byron Gálvez, Enrique Garnica, Martha Verónica José Hernández Delgadillo, José Armando Flora Evaristo, Ana Luisa Domini, Héctor Vázquez, José Antonio Cano Hernández, Ana Teresa Fierro, José Luis Vera, Carmen Parra Velasco, Mario Patiño y Benjamín Lleón Estrada.[234]
Pintura
[editar | editar la fonte].jpg)
Nel estáu d'Hidalgo cuntar con cincuenta y ocho sitio con pintures rupestres, distribuyíos en más de trenta conceyos.[235] Los principales son Huichapan, Tecozautla, Alfajayucan, Metztitlán, Tepeapulco, Ajacuba, Actopan, Agua Blanco de Iturbide, L'Arenal, Atotonilco de Tula, Cardonal, Cuautepec de Hinojosa, Chapantongo, Epazoyucan, Huasca de Ocampo, Juárez Hidalgo, Metepec, San Agustín Metzquititlán, Progresu de Obregón, San Salvador, Santiago de Anaya, Ixmiquilpan, Tepeji del Río de Ocampo, Tepetitlán, Tezontepec de Aldama, Tlahuiltepa, Tulancingo de Bravo, Zacualtipán de Ángeles y Zimapán.[235] Los petroglifos alcontrar nos conceyos d'Acatlán, Huazalingo, Metztitlán, Mixquiahuala, Tepeapulco, Tepeji del Río de Ocampo, Tula de Allende y Tulancingo de Bravo.[236]
Na Nueva España, sobresal la pintura mural que puede atopase en dellos de los recintos conventuales, nes capiyes abiertes, na nave, nel claustru, na sacristía, y nel refectorio.[237] El llabor d'evanxelización nun dexó la filtración de numberosos motivos indíxenes, anque delles reminiscencies son visibles nel amiestu de la decoración europea y les temes cristianes.[237] Sobresalen los conventos d'Actopan, Ixmiquilpan, Atotonilco el Grande, Epazoyucan y Metztitlán; según la Ilesia de la Purísima Concepción en Santa María Xoxoteco.[238][239][240]
En 1803 mientres el so viaxe'l so pasu pol estáu de fidalgu Alexander von Humboldt, dibuxaría y estudiaría los Prismes basálticos de Santa María Regla y los Órganos de Actopan conocíos como los Los Flaires.[49][241][242] Mientres el SIEGLU|XIX||s|1}}, distintos llugares d'Hidalgo seríen visitaos y dibuxaos por distintos pintores y academios como Johann Moritz Rugendas, François Mathurin Adalbert y Eugenio Landesio.[243][244][245]
Mientres el SIEGLU|XX||s|1}} destaquen los trés obres realizaes por Roberto Cueva del Río. El primeru atopar en Ixmiquilpan, realizáu nel edificiu del Patrimoniu Indíxena del Valle del Mezquital en 1955.[246] El segundu atopar en Pachuca de Soto allugada nel Centru de les Artes d'Hidalgo realizada en 1957.[247] El terceru atopar en Ciudá Sahagún allugáu na escuela primaria Frai Bernardino de Sahagún, realizáu en 1958.[248] En Pachuca de Soto atópense los murales realizaos por José Hernández Delgadillo nos años 1980, denominaos "Contradicciones y llucha n'Hidalgo" y "Pola democracia, el trabayu y la soberanía nacional".[249][250][251] En Tula de Allende atópase'l mural "Tula Eterna" allugáu n'en el céntricu teatru al campu, realizáu por Juan Pablo Patiño Cornejo realizáu ente 1994 y 1997.[252]
Nel SIEGLU|XXI||s|1}} el 13 de marzu de 2005 inaugurar na plaza central del Parque David Ben Gurión, una llosa pictórica diseñada por Byron Gálvez titulada "Homenaxe a la Muyer del Mundu".[253] Que les sos dimensiones son de 80 m d'anchu por 400 m de llargu, ta estremáu en dieciséis módulos que contienen dos mil ochenta figures ellaboraes con aproximao siete millones de mosaicos de dolce distintos tamaños y cuarenta y cinco distintos toos de color.[254] El 31 d'agostu de 2015 foi inauguráu na Colonia Palmitas, el Macromural de Pachuca.[255] Una de les idees yera afigurar el nomatu de Pachuca "La Bella Airosa", y sí, de lloñe los colores vense como foles d'aire.[256]
Ente los artistes visuales orixinarios del estáu atópense: José Hernández Delgadillo, José Emmanuel Garcá Sánchez, Yessica Adriana Ruiz Morales, José Emilio Pacheco Vega, Celia Guadalupe Resgáu Marroquín y Liliana Herrera Hernández, Bernardo Santiago Ánxeles.[234]
Lliteratura
[editar | editar la fonte]
Ente la lliteratura destaquen los códices realizaos nel Méxicu prehispánicu y mientres la Nueva España. Na primer seición del Códiz de Huichapan, ye un manuscritu históricu qu'emplega'l sistema d'escritura pictórica, xunto con testos alfabéticos n'otomí, según delles gloses aisllaes en náhuatl.[257] Foi ellaboráu escontra 1632, la parte alfabética, foi escrita por Juan de San Francisco, otomí noble del pueblu de Huichapan, y fala de la historia d'esti pueblu otomí dende 1539 hasta 1632; la parte pictórica d'esti documentu, narra la historia d'esti señoríu dende l'añu 1403 hasta 1528.[257]
El Llenzu “A” o mapa del “Fundo del pueblu de Acaxochitlán”, ye una especie de croquis catastral, copia d'un planu de 1639 fecha sobre tela industrial d'algodón probablemente nel primer cuartu del SIEGLU|XIX||s|1}}.[258] El Llenzu “B” de Acaxochitlán, agora perdíu tenía como soporte una tela d'algodón, de 1.57 m d'anchu y 1.90 m d'altu, formada por dos llenzos cosíos unu enriba del otru.[258]
El Códiz de tributos de Mizquiahuala data de 1570 ellaboráu en tira sobre papel amate.[259] Los Añales de Tula daten del SIEGLU|XVI||s|1}} ellaboráu en tira sobre papel amate, conseña la historia de Tollan-Xicocotitlan.[260] Tamién ye conocíu como Añales de Tezontepec o Añales Azteques.[260] El Códiz Nicolás Flores ye una tira de tela que tien de midir non menos de 60 cm d'anchu, la so ellaboración emplegóse ixtle de lechuguilla, formando a lo menos dos tramos xuníos.[261]
Ente los principales escritores atópense: Efrén Rebolledo, Ricardo Garibay, Gabriel Vargas, Jesús Becerril Martínez, Enrique Olmos de Ita, Fernando Rivera Flores, Rafael Tiburcio García, Jair Cortés, Rogelio Perusquía, Julio Romanu Obregón, Alfonso Valencia, Javier Said Estrella García, Ignacio Rodríguez Galván, Daniel Olivares Viniegra, Ignacio Trejo Fuentes, Daniel Fragoso Torres, Raúl Macin Andrade, Nancy Ávila Márquez, Agustín Cadena, Diego Castillo Quintero, Adela Calva Reyes, José Lorenzo Cossío, José Luis Herrera Arciniega, Gonzalo Martré, Luis Ponce, Elisa Vargaslugo Rangel y Yuri Herrera.[262]
Música
[editar | editar la fonte]
.JPG)
La Banda Sinfónica del Estáu d'Hidalgo creada en 1901,[263][264] y el so primer direutor foi Candelario Rivas.[. 75] La banda sinfónica afixo la música popular con distintes aguaes: jazz, tangu, folclor nacional y estranxeru.[265] Añalmente realízase una temporada de conciertos per parte de la orquesta sinfónica de la UAEH, creada en 1997; que toca na Aula Magna Alfonso Cravioto con un aforu pa 740 persones.[266] El 16 de xineru de 2014 empecipien les actividaes de la Orquesta Sinfónica Infantil y Xuvenil de Tlaxcoapan, dichu proyeutu beneficiu a neños y neñes de la rexón sur-poniente del Valle del Mezquital.[267]
La música rexonal ta representada pol llamáu huapango, xéneru musical conocíu tamién como "Son Huasteco" de la Rexón Huasteca.[268] Esisten dos tipos de huapango: el tradicional y el modernu.[269] El huapango tradicional interprétase utilizando tres instrumento: jarana, violín, quinta huapanguera o guitarra. El Hupango modernu o Huapango lentu, ye la resultancia ente'l son huasteco, y el cantar rancheru comercial.[269] Son orixinarios de Hidalgo dos de los principales compositores de huapango, Nicandro Castillo y Valeriano Trejo.[270][. 76]
Dientro de la música otomí al traviés de la música manifiesta elementos culturales qu'unvien a les tradiciones y gustos del pueblu otomí.[. 77] Estos elementos fueron retomaos, o bien se crearon a partir de moliciones coleutives.[. 77] Nel Valle del Mezquitall'altu númberu de migrantes, la música “grupera” favoreció que nes fiesta marxinen la danza y la música tradicionales, esisten inclusive agrupaciones de “cumbia hñahñu”.[. 77] La música del pueblu hñähñu, usar p'acompañar el ritual de cantares y dances, tamién tien la función d'esparcimientu, pueden escuchase versiones pícares, amoroses, pastoriles, d'animales y arrullos.[271]
Danza
[editar | editar la fonte]
El Ballet Folclóricu del Estáu d'Hidalgo, foi fundáu en 1976.[272][273] Ente les dances tradicionales del estáu d'Hidalgo, hai munches nes que los danzantes van amarutaos o mazcaraos con distintos elementos.[274] Los grupos de danzantes son acompañaos por un grupu de música, los preseos varien d'alcuerdu a la zona: na Huasteca y la Sierra utilícense jarana, violín y guitarrón nel Valle una guitarra pequeña asemeyada a la mandolina.[274]
Na rexón Huasteca realízase la danza de les inditas, tamién llamada “Macehualichpocamihtotlan”; que se bailla'l día 12 d'avientu n'honor a la Virxe de Guadalupe; el grupu conformar solo muyeres.[275] La danza de los mecos, baillar mientres el antroxu, los danzantes pinten el cuerpu con tepetate, y utilicen un moñu y taparrabos.[275] La danza femenina indíxena Texoloc, baillar n'honor a la Virxe de la Concepción, en Texoloc, conceyu de Xochiatipan.[275] Tamién na Huasteca báillense la danza de los Matlachines, danza de los negrinos, danza de Montesón, la danza de Chicomexochitl, la danza de Xochitines y la danza de los Huehuentines, según el baille del Huapango.[274][276]
Nel Xantolo realícense distintes dances, la mayoría solo realizaes solo por homes como: la danza de Cuanegros, los varones interpreten a les vieyes” y a los vieyos”;[275][277] la danza de los tecomates los seis danzantes visten camises y pantalón de cobertor blancu;[275] La danza de los coles, los amarutaos utilicen ropa bien vieyo y maltratada, cubren la so cara con una mázcara de trapu; executar siempres homes, dellos vistíos de muyer.[278]
L'estáu d'Hidalgo comparte tradiciones y costumes coles rexones vecines, ye común l'usu de delles tradiciones que de cutiu provienen de Veracruz, o de la Sierra Norte de Puebla, como la Danza de Quetzales, el Ritu de los voladores y la danza de los Acatlaxquis; estes principalmente na Sierra de Tenango.[279] La danza de los arcos, baillar na Sierra alto y Baxo Danza, principalmente en Metzquititlán y Los Reyes, conceyu de Acaxochitlán.[280] Polos sos pasos, música y vestuariu, ye una mofla de los bailles españoles de la dómina de la colonia.[280] Tamién s'atopa la danza de la flor del conceyu de Tenango de Doria.[274]
Les dances nel Valle del Mezquital son de recién creación, nesta zona destaca la Danza del ixtle”, que describe'l filáu y texíu del ixtle.[. 78] La música componer de siete canto en idioma otomí, componer de catorce evoluciones y ocho paso, participen 12 muyeres y 12 homes.[281] La danza creyer en 1965, que'l so autor foi Pedro Pioquinto Secundino Miranda, orixinariu del conceyu de Ixmiquilpan.[281] Tamién del Valle del Mezquital atópase la danza de los pastores, onde un grupu de neñes bailla n'honor a la virxe María; San Sebastián Mártir ye representáu por un mozu atáu a un maderu, los danzantes baillen alredor asemeyando llanza-y les sos fleches.[280]
Ente los Intérpretes de danza orixinarios del estáu d'Hidalgo atópense: Álvaro Serrano Gutiérrez (coreógrafu); Renato Álvarez (intérprete); Enrique Cruz del Castillo (coreógrafu); Javier Santo (intérprete) y Alejandra Castañeda (intérprete).[282]
Fiestes
[editar | editar la fonte]
El calendariu atópase llenu de festividaes, que son productu del heriedu del mestizaje indíxena y español.[285] Esti empezar cola celebración de la Candelaria; pasando polos antroxos pa darréu celebrar Selmana Santa, llegando al Día de Muertos.[285] A la fin del añu celebrar a la Virxe de Guadalupe, les Posadas y Navidá; colo que cierra'l ciclu de fiestes relixoses.[285]
Tol añu fáense fiestes rindiéndo-y cultu al santu patronu de cada llocalidá con oficio relixosos, xuegos mecánicos, y eventos deportivos y culturales. Nes celebraciones destaquen los fueos pirotéunicos, principalmente los Castiellos, y los Cohetones. Tamién nel estáu festexen toles conmemoraciones de Méxicu, como l'Aniversariu de la Independencia de Méxicu (15 y 16 de setiembre) y de la Revolución mexicana (20 de payares).
El día de la Candelaria realízase'l 2 de febreru. Una tradición en Méxicu ye vistir cada añu a les figures pa cada presentación que se realiza, y comer tamales esi día.[286][287] Por cuenta de l'aproximamientu de la Cuaresma, dellos conceyos celebren el antroxuy;[288] n'Hidalgo desenvolver en feches bien alloñaes a les eclesialmente fites, desenvuélvese dempués del miércoles de ceniza y antes de Selmana Santa.[288] Los conceyos que realicen antroxu son Acaxochitlán, Alfajayucan, Atotonilco el Grande, Atlapexco, Apan, Calnali, Chapulhuacan, Eloxochitlán, Huautla, Huehuetla, Huejutla de Reyes, Jacala de Ledezma, Jaltocán, Metepec, Metztitlán, Mixquiahuala de Juárez, Molango de Escamilla, San Agustín Metzquititlán, San Bartolo Tutotepec, San Felipe Orizatlán, Santiago de Anaya, Tecozautla, Tepeapulco, Tenango de Doria, Tulancingo de Bravo, Tlahuelilpan, y Zacualtipán de Ángeles.[289][290]
Mientres Selmana Santa destaquen les representaciones d'Acatlán, Actopan, Apan, Atitalaquia, Huasca de Ocampo, Huichapan, Metztitlán, Metzquititlán, Mineral del Mozu, Omitlán Pacula, Pachuca, Pachuquilla, Progresu, Molango, Santiago Tulantepec, Tepeji del Río, Tianguistengo, Tolcayuca, Tulancingo, Tula y Zacualtipán.[291][292][293] La fiesta de la Cruz de Mayu, realizada'l 3 de mayu, esta fiesta dedicada al llevantamientu de la cruz realízase principalmente n'obres en construcción.
El Día de Muertos ta presente en delles rexones como'l Valle del Mezquital, Huasteca, Sierra Alta, Sierra de Tenango y Sierra Baxa.[294] Ente los otomíes del Valle del Mezquital la ufrienda, componer por un pisu de tierra, dos murios llaterales de carrizos y unu central compuestu por pencas de maguey.[294] El grupu tepehua, que comparte espaciu col grupu otomí na Sierra de Tenango, empiecen les sos celebraciones el 18 d'ochobre; nesti día, ufiértase comida a los finaos de manera violenta, pos resulten espíritus gustantes a causar enfermedaes.[294] La celebración tepehua conozse llocalmente como Santoro, una espresión llingüística empobinada a señalar sanctorum.[294] La fiesta de Xantolo que se lleva a cabu dientro de la rexón de la Huasteca.[295] El Xantolo (pallabra introducida al náhuatl pola deformación de la frase llatina festiumominum sanctorum, que quier dicir fiesta de tolos santos),[296] Mientres estos díes, celébrase'l certame Señorita Cempasúchil, eventu tradicional qu'añu con añu enmarcar nos festexos del Xantolo.[297]
Mientres el mes d'avientu realicen les denominaes Fiestes Decembrines, nel desenvuélvense la celebración de les apaiciones de La nuesa Señora de Guadalupe (12 d'avientu), Las Posadas (16 al 24 d'avientu), Nuechebona (24 d'avientu), Navidá (25 d'avientu), día de los Santos Inocentes (28 d'avientu), Nuechevieya (31 d'avientu), Añu Nuevu (1 de xineru) y día de los Reis Magos cola partida de la rosca de Reyes (6 de xineru).[298] Estes tamién se conocen coloquial mente como Maratón Guadalupe Reyes.[298] Nel mes d'avientu llevar a cabu l'encendíu del árbol de Navidá en ciudaes como Pachuca de Soto, Atotonilco el Grande, Tulancingo, Apan, Tizayuca, Jacala, Zimapán, Tula de Allende, Huichapan, Ixmiquilpan, Actopan, Zacualtipán y Huejutla de Reyes.[299][300] Nos primeros díes de xineru realiza la cabalgata de Reis Magos en ciudaes como Pachuca de Soto, Tulancingo, Apan, Huejutla de Reyes, Actopan, Ixmiquilpan, Zimapán, Tula de Allende y Tizayuca.[301]
- Fiestes del estáu d'Hidalgo.
-
Fiesta del Señor de les Maravíes en L'Arenal. -
Fiestes n'honor a la Virxe de Llarimar en Tetepango. -
-
-
Altar de Dolores n'Actopan. -
Viacrucis en Tlaxcoapan. -
-
Fiesta patries en Ixmiquilpan. -
Altar de muertos otomí en Tula de Allende. -
Arcu de Xantolo. -
-
._102.jpg)
_07.jpg)
Expoferias
[editar | editar la fonte]
La Feria de la Fruta realizar en Tecozautla nel mes de xunetu sobresal la esposición de frutes rexonales y dellos productos derivaos del procesamientu de les frutes como conserves, vinos, mermelaes y sidra.[302] La Expo Acatlán desenvolver n'Acatlan en setiembre, nel centru de la población con esposición y venta de productos lácteos; paralelamente desenvuélvese la Festividá n'honor a San Miguel Arcánxel.[291] La llamada Feria del Maguey y la Cebada, realizar en Apan con amuesa d'artículos en fibra de maguey, expendios de pulque y dellos alimentos y bébores ellaboraes a base de cebada.[303] La Feria de Nuechebona en Huejutla de Reyes desenvolver ente avientu y xineru.[304]
En Omitlán de Juárez, realízase la Fiesta de la Mazana ente xunu y xunetu; hai una esposición de les meyores mazanes collechaes por llabradores de la rexón, y escuéyese la Reina de la Mazana.[305] La Feria de les Espigues realizar en Tlaxcoapan; l'últimu sábadu d'abril realiza una procesión nocherniega con alfombres d'aserrín pintáu con espigues de trigu.[306] En Tula de Allende, mientres marzu, realízase la Fiesta de San José, y conozse tamién como Feria Añal de Tula.[291] En Tulancingo de Bravo, celébrase la Expo Feria Tulancingo;[307] al par realízase la Fiesta de La nuesa Señora de los Ánxeles.[308][309] Mientres los díes que dura esta feria, instálase una esposición comercial, ganadera, agrícola, industrial y artesanal, según eventos deportivos y culturales.[291]
N'Actopan realízase la denominada Feria de la Barbacoa, que se realiza nel mes de xunetu on distintes actividaes culturales; onde destaca'l concursu de la barbacoa.[310][311] En Santiago de Anaya dende 1975 realízase la Amuesa Gastronómica; una selmana dempués de Selmana Santa.[312] Nesta preséntense platillos exóticos d'animales y plantes que son parte de la fauna y flora del estáu, tales como'l tlacuache, coyote, foín, armadillu, tlacuache, llagartesa, y víbora; esto varien d'alcuerdu a si l'animar atópase amenaciáu o non.[313]
Feria Hidalgo
[editar | editar la fonte]
En Pachuca de Soto realiza la Feria de San Francisco, que ye la fiesta más importante del estáu d'Hidalgo. Tuvo'l so orixe nel SIEGLU|XVI||s|1}}, coles celebraciones llitúrxiques que realizaben los flaires franciscanos, n'honor de San Franciscu d'Asís, a les cualos yeren convidaes les autoridaes civil y eclesiásticu, tantu de la ciudá como de los pueblos circunvecinos.[314][315]
Pa esti eventu, realícense dos feries por separáu: la Feria Tradicional San Francisco, que se realiza nel Parque Hidalgo y en Conventu de San Francisco, y que'l so principal día ye'l 4 d'ochobre. Y la Feria Internacional de San Francisco, que se realiza nes sos instalaciones especiales. Ente'l programa de la feria destaquen les: charreadas, les corríes de toros, les muestres artesanales, gastronómiques, industriales y ganaderes, los eventos deportivu y cultural, lo mesmo que de xuegos mecánicos y bailles populares; realízase añalmente nel mes d'ochobre.
Artesanía
[editar | editar la fonte].jpg)
N'Hidalgo de folla ellabórense cántaros, olles, cazueles, comales, maceta, vajilla, etc; estos principalmente nes rexones del Valle del Mezquital, Contorna Minera, Valle de Tulancingo, Sierra Baxa y Sierra Gorda.[316] De la llana ellabórens'acoveces, sarapes, faxes, rebozos, quexquémitl, tapetes, costales, etc; nes rexones del Valle del Mezquital, Sierra de Tenango, Valle de Tulancingo, Huasteca, Sierra Gorda y Sierra Baxa.[316] Del algodón ellabórense vistíos, rebozos, camises, ceñidores, bolses, quexquémtl, manteles, servilletas, costales, morrales; nes rexones del Valle del Mezquital, Sierra de Tenango y la Huasteca.[316]
Na Sierra de les Navayes poles sos riques vetes de piedra d'obsidiana de tonalidaes negra, verde, dorada, jade o colorada, produciéronse puntes de flecha, cuchiellos y hachos pa la guerra, pero tamién instrumentos de cocina y decoración.[317] Na cestería, de vara de sauce y/o carrizu ellaboren canastes, cestos, pajareras, flautes; esto na rexón del Valle del Mezquital.[316]
Na alfarería destaca la que s'ellabora na llocalidá de Chililico nel conceyu de Huejutla de Reyes; nesta llocalidá ye una práutica que se caltién dende la dómina prehispánica, con pocos cambeos, por ello ye la comunidá alfarera más importante del estáu.[318][319][320] La folla que s'utiliza ye de color naranxa, anque hai d'otres tonalidaes como tinte en tonos de color negru, café, blancu y colloráu.[318][319][320] La decoración estrémase porque sobre'l tonu ocre de la folla, amiéstense-y flores y aves pintaes.[318][319][320]
Nel Valle del Mezquital destaca'l trabayu del ixtle, principalmente nos conceyos de Santiago de Anaya y Ixmiquilpan.[321] D'esti ellabórense ayates, bolsos, monederos, talladores pal aséu personal, petrines, manteles y carpetes. Col ixtle ellabórense tamién llazos, costales y inclusive prendes especiales como los traxes de les reines en feries municipales.[321]
Na Sierra de Tenango ellabórense bordaos denominaos tenangos onde representen la flora y fauna de la rexón; principalmente nel conceyu de Tenango de Doria y en menor midida nos conceyos de San Bartolo Tutotepec y Huehuetla.[322][323] Na so ellaboración primero dibúxase na tela'l diseñu con llapiceru, y depués empiecen a bordar, munches vegaes entemeciendo colores y otres faciendo'l bordáu nun solu color.[324]
La producción de campanes destaquen nel conceyu de Zacualtipán de Ángeles, principalmente les llocalidaes de Tlahuelompa y Tizapan.[325]
Traxe típicu
[editar | editar la fonte]
N'Hidalgo, tres rexones carauterícense pol so vestuariu: la Huasteca, la Sierra de Tenango y el Valle del Mezquital.[326] Na rexón Huasteca la muyer visti blusa de cobertor blancu, de pescuezu cuadráu, afatáu con una tira bordada que toma parte de los costazos na que se dibuxen flores de brillosos colores que se combina con una falda blanca o de color, ensin adornu dalgunu, que llega hasta media pierna, la mayoría caminen descalces.[326]
El vestuariu de la muyer de la Sierra de Tenango componer d'una blusa de cobertor con adornos bordaos en filo verde o colloráu, que cubren el costazu y parte de la pequeña manga; falda de color negru, azul o café, que s'enredar a la cintura y cinxir con una faxa de regular anchor, texida nel telar de cintura de tipu prehispánicu.[326]
Nel Valle del Mezquital habitáu de grupos otomíes, determina l'usu del vistíu tradicional iguáu primordialmente de cobertor. La blusa lleva un finu bordáu llamáu “pepenado” que se realiza con filo de colores negru, colloráu, azul y verde, que toma los costazos, parte de les mangues, la pechera y el llombu, con dibuxos que representen el Nahui Ollin.[326] La falda a media pierna, n'ocasiones lleva un ribete bordáu nel so estremu inferior. Suelen emplegar tamién el quexquémitl puestu sobre la camisa o anoyáu a la cabeza, anque ye una prenda bien usada, ye l'ayate delgáu, fechu con fibra del corazón del maguey por cuenta de la fragosidad del suelu úsens'huaraches de cueru.[326]
Gastronomía
[editar | editar la fonte]
El pastie ye una platillo d'orixe córnicu que se consume na Contorna Minera; ye una especie d'empanada que la so base ye farina de trigu, con un rellenu que resulta d'una combinación con carne de res, papa, perexil, pimienta, al mexicanizar esti productu amestóse chile a la receta orixinal.[327]
Nel Valle del Mezquital prepárase barbacoa, envolubrada en pencas de maguey y cocida en fornu de piedra nun fuexu so la tierra;[328][329] los ximbós, envoltorios de penca con carne enchilada de pollu, coneyu o carneru, cocida a la mesma manera que la barbacoa;[330][331]los xagis (frijoles tienros con carne de gochu y chile pasilla);[330][331] y los mixiotes que ye un platillo de diversos tipos de carnes (pollu, borregu, guajolote, etc.) envueltu na cutícula de la penca del maguey.
Coles mesmes del valle del Mezquital, proceden les tunes, coles cualos fáense agües fresques o postres; los xoconostles en almíbar o en mermelada, que tamién usar pa da-y bon sabor al caldu de pollu con verdures o a ciertos moles.[328][329] Tamién se peracaben distintos escarabayos como los escamoles (bárabos de la formiga), chinicuiles (viérbene de maguey), xotlinilli o jumiles (chinche de monte) y los chahuis o xamoes (escarabayos del árbol de mezquite).[328][329]
Del valle de Tulancingo destaquen les tulancingueñas que consiste nuna tortiella de maíz con quesu mariello y xamón bañaos en mueyu verde con cebolla y crema.[330][331] Los guajolotes ye otru platillo consiste nun boliyu con frijoles negros, enchiladas tostaes con mantega y güevu cocíu nel so interior, los tradicionales son de güevu cocíu y de pollu;[332] anguaño adoptáronse munchos más ingredientes, como carne asao, salchicha, milanesa, pavu y xamón.[333]
De la rexón Huasteca, proceden los tamales de shala (ajonjolí molíu con especies, guisáu con frijoles), y mole con carne de puercu.[334] El zacahuil fechu a base de masa de maíz martajada, y rellenos con grandes cachos de carne.[335] Ente les bébores del estáu destaca'l pulque, los curaos y el aguamiel; estes bébores peracábense principalmente nel Valle del Mezquital y los llanos de Apan.[336] Otra bébora ye'l carnavalito ellaborada a base de tequila, zusmiu de naranxa, canela y azucre.[337][338]
Patrimoniu de la humanidá
[editar | editar la fonte]._01.jpg)
El Camín Real de Tierra Adientro, yera una ruta comercial que diba dende la Ciudá de Méxicu hasta la ciudá de Santa Fe, Nuevu Méxicu. El 1 d'agostu de 2010 amestóse esti percorríu como Patrimoniu de la Humanidá, dientro de la declaración atopen dos sitios nel estáu d'Hidalgo: el Templu y exconvento de San Franciscu d'Asís y el Tramu del Camín Real ente la ponte d'El Truébanu y l'antigua Facienda de La Cañada; dambos allugaos en Tepeji del Río de Ocampo.[339]
El Templu y exconvento San Francisco cunta con una fachada estremada en dos cuerpos, nel primeru reparar la entrada de mediu puntu enmarcáu con decoración de casetones;[340] na segunda seición abrióse la ventana del coru.[340] A pesar de les series alteraciones efeutuaes na zona del claustru, caltiénse la capiya abierta.[340] Nel so interior los sos retablos orixinales sumieron pero caltienen delles pintures del periodu barrocu.[340]
El Acueductu del Padre Tembleque foi nomáu como Patrimoniu de la Humanidá el 5 de xunetu del 2015, la construcción del acueductu empecipiar en 1554 y remató en 1571.[341] La obra hidráulica foi diseñada pol flaire franciscanu Francisco de Tembleque, pa llevar agua dende'l cuetu de Tecajete hasta la población d'Otumba.[342][343]
Servicios públicos
[editar | editar la fonte]Sanidá
[editar | editar la fonte]
Pa Hidalgo en 2015, la esperanza de vida en total al nacer ye de 74.4 años, les muyeres tienen una esperanza de 76.9 años y los homes 72.1 años.[345] Les principales causes de muerte fueron les enfermedaes del corazón, diabetes mellitus y los tumores malinos.[345]
Acordies con el Programa Sectorial de Salú 2011-2016» de la Secretaría de Salú del estáu d'Hidalgo; la delegación estatal del ISSSTE n'Hidalgo tien una población de 326 521 derechohabientes.[346] Cunten unidaes de primer nivel d'atención como: dos Clíniques de Medicina Familiar; ventinueve Unidaes de Medicina Familiar; dos Consultorios auxiliares por conveniu, de les cualos quince unidaes son mesmes y ventiún subrogadas.[346] Les unidaes de segundu nivel del ISSSTE son: un Hospital Xeneral; dos Clíniques Hospitales y dos Clíniques de Medicina.[346]
El IMSS, nel so Programa Espolleta, tien 215 Unidaes de Primer Nivel, 6 Módulos Urbanos y 11 Brigaes de Salú.[346] Tocantes a les unidaes de segundu nivel nel estáu, hai un total de 4 hospitales rurales solidaridá en Metepec, Ixmiquilpan, Zacualtipán de Ángeles y Huejutla de Reyes.[346] El IMSS nel so Réxime Ordinariu tien catorce Unidaes de Primer Nivel, cuatro na rexón Pachuca, trés na rexón Tulancingo, cuatro na rexón Tula, unu na rexón Sahagún, Tepeji del Río y Tizayuca.[346]
Les unidaes de segundu nivel qu'esisten nel estáu faen un total de seis, una en cada rexón; cuatro Hospitales de Zona con Medicina Familiar, un Hospital Xeneral de Zona y un Hospital Xeneral de Sub-Zona.[346]
Educación
[editar | editar la fonte]La tasa d'analfabetismu nel estáu d'Hidalgo ye de 8.2 %.[. 79] N'Hidalgo, el grau permediu d'escolaridá de la población de 15 años y más ye de 8.7 %, lo qu'equival a pocu más de segundu añu de secundaria.[347] De cada 100 persones de 15 años y más; 6.7 % nun tienen nengún grau d'escolaridá; 56.9 % tienen la educación básica terminada; 20.3 % remataron la educación media cimera; 14.9 % concluyeron la educación cimera; y 1.2 % non especificáu.[347]
| Educación nel estáu d'Hidalgo. | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Nivel escolar | Alumnos | Docentes | Escueles | ||
| Total | Muyeres | Homes | |||
| Preescolar | 121 103 | 59 936 | 61 167 | 6159 | 3243 |
| Primaria | 354 488 | 174 216 | 180 272 | 16 381 | 3238 |
| Secundaria | 173 515 | 85 630 | 87 885 | 10 190 | 1302 |
|
649 106 |
319 782 | 329 324 | 32 730 | 7783 | |
| Bachilleratu xeneral | 75 930 | 38 585 | 37 345 | 6256 | 441 |
|
53 822 |
26 768 | 27 054 | 5081 | 108 | |
| Profesional téunicu y/o bachiller | 4480 | 1966 | 2514 | 498 | 18 |
|
134 232 |
67 319 | 66 913 | 11 835 | 567 | |
| Normal | 2900 | 2014 | 886 | 339 | 8 |
|
88 372 |
44 224 | 44 148 | 8573 | 120 | |
| posgráu | 4793 | 2931 | 1862 | 867 | 59 |
|
96 065 |
49 169 | 46 896 | 9779 | 133 [nota 15] | |
|
92 967 |
62 389 | 30 578 | 1753 | 118 | |
| Total | 972 370 | 498 659 | 473 711 | 56 097 | 8601 |
| Fonte: SEP. Estadística del sistema d'educación n'Hidalgo. Ciclu escolar 2016-2017.[348] | |||||
Educación media cimera
[editar | editar la fonte]
En nivel mediu superior atópense principalmente'l Colexu d'Estudios Científicos y Teunolóxicos del Estáu d'Hidalgo (Cecyteh), el Colexu de Bachilleres del Estáu d'Hidalgo (Cobaeh), les escueles preparatorias dependientes de la Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo (UAEH), y les escueles del Centru de Bachilleratu Teunolóxicu Industrial y de Servicios (CBTis), y el Colexu Nacional d'Educación Profesional Téunica (Conalep).
La UAEH cuenta con trelce preparatorias, n'once conceyos distintos.[349] El Conalep cunta con seis planteles n'Hidalgo,[350] y el CBTis cunta con doce planteles nel estáu d'Hidalgo.[351] Tamién se enuentra el Centru d'Estudios Científicos y Teunolóxicos Non. 16 Hidalgo (CECyT Non. 16) del Institutu Politéunicu Nacional, qu'empecipió actividaes el 20 d'agostu de 2012.[352]
El Cecyteh crear en 1991 mientres l'alministración de gobernador Adolfo Llugo Verduzco;[353] el 19 de mayu de 1992 la LIV Llexislatura del Congresu d'Hidalgo, sanciona la creación del CECyTE Hidalgo por aciu el decretu Non. 229, col cual créase oficialmente;[353] y ye publicáu nel diariu oficial el día 6 de xunetu de 1992.[353] El Cecyteh cunta con 40 planteles nel territoriu estatal.[354] El Cobaeh créase'l 28 de setiembre de 1984, por Decretu númberu 16 expedíu pola LII Llexislatura del Congresu d'Hidalgo, y empecipia les sos operaciones formalmente'l 28 de spubeptiembre de 1987.[355] El Cobaeh ta integráu por 53 planteles escolarizaos y 79 CEMSAD.[356]
Educación cimera
[editar | editar la fonte]
La Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo (UAEH), ye la institución pública d'educación cimera más importante y antigua del estáu d'Hidalgo, fundóse'l 3 de marzu de 1869 col nome de Institutu Lliterariu y Escuela d'Artes y Oficios; pal 24 de febreru de 1961, promúlgase'l decretu col que se crea la UAEH.[357] La UAEH nel añu 2016 teníase una matrícula total de 56 908 estudiantes.[349] En nivel mediu superior cuntar con una matrícula de 21 913 alumnos, en llicenciatura tiense una matrícula de 34 100 alumnos y en nivel posgráu una matrícula de 895 alumnos.[349] Los seis principales institutos de la UAEH tán allugaos nos conceyos de: Pachuca de Soto, Tulancingo de Bravo, Mineral del Monte, San Agustín Tlaxiaca y Mineral de la Reforma;[349] cuenta con nueve Escueles Cimeres n'Actopan, Apan, Atotonilco de Tula, Ciudá Sahagún, Huejutla de Reyes, Tepeji del Rio, Tizayuca, Tlahuelilpan, y Zimapán;[349] y dos campus en Tlaxcoapan y Ixtlahuaco en Lolotla.[349]
El Institutu Teunolóxicu de Pachuca (ITP) ye una institución pública d'educación a nivel cimeru allugada en Pachuca de Soto, fundar en 1938, como'l Institutu Politéunicu d'Hidalgo, hasta'l 4 de setiembre de 1970, cuando s'autoriza la construcción del Institutu Teunolóxicu Rexonal Non.20 y el 21 de setiembre de 1971 empecipia les sos actividaes, convirtiéndose nel actual ITP.[358] L'Institutu Teunolóxicu de Pachuca cunta con una matrícula de 3152 alumnos, cuenta con una planta de 336 trabayadores, 217 docentes que sofiten l'actividá sustancial y 119 non docentes que se desempeñen n'actividaes axetives.[358]
El 11 d'agostu de 2014 inaugurar de forma oficial la Ciudá de la Conocencia y de la Cultura, complexu destináu a la educación, desenvolvimientu, teunoloxía ya investigación en que'l so proyeutu establecer una superficie de 178 hai nes llendes municipales de Pachuca y San Agustín Tlaxiaca.[359] Dientro d'esti complexu 60 hai tán destinaes al Institutu Politéunicu Nacional.[360] Otres instituciones de calter públicu son les Universidaes Politéuniques de Tulancingo, Pachuca, Francisco I. Madero, Huejutla y la Metropolitana d'Hidalgo.[361] Les Universidá Teunolóxiques de Tula-Tepeji, Tulancingo, Huasteca Hidalguense, Valle del Mezquital, y de la Sierra Hidalguense.[361] Amás de los Institutu Teunolóxicos Superiores d'Huichapan, Occidente y Oriente.[361]
Ente los centros de calter priváu qu'imparten estudios a nivel cimeru sobresalen: el Centru Hidalguense d'Estudios Cimeros (CENHIES) institución privada d'educación de niveles básicu a superior; la Universidá del Fútbol y Ciencies del Deporte la cual cunta con un modelu d'enseñanza en redol al deporte. Tamién sobresalen la Universidá La Salle, Campus Pachuca (ULSA) y l'Institutu Teunolóxicu d'Estudios Cimeros de Monterrey, Campus Hidalgo (ITESM).
Seguridá
[editar | editar la fonte]
Los conceyos con mayor incidencia delictiva; son Pachuca de Soto, Tulancingo de Bravo, Tula de Allende, Ixmiquilpan, Tizayuca, Mixquiahuala de Juárez, Actopan, Huejutla de Reyes, Tepeapulco y Mineral de la Reforma, nos cualos xenérase'l 70 % de los delitos denunciaos na entidá.[151]
La Rede Estatal de Telecomunicaciones ta integrada pel Centru de Control, Comandu, Comunicaciones y Cómputu (C4) Pachuca; el Subcentro C4 Tula, el Subcentro C4 Tulancingo y catorce casetes (dolce repetidores de radiu y dos pa enllaces de microondes).[151] La rede ufierta una cobertoria de radiocomunicación correspondiente a 84 % del territoriu estatal.[151] Cuntar con tres Sistemes Videu vixilancia Urbana instalaos nes ciudaes de Pachuca, Tula y Tulancingo, cada unu cunta con un Centru d'Alministración y Monitoreo.[151]
El sistema penitenciariu d'Hidalgo entiende doce Centro de Readaptación Social (CERESO) y cinco distritales, según un Centru d'Internamientu p'Adolescentes.[151] Según l'Índiz de Paz Méxicu 2015 (IPM), Pachuca allugar nel quintu llugar de les ciudaes más segures de Méxicu y ye la segunda ciudá más segura d'Hidalgo, dempués de Tulancingo.[362]
Agua potable y saneamientu
[editar | editar la fonte]
Nel estáu'l 94.1 % de la población cunta con serviciu d'agua potable, y el 89.4 % cuenta con serviciu d'alcantarelláu.[364] El volume d'agua suministrada na entidá y el volume d'agua desagafada ye de 4321 l/s y 4155 l/s respeutivamente con un porcentaxe de desinfeición llográu de 96.2 %.[364]
La cobertoria pa la población urbana ye de 73 % y 36 % nel mediu rural.[113] La demanda d'agua pa usu agrícola representa más del 90.0 %, la demanda pa usu urbanu ye de 5 % de la demanda total,[113] l'usu nel sector industrial y mineru representa solo 2.0 % de la demanda total, la industria llétrico tamién rique 2.0 % de la demanda total.[113]
Nel estáu d'Hidalgo atopen cuatro distritos de riego. Los distritos 003 (Tula) y 100 (Alfajayucan) nel Valle del Mezquital, representen 97.5 % de la superficie total de riego, bien per debaxo ta'l distritu 028 (Tulancingo), que representa tan solo'l 1.5 % de la superficie irrigada.[113] El agua soterraño ye malo d'esplotar nes zones montascoses.[113] Hidalgo atópase dientro de la rexón hidrolóxica "Ríu Pánuco", cola salvedá d'una pequeña estensión al oriente que pertenez a la rexón "Tuxpan-Nautla", onde l'aprovechamientu hidráulicu ye mínimu.[113]
L'estáu d'Hidalgo cunta con venticinco Plantes potabilizadoras municipales con una capacidá instalada de 449 l/s y un caudal potabilizado de 414 l/s;[364][365] tamién cunta con cincuenta y un plantes de tratamientu d'agües residuales municipales con una capacidá instalada de 24 122 l/s y un caudal potabilizado de 657 l/s con una cobertoria del 26.5 %.[364][365] Nel estáu atopa la Planta de Tratamientu d'Agües Residuales Atotonilco allugada en Atotonilco de Tula nun terrén de 160 hectárees.[366] La capacidá de saneamientu va ser de 35 000 metros cúbicos per segundu, 23 000 l/s en permediu y 12 000 l/s adicionales en temporada d'agua.[367]
Manexu de residuos
[editar | editar la fonte]
Hidalgo, produció 737 000 tonelaes de residuos en 2011, aproximao'l 1.5% de la xeneración nacional.[135] Concentrándose principalmente n'Actopan, Huejutla de Reyes, Ixmiquilpan, Mineral de la Reforma, Pachuca de Soto, Tizayuca y Tulancingo de Bravo.[135] Nel estáu d'Hidalgo, envalórase una xeneración per cápita de 0.806 kg.hab/día, Pachuca de Soto contribúi col mayor porcentaxe 15.01 % en contraste cola de Zacualtipán de Ángeles col 2.05 %.[142] Destaquen refugayes como papel, cartón, plásticu y fibres sintétiques.[368]
En cuasi la totalidá de los 84 conceyos que conformen la entidá, escarecer de sistemes fayadizos de manexu y disposición final de les Residuos Sólides Urbanos (SRU).[142] Esisten otros sitios, conocíos como vertideros controlaos, qu'en total contabilicen 49, nos cualos envalórase que se dispón el 6.6 %; coles mesmes, como una aición de la xestión integral nel manexu de los RSU envalórase qu'un 2.0 % recíclase.[142] En contraste, ente les opciones irregulares pa disponer los RSU xeneraos diariamente, envalórase qu'un 50.0 % correspuende a tiraderos a cielu abiertu y el 21.0 % ye suxetu a quema.[142]
Nel estáu d'Hidalgo cuntar con seis relleno sanitarios en Pachuca de Soto, Apan, Santiago Tulantepec de Llugo Guerrero, Tula de Allende y Chapantongo.[135] Tamién se cunten con 14 rellenos sanitarios municipales allugaos en Chilcuautla, Cuautepec de Hinojosa, Francisco I. Madero, Huasca de Ocampo, Tecozautla, San Agustín Metzquititlán, Tasquillo, Tlanalapa, Villa de Tezontepec, Zempoala, Huichapan, Metztitlán, Pisaflores y Tepeji del Río de Ocampo.[135]
El 14 de mayu de 2013, inauguróse una planta de separación de residuos sólides urbanos con infraestructura pa procesar 400 tonelaes diaries, con basura de la ciudá y la so contorna, la planta atópase allugada na comunidá de San Juan Tilcuautla, nel conceyu de San Agustín Tlaxiaca.[369]
Infraestructura
[editar | editar la fonte]Carreteres y autopistes
[editar | editar la fonte]
La Rede Carretera consta de 11 830 quilómetros y ta compuesta de la siguiente manera: 931.8 quilómetros (el 7.87 % del total) correspuenden a la rede de Carreteres Federales;[370] 2528 quilómetros (el 21.37 % del total) correspuenden a la Rede de Carreteres Alimentadores Estatales ente que 8370 (el 70.76 % del total) quilómetros correspuenden a la Rede de Caminos Rurales y Fiendes.[370] L'autopista Arcu Norte, tien un llargor de 223 quilómetros, con esviaciones escontra les ciudaes de Tula de Allende y Pachuca de Soto esta ye una autopista que xune'l centro del país ensin tener que cruciar pola Ciudá de Méxicu.[371]
Les principales rutes que crucien l'estáu son: carreteres federales, la Carretera Federal 85 Méxicu-Laredo; la Carretera Federal 105, vía curtia a Tampico que toca a Mineral del Monte, Omitlán de Juárez, Atotonilco el Grande, Zacualtipán de Ángeles, Molango de Escamilla y Huejutla de Reyes; la Carretera Federal 130 escontra Túxpam por Tulancingo y Acaxochitlán, con esviación nel Ocote (km 14) escontra Tepeapulco.
Rede ferroviaria
[editar | editar la fonte]
La rede ferroviaria que complementa'l sistema de comunicaciones cunta con 865 quilómetros, de les cualos 708 km correspuenden a les troncales y ramales.[372] El 90 % presenten una antigüedá de más de 50 años y atópense en desusu.[372]
Nel estáu, la infraestructura de ferrocarriles solo preséntase na rexón sur, ente Tula de Allende y Huichapan como sofitu a la industria cementera, coneutando cola ciudá de Pachuca de Soto, Tezontepec, Tulancingo, Ciudá Sahagún y Apan, ente otros poblaos, quien tienen comunicación cola rede ferroviaria de carga del estáu de Méxicu y Tlaxcala.[104]
Tresporte
[editar | editar la fonte]
Les principales terminal d'autobuses del estáu son les de: Pachuca, Tulancingo, Tula, Actopan, Huejutla. L'estáu na so mayoría atópase enclaváu na Sierra Madre Oriental, lo que fai que tenga un bien altu grau de comunidaes aisllaes, de mal accesu y bien llindaes nes sos comunicaciones. El 16 d'agostu de 2015, foi puestu en funcionamientu'l Tuzobús, na Zona metropolitana de Pachuca.
L'estáu operen trés aeropuertos, l'aeropuertu de Pachuca, y dos aeródromos de curtiu algame, allugaos en Molango (Compañía minera Autlán) y Tizayuca (particular), estes pistes tán coordinaes pol aeropuertu de Pachuca.[373] L'aeropuertu más importante ye'l de Pachuca de Soto, oficialmente llamáu Aeropuertu Nacional Inxenieru Juan Guillermo Villasana, llamáu n'honor a Juan Guillermo Villasana.[373] Tien una pista de recubrimientu asfálticu de 2200 m de llargor, 26 m d'anchu y dispón d'una superficie de 36 hai, la pista apunta al aldu 033°/213°, en tantu los númberos indicativos nos estremos de la llinia son 03 y 21.[374][375]
Medios de comunicación
[editar | editar la fonte]
Na ciudá de Pachuca de Soto, atópase l'organismu gubernamental Radio y Televisión d'Hidalgo creáu en 1982.[377] Esti organismu encargar de la estación de televisión pública, Canal 3 Hidalgo, creáu'l 24 de payares de 1982;[378] y d'once estaciones de radio allugaes en: Pachuca, Tula, Actopan, Ixmiquilpan, Huichapan, Jacala, Tlanchinol, San Bartolo Tutotepec, Huejutla y Tepeapulco.[377]
Cuntar cola estación de radio La Voz del Pueblu Hñahñu (XHCARH) en Cardonal, perteneciente a la Comisión Nacional pal Desarrollu de los Pueblos Indíxenes (CDI);[379] empecipiáronse pruebes de tresmisión el 16 de xunetu de 1998, y foi inaugurada oficialmente'l 12 de xineru de 1999.[379] Tresmite en idioma otomí, náhuatl y español, y abarca gran parte d'Hidalgo y de los estaos de Querétaro, Veracruz, San Luis Potosí y l'estáu de Méxicu.[379] La Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo cuenta con cuatro radiodifusoras Pachuca, en Huejutla, San Bartolo Tutotepec y Zimapán.[380]
El Sol d'Hidalgo ye un periódicu llocal, fundáu'l 27 de xunu de 1949;[381] de periodicidad diaria con un permediu de circulación 27 727 exemplares.[382] El Sol de Tulancingo, fundáu'l 13 d'abril de 1978, con un tiraje de 6946 exemplares, de periodicidad diaria.[383] Dambos periódicos son miembros de la Organización Editorial Mexicana.[382][383]
Milenio Hidalgo ye otru periódicu d'importancia na ciudá fundáu'l 30 de marzu de 2004; de periodicidad diaria con un permediu de circulación 8929 exemplares.[384] Otros periódicos que publiquen nel estáu son: Unomásuno Hidalgo; Síntesis, El Periódico d'Hidalgo; El Reló d'Hidalgo; La Crónica de Güei n'Hidalgo; El Vistu Bonu; El Independiente de Hidalgo y Periódicu Ruta.[385]
La Estación Terrenal de Telecomunicaciones Tulancingo componer por dos complexos, que son el Telepuerto Tulancingo y el Centru de Datos Tulancingo. Estes instalaciones son propiedá de Telecomunicaciones de Méxicu.[376] Cuenta con trés antenes, Tulancingo 1, Tulancingo 2 y Tulancingo 3.[376] Les dos primeres miden 40 metros d'altu, con un discu de 32 metros de diámetru.[376] Tulancingo 1 data de 1968, usar pa tener tresmisión de datos a Estaos Xuníos, Europa, África y América Llatina y televisión ocasional; Tulancingo 2 instalar en 1980; l'antena Tulancingo 3 ye más chica, el so discu tien un diámetru de 13 metros, y úsase pa tresmitir al satélite NewSky 806 televisión ocasional.[376] Les antenes tán n'operación col satélite IS-IVAF-1 y col satélite Morelos II.[376]
Tocantes a telecomunicaciones, l'estáu caltién comunicación nacional ya internacional por aciu los servicios qu'empresta la Rede Federal de Microondes y el sistema de satélite. La rede ye güei más amplia y cuasi tol estáu tien cobertoria col sistema d'estaciones de microondes, esiste tamién una amplia rede de radio y televisión coles sos repetidores, particularmente en Huichapan, Ixmiquilpan, Pachuca, Tlanchinol, Tula y Tulancingo.[104]
Enerxía
[editar | editar la fonte].jpg)
Tocantes a xeneración d'enerxía l'estáu ye autosuficiente yá que cunta con plantes xeneradores d'eletricidá en distintos conceyos, l'estáu xenera'l 9.4 % de la enerxía llétrica del país con 2900 megawats (MW).[104] La Presa Fernando Hiriart Balderrama, allugada nel calce que xune los ríos Tula y Moctezuma en Zimapán foi puesta n'operaciones el 27 de setiembre de 1996.[386] La cortina tien un altor de 203 metros dende l'aventón hasta la corona y cuenta con una central hidroeléctrica capaz de xenerar 292 megawatts d'enerxía llétrica.[387]
Tocantes a industria petrolera, cuntar cola refinería Miguel Hidalgo en Tula de Allende, les sos instalaciones ocupen una área total de 749 hectárees;[388] foi la primer refinería entamada de forma integral con plantes de procesu d'hidrocarburu d'alta capacidá.[388] La so construcción llevar a cabu en delles etapes, la primer etapa inauguróse'l 18 de marzu de 1976.[389]
Esta refinería ye considerada como una de les más importantes nel país pola so capacidá instalada, y la porción del mercáu que controla, yá que procesa'l 24.0 % de crudu total que se refina en Méxicu.[388] El volume de producción promedio de refinaos foi de 127 821 900 barriles; d'estos, el 40.1 % correspondió a gasolines; el 28.5 % a combustoleos; el 19.3 % a diésel; el 6.3 % a kerosinas y el restu a gas llicuao, combustible industrial y asfaltos.[388] Amás pol estáu pasen trés oleoductos de gas importante (Poza Rica-Venta de Carpio, Zempoala-Salamanca y Tabasco-Salamanca).[104]
Economía
[editar | editar la fonte]| PIB Hidalgo. Participación porcentual. | ||
|---|---|---|
| Sector d'actividá económica | Porcentaxe | |
| Actividaes primaries | 3.67 | |
| Agricultura, cría y esplotación d'animales, aprovechamientu forestal, pesca y caza | 3.67 | |
| Actividaes secundaries | 41.98 | |
| Minería | 1.06 | |
| Xeneración, tresmisión y distribución d'enerxía llétrica, suministru d'agua y de gas por ductos al consumidor final | 2.52 | |
| Construcción | 9.56 | |
| Industries manufactureras | 28.84 | |
| Actividaes terciaries | 54.35 | |
| Comerciu | 14.38 | |
| Servicios d'agospiamientu temporal y de preparación d'alimentos y bébores | 1.87 | |
| Tresportes ya Información en medios masivos | 8.91 | |
| Servicios financieros ya inmobiliarios | 13.79 | |
| Servicios educativos y médicos | 9.07 | |
| Actividaes del gobiernu | 4.52 | |
| Restu de los servicios | 1.81 | |
| Fonte: INEGI (2015).[8][7] | ||
Indicadores económicos
[editar | editar la fonte]La información más recién alluga a Hidalgo con un Índiz de desenvolvimientu humanu estatal de 0.723 Mediu (2015).[6] El Productu Internu Brutu d'Hidalgo xube a 264 242 millones de pesos en precios constantes en 2016,[8][7] y el PIB per cápita foi 92 445 pesos.[8][7] Al cuartu trimestre de 2015, la Población Económicamente Activa (PEA) xubió a 1 295 452 persones, lo que representó'l 62.3 % de la población n'edá de trabayar.[10] Del total de la PEA, el 96.8 % ta ocupada y el 3.2 % sacupada.[10]
Mineral de la Reforma ye'l conceyu con mayor desenvolvimientu humanu n'Hidalgo, con un IDH de 0.822; en contraste, el conceyu con menor desempeñu na entidá ye Tepehuacán de Guerrero, que'l so IDH ye de 0.537.[390] La fienda en desenvolvimientu ente dambos conceyos ye de 34.6 %.[390]
Mientres 2014 n'Hidalgo'l valor de les esportaciones, algamaron un monto de 1721.6 millones de pesos, lo que representó'l 0.5 % a nivel nacional. Destacó como principal actividá la industria manufacturera con un valor nes sos esportaciones de 1719.1 millones de pesos.[10] Los subsectores con mayor participación fueron: productos derivaos del petroleu y del carbón (40.1 %) y equipu de tresporte (34.4 %).[10] Con al respeutive de les remeses, algamó un total de 725.2 millones de pesos mientres el periodu xineru-avientu de 2015.[10]
Sectores d'actividá económica
[editar | editar la fonte]Actividaes primaries
[editar | editar la fonte]Agricultura y silvicultura
[editar | editar la fonte]
La superficie agrícola semada nel añu 2013 foi de 576 907 hectárees, d'estes, 146 428 hai foi de riego (25.4 %) y 430 479 hai foi d'envernada (74.6 %).[391] De los setenta y seis cultivos semaos nel estáu los principales en cuenta a superficie semada fueron: maíz (44.0 %); cebada (19.0 %); alfalfa (8.0 %); frijol (6.0 %); avena forrajera (5.0 %); café cereza (4.0 %) y camperes (4.0 %) qu'en xunto suman el 91.0 % de la superficie total.[391]
El volume de la producción de 7 557 117 tonelaes, de la mesma, produciéronse 5 732 467 tonelaes en riego (75.9 %) y 1 824 650 tonelaes n'envernada (24.1 %).[391] Siendo los principales cultivos tocantes a producción: alfalfa (58.0 %), camperes (12.0 %), maíz (9.0 %), avena forrajera (7.0 %), maguey (6.0 %), y cebada (2.0 %) que suman el 93.0 % de la producción del estáu.[391] El valor de la producción xubió a 8 015 293 000 pesos, en riego llogróse 4 018 827 000 pesos (50.1 %) y n'envernada 3 996 466 000 pesos (49.9 %).[391]
Tocantes a agricultura a pesar de ser una zona semidesértica, el Valle del Mezquital ye moteyáu "La Tenada d'Hidalgo", por cuenta de la so gran producción;[. 80][392][393] el 61 % de la población del Valle del Mezquital, viven de l'agricultura.[392]
N'Hidalgo esiste una superficie arbolada de montes de clima fríu templáu onde s'aprovechen especies maderables como'l pinu, oyamel, cedru blancu y encina perteneciendo les primeres al grupu de conferir, y el postreru al grupu arborio de les latifoliadas.[394] La superficie forestal del estáu ye de 817 640 hai de les cualos 454 486 son de monte, 252 036 de zones grebes y 13 184 d'otres formaciones.[135] L'actividá forestal apurrió pocu menos del 1.0 % del PIB estatal.[151]
Ganadería y pesca
[editar | editar la fonte]
El volume de la producción pecuaria mientres l'añu 2013 foi de 545 000 de les cualos 109 732 tonelaes foi en carne en canal destacando la producción d'ovín.[391] El valor de la producción pecuaria xubió a 8015 millones de pesos.[391] Los sos principales productos tán clasificaos en tres categoríes: carne en canal con una participación del 20.6 %, lleche 78.0 % y otros productos 1.4 %.[391]
De la mesma los que más se destacar fueron la lleche de bovín col 78.0 %, carne en canal d'ave 10.8 %, carne en canal bovina 5.9 %, carne en canal porcín 2.2 % y carne en canal ovín 1.4 % qu'en xunto representen el 98.2 % de la producción pecuaria estatal.[395]
Hidalgo cunta con una amplia tradición borreguera concentrar nes rexones d'Apan, Tulancingo, Tizayuca, Actopan y Ixmiquilpan.[151] Cuntar con siete rastros y diecinueve mataderos, que tienen una cobertoria en ventiocho conceyos del estáu, cuntando con cincuenta y seis conceyos ensin establecimientu rexistráu.[346]
La producción acuícola nel estáu tomó relevancia nos últimos años, l'afitamientu de les cadenes granibles trucha y tilapia; mientres el ciclu 2013 túvose un volume de producción d'ocho mil tonelaes con un valor de la producción de 193.5 millones de pesos.[391] El volume de la producción de pesca n'Hidalgo ye de 8000 tonelaes, ocupando'l 2.° llugar nacional na producción pesquera d'estaos ensin costa.[396] Les principales especies son: carpa col 55.6 % de participación na producción, mojarra 39.1 % y trucha 3.7 % que representen el 98.4 % de la producción estatal.[396]
Actividaes secundaries
[editar | editar la fonte]Industria manufacturera
[editar | editar la fonte]
Tocantes a tresformamientu de productos agrícoles y ganaderos cuntar con 3518 establecimientos dedicaos a esti rubro, los conceyos con mayor númberu son Pachuca, Ixmiquilpan, Actopan, y Tula, qu'en xunto representen 29.8 % del total.[391]
Les industries manufactureras son el sector más importante d'Hidalgo, estes industries apurren 28.84 % del PIB d'Hidalgo.[9] Nel rubro d'infraestructura granible, l'estáu cunta con trece parques industriales y/o teunolóxicos operando, allugaos ye Pachuca de Soto, Mineral de la Reforma, Tula de Allende, Tizayuca, Huejutla de Reyes, Atitalaquia y Ciudá Sahagún.[10]
El sector testil y de la confección ye unu de los sectores más importantes pa Hidalgo. Los conceyos con mayores niveles de producción de insumos y acabaos testiles, productos testiles y prendes de vistir, son Tepeji del Río de Ocampo, Tizayuca, Tlaxcoapan, Zapotlán de Juárez, Tlanalapa, Tepeapulco, Pachuca de Soto, Mineral de la Reforma, Progresu de Obregón, Actopan, Cuautepec de Hinojosa y Tulancingo de Bravo.[397]
Minería
[editar | editar la fonte]
La minería ye una de les actividaes más antigües, con una llarga tradición na entidá.[400][401] La minería del estáu d'Hidalgo representa'l 1.06% del PIB estatal.[401] Cerca del 75.4 % del valor de la producción minera correspuende a los minerales non metálicos, destacando grava, arena y caliar.[401]
Esplótense aproximao cuarenta y cinco mines nel estáu;[104] los conceyos de Tula de Allende, Francisco I. Madero y Zimapán, son productores de xacimientos de caliar, producen amás agregaos pedreses como grava, arena y sellu pa les carreteres, ellaboren materies primes pa la ellaboración de cal y cementu.[400] En Huichapan, Tecozautla y Chapantongo, tiense depósitos de cantera pa la industria de la construcción.[400] En Zimapán esisten xacimientos de carbonatu de calciu.[400] Nos conceyos d'Agua Blanco de Iturbide y Metepec cuntar con xacimientos de caolín, insumo na producción de la industria del cementu.[400] Tepehuacán de Guerrero cuenta con una de les vetes más grandes de manganesu.[400]
Actividaes terciaries
[editar | editar la fonte]Comerciu
[editar | editar la fonte]
El comerciu nel estáu tuvo un comportamientu estable nos últimos años; siendo'l segundu sector con mayor contribución al PIB estatal.[397] Hidalgo cunta con siete centrales de abasto, 60 mercaos y 211 tianguis.[397] El 54.0 % de los conceyos nun dispón d'un mercáu públicu y los habitantes d'estos conceyos abastécense al traviés de tianguis que s'instalen siquier una vegada a la selmana.[397]
Por cañes comerciales, la más importante pol personal qu'ocupa, ye la de productos alimenticiu al per menor, nesti inclúyense los atarraquites, carniceríes, pollerías y otros.[151] De segundes, tenemos a les farmacies, merceríes, zapateríes y tiendes de ropa ente otres.[151]
De terceres, según el so importancia atopa'l comerciu d'alimentos al per mayor, onde atopamos a establecimientos distribuidores de frutes, güevos, ultramarinos, bebíes y otros.[151] El comerciu atópase concentráu nos principales centros urbanos como Pachuca de Soto, Tulancingo de Bravo, Actopan, Ixmiquilpan, Tepeji del Rio, Apan, Huejutla de Reyes y Tula de Allende.[151]
Turismu
[editar | editar la fonte]
L'estáu d'Hidalgo puede consolidase como un importante destino turísticu en Méxicu, de la ufierta nacional turística representa'l 1.6%.[403] Coles mesmes, ufierta un mercáu ampliu de servicios turísticos, 567 hoteles 598 restoranes, 102 balnearios, 93 chigres, 22 centros nocherniegos, 74 axencies de viaxes, 5 ranchos cinexéticos, 39 arrendadores y tresportadores y cinco campu de golf.[403]
L'Estáu d'Hidalgo estremar en seis corredores turísticos: Corredor de Balnearios, Corredor del Monte, Corredor de los Cuatro Elementos, Corredor Tolteca, Corredor de Faciendes y Corredor Sierra-Huasteca, que representen niveles de desenvolvimientu y productos turísticos estremaos.[403]
El Corredor de Balnearios carauterizar por balnearios d'agües termales, esti corredor pasa pelos conceyos d'Actopan, Santiago de Anaya, Ixmiquilpan, Tasquillo, Tecozautla y Huichapan.[403] El Corredor del Monte ye visitáu pol so curiosu ecolóxicu, onde pueden practicase deportes como rápel, alpinismu, canotaje, pesca deportiva y parapente integráu polos conceyos d'Huasca de Ocampo, Mineral del Monte, Mineral del Mozu, Omitlán de Juárez y Atotonilco el Grande.[403]
El Corredor de los 4 Elementos, definir al conocer cada unu d'ellos; el aire, por volar en globu aerostáticu; l'agua de les catarates y llagunes onde se práutica la pesca deportiva; el fueu, pola fabricación en fierro fundíu; y la tierra, polos sos paisaxes. Entender los conceyos de Tulancingo de Bravo, Acaxochitlan, Metepec, Tenango de Doria y San Bartolo Tutotepec.
El Corredor Tolteca pela zona xeográfica qu'ocupa dientro del estáu la cultura tolteca, carauterizar polos conceyos de Mixquiahuala de Juárez, Tlahuelilpan, Atotonilco de Tula, Tula de Allende y Tepeji del Río de Ocampo.[403] EL Corredor de les faciendes, nesta ruta atopen cascos de les faciendes pulqueras, ta integráu por conceyos de Zempoala, Tepeapulco y Apan.[403] El Corredor de la Sierra-Huasteca entiende los conceyos que formen parte de la sierra y la Huasteca hidalguense, ente los que destaqun'Huejutla de Reyes, Calnali y Zacualtipán de Ángeles.[403]
Los denominaos Pueblos máxicos dientro del estáu son Huasca de Ocampo, Mineral del Monte, Huichapan, y Tecozautla.[404] El pobláu de Huasca de Ocampo, nel 2001, foi'l primer sitiu en ser denomináu “Pueblu máxicu”.[405] Esti programa turísticu ye desenvueltu pola Secretaría de Turismu (Sectur), en xunto con diverses instancies gubernamentales, y reconoz a quien habiten estes ciudaes y el trabayu que desenvolvieron pa protexer y guardar la so riqueza cultural.[406]
- Turismu nel estáu d'Hidalgo.
-
Mineral del Mozu, Pueblu máxicu. -
Mineral del Monte, Pueblu máxicu. -
Huasca de Ocampo, Pueblu máxicu.
-
Balneariu Tephé na llocalidá d'El Tephé, Ixmiquilpan. -
Balneariu Te-Pathé na llocalidá d'El Tephé, Ixmiquilpan. -
-
El Monte de les Truches n'Huasca de Ocampo. -
.jpg)
Deporte
[editar | editar la fonte]
El deporte más practicáu ye'l fútbol, el Club de Fútbol Pachuca que xuega na Primer División de Méxicu, fundáu por mineros ingleses de Cornualles que lo denominaron "Pachuca Athletic Club", que considérase como'l primer club de fútbol oficial de Méxicu.[407][408][409] Tamién cunta distintos equipos de fútbol en segunda división y tercer división; según numberoses lligues de fútbol amateur, tantu en fútbol convencional como n'indoor y rápido.
El fútbol americanu empezar a prauticar nel estáu mientres 1970, en 1990 créase la Organización de Fútbol Americano Arena del Estáu d'Hidalgo (OFAAEH).[410] Pachuca de Soto cuenta con equipos de fútbol americanu xugando en distintes lligues nacionales como Esbardos d'Hidalgo, Cuernos Llargos de Pachuca, y Garces de la UAEH.[410][411][412] Esisten delles disciplines que se practiquen tamién nel ámbitu amateur o profesional como'l béisbol, voleibol, ciclismu, frontón, karate, yudu, axedrez, ping-pong, natación, ráppel, corrida de toros, llucha llibre, box, y ximnasia.
Nel basquetbol destaquen los equipos universitarios, del CENHIES Los Lleones (as); y les Garces de Plata de la UAEH, que ye unu de los equipos fundadores de la Lliga Nacional de Baloncestu Profesional de Méxicu.[413] El golf foi introducíu ente 1822 y 1825 col ingresu de compañíes britániques y a mediaos del SIEGLU|XIX||s|1}}, el golf yá se xugaba en Pachuca.[414] A pesar de nun cuntar con documentos que lu confirmen, sábese qu'en 1898, un miembru del conseyu direutivu del club escocés de Saint Andrews, visitó un campu de golf en Pachuca.[414] Pa 1924 fundir na ciudá'l Pachuca Country Club.[414]
Nos primeros años de la Nueva España, les autoridaes prohibieron que los indíxenes exercitar nel manexu del caballu, una de les primeres autorizaciones de que se tien conocencia, foi la dada pol Virréi Diego Fernández de Córdova.[415] Quien dio autorización por que ventidós indios, van montar a caballu, y asina poder curiar y llendar el ganáu pertenecientes a la Facienda de Santa Lucía, filial de la de San Javier nel distritu de Pachuca; esto asocedió'l 16 de payares de 1619 dempués pasu a los llanos de Apan onde se desenvolvió la Charrería.[415]
Centros deportivos
[editar | editar la fonte]
L'Estadiu Hidalgo ye l'estadiu más importante del estáu, foi inauguráu'l 14 de febreru de 1993, el complexu ye tamién llamáu "El Furacán", y cuenta con capacidá averada de 30 000 persones.[nota 16][416][417] Este foi unu de los estadios sede de la XIV Copa Mundial de Fútbol Sub-17 Méxicu 2011, que s'apostó del 18 de xunu al 10 de xunetu de 2011.[407] La Plaza gües Vicente Segura ye la plaza de gües más importante del estáu, alcontrada na ciudá de Pachuca de Soto, tien capacidá pa 10 000 asistentes.[418] Otros de los principales estadios d'Hidalgo son: Estadiu Revolución Mexicana (fútbol), Estadiu Alfonso Corona de la Rosal (béisbol), Polideportivu "Carlos Martínez Balmori" (basquetbol) y l'Estadiu 10 d'avientu (fútbol).
El Centru Estatal d'Altu Rendimientu d'Hidalgo tien el so dexa na ciudá, ta dotáu d'un banzáu semi olímpica; pista de tartán; caxa de bateo; campu pa llanzamientu de pesu, discu y xavalina; un dojo pa la práutica de yudu, onde amás ta l'equipu de peses; una cancha de tenis; ximnasiu d'usos múltiples con 600 m² y villa olímpica con capacidá pa 80 persones.[419] Dientro d'esti complexu atopa'l Velódromu Bicentenariu con un circuitu de 250 m, peraltes de 40 graos y na recta de 12.5, y tribunes pa 800 persones.[420][421]
El Club de Golf Pachuca, ta compuestu por nueve fuexos, tien un percorríu de 3589 yardes per vuelta; esto ye, 7178 yardes pa completar los 18 fuexos.[422] Tamién cunta con dos fuexos par 3 (los más curtios), cinco hoyo par 4, y dos fuexos par 5 (los más llargos).[422] La ciudá de Pachuca de Soto cuenta con un llenzu charru oficialmente denomináu "Lienzo Cuna de la Charrería" que foi venci del "Congresu y Campeonatu nacional Charru" en cinco causes en 1946, 1980, 1985, 2000, 2010 y 2017.[423] Tamién destaca'l Autódromu Moisés Solana inauguráu en 1988 y lleva el nome del reconocíu pilotu mexicanu Moisés Solana; cuenta con 1750 m de llargor por 12 m d'anchu.[424]
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Notes y referencies
[editar | editar la fonte]Notes
[editar | editar la fonte]- ↑ Productu Internu Brutu d'Hidalgo pa 2016 (Cifres preliminares) en Precios Constantes de 2013.[7][8]
- ↑ D'alcuerdu al Gobiernu d'Hidalgo la so superficie ye de 20 987 km².[96]
- ↑ D'alcuerdu al Gobiernu d'Hidalgo la so superficie ye de 860.9 km²;[96] d'alcuerdu al INAFED ye de 870.93 km²;[98] y d'alcuerdu a la SEDESOL ye de 874.682 km².[99]
- ↑ D'alcuerdu al Gobiernu d'Hidalgo la so superficie ye de 31.3 km²;[96] d'alcuerdu al INAFED ye de 28.60 km²;[100] y d'alcuerdu a la SEDESOL ye de 28.265 km².[101]
- ↑ Faise diferencia del Sitiu Ramsar y l'Área de Proteición de Recursos Naturales. El Sitiu Ramsar ye compartíu con dos conceyos de Puebla. Solo considérase l'área dientro del estáu d'Hidalgo.
- ↑ Faise diferencia del Sitiu Ramsar y l'Área de Proteición de Recursos Naturales. L'Área de Proteición de Recursos Naturales ye compartíu con diez conceyos de Puebla. Solo considérase l'área dientro del estáu d'Hidalgo.
- ↑ Tasa de natalidá per númberu de nacencies d'una población por cada 1000 habitantes nun añu.[172]
- ↑ Tasa global de fecundidá per númberu de nacencies nacíes vivos por cada 1000 muyeres nun añu.[172]
- ↑ Tasa global de mortalidá per númberu de fallecimientos por cada 1000 persones nun añu.[172]
- ↑ Tasa de Mortalidá infantil por númberu de fallecimientos de neños por cada 1000 nacencies nun añu.[172]
- ↑ Datos ellaboraos del Censu de Población y Vivienda INEGI 2010.
- ↑ Dimensión de la comunidá llingüística acordies con el númberu de falantes pa la población de 3 años y más.[173]
- ↑ Dimensión de la comunidá llingüística acordies con el númberu de falantes pa la población de 5 años y más.[173]
- ↑ Dimensión de la comunidá acordies con el númberu de prauticantes mayores de 5 años d'edá.[173]
- ↑ La suma d'escueles per serviciu puede diferir del total, por cuenta de qu'esisten dalgunes qu'imparten más d'un serviciu.[348]
- ↑ Acordies con el sitiu oficial de la Lliga MX la so capacidá ye 27 512,[416] y d'alcuerdu al sitiu oficial del C.F. Pachuca la so capacidá ye de 30 000.[417]
Referencies
[editar | editar la fonte]- Referencies web
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 «Enciclopedia de los Conceyos y Delegaciones de Méxicu: Mediu físicu del estáu d'Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu (2010). Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ 2,0 2,1 INEGI. «Superficie d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 20 de xunetu de 2010.
- ↑ INEGI. «División municipal d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 20 de xunetu de 2010.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Error de cita: La etiqueta
<ref>nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaesnumerohidalgo - ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 INEGI. «Diversidad d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 28 de febreru de 2017.
- ↑ 6,0 6,1 PNUD (2015). «Índiz de Desarrollu Humanu pa les entidaes federatives, Méxicu 2015». Programa de les Naciones Xuníes pal Desarrollu en Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-05. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 «Bancu d'información económica». Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 «PIB - Entidá Federativa, añal». Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ 9,0 9,1 INEGI (2015.). «Estructura económica d'Hidalgo en resume». Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 9 de marzu de 2017.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 SE (2015). «Información económica estatal, Hidalgo». Secretaría d'Economía. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 7 de marzu de 2017.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 «Zona arqueolóxica de Huapalcalco». Rede de zones arqueolóxiques del INAH. Institutu Nacional d'Antropoloxía y Historia (10 de xunu de 2015). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2017.
- ↑ 12,0 12,1 Ocádiz, Concepció (4 de mayu de 2008). «Pirámide Huapalcalco, antiguu sitiu arqueolóxicu». El Sol de Tulancingo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2014-12-25. https://archive.today/20141225181309/http://www.oem.com.mx/elsoldemexico/notes/n685718.htm. Consultáu'l 24 d'avientu de 2014.
- ↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 13,10 13,11 13,12 13,13 13,14 13,15 13,16 13,17 13,18 13,19 13,20 13,21 13,22 13,23 13,24 13,25 13,26 13,27 13,28 13,29 13,30 «Enciclopedia de Los Conceyos y Delegaciones de Méxicu: Historia del estáu d'Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu (2010). Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 14,7 «La Creación del Estáu d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo (16 de xineru de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 4 de marzu de 2016. Consultáu'l 1 de setiembre de 2015.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 «Constitución Política del Estáu d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 Institutu Nacional pal Federalismu y el Desarrollu Municipal (2010). «Enciclopedia de Los Conceyos y Delegaciones de Méxicu: Gobiernu del estáu d'Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 Institutu Nacional pal Federalismu y el Desarrollu Municipal (2010). «Enciclopedia de Los Conceyos y Delegaciones de Méxicu: Nomenclatura del estáu d'Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ 18,0 18,1 Congresu del estáu d'Hidalgo (24 de xineru de 1980). «Decreto que reconoz como oficial l'escudu del Estáu d'Hidalgo». Periódicu Oficial del Estáu d'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 2 de setiembre de 2014.
- ↑ TEEH. «Escudo del Estáu d'Hidalgo». Tribunal Eleutoral del Estáu d'Hidalgo (TEEH). Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 4 de marzu de 2016. Consultáu'l 24 de setiembre de 2015.
- ↑ 20,0 20,1 «Himnu del estáu d'Hidalgo». Lo que nos identifica. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 7 de marzu de 2017.
- ↑ Montoya, Juan Ricardo (2 de marzu de 2010). «Camuda Osorio l'himnu d'Hidalgo». www.razón.com.mx. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-01-16. Consultáu'l 15 de xineru de 2014.
- ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 Estrada Alburquerque, Anselmo (23 de xineru de 2014). «Doble himnu al estáu». Periódicu Criteriu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de setiembre de 2014. Consultáu'l 2 de setiembre de 2014.
- ↑ 23,0 23,1 «Zona arqueolóxica de Tepeapulco O Xihuingo». Rede de zones arqueolóxiques del INAH. Institutu Nacional d'Antropoloxía y Historia (10 de xunu de 2015). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2017.
- ↑ 24,0 24,1 Lorenzo Monterrubio, Carmen. «Etapa prehispánica nel estáu d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 24 d'avientu de 2014.
- ↑ 25,0 25,1 «Etapa prehispánica d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 24 d'avientu de 2014.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel. «Hidalgo, Orixe del estáu editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo». Archiváu dende l'orixinal, el 22 de setiembre de 2011. Consultáu'l 10 d'agostu de 2010.
- ↑ «El grandor de Xihuingo n'Hidalgo». El Universal (17 de setiembre de 2011). Consultáu'l 4 d'avientu de 2015.
- ↑ Notimex (14 de febreru de 2012). «Zona arqueolóxica Pahñú amuesa claves del orixe otomí». L'Economista. Consultáu'l 29 d'agostu de 2015.
- ↑ «Dinámica Cultural del Valle del Mezquital mientres el Epiclásico». Foundation for the Advancement of Mesoamerican Studies, Inc.(FAMSI) (7 de marzu de 2002). Consultáu'l 29 d'agostu de 2015.
- ↑ Lozada Cárdenas, Sergio (29 d'avientu de 2012). «El Pahñú guarda'l secretu sobre l'orixe del pueblu otomí». Mileniu Diariu (Grupu Mileniu). http://www.milenio.com/cultura/Panhu-guarda-secretu-orixe-pueblo_0_217178550.html. Consultáu'l 29 d'agostu de 2015.
- ↑ «Zona arqueolóxica de Pañhú». Rede de zones arqueolóxiques del INAH. Institutu Nacional d'Antropoloxía y Historia (10 de xunu de 2015). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2017.
- ↑ Lozada Cárdenas, Sergio (29 d'avientu de 2012). «El Pañhú guarda'l secretu sobre l'orixe del pueblu otomí». Mileniu Hidalgo (Grupu Editorial Mileniu). http://www.milenio.com/cultura/Panhu-guarda-secretu-orixe-pueblo_0_217178550.html. Consultáu'l 29 d'agostu de 2015.
- ↑ 33,0 33,1 Zaragoza Ocaña, Diana (2009) Memoria del taller Arqueoloxía de la Huasteca: homenaxe a Leonor Merín Carrión, Primer, Ciudá de Méxicu; Méxicu: Institutu Nacional d'Antropoloxía y Historia. ISBN 978-968-03-0372-4.
- ↑ 34,0 34,1 «Zona arqueolóxica y muséu de sitiu de Tula». Rede de zones arqueolóxiques del INAH. Institutu Nacional d'Antropoloxía y Historia (29 d'avientu de 2016). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2017.
- ↑ 35,0 35,1 35,2 «llugar_de_la lluna.pdf El llugar de la lluna”; Metztitlán nel sieglu XVI». Institutu d'Artes editorial=Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
- ↑ 36,0 36,1 «El Señoríu de Metztitlán». H. Conceyu de Metztitlán. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-03-21. Consultáu'l 18 de payares de 2017.
- ↑ 37,0 37,1 Ariel de Vides, Anath (2013) Huastecos con too y con eso: Curtia historia del orixe de les comunidaes teenek (huastecas) de Tantoyuca, norte de Veracruz, Primer, Ciudá de Méxicu; Méxicu: Centru d'estudios Mexicanos y Centroamericanos. ISBN 978-282-182-810-0.
- ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 INEGI. «Pachuca». Diccionariu de nomes xeográficos: ciudaes capitales de la República Mexicana. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 11 de setiembre de 2015.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (26 de febreru de 2012). «Primeros españoles en Pachuca». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413150348/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2444118.htm. Consultáu'l 3 de marzu de 2012.
- ↑ «Etapa colonial d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 26 d'avientu de 2014.
- ↑ Vergara Hernández, Arturo (23 de xunetu de 2009). «La minería de Pachuca-Real del Monte nel Sieglu XVI». El Independiente de Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xunetu de 2012. Consultáu'l 16 de xunu de 2010.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (1 d'abril de 2012). «Feliz descubrimientu de les mines de Pachuca». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413165513/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2488767.htm. Consultáu'l 14 de xineru de 2013.
- ↑ «La Facienda de Purísima». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 19 de xunetu de 2015. Archivado del original el 2015-08-30. https://archive.today/20150830042942/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3884520.htm. Consultáu'l 30 d'agostu de 2015.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (14 d'agostu de 2001). «La primer fuelga d'América». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413161208/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2185544.htm. Consultáu'l 27 de payares de 2011.
- ↑ «mineros-de-Real-del Monte# Contra baxa de salariu empecipió llucha de los mineros de Real del Monte». Historia de la clase obrera. La Izquierda Diariu Méxicu (28 de xunetu de 2015). Consultáu'l 1 de setiembre de 2015.
- ↑ «La gran llucha minera de 1766: de la fuelga xeneral al llevantamientu popular». Armes de la Crítica (24 de marzu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 1 de setiembre de 2015. Consultáu'l 1 de setiembre de 2015.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (16 d'agostu de 2015). «Huelga minera del llonxanu 1766». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2015-09-03. https://archive.today/20150903194840/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3917399.htm. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
- ↑ Redaición (16 d'agostu de 2012). «Conmemoren primer fuelga minera en Méxicu». La Jornada. Consultáu'l 3 de setiembre de 2015.
- ↑ 49,0 49,1 49,2 49,3 49,4 Echenberg, Myron (2017) Humboldt's Mexico: In the Footsteps of the Illustrious German Scientific Traveller, Primer (n'Inglés), Montreal, Canadá: McGill-Queen's Press - MQUP,. ISBN 077-354-941-2.
- ↑ Camacho, Carlos (16 de setiembre de 2010). «En Huichapan, Hidalgo, diose'l primer «Berru d'Independencia» fai cuasi 200 años». La Jornada. Archiváu dende l'orixinal, el 20 de setiembre de 2010. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2010.
- ↑ 51,0 51,1 51,2 «Etapa Independiente n'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 26 d'avientu de 2014.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (22 d'abril de 2012). «200 años de Tomar Pachuca polos insurxentes». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413153616/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2514441.htm. Consultáu'l 6 de xineru de 2013.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (5 de xunetu de 2009). «Cuando tomaron Pachuca». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-01-11. https://archive.today/20130111230725/http://www.oem.com.mx/elsoldemexico/notes/n1231264.htm. Consultáu'l 9 de xineru de 2010.
- ↑ «Molangueros insurrectos». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 9 de xunu de 2009. Archivado del original el 2014-12-26. https://archive.today/20141226224649/http://www.oem.com.mx/esto/notas/n1195749.htm. Consultáu'l 26 d'avientu de 2014.
- ↑ «Frai Servando en Pachuca». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 8 d'avientu de 2013. Archivado del original el 2015-09-17. https://archive.today/20150917045304/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3218977.htm. Consultáu'l 17 de setiembre de 2015.
- ↑ 56,0 56,1 Comisión Interinstitucional pa Celebrar los Festexos del bicentenariu n'Hidalgo. «Hidalgo hai 200 años». Bicentenariu en Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 9 de xineru de 2012.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (25 de setiembre de 2011). «La intervención norteamericana». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413162144/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2240516.htm. Consultáu'l 7 de xineru de 2012.
- ↑ «Pide diputáu nomar a Jacala pueblu históricu». Periódicu El Independiente de Hidalgo (19 de xunetu de 2014). Consultáu'l 21 de marzu de 2018.
- ↑ «Enciclopedia de los Conceyos y Delegaciones de Méxicu:Jacala de Ledezma, Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ Serrano Álvarez, Pablo (2012) Porfirio Díaz y el Porfiriato Cronoloxía (1830-1915) (PDF), Primer, Ciudá de Méxicu; Méxicu: Secretaría d'Educación Pública. ISBN 978-607-7916-66-6.
- ↑ Redaición (10 de xineru de 2015). «Un trunfu lliberal en Pachuca 1861». Periódicu El Independiente de Hidalgo. Consultáu'l 27 d'agostu de 2015.
- ↑ Paramo, Arturo (26 de mayu de 2013). «República itinerante, la ruta de Juárez». Excélsior. Consultáu'l 27 d'agostu de 2015.
- ↑ Blasio, José Luis (1905) Maximiliano íntimu: L'emperador Maximiliano y la so corte Memories d'un secretariu (PDF), Primer, Llibrería de la Vda. de C. Bouret. ISBN 978-607-024-840-5.
- ↑ 64,0 64,1 64,2 64,3 «La guardia de la emperatriz Carlota la so tráxica aventura en Méxicu, 1864-1867». Estudio d'Historia Moderna y Contemporánea de Méxicu (Universidá Nacional Autónoma de Méxicu) 28 (04). 2004. ISSN 0185-2620. Archivado del original el 2018-03-22. https://web.archive.org/web/20180322020050/http://www.historicas.unam.mx/moderna/ehmc/ehmc28/331.html. Consultáu'l 2018-07-02.
- ↑ 65,0 65,1 65,2 65,3 «La espedición Belga al Imperiu de Maximiliano». Revista Hestories (Institutu Nacional d'Antropoloxía y Historia) (49). 2001. ISSN 1405-7794. http://www.estudioshistoricos.inah.gob.mx/revistaHistorias/wp-content/uploads/histories_49_67-82.pdf.
- ↑ 66,0 66,1 66,2 «estáu editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo Ereición del estáu d'Hidalgo». Consultáu'l 21 de marzu de 2018.
- ↑ . Memoria Política de Méxicu. Consultáu'l 1 de setiembre de 2015.
- ↑ 68,0 68,1 68,2 «Primer gobernador del estáu d'Hidalgo». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 1 de febreru de 2015. Archivado del original el 2015-09-04. https://archive.today/20150904025140/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3691802.htm. Consultáu'l 4 de setiembre de 2015.
- ↑ 69,0 69,1 69,2 69,3 «El Porfiriato n'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 7 de marzu de 2015.
- ↑ 70,00 70,01 70,02 70,03 70,04 70,05 70,06 70,07 70,08 70,09 70,10 70,11 Reyes Monzalvo, Jonás. «Agrupaciones Lliberales y Antireeleccionistas». Comisión Interinstitucional pa Celebrar los Festexos del bicentenariu n'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 7 d'avientu de 2014.
- ↑ 71,0 71,1 71,2 Menes Llaguno, Juan Manuel (24 d'abril de 2011). «Periodista encenráu en fornu». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2014-12-29. https://archive.today/20141229060335/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2052189.htm. Consultáu'l 29 d'avientu de 2014.
- ↑ «La estación del Ferrocarril, un referente de la historia pachuqueña». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu (6 de febreru de 2008). Consultáu'l 30 d'agostu de 2015.
- ↑ «Estación El Mexicanu, toa una llarga historia». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 8 de xunetu de 2008. Archivado del original el 2015-08-30. https://archive.today/20150830231707/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n762010.htm. Consultáu'l 30 d'agostu de 2015.
- ↑ «El rápidu de los siete». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 9 de marzu de 2014. Archivado del original el 2015-08-30. https://archive.today/20150830231709/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3317170.htm. Consultáu'l 30 d'agostu de 2015.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (25 de payares de 2012). «Pioneros del cine». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413153456/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2783170.htm. Consultáu'l 1 d'avientu de 2012.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (5 de febreru de 2012). «La llegada del primer automóvil a Pachuca». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413153241/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2414543.htm. Consultáu'l 6 de febreru de 2012.
- ↑ Avilés Sada, Rosario (1 de setiembre de 2010). «El retu centenariu de l'aviación». Cable News Network (CNN). Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xunetu de 2012. Consultáu'l 7 de xineru de 2013.
- ↑ «Enciclopedia de los Conceyos y Delegaciones de Méxicu: Huichapan, Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu (2010). Consultáu'l 22 de marzu de 2017.
- ↑ Comisión Interinstitucional pa Celebrar los Festexos del bicentenariu en Hidalgo. «Agustín Sanguínes». Bicentenariu n'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 18 de setiembre de 2015.
- ↑ «En ruines, la histórica estación ferroviaria Irolo, n'Hidalgo». La Jornada (9 d'ochobre de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 30 d'agostu de 2015. Consultáu'l 30 d'agostu de 2015.
- ↑ 81,0 81,1 81,2 «La Revolución mexicana n'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 28 d'avientu de 2014.
- ↑ Redaición (29 de marzu de 2014). «La visita d'Adolfo de la Huerta a Pachuca en 1923». Periodico El Independiente de Hidalgo. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (27 de payares de 2011). «Archived copy». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413150553/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2324579.htm. Consultáu'l 27 de payares de 2010.
- ↑ 84,0 84,1 84,2 84,3 84,4 84,5 84,6 84,7 84,8 «Entamo modernu n'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 26 d'avientu de 2014.
- ↑ «Dr. Otoniel Miranda Andrade». Exgobernadores. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 20 de marzu de 2017.
- ↑ González Oropeza, Manuel (1987). escritu en Ciudá de Méxicu, Méxicu. La intervención federal na desapaición de poderes. Universidá Nacional Autónoma de Méxicu, Institutu d'Investigaciones Xurídiques. ISBN 968-36-0284-3. http://www.bibliojuridica.org/llibros/llibro.htm?l=1035.
- ↑ «Lic. Raúl Lozano Ramírez». Exgobernadores. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 20 de marzu de 2017.
- ↑ 88,0 88,1 88,2 «Adiós a la normal rural d'El Mexe». La Jornada (7 de xunetu de 2008). Consultáu'l 3 de xineru de 2015.
- ↑ 89,0 89,1 89,2 «El Mexe: Rebelión n'Hidalgo». L'Internacionalista (23 de febreru de 2000). Consultáu'l 3 de xineru de 2015.
- ↑ Mota López, Dinorath (11 de xunetu de 2010). «Olvera recibe constancia de mayoría n'Hidalgo». El Universal. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-01-02. Consultáu'l 11 de xunetu de 2010.
- ↑ Redaición (15 de xineru de 2012). «Policía topa dos executaos en Pachuca; unu taba degolláu». Mileniu Diariu. Grupu Editorial Mileniu. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2012. Consultáu'l 16 de xineru de 2012.
- ↑ «Persisten siquier 9 bloqueos n'Hidalgo contra'l 'gasolinazo'». Excelsior (4 de xineru de 2017). Consultáu'l 17 de marzu de 2017.
- ↑ «Bloqueo, saqueos y vandalismo pol 'gasolinazo' n'Hidalgo». Excelsior (4 de xineru de 2017). Consultáu'l 17 de marzu de 2017.
- ↑ Redaición (20 de setiembre de 2017). «Cimblóse Hidalgo». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). https://www.elsoldehidalgo.com.mx/policia/címblose-fidalgu. Consultáu'l 21 de setiembre de 2015.
- ↑ Redaición (20 de setiembre de 2017). Cuarteaduras y fisuras, daños pa Hidalgo tres seísmu. Independiente d'Hidalgo. https://www.elindependientedehidalgo.com.mx/cuarteaduras-fisuras-danos-hidalgo-tres-seísmu/. Consultáu'l 20 de setiembre de 2017.
- ↑ 96,0 96,1 96,2 «Hidalgo. Población total y densidá de población per conceyu, 2015.». Conseyu Estatal de Población editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo (2015). Consultáu'l 25 de marzu de 2018.
- ↑ 97,0 97,1 Institutu Nacional pal Federalismu y el Desarrollu Municipal. «Sistema Nacional d'Información Municipal». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 20 de marzu de 2018. Pa ver información d'Hidalgo, escoyer primero'l tipu d'información deseyada, dempués al estáu d'Hidalgo nel campu «Entidá federativa».
- ↑ «Enciclopedia de los Conceyos y Delegaciones de Méxicu: Zimapán, Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu (2010). Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ Cédules d'Información Municipal. «Zimapán, Hidalgo». Secretaría de Desarrollu Social. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ «Enciclopedia de los Conceyos y Delegaciones de Méxicu: Tlahuelilpan, Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu (2010). Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ Cédules d'Información Municipal. «Tlahuelilpan, Hidalgo». Secretaría de Desarrollu Social. Gobiernu de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-09-29. Consultáu'l 22 de marzu de 2017.
- ↑ «Hidalgo». Prontuario d'información xeográfica municipal de los Estaos Xuníos Mexicanos. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 22 de marzu de 2017.
- ↑ 103,0 103,1 103,2 103,3 «Enciclopedia de los Conceyos y Delegaciones de Méxicu: Rexonalización del estáu d'Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu (2010). Consultáu'l 20 de marzu de 2018.
- ↑ 104,0 104,1 104,2 104,3 104,4 104,5 Serviciu Xeolóxicu Mexicanu (2014). «Panorama Mineru del Estáu d'Hidalgo». Secretaría d'Economía. Gobiernu de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-07-03. Consultáu'l 7 de marzu de 2017.
- ↑ 105,0 105,1 105,2 105,3 105,4 105,5 105,6 «Relieve del estáu d'Hidalgo». www.paratodomexico.com. Consultáu'l 15 de marzu de 2017.
- ↑ 106,0 106,1 106,2 INEGI. «Relieve d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 20 de xunetu de 2010.
- ↑ Bravo Barrientos, Hiram (1990) Monografíes del Estáu d'Hidalgo: Monografía del conceyu de Zempoala, Primer, Pachuca de Soto, Hidalgo: Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo, páx. 50. ISBN 968-634-013-0. Consultáu'l 25 de marzu de 2018.
- ↑ «La cuenca». La Jornada (12 d'agostu de 2012). Consultáu'l 25 de marzu de 2018.
- ↑ 109,0 109,1 109,2 109,3 109,4 109,5 «Conociendo Hidalgo, Séptima edición». Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía (2017.). Consultáu'l 25 de marzu de 2018.
- ↑ 110,0 110,1 SSN (2010). «Secuencia de Seísmos n'Hidalgo, mayu 2010». Serviciu Sismolóxicu Nacional. Universidá Nacional Autónoma de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 28 de marzu de 2012. Consultáu'l 26 de xunetu de 2010.
- ↑ Luis Ricu, José (5 de marzu de 2010). «Pachuca cuasi a salvo de terremotos». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-12-13. https://web.archive.org/web/20131213012936/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n1543280.htm. Consultáu'l 2 de xunu de 2010.
- ↑ 112,00 112,01 112,02 112,03 112,04 112,05 112,06 112,07 112,08 112,09 112,10 «Hidroloxía del estáu d'Hidalgo». www.paratodomexico.com. Consultáu'l 15 de marzu de 2017.
- ↑ 113,00 113,01 113,02 113,03 113,04 113,05 113,06 113,07 113,08 113,09 113,10 113,11 113,12 113,13 113,14 SAGARPA (2010). «Resultaos del Estudiu del Diagnósticu del Sector Agropecuariu nel estáu d'Hidalgo». Secretaría d'Agricultura, Ganadería, Desarrollu Rural, Pesca y Alimentación. Gobiernu de Mexico. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ «Acuíferos d'Hidalgo». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 12 d'abril de 2018.
- ↑ «Determinación de la Disponibilidad d'Agua nel Acuíferu Álamu-Tuxpan, estáu de Veracruz». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu (2010). Consultáu'l 12 d'abril de 2018.
- ↑ «Determinación de la Disponibilidad d'Agua nel Acuíferu Cuautitlán-Pachuca, estáu de Méxicu». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu (2010). Consultáu'l 12 d'abril de 2018.
- ↑ «Siguen sobreexplotados trés acuíferos nel estáu». Periódicu El Independiente de Hidalgo (22 de marzu de 2016). Consultáu'l 12 d'abril de 2018.
- ↑ «Sobreexplotados, trés de los 21 acuíferos d'Hidalgo». agua.org.mx (23 de marzu de 2012). Consultáu'l 12 d'abril de 2018.
- ↑ «Ficha Informativa de les Güelgues de Ramsar: llaguna de Tecocomulco». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu (29 de setiembre del 2003.). Consultáu'l 7 d'abril de 2018.
- ↑ «Ficha Informativa de les Güelgues de Ramsar: Llaguna de Metztitlán». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu (18 de setiembre de 2003). Consultáu'l 7 d'abril de 2018.
- ↑ «Geología y petrogénesis de los Prismes Basálticos de Santa María Regla, Hgo.». Revista geoCiencia SGM (Serviciu Xeolóxicu Mexicanu) 3 (3). 2008. http://www.sgm.gob.mx/pdfs/geociencia/Abril_2008.pdf. Consultáu'l 16 de marzu de 2017.
- ↑ 122,0 122,1 122,2 INEGI. «Clima d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 20 de xunetu de 2010.
- ↑ «Clima del estáu d'Hidalgo». www.paratodomexico.com. Consultáu'l 15 de marzu de 2017.
- ↑ Centru Nacional de Prevención de Desastres (28 d'ochobre de 2014). «Atles Nacional de Riesgos: Xelaes y Nevaes». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'ochobre de 2014. Consultáu'l 19 de xineru de 2015.
- ↑ 125,0 125,1 Mota López, Dinorath (2 de xineru de 2008). «Cubre nieve siquier siete conceyos d'Hidalgo». El Universal. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-02-01. Consultáu'l 19 de xineru de 2014.
- ↑ Redaición (2 d'avientu de 2011). «Preven nevaes en zones altes d'Hidalgo». Vanguardia.com.mx. Consultáu'l 19 de xineru de 2014.
- ↑ «Cai nieve y agua nieve n'once conceyos d'Hidalgo». Excélsior (8 d'avientu de 2017). Consultáu'l 26 de marzu de 2018.
- ↑ Comisión Nacional de l'Agua (2010). «Serviciu Meteorolóxicu Nacional: Normales Climatolóxiques de Huejutla». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-03-12. Consultáu'l 30 d'agostu de 2012.
- ↑ Comisión Nacional de l'Agua (2010). «Serviciu Meteorolóxicu Nacional: Normales Climatolóxiques de Tlanchinol». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 30 d'agostu de 2012.
- ↑ Comisión Nacional de l'Agua (2010). «Serviciu Meteorolóxicu Nacional: Normales Climatolóxiques de Tenango de Doria». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-03-12. Consultáu'l 30 d'agostu de 2012.
- ↑ Comisión Nacional de l'Agua (2010). «Serviciu Meteorolóxicu Nacional: Normales Climatolóxiques de Ixmiquilpan». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 30 d'agostu de 2012.
- ↑ Comisión Nacional de l'Agua (2010). «Serviciu Meteorolóxicu Nacional: Normales Climatolóxiques de Zacualtipán». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 30 d'agostu de 2012.
- ↑ Comisión Nacional de l'Agua (2010). «Serviciu Meteorolóxicu Nacional: Normales Climatolóxiques de Pachuca». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 30 d'agostu de 2012.
- ↑ Comisión Nacional de l'Agua (2010). «Serviciu Meteorolóxicu Nacional: Normales Climatolóxiques de Real del Monte». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 30 d'agostu de 2012.
- ↑ 135,00 135,01 135,02 135,03 135,04 135,05 135,06 135,07 135,08 135,09 135,10 135,11 135,12 135,13 SEMARNATH. «Actualización del Programa Sectorial de Mediu Ambiente y Recursos Naturales (2011-2016)». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales d'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 8 de marzu de 2017.
- ↑ 136,0 136,1 136,2 136,3 136,4 136,5 INEGI. «Flora y fauna d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 20 de xunetu de 2010.
- ↑ 137,0 137,1 «Enciclopedia de los Conceyos y Delegaciones de Méxicu: Actopan, Hidalgo». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu (2010). Consultáu'l 22 de marzu de 2017.
- ↑ 138,0 138,1 SEMARNAT. «Estudio pa la Carauterización y Diagnósticu del Programa d'Ordenamientu Ecolóxicu del Territoriu de la Cuenca de Méxicu». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 4 d'agostu de 2010.
- ↑ 139,0 139,1 CONANP. «Sitio Ramsar en Méxicu». Comisión Nacional d'Árees Naturales Protexíes. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-10-04. Consultáu'l 11 d'avientu de 2015.
- ↑ UNESCO (5 de mayu de 2017). «Ecomarca Minera, Hidalgo UNESCO Global Geopark (Mexico)». Global Geoparks. Consultáu'l 7 de mayu de 2017.
- ↑ La Redaición (4 de payares de 2013). «Conagua Hidalgo realiza prevención y control de contaminación de l'agua». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://www.milenio.com/hidalgo/Conagua-Hidalgo-prevencion-control-contaminacion_0_184182053.html. Consultáu'l 28 d'avientu de 2015.
- ↑ 142,0 142,1 142,2 142,3 142,4 SEMARNAT (2003). «Indicadores Ambientales del Estáu d'Hidalgo». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 28 d'avientu de 2015.
- ↑ Camacho, Carlos (23 de febreru de 2010). «Entamen reactivar minería y realizar proyeutos inmobiliarios en Pachuca». La Jornada. Consultáu'l 14 de xineru de 2013.
- ↑ «Gobernantes Hidalguenses de Juan C. Doria a Omar Fayad». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 4 de setiembre de 2016. Archivado del original el 2016-09-13. https://archive.today/20160913174424/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n4273405.htm. Consultáu'l 5 de setiembre de 2016.
- ↑ 145,0 145,1 «Llei Orgánica del Poder Llexislativu del Estáu d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 14 de marzu de 2018.
- ↑ «Historia del Tribunal Cimeru de Xusticia del Estáu d'Hidalgo». Tribunal Cimeru de Xusticia del Estáu d'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 4 de setiembre de 2015.
- ↑ «Diputaos integrantes del Congresu d'Hidalgo dende la I a la LXII llexislatura». Congresu del Estáu Llibre y Soberanu d'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 4 de marzu de 2016. Consultáu'l 11 d'avientu de 2015.
- ↑ Redaición (5 de setiembre de 2016). «Oficial la conformanza de Congresu d'Hidalgo». unionhidalgo.mx. Consultáu'l 13 de marzu de 2017.
- ↑ 149,0 149,1 149,2 149,3 149,4 «Llei Orgánica del Poder Xudicial del Estáu d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo (31 d'avientu de 2017). Consultáu'l 14 de marzu de 2018.
- ↑ 150,0 150,1 150,2 «Poder Xudicial del Estáu d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 26 de marzu de 2018.
- ↑ 151,00 151,01 151,02 151,03 151,04 151,05 151,06 151,07 151,08 151,09 151,10 151,11 151,12 «Plan Estatal de Desarrollu (2011-2016)». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 25 de xunetu de 2012.
- ↑ 152,0 152,1 152,2 152,3 «divisiones territoriales-de-los conceyos-del estado-de-hidalgo-1 Historia de les Divisiones Territoriales de los Conceyos del Estáu d'Hidalgo». Congresu del estáu d'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'divisiones territoriales-de-los conceyos-del estado-de-hidalgo-1 orixinal, el 24 de xunetu de 2008. Consultáu'l 25 de xunetu de 2010.
- ↑ 153,0 153,1 Ruiz de la Barrera, Rosada (2016) Hidalgo. Historia curtia. Méxicu, D.F; Méxicu: Fondu de Cultura Economica. ISBN 607-164-079-2.
- ↑ INEGI (1997) División territorial del estáu d'Hidalgo de 1810 a 1995 (PDF), Primer, Aguascalientes, Aguascalientes: Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía, páx. 74. ISBN 970-13-1498-0. Consultáu'l 27 de marzu de 2018.
- ↑ IEEH. «Mapa eleutoral de resultaos d'integración de conceyos proceso eleutoral local 2015 - 2016». Institutu Estatal Eleutoral d'Hidalgo. Consultáu'l 15 de marzu de 2017.
- ↑ «Presidentes municipales electos Hidalgo 2016». Intelixencia eleutoral. Archiváu dende l'orixinal, el 15 de marzu de 2017. Consultáu'l 15 de marzu de 2017.
- ↑ Redaición (4 d'avientu de 2016). «Realicen eleición estraordinaria en Omitlán de Juárez, Hidalgo». unotv.com. Consultáu'l 15 de marzu de 2017.
- ↑ «Por 222 votos PRI llévase Omitlán de Juárez». Periodico Criteriu deHidalgo (4 d'avientu de 2016). Consultáu'l 15 de marzu de 2017.
- ↑ 159,0 159,1 159,2 Congresu del estáu d'Hidalgo (25 d'avientu de 2017). «Decreto que determina la rexonalización del Estáu Llibre y Soberanu d'Hidalgo». Periódicu Oficial del Estáu de Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 26 de febreru de 2018.
- ↑ 160,0 160,1 «Descriptivu de la distritacion federal Hidalgo». Institutu Nacional Eleutoral (15 de marzu de 2017). Archiváu dende l'orixinal, el 2022-01-22. Consultáu'l 8 de marzu de 2018.
- ↑ 161,0 161,1 «ALCUERDO INE/CG59/2017 del Conseyu Xeneral del Institutu Nacional Eleutoral, pol que s'aprueba la demarcación territorial de los trescientos distritos eleutorales federales uninominales en que s'estrema'l país y les sos respeutives cabeceres distritales, a propuesta de la Xunta Xeneral Executiva». Institutu Nacional Eleutoral (15 de marzu de 2017). Consultáu'l 8 de marzu de 2018.
- ↑ «Distrito Eleutorales Federales d'Hidalgo». Institutu Nacional Eleutoral (15 de marzu de 2017). Archiváu dende l'orixinal, el 2022-01-22. Consultáu'l 8 de marzu de 2018.
- ↑ La Redaición (4 de setiembre de 2015). «Asina quedaron los 18 Distritos». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2015-12-12. https://archive.today/20151212231532/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3937414.htm. Consultáu'l 12 d'avientu de 2015.
- ↑ «Distrito Eleutorales Loales d'Hidalgo». Institutu Nacional Eleutoral (15 de marzu de 2017). Archiváu dende l'orixinal, el 2022-01-24. Consultáu'l 8 de marzu de 2018.
- ↑ «División de los Distritos Xudiciales». Poder Xudicial del Estáu d'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 14 de marzu de 2018.
- ↑ 166,0 166,1 «¿Quien somos?». Institutu Estatal Eleutoral d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-04-24. Consultáu'l 25 de xunetu de 2010.
- ↑ 167,0 167,1 «Llistes les más de 3 mil casilla pa eleición n'Hidalgo». Unu TV (5 de xunu de 2016). Consultáu'l 8 de marzu de 2017.
- ↑ 168,0 168,1 «Van Ser 3 mil 646 caxellos pa eleición concurrente». Periódicu La Crónica de Güei. Consultáu'l 8 de marzu de 2017.
- ↑ «Estadístiques del Padrón Eleutoral y Llista Nominal d'Eleutores». Institutu Nacional Eleutoral (23 de marzu de 2018). Consultáu'l 23 de marzu de 2018.
- ↑ SRE (23 de xineru de 2013). «Descripción xeneral de los Alcuerdos Internacionales del Estáu d'Hidalgo». Secretaría de Rellaciones Esteriores. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.
- ↑ Redaición (18 de xunu de 2012). «Van Establecer l'Institutu Confucio n'Hidalgo». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413161005/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2584570.htm. Consultáu'l 18 de xunu de 2012.
- ↑ 172,00 172,01 172,02 172,03 172,04 172,05 172,06 172,07 172,08 172,09 172,10 172,11 Conseyu Nacional de Población (25 d'abril de 2014). «Proyeiciones de la Población 2010-2050». Secretaría de Gobernación. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 2 de marzu de 2017.
- ↑ 173,0 173,1 173,2 173,3 173,4 173,5 173,6 INEGI (2015.). «Indicadores de demografía y población». Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 2 de marzu de 2017.
- ↑ INEGI. «Distribución d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 28 de febreru de 2017.
- ↑ INEGI. «Densidad d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 28 de febreru de 2017.
- ↑ 176,0 176,1 176,2 Castillo Quintero, Diego. «Hidalgo conmemora güei 143 años como estáu». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://impreso.milenio.com/node/9095644. Consultáu'l 16 de xineru de 2012.
- ↑ «Llei orgánica municipal del estáu d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo (16 d'abril de 2001.). Consultáu'l 22 de marzu de 2017.
- ↑ Eibenschutz Hartman, Roberto (2010). La Zona Metropolitana del valle de Méxicu: Los retos de La Megalópolis (PDF), Primer, Ciudade de Méxicu; Méxicu: Universidá Autónoma Metropolitana.
- ↑ 179,0 179,1 179,2 179,3 COESPO. «Zones Metropolitanes». Conseyu Estatal de Población editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-03-04. Consultáu'l 4 de marzu de 2017.
- ↑ CDI (2010). «Panorama socioeconómico de la Población Indíxena del estáu d'Hidalgo». Comisión Nacional pal Desarrollu de los Pueblos Indíxenes. Consultáu'l 1 de marzu de 2017.
- ↑ 181,0 181,1 INEGI (2015.) Perfil sociodemográfico de la población afrodescendiente en Méxicu (PDF), Primer, Aguascalientes, Aguascalientes: Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. ISBN 978-607-530-057-3.
- ↑ 182,0 182,1 INEGI. «Hidalgo, etnicidad». Tabulados de la Encuesta Intercensal 2015. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2017.
- ↑ 183,0 183,1 «Falen n'Hidalgo 48 dialeutos». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 1 de marzu de 2015. Archivado del original el 2015-12-13. https://archive.today/20151213070749/http://www.oem.com.mx/laprensa/notes/n3723121.htm. Consultáu'l 13 d'avientu de 2015.
- ↑ 184,0 184,1 «N'Hidalgo, más de 369 mil falantes de llingua indíxena». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://www.milenio.com/hidalgo/Hidalgo-mil-falantes-llingua-indigena_0_248975260.html. Consultáu'l 2 de marzu de 2017.
- ↑ INALI (2008). «Catálogu de les Llingües Indíxenes Nacionales: Variantes Llingüístiques de Méxicu coles sos autodenominaciones y referencies geoestadísticas». Institutu Nacional de Llingües Indíxenes. Consultáu'l 2 de marzu de 2017.
- ↑ 186,0 186,1 Comisión Nacional pal Desarrollu de los Pueblos Indíxenes. «Hidalgo». Atles de los pueblos indíxenes de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 5 de xunetu de 2017. Consultáu'l 2 de marzu de 2017.
- ↑ «Analís de Concentración-Dispersión de Población Indíxena nel Estáu d'Hidalgo». Congresu de l'Asociación Llatinoamericana de Población. Consultáu'l 2 de marzu de 2017.
- ↑ 188,0 188,1 Conseyu Nacional d'Evaluación de la Política de Desarrollu Social (2014). «Probeza 2014 Hidalgo». Secretaría de Desarrollu Social. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 3 de marzu de 2017.
- ↑ 189,0 189,1 189,2 Conseyu Nacional d'Evaluación de la Política de Desarrollu Social (2013). «Informe de probeza y evaluación nel estáu d'Hidalgo 2012-2013». Secretaría de Desarrollu Social. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 3 de marzu de 2017.
- ↑ 190,0 190,1 Conseyu Nacional d'Evaluación de la Política de Desarrollu Social (2014). «Probeza Estatal 2014. Hidalgo». Secretaría de Desarrollu Social. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 3 de marzu de 2017.
- ↑ 191,0 191,1 COESPO (2015). «FIDALGU Índiz y Grau de Marxinación 2010 -2015». Conseyu Estatal de Población editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 3 de marzu de 2017.
- ↑ Antonio Alcaraz, José (13 d'avientu de 2009). «La Villita, una referencia histórica de Pachuca y del cultu a la morenina». Periódicu Criteriu. Archivado del original el 2012-06-29. https://archive.today/20120629063607/http://www.criteriohidalgo.com/notes.asp?id=259. Consultáu'l 14 de xunu de 2010.
- ↑ 193,0 193,1 193,2 «Historia Diocesana». Archidiócesis de Tulancingo. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2012. Consultáu'l 5 d'abril de 2012.
- ↑ «Ubicación Xeográfica». Archidiócesis de Tulancingo. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2012. Consultáu'l 23 d'agostu de 2010.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (31 de xunetu de 2011). «Venta Prieta, de les primer comunidaes xudíes». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-01-11. https://archive.today/20130111222605/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2167587.htm. Consultáu'l 27 de payares de 2011.
- ↑ Haim F. Ghiuzeli. «Native Mexican Jews» (inglés). Muséu Nahum Goldmann de la Diáspora Xudía. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-06-12. Consultáu'l 27 de payares de 2017.
- ↑ «ESTRACTU de la solicitú de rexistru de l'agrupación relixosa denominada Comunidá Israelita Mexicana El Neguev, pa constituyise n'asociación relixosa.». Diariu Oficial de la Federación. Gobiernu de Méxicu (14 de xunu de 2011). Consultáu'l 27 de payares de 2017.
- ↑ «Un exemplu de la educación metodista; en Méxicu: los primeros años». X Congresu Nacional d'Investigación Educativa. Consultáu'l 6 d'avientu de 2011.
- ↑ La Redaición (14 d'agostu de 2011). «Iglesia Metodista 110 años». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413145344/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notas/n2185595.htm. Consultáu'l 15 d'agostu de 2011.
- ↑ Montes Romero, Sara (14 de febreru de 2013). «El Templu de la Ilesia Metodista Episcopal de Pachuca». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413150307/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notas/n2878791.htm. Consultáu'l 16 de febreru de 2013.
- ↑ Suárez Chávez, Aída (2012) Campusantu Británicu de Real del Monte, espíritu d'un pasáu (PDF), Segunda, Pachuca de Soto, Hidalgo: Gobiernu del estáu d'Hidalgo.
- ↑ «Una pionera mexicana solitaria». www.lds.org. Ilesia de Xesucristu de los Santos de los Últimos Díes. Consultáu'l 28 de marzu de 2018.
- ↑ «La primer muyer bautizada en Méxicu: Desideria Quintanar de Yañez». www.lds.org. Ilesia de Xesucristu de los Santos de los Últimos Díes (7 d'avientu de 2012). Consultáu'l 28 de marzu de 2018.
- ↑ 204,0 204,1 «Como llegó l'evanxeliu Restauráu al pueblu de San Marcos, Tula de Allende, tao d'Hidalgo». Consultáu'l 28 de marzu de 2018.
- ↑ «Ilesia-en-Méxicu.pdf La Ilesia de Xesucristu de los Santos de los Últimos Díes en Méxicu». www.saladeprensamormona.org.mx. Consultáu'l 28 de marzu de 2018.
- ↑ «¿Qué hai detrás d'esti cultu? La Santa Muerte». Chilango (2 de xunetu de 2012). Consultáu'l 15 de xineru de 2016.
- ↑ Godínez, Gustavo (21 d'agostu de 2010). «Aumenta cultu a la Santa Muerte». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://impreso.milenio.com/node/8819195. Consultáu'l 23 d'agostu de 2010.
- ↑ 208,0 208,1 «Intolerancia relixosa n'Hidalgo». La Jornada (26 d'avientu de 2012). Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ 209,0 209,1 Redaición (10 d'avientu de 2012). «Intolerancia relixosa n'Hidalgo». Noticieru Milamex. Consultáu'l 20 de xunetu de 2013.
- ↑ 210,0 210,1 210,2 210,3 210,4 Redaición (2000). «arte-arquitectonico-ricu-en guapures fidalgu.html Un arte arquitectónico ricu en guapures (Hidalgo)». Guía Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 9 de xunetu de 2010.
- ↑ Pacheco Medina, María Esther (2015). «La Catedral de Tulancingo: Arquiteutura al serviciu de la devoción». Universidá Autónoma del Estáu d'HidalgoMagotzi Boletín científicu d'Artes del IA.
- ↑ Redaición (3 de xineru de 2013). «arcos-saucillo-huichapan-acueductu.html Parque Ecoturistico Los Arcos Saucillo Huichapan Acueductu». www.arqperea.com. Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ «Casa de Cortés en Tepeapulco». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 7 de payares de 2009. Archivado del original el 2016-11-16. https://archive.today/20161116235436/http://www.oem.com.mx/esto/notas/n1393325.htm. Consultáu'l 16 de payares de 2016.
- ↑ H. Conceyu de Metztitlán. «La Tercena». metztitlan.gob.mx. Consultáu'l 16 de payares de 2016.
- ↑ 215,0 215,1 215,2 «L'arquiteutura civil nel estáu d'Hidalgo». Secretaría de Cultura editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2017.
- ↑ González Vázquez, Omar (19 de xineru de 2005). «Faciendes Virreynales». apan.blogia.com. Consultáu'l 10 d'agostu de 2015.
- ↑ Redaición (2001). «ricu pasáu.html Faciendes mineres, belles alcordances d'un ricu pasáu». Guía Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 1 de setiembre de 2015.
- ↑ «Exhaciendas mineres». Trotia Méxicu (20 de febreru de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 28 d'abril de 2017. Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ Corrolades Vivar, Lluis A. (2011) El Reló Monumental de Pachuca (PDF), Cuarta, Pachuca de Soto, Hidalgo: Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 9 de setiembre de 2015.
- ↑ Institutu Municipal d'Investigación y Planeación. «Crecedera históricu de la ciudá de Pachuca, s. XVI-XX». H. Conceyu de Pachuca de Soto. Consultáu'l 8 de xunu de 2010.
- ↑ Castillo, Edith (2 de marzu de 2010). «Historia de Pachuca en 500 edificios». Milenio Hidalgo (Grupu Editorial Mileniu). http://impreso.milenio.com/node/8727952. Consultáu'l 8 de xunu de 2010.
- ↑ «pueblu-huasteco.html Yahualica, Hidalgo: tradiciones d'un pueblu huasteco». Guía Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «Hubo un Salón Secretu” nel antiguu Muséu Nacional». Revista Proceso (20 de marzu de 1993). Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ 224,0 224,1 Redaición (1 de febreru de 2015). «atlantes-de-tula-una maravía-del pasáu.htm Los Atlantes de Tula, una maravía del pasáu». L'Informador. Consultáu'l 29 d'agostu de 2015.
- ↑ «Chac Mool: misteriosa escultura mesoamericana». Guía Méxicu Desconocíu (25 de xunu de 2010). Consultáu'l 29 d'agostu de 2015.
- ↑ «retablu mayor-de-la ilesia-de-apan/ El retablu mayor de la ilesia de Apan». Secretaría de Cultura editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2017.
- ↑ 227,0 227,1 Hernández, Edith (8 d'avientu de 2009). «Diana, la Flechadora de la Estrella del Norte». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2014-01-16. https://archive.today/20140116103459/http://www.oem.com.mx/elsoldetijuana/notas/n1433039.htm. Consultáu'l 16 de xineru de 2014.
- ↑ «Fonte de la Diana Cazadora». Ciudadmexico.com.mx. Consultáu'l 16 de xineru de 2014.
- ↑ «Pachuca: 10 coses que nun sabíes de la Bella Airosa». El Universal (31 de mayu de 2013). Consultáu'l 26 d'avientu de 2015.
- ↑ Reyes, Erwin (1 de setiembre de 2014). «Fuente Plata, la más moderna». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2014-12-17. https://archive.today/20141217123607/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3523317.htm. Consultáu'l 15 d'avientu de 2014.
- ↑ Reyes, Erwin (17 d'agostu de 2014). «La fonte más moderna del estáu, en Pachuca». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2014-12-15. https://archive.today/20141215221352/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3507244.htm. Consultáu'l 15 d'avientu de 2014.
- ↑ «Los mineros cumplieron pallabra». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 16 de marzu de 2011. Archivado del original el 2015-09-06. https://archive.today/20150906075929/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2004397.htm. Consultáu'l 6 de setiembre de 2015.
- ↑ Carbayeda, Rafael (23 de setiembre de 2010). «Plaza Bicentenariu, nuevu símbolu de Hidalgo». El Universal. http://archivo.eluniversal.com.mx/notas/711334.html. Consultáu'l 24 de setiembre de 2010.
- ↑ 234,0 234,1 «Artistes Plásticos». Conseyu Estatal pa la Cultura y les Artes d'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xineru de 2016. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ 235,0 235,1 Guía de turística d'Hidalgo (20 de xunu de 2014). «Pintures Rupestres d'Hidalgo». Secretaría de Turismu editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 24 d'avientu de 2014.
- ↑ «Prehistoria nel estáu d'Hidalgo». Secretaría de Cultura editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2017.
- ↑ 237,0 237,1 Gabriela de la O. «La pintura mural nos conventos». Arte y historia de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 13 d'abril de 2013. Consultáu'l 15 de xunetu de 2012.
- ↑ Corrolades Vivar-Cravioto, Luis (2012a). Convento Agustinos n'Hidalgo, tomu I (PDF), Primer, Pachuca de Soto, Hidalgo: Gobiernu del estáu d'Hidalgo.
- ↑ Corrolades Vivar-Cravioto, Luis (2012b). Convento Agustinos n'Hidalgo, tomu II (PDF), Primer, Pachuca de Soto, Hidalgo: Gobiernu del estáu d'Hidalgo.
- ↑ Corrolades Vivar-Cravioto, Luis (2012c). Convento Agustinos n'Hidalgo, tomu III (PDF), Primer, Pachuca de Soto, Hidalgo: Gobiernu del estáu d'Hidalgo.
- ↑ Humboldt, Alexander Von (1836) Ensayo políticu sobre Nueva España, Tomu I, Tercer, París, Francia: Llibrería de Lecointe. ISBN 978-968-432-949-2. Consultáu'l 28 de marzu de 2018.
- ↑ Humboldt, Alexander Von (2012) cordales+y+monumentos+de+los pueblos+ind%C3%ADgenas+de+Am%C3%A9rica&source=bl&ots=aFRF9v09wU&sig=wYX99I-sIL7r0Eeydnfiumy9Am8&hl=es-419&sa=X&ved=0ahUKEwjDqf_H5bvJAhWGPD4KHfZ8D2QQ6AEIVTAM#v=onepage&q&f=false Sitio de los cordales y monumentos de los pueblos indíxenes d'América. Madrid, España: Marcial Pons Historia. ISBN 978-84-92820-68-9. Consultáu'l 28 de marzu de 2018.
- ↑ «Johan Moritz Rugendas». Imáxenes del Arte Mexicano. Universidá de les Artes. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-08-26. Consultáu'l 25 d'agostu de 2015.
- ↑ «El Barón de Courcy». Imáxenes del Arte Mexicano. Universidá de les Artes. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-08-29. Consultáu'l 29 d'agostu de 2015.
- ↑ Hernández Peña, Laura C.. «Dos visiones d'un mesmu paisaxe. Un aproximamientu históricu a la obra de José María Velasco y Eugenio Landesio». Escuela de Caltenimientu y Restauración d'Occidente (ECRO). Consultáu'l 28 de setiembre de 2014.
- ↑ «La pintura de Roberto Cueva del Río nel Patrimoniu Indíxena del Valle del Mezquital, Ixmiquilpan Hidalgo». Magotzi Boletín Científicu d'Artes del IA (Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo) 5 (10). 2017. ISSN 2007-4921. https://www.uaeh.edu.mx/scige/boletin/día/n10/y7.html.
- ↑ Cecultah. «Cecultah protexe'l mural de Roberto Cueva del Río». Conseyu Estatal pa la Culltura y les Artes d'Hidalgo. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 6 de xunetu de 2017.
- ↑ «La obra hidalguense de Roberto Cueva del Río: “La Nacencia de Ciudá Sahagún”». Magotzi Boletín Científicu d'Artes del IA (Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo) 5 (9). 2017. ISSN 2007-4921. https://www.uaeh.edu.mx/scige/boletin/día/n9/y4.html.
- ↑ Lozada, Sergio (23 de xineru de 2013). «Soliciten recursos pa la restauración de murales». Milenio Hidalgo (Grupu Mileniu). http://www.milenio.com/hidalgo/Soliciten-recursos-restauracion-murales_0_232176982.html. Consultáu'l 6 de xunetu de 2017.
- ↑ Montoya, Juan Ricardo (30 d'ochobre de 2014). «Murales d'activista hidalguense, abandonaos». La Jornada. http://www.jornada.unam.mx/2014/10/30/estaos/036n1est. Consultáu'l 6 de xunetu de 2017.
- ↑ «Llama Eloy Trejo a rescatar los sos murales». Periódicu El Independiente de Hidalgo (17 d'agostu de 2011). Consultáu'l 26 de payares de 2017.
- ↑ «Asociación civil va restaurar mural Tula eternu». Periódicu El Independiente de Hidalgo (3 d'ochobre de 2012). Consultáu'l 21 d'avientu de 2017.
- ↑ La Redaición (13 de marzu de 2005). «Inaugura Israel parque Ben Gurión en Pachuca». El Universal. http://www2.eluniversal.com.mx/pls/impreso/noticia.html?id_nota=272535&tabla=notes. Consultáu'l 16 de xunu de 2010.
- ↑ La Redaición (15 de xineru de 2004). «mural-mas-grande-del.html Tien muséu mexicanu'l mural más grande del mundu». El Sieglu de Torrexón. http://www.elsiglodetorreon.com.mx/noticia/69248.tien-muséu-mexicanu-el mural-mas-grande-del.html. Consultáu'l 6 de xunu de 2010.
- ↑ «violencia Macromural de Palmitas: con pintura tamién se combate la violencia». CNN Méxicu. 1 de setiembre de 2015. http://mexico.cnn.com/nacional/2015/09/01/macromural-de-palmitas-con-pintura-tambien-combátese-la violencia. Consultáu'l 8 d'ochobre de 2015.
- ↑ «Pinten en Pachuca el mural más grande de Méxicu». Mileniu Diariu (Grupu Mileniu). 29 de mayu de 2015. http://www.milenio.com/cultura/Pinten-Pachuca-mural-grande-Mexico_0_526747340.html. Consultáu'l 19 d'ochobre de 2015.
- ↑ 257,0 257,1 *«Los signos glotográficos nel Códiz de Huichapan». Revista Rellaciones. Estudios d'historia y sociedá 33 (132). 2012. ISSN 0185-3929. http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0185-39292012000500003.
- ↑ 258,0 258,1 «Reseña de "Los Llenzos de Acaxochitlán (Hidalgo) y la so importancia na historia del poblamientu de la Sierra Norte de Puebla y zones vecines" de Guy Stresse». Historia Mexicana (Distrito Federal, Méxicu: El Colexu de Méxicu, A.C.) 49 (3). 2000. ISSN 0185-0172. http://www.redalyc.org/pdf/600/60049306.pdf.
- ↑ «Códiz de tributos de Mizquiahuala». Códices de Méxicu. Institutu Nacional d'Antropoloxía y Historia. Consultáu'l 22 d'avientu de 2017.
- ↑ 260,0 260,1 «Añales de Tula». Códices de Méxicu. Institutu Nacional d'Antropoloxía y Historia. Consultáu'l 22 d'avientu de 2017.
- ↑ «Memoria estazada: persistencia y olvidu. El códiz de Nicolás Flores, Hidalgo». Estudios de Cultura Otopame (Universidá Nacional Autónoma de Méxicu) 4 (1). 2004. ISBN 978-607-2-002913. http://www.revistas.unam.mx/index.php/ecu/article/view/19100/18127.
- ↑ «Escritores». Conseyu Estatal pa la Cultura y les Artes. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xineru de 2016. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ Castillo, Diego (21 de xineru de 2012). «Banda Sinfónica del Estáu festexa 111 años». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://www.milenio.com/cdb/doc/impresu/9098641. Consultáu'l 16 de xunetu de 2013.
- ↑ Montes, Sara (11 de xunu de 2010). «La banda de Rurales». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-07-16. https://archive.today/20130716160733/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n1667719.htm. Consultáu'l 16 de xunetu de 2013.
- ↑ Conseyu Estatal pa la Cultura y les Artes. «Banda Sinfónica del Estáu d'Hidalgo». Secretaría de Cultura editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xineru de 2016. Consultáu'l 17 de xunu de 2011.
- ↑ «Orquesta Sinfónica de la Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo, A.C.». Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 17 de xunu de 2011.
- ↑ Redaición (22 d'abril de 2017). «centru cultural-universitariu/ Sinfónica Infantil y Xuvenil de Tlaxcoapan nel centru cultural universitariu». Periódicu El Independiente de Hidalgo. Consultáu'l 16 de payares de 2017.
- ↑ «nuesu alumnáu día/licenciatura/documento/Rescate%20de%20la%20boda.pdf Nahuatlanamicnamictilistli. Rescate de la boda indíxena náhuatl na Huasteca Hidalguense». Institutu d'Artes editorial=Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo (2009). Consultáu'l 22 d'avientu de 2017.
- ↑ 269,0 269,1 «danza-en-mexico/mestices/sones-y-xarabes/el-huapango El Son Huasteco - Huapango». La danza en Méxicu. Consultáu'l 22 d'avientu de 2017.
- ↑ «Huapango y son, legáu hidalguense na música popular». Mileniu Diariu (Grupu Mileniu). 4 de febreru de 2014. http://www.milenio.com/region/Huapango-mandáu-hidalguense-musica-popular_0_239376095.html. Consultáu'l 22 d'avientu de 2017.
- ↑ «Academia de la Cultura Hñahñu». Comisión Nacional pal Desarrollu de los Pueblos Indíxenes. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-12-23. Consultáu'l 22 d'avientu de 2017.
- ↑ Conseyu Estatal pa la Cultura y les Artes. «estado-de-hidalgo&catid=178:grupos-de-danza&Itemid=195 Ballet Folclóricu del Estáu d'Hidalgo». Secretaría de Cultura editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'estado-de-hidalgo&catid=178:grupos-de-danza&Itemid=195 orixinal, el 6 de xineru de 2016. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ La Redación (9 de febreru de 2014). «Festexa Álvaro Serrano 40 años sobre los escenarios». Mileniu Diariu. Grupu Editorial Mileniu. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ 274,0 274,1 274,2 274,3 «danza tradicional La Danza Tradicional». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 26 d'avientu de 2015.
- ↑ 275,0 275,1 275,2 275,3 275,4 «La Huasteca Hidalguense». Guía Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 2022-05-16. Consultáu'l 23 d'avientu de 2017.
- ↑ «Dances en Xochiatipan». Hidalgoía. Consultáu'l 23 d'avientu de 2017.
- ↑ «Documentan danza ancestral de la huasteca hidalguense». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu (22 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-07-31. Consultáu'l 23 d'avientu de 2017.
- ↑ Conseyu Estatal pa la Cultura y les Artes. «coles-o-amarutaos&catid=189:dances&Itemid=195 Danza de los Coles o Amarutaos». Secretaria de Cultura. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'coles-o-amarutaos&catid=189:dances&Itemid=195 orixinal, el 6 de xineru de 2016. Consultáu'l 26 d'avientu de 2015.
- ↑ «Costumbre, fiestes y tradiciones (Hidalgo)». Guía Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 13 de xunetu de 2010.
- ↑ 280,0 280,1 280,2 «Hidalgo, la so música y les sos dances». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu (2015). Consultáu'l 23 d'avientu de 2017.
- ↑ 281,0 281,1 «valle_d'el_mezquital/DANCIA_IXTLE-mirada-vida_Mezquital_18_726707381.html LA DANZA DEL IXTLE. Una mirada a la vida del Mezquital». Mileniu Diariu. Grupu Editorial Mileniu (26 d'abril de 2016). Consultáu'l 17 de payares de 2017.
- ↑ Conseyu Estatal pa la Cultura y les Artes. «Intérpretes de Danza». Secretaría de Cultura. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xineru de 2016. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ «Cristu del Colateral, señor de Acaxochitlán». El Sol de Tulancingo (Organización Editorial Mexicana). 11 de mayu de 2012. http://www.oem.com.mx/elmexicano/notes/n2536979.htm. Consultáu'l 24 d'avientu de 2015.
- ↑ «Créese que'l Señor Colateral llegó de forma divina». Mileniu Diariu. Grupu Editorial Mileniu (4 d'agostu de 2013). Consultáu'l 24 d'avientu de 2015.
- ↑ 285,0 285,1 285,2 «valle_d'el_mezquital/Valle-Mezquital-sintesis-cultural_18_424337620.html El Valle del Mezquital, una síntesis cultural». Mileniu Diariu (Grupu Mileniu). http://www.milenio.com/robles/universidá_tecnologica_del valle_d'el_mezquital/Valle-Mezquital-sintesis-cultural_18_424337620.html. Consultáu'l 1 d'avientu de 2017.
- ↑ «Día de la Candelaria, orixe y significáu del 2 de febreru». Guía Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 2 de febreru de 2018.
- ↑ «se comen_tamales-dia_de_la_candelaria-2_de_febreru-mileniu-noticies_0_895110807.html ¿Por qué comemos tamales el Día de la Candelaria?». Mileniu Diariu (Grupu Mileniu). 1 de febreru de 2018. http://www.milenio.com/cultura/por_que se comen_tamales-dia_de_la_candelaria-2_de_febreru-mileniu-noticies_0_895110807.html. Consultáu'l 2 de febreru de 2018.
- ↑ 288,0 288,1 «taller/ Carnaval n'Hidalgo». Secretaría de Cultura editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 4 de payares de 2017.
- ↑ 291,0 291,1 291,2 291,3 «Principales feries y fiestes de los conceyos». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ «selmana santa-con-tradiciones-a-los conceyos-de-fidalgu-447139 Llega la Selmana Santa con tradiciones a los conceyos d'Hidalgo». www.am.com.mx (17 de marzu de 2018). Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «ufiertes-de-fidalgu-pa-los-vacacionistas-449949 Turismu relixosu, una de les ufiertes d'Hidalgo pa los vacacionistas». www.am.com.mx (23 de marzu de 2018). Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ 294,0 294,1 294,2 294,3 «fiesta-a-los muertos-en-l'estado-de-hidalgo/ La Fiesta a los Muertos nel estáu d'Hidalgo». Secretaría de Cultura editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 4 de payares de 2017.
- ↑ «Xantolo». Archiváu dende l'orixinal, el 2018-06-28. Consultáu'l 13 de xunetu de 2010.
- ↑ «Xantolo, comunión de vivos y muertos na Huasteca potosina». El Financieru (30 de payares de 2015). Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ «Van Escoyer a la Señorita Cempasúchil». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 18 d'ochobre de 2015. Archivado del original el 2015-12-15. https://archive.today/20151215071415/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3978940.htm. Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ 298,0 298,1 Redaición (12 d'avientu de 2009). «Los escesos mexicanos del Maratón Guadalupe-Reyes». El Universal. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-01-03. Consultáu'l 30 de xunetu de 2010.
- ↑ Quadratín (22 de payares de 2015). «Col encendíu del árbol, empecipien festividaes decembrines n'Hidalgo». Quadratín Hidalgo (Axencia Quadratín). https://fidalgu.quadratin.com.mx/principal/Con-el-encendíu-del-arbol-empecipien-festividaes-decembrines-en-Hidalgo/. Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ Redaición (15 de payares de 2015). «Apunta Hidalgo encendíu de megaárbol navidiegu». El Sol de Méxicu (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2015-12-15. https://archive.today/20151215063752/http://elsoldemexico.com.mx/republica/65802-apunta-fidalgu-encendíu-de-megaarbol-navideno. Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ Redaición (3 de xineru de 2014). «Va Haber Cabalgata de Reis Magos en 9 ciudaes». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://www.milenio.com/region/Cabalgata-Reyes-Magos-ciudaes_0_220178040.html. Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ Redaición (13 de xunetu de 2013). «Autoridad municipales anuncien Feria de la Fruta en Tecozautla». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://www.milenio.com/cultura/Autoridad-municipales-Feria-Fruta-Tecozautla_0_115788751.html. Consultáu'l 24 d'avientu de 2015.
- ↑ «cebada-en-apan Feria del Maguey y la Cebada en Apan». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 25 de marzu de 2018. https://www.elsoldehidalgo.com.mx/rexonal/feria-del-maguey-y-la cebada-en-apan. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «En marcha la Feria de la Nuechebona en Huejutla». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 23 d'avientu de 2015. Archivado del original el 2015-12-24. https://archive.today/20151224233503/http://www.oem.com.mx/elsoldezamora/notes/n4035742.htm. Consultáu'l 24 d'avientu de 2015.
- ↑ La Redaición (29 de xunu de 2013). «Omitlán presenta programa pal so Festival Añal de la Mazana». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2015-12-24. https://archive.today/20151224233504/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3035564.htm. Consultáu'l 24 d'avientu de 2015.
- ↑ «La procesión de les espigues cumple 71 años de tradición». Mileniu Diariu (Grupu Mileniu). 29 d'abril de 2014. http://www.milenio.com/cultura/procesion-espigues-cumple-anos-tradicion_0_289771084.html. Consultáu'l 13 d'avientu de 2017.
- ↑ «Tulancingo va ser responsable de feria per cuatro años». Periódicu El Independiente de Hidalgo (22 de mayu de 2017). Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «nuesa-senora-de-los-angeles Festexen, güei, a La nuesa Señora de Los Angeles». Sol de Tulancingo (Organización Editorial Mexicana). 2 d'agostu de 2017. https://www.elsoldetulancingo.com.mx/local/festexen-güei-a-la nuesa-senora-de-los-angeles. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «Virxe de los Ánxeles, Patrona de Tulancingo». El Sol de Tulancingo (Organización Editorial Mexicana). 11 de xunetu de 2017. https://www.elsoldetulancingo.com.mx/local/virxe-de-los-angeles-patrona-de-tulancingo. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ Redaición (17 de xunetu de 2012). «Concluyó feria Actopan con Concursu de Barbacoa». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413162217/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2620483.htm. Consultáu'l 23 de xunetu de 2012.
- ↑ Leticia Sánchez, Alma (27 de xunu de 2017). «Feria Actopan busca Denominación d'Orixe». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). https://www.elsoldehidalgo.com.mx/rexonal/feria-actopan-busca-denominacion-de-orixe. Consultáu'l 1 de xunetu de 2017.
- ↑ «Cumple 35 años feria gastronómica de Santiago de Anaya». Quadratin Hidalgo. Axencia Quadratin (24 de marzu de 2015). Consultáu'l 14 d'avientu de 2017.
- ↑ «La próxima selmana empecipia la Feria Gastronómica de Santiago de Anaya». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 25 de marzu de 2015. Archivado del original el 2015-12-24. https://archive.today/20151224233504/http://www.oem.com.mx/elsoldezamora/notes/n3750286.htm. Consultáu'l 24 d'avientu de 2015.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (30 de setiembre de 2012). «La Feria de San Francisco». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2015-01-10. https://archive.today/20150110221027/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2713447.htm. Consultáu'l 9 de xineru de 2014.
- ↑ «Vamos a la feria de San Francisco». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 6 d'ochobre de 2013. Archivado del original el 2015-01-10. https://archive.today/20150110221027/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n3147633.htm. Consultáu'l 9 de xineru de 2015.
- ↑ 316,0 316,1 316,2 316,3 «L'artesanía n'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 26 d'avientu de 2014.
- ↑ Bienveníos a Hidalgo. «Obsidiana del Cuetu de les Navayes editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo». Secretaría de Turismu. Archiváu dende l'orixinal, el 24 de payares de 2010. Consultáu'l 10 de xunetu de 2010.
- ↑ 318,0 318,1 318,2 Vergara Hernández, Arturo (2009). L'alfarería de Chililico, una sobrevivencia prehispánica (PDF), Primer, Pachuca de Soto, Hidalgo: Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo. ISBN 978-607-482-028-7.
- ↑ 319,0 319,1 319,2 Sistema d'Información Cultural. «Alfarería y cerámica n'Hidalgo». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 16 de payares de 2017.
- ↑ 320,0 320,1 320,2 INAH. «Cerámica de Chililico». Institutu Nacional d'Antropoloxía y Historia. Consultáu'l 16 de payares de 2017.
- ↑ 321,0 321,1 Bienveníos a Hidalgo. «Ixtle del Valle del Mezquital». Secretaría de Turismu. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 24 de payares de 2010. Consultáu'l 10 de xunetu de 2010.
- ↑ «Flora y fauna otomí en bordaos de Tenango». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). 23 de xunetu de 2013. http://www.milenio.com/cultura/Flora-fauna-otomi-bordaos-Tenango_0_121788437.html. Consultáu'l 19 de xineru de 2016.
- ↑ «Bordan ritos y mitos pa caltener la identidá en zona hidalguense». La Jornada (22 de xunetu de 2009). Consultáu'l 19 de xineru de 2016.
- ↑ Cultura (24 de xunetu de 2009). «Los tenangos son los códices del presente ente los otomíes d'esa rexón hidalguense». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-08-26. Consultáu'l 16 de payares de 2017.
- ↑ Redaición (17 de setiembre de 2017). «emblema-con-tradicion-hidalguense Un emblema con tradición hidalguense». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). https://www.elsoldehidalgo.com.mx/local/un emblema-con-tradicion-hidalguense. Consultáu'l 17 de payares de 2017.
- ↑ 326,0 326,1 326,2 326,3 326,4 «Traxes Típicos y Rexonales de fidalgu». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 11 de xunetu de 2012.
- ↑ Chiapa A., Guadalupe. «Pastiar de Real del Monte, Hidalgo». Guía Méxicu Desconocíu. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-08-08. Consultáu'l 1 de xunetu de 2010.
- ↑ 328,0 328,1 328,2 De Caraza Campos, Laura B.. «La gastronomía hidalguense, amiestu de tradiciones editorial=Guía Méxicu Desconocíu». Consultáu'l 10 de xunetu de 2010.
- ↑ 329,0 329,1 329,2 «Arte gastronómicu (Hidalgo)». Guía Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 10 de xunetu de 2010.
- ↑ 330,0 330,1 330,2 «Gastronomía d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 26 d'avientu de 2015.
- ↑ 331,0 331,1 331,2 «En Gastronomía». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 26 d'avientu de 2015.
- ↑ «Guajolote, platillo típicu de rexón Valle de Tulancingo». El Sol de Tulancingo (Organización Editorial Mexicana). 15 d'ochobre de 2014. Archivado del original el 2016-01-06. https://archive.today/20160106050329/http://www.oem.com.mx/laprensa/notes/n3571929.htm. Consultáu'l 30 d'avientu de 2015.
- ↑ Rodrigo, Horacio (23 d'avientu de 2012). «El primer puestu de "Guajolotes" foi instaláu en 1902: Lorenia Llira». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://hidalgo.milenio.com/cdb/doc/noticies2011/ca9be7y211681fe7d18543aaa8d02828. Consultáu'l 31 de marzu de 2013.
- ↑ «XANTOLO: Tradición ancestral». El Sol de Tulancingo (Organización Editorial Mexicana). 31 d'ochobre de 2008. Archivado del original el 2015-01-15. https://archive.today/20150115060833/http://www.oem.com.mx/esto/notas/n912515.htm. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.
- ↑ «Zacahuil ¡el tamal de los tamales!». Guía Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.
- ↑ «Los pulques de Apan». Guía Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 30 d'avientu de 2015.
- ↑ UNESCO. «Camino Real de Tierra Adientro». Patrimoniu de la Humanidá. Organización de les Naciones Xuníes pa la Educación, la Ciencia y la Cultura. Consultáu'l 8 d'avientu de 2016.
- ↑ 340,0 340,1 340,2 340,3 Conseyu Estatal pa la Cultura y les Artes d'Hidalgo. «Exconvento de Tepeji del Río». Secretaría de Cultura. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 5 d'agostu de 2015. Consultáu'l 5 d'agostu de 2015.
- ↑ UNESCO. «Sistema hidráulicu del acueductu del Padre Tembleque». Patrimoniu de la Humanidá. Organización de les Naciones Xuníes pa la Educación, la Ciencia y la Cultura. Consultáu'l 8 d'avientu de 2016.
- ↑ Cultura (5 de xunetu de 2015). «acueductu-del padre-tembleca-en-la-lista-del patrimoniu mundial Inscribe la UNESCO al Acueductu del Padre Tembleque na Llista del Patrimoniu Mundial». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ «L'Acueductu del Padre Tembleque, na llista de patrimoniu mundial». La Jornada (6 de xunetu de 2015). Consultáu'l 15 d'avientu de 2015.
- ↑ Mota, Dinorath (26 de marzu de 2010). «Hospital del Neñu va ufiertar atención a cuatro estaos». El Universal. Consultáu'l 8 de xunetu de 2011.
- ↑ 345,0 345,1 INEGI. «Dinámica d'habitantes d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 28 de febreru de 2017.
- ↑ 346,0 346,1 346,2 346,3 346,4 346,5 346,6 346,7 «Actualización del Programa Sectorial de Salú 2011 – 2016». Secretaría de Salú. Gobiernu del estáu d'Hidalgo (2016). Consultáu'l 3 de marzu de 2017.
- ↑ 347,0 347,1 INEGI. «Educación d'Hidalgo». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 2 de marzu de 2017.
- ↑ 348,0 348,1 Subsecretaría de Planeación, Evaluación y Coordinación (2017). «Estadística del sistema d'educación n'Hidalgo. Ciclu escolar 2016-2017». Secretaría d'Educación Pública. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 31 de marzu de 2018.
- ↑ 349,0 349,1 349,2 349,3 349,4 349,5 «Plan de Desarrollu Institucional 2018-2023 (PDI)». Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo (2017). Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «Conalep Hidalgo». Secretaría d'Educación Publica. Gobiernu de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-03-31. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «Inforplanteles DGETI». Secretaría d'Educación Publica. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ IPN. «Historia». CECyT Non. 16. Institutu Politéunicu Nacional. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-02-03. Consultáu'l 22 de marzu de 2017.
- ↑ 353,0 353,1 353,2 «Antecedentes». Secretaría d'Educación Pública. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «Estadística Básica». Secretaría d'Educación Pública. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «Antecedentes». Secretaría d'Educación Pública. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ «Estadística Básica». Secretaría d'Educación Pública. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 30 de marzu de 2018.
- ↑ Higa, Daniel (7 de marzu de 2001). «50 aniversariu de la Universidá Autónoma del Estáu de Hidalgo». Globedia.com. Consultáu'l 2 d'avientu de 2011.
- ↑ 358,0 358,1 ITP. «Historia d'Institutu». Institutu Teunolóxicu de Pachuca. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-01-22. Consultáu'l 2 d'avientu de 2011.
- ↑ Hernández, Francisco (21 d'agostu de 2012). «Ciudad de la Conocencia, proyeutu históricu». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). Archivado del original el 2013-04-13. https://archive.today/20130413151504/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2664417.htm. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ La Redaición (20 d'agostu de 2012). «Da gobernador d'Hidalgo bienvenida al IPN». El Universal. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-09-27. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ 361,0 361,1 361,2 «Organismos Descentralizaos». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 13 de marzu de 2017.
- ↑ IEP (2015). «Índiz de Paz Méxicu 2015 (IPM)». Institute for Economics and Peace. http://economicsandpeace.org/wp-content/uploads/2015/06/Mexico-Peace-Index-2015-Spanish-Report.pdf. Consultáu'l 8 d'ochobre de 2017.
- ↑ «Plan Municipal de Desarrollu de Pachuca de Soto (2012-2016)». Conceyu de Pachuca de Soto (2012). Archiváu dende l'orixinal, el 25 de mayu de 2013. Consultáu'l 27 d'abril de 2012.
- ↑ 364,0 364,1 364,2 364,3 Comisión Nacional de l'Agua (2017). «Situación del Subsector Agua Potable, Drenaxe y Saneamientu». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 31 de marzu de 2018.
- ↑ 365,0 365,1 «Inventariu Nacional de Plantes Municipales de Potabilización y de Tratamientu d'Agües Residuales n'Operación». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu (2016). Consultáu'l 31 de marzu de 2018.
- ↑ NOTIMEX (5 de xunu de 2013). «Va Operar n'Hidalgo la mayor planta de tratamientu d'agua del mundu». L'Economista. Consultáu'l 28 d'avientu de 2015.
- ↑ «Planta de Tratamientu d'Agües Residuales Atotonilco». Secretaría de Mediu Ambiente y Recursos Naturales. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 28 d'avientu de 2015.
- ↑ Martínez, Jorge (1 d'agostu de 2012). «Pachuca xenera 15 % de la basura de la entidá». Periódicu Criteriu. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de marzu de 2013. Consultáu'l 2 d'agostu de 2012.
- ↑ «Inauguraron Planta de Separación de Residuos Sólides Urbanos». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 15 de mayu de 2013. Archivado del original el 2015-01-10. https://archive.today/20150110221002/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n2983535.htm. Consultáu'l 9 de xineru de 2015.
- ↑ 370,0 370,1 «Actualización del Programa Sectorial d'Obres Públiques y Ordenamientu Territorial (2011-2016)». Secretaría d'Obres Públiques y Ordenamientu Territorial. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 9 de marzu de 2017.
- ↑ Redaición (25 de payares de 2009). «Por Hidalgo, 70.3 km del Arcu Norte». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://impreso.milenio.com/node/8131493. Consultáu'l 24 de xunu de 2010.
- ↑ 372,0 372,1 INEGI. «Infraestructura». Cúntame de Méxicu. Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía. Consultáu'l 9 de marzu de 2017.
- ↑ 373,0 373,1 Redaición (24 d'ochobre de 2009). «De 6 aeródromos namái queden dos». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://impreso.milenio.com/node/8662147. Consultáu'l 22 de xunetu de 2010.
- ↑ «Amorrenta aeropuertu de Pachuca tres 37 años d'operaciones». Periódicu La Crónica de Güei (26 de payares de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-01-09. Consultáu'l 9 de xineru de 2015.
- ↑ «vixencia-del aeropuertu-en-pachuca/ Amplíen la vixencia del aeropuertu en Pachuca». Periódicu La Crónica de Güei. Consultáu'l 9 de xineru de 2015.
- ↑ 376,0 376,1 376,2 376,3 376,4 376,5 Suárez, Alejandro (17 d'ochobre de 2009). «En Telepuerto desconocen el proyeutu AEXA». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://www.milenio.com/cdb/doc/impresu/8658561. Consultáu'l 10 de xunetu de 2012.
- ↑ 377,0 377,1 «Radio y TV d'Hidalgo». Mileniu Diariu (Grupu Mileniu). 6 d'avientu de 2015. http://www.milenio.com/robles/eduardo_gonzalez_intelectoopuesto/Radio-TV-Hidalgo_18_641515886.html. Consultáu'l 31 de marzu de 2018.
- ↑ «canal-de-television-del gobiernu-del estado-de-hidalgo.pdf Ley que crea la canal de televisión del Gobiernu del Estáu d'Hidalgo». Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 3 de xunu de 2010.
- ↑ 379,0 379,1 379,2 CDI. «XECARH / XHCARH La voz del pueblu Hñahñu». Comisión Nacional pal Desarrollu de los Pueblos Indíxenes. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-07-11. Consultáu'l 31 de marzu de 2018.
- ↑ «Sistema Universitariu de Radio y Televisión». Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 31 de marzu de 2018.
- ↑ Menes Llaguno, Juan Manuel (25 de xunu de 2017). «sol-de-fidalgu 68 aniversariu d'El Sol d'Hidalgo». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). https://www.elsoldehidalgo.com.mx/local/68-aniversariu-de-el sol-de-fidalgu. Consultáu'l 4 de xunetu de 2017.
- ↑ 382,0 382,1 Sistema d'Información Cultural. «El Sol d'Hidalgo. Publicaciones periódiques en Pachuca de Soto, Hidalgo». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 18 de xunu de 2011.
- ↑ 383,0 383,1 Sistema d'Información Cultural. «El Sol de Tulancingo. Publicaciones periódiques en Tulancingo, Hidalgo». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 18 de xunu de 2011.
- ↑ Sistema d'Información Cultural. «Mileniu Hidalgo. Publicaciones periódiques en Pachuca de Soto, Hidalgo». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 18 de xunu de 2011.
- ↑ Sistema d'Información Cultural. «Publicaciones periódiques n'Hidalgo». Secretaría de Cultura. Gobiernu de Méxicu. Consultáu'l 18 de xunu de 2011.
- ↑ «Presa hidroeléctrica Zimapán magna obra del Semidesierto». Centru Virtual d'Información de l'Agua (19 de mayu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 10 de marzu de 2016. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ «Llistáu de centrales xeneradores-Hidroeléctriques». Comisión Federal de Lletricidá (5 d'abril de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 26 d'abril de 2011. Consultáu'l 18 d'abril de 2011.
- ↑ 388,0 388,1 388,2 388,3 Martínez, Luis. «La Refinería Miguel Hidalgo». Petróleos Mexicanos. Consultáu'l 18 de xunu de 2012.
- ↑ «Historia de PEMEX». Petróleos Mexicanos. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de payares de 2011. Consultáu'l 9 d'avientu de 2011.
- ↑ 390,0 390,1 COESPO. «Índiz de Desarrollu Humanu, 2010 Hidalgo». Conseyu Estatal de Población editorial=Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 3 de marzu de 2017.
- ↑ 391,00 391,01 391,02 391,03 391,04 391,05 391,06 391,07 391,08 391,09 «Actualización del Programa Sectorial de Desarrollu Agropecuariu (2011-2016)». Secretaría de Desarrollu Agropecuariu. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 9 de marzu de 2017.
- ↑ 392,0 392,1 «Regar con agües negres 60% de cultivos agrícoles n'Hidalgo». La Jornada (12 de marzu de 2011). Consultáu'l 16 d'avientu de 2017.
- ↑ «Síntesis xeográfica del estáu d'Hidalgo». Institutu Nacional d'Estadística y Xeografía (1992). Consultáu'l 16 d'avientu de 2017.
- ↑ «La Esplotación de los Recursos Forestales nel Estáu d'Hidalgo, 1980 - 1999.». Investigación Económica. Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 5 de xunetu de 2012.
- ↑ «Ganadería n'Hidalgo». Secretaría de Desarrollu Agropecuariu. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de febreru de 2016. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ 396,0 396,1 «Acuacultura y Pesca». Secretaría de Desarrollu Agropecuariu. Gobiernu del Estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 19 de xineru de 2016. Consultáu'l 27 d'avientu de 2015.
- ↑ 397,0 397,1 397,2 397,3 «Actualización del Programa Sectorial de Desarrollu Económicu 2011-2016 (2011-2016)». Secretaría de Desarrollu Agropecuariu. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 9 de marzu de 2017.
- ↑ «Muséu de Sitiu de la Mina de Acosta, en Real del Monte, Hidalgo». Archivu Históricu y Muséu de Minería. Archiváu dende l'orixinal, el 15 d'ochobre de 2009. Consultáu'l 10 de xunu de 2010.
- ↑ Emilio Gandarilla Avilés (24 d'agostu de 2010). «"Mina de Acosta", interesante muséu de sitiu en Real del Monte, Hidalgo». La prensa (Organización Editorial Mexicana). http://www.oem.com.mx/laprensa/notes/n1757142.htm. Consultáu'l 16 de xineru de 2014.
- ↑ 400,0 400,1 400,2 400,3 400,4 400,5 «L'estáu d'Hidalgo, mineru per tradición». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). 12 de payares de 2014. http://www.milenio.com/robles/maximiliano_gracia_hernandez/Hidalgo-mineru-tradicion_18_408139257.html. Consultáu'l 28 d'avientu de 2015.
- ↑ 401,0 401,1 401,2 «Vixente tradición minera n'Hidalgo». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 2 de payares de 2015. Archivado del original el 2016-01-06. https://archive.today/20160106050331/http://www.oem.com.mx/elsoldezamora/notes/n3991515.htm. Consultáu'l 28 d'avientu de 2015.
- ↑ Parray Joel Cortés, José Ángel (28 d'ochobre de 2007). «Les artimañas llegales de la Zona Platiada». El Universal. Consultáu'l 3 de xunu de 2010.
- ↑ 403,0 403,1 403,2 403,3 403,4 403,5 403,6 403,7 «Actualización del Programa Sectorial de Turismu y Cultura (2011-2016)». Secretaría de Desarrollu Agropecuariu. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Consultáu'l 9 de marzu de 2017.
- ↑ «Los 5 Pueblos Máxicos d'Hidalgo». Guía Méxicu Desconocíu. Consultáu'l 10 de marzu de 2017.
- ↑ «Pueblo Máxicos d'Hidalgo». Secretaría de Turismu. Gobiernu del estáu d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de xunetu de 2011. Consultáu'l 30 de xunetu de 2011.
- ↑ Servín, Jessica (4 de xunetu de 2011). «Cómo identificar un pueblu máxicu». El Universal. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-07-21. Consultáu'l 29 de xunetu de 2011.
- ↑ 407,0 407,1 FIFA (4 de xunetu de 2011). «L'arguyu y l'allegría de Pachuca». Federación Internacional de Fútbol Asociación. Consultáu'l 5 de xunetu de 2011.
- ↑ Ricardo Montoya, Juan (6 de payares de 2014). «Llexisladores hidalguenses declaren a Pachuca como Trubiecu del Futbol mexicanu». La Jornada. http://www.jornada.unam.mx/ultimas/2014/11/06/llexisladores-hidalguenses-declaren-a-pachuca-como-trubiecu-del-futbol-mexicanu-9978.html. Consultáu'l 20 d'avientu de 2014.
- ↑ Redaición (6 de payares de 2014). «Congresu local noma a Pachuca como Trubiecu del Futbol». RÉCORD Diariu Deportivu. Archivado del original el 2014-12-20. https://archive.today/20141220044902/http://www.record.com.mx/articulo/noticias/2628675/congreso-local-acredita-a-pachuca-como-cuna-del-futbol. Consultáu'l 20 d'avientu de 2014.
- ↑ 410,0 410,1 «Osezno 6 Campeonatos, una Dinastía». Historia d'Esbardos. Esbardos d'Hidalgo. Archiváu dende l'orixinal, el 27 de xineru de 2013. Consultáu'l 4 de xunu de 2010.
- ↑ «sos-distintes Cuernos Llargos Pachuca abre convocatoria pa les sos distintes categoríes». Periódicu Criteriu d'Hidalgo (29 d'abril de 2016). Consultáu'l 31 de marzu de 2018.
- ↑ UAEH. «Equipu de Fútbol Americano». [[Universidá Autónoma del Estáu d'Hidalgo]]. Consultáu'l 31 de marzu de 2018.
- ↑ «Historia de la Lliga Nacional de Baloncestu». Lliga Nacional de Baloncestu Profesional de Méxicu. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2012. Consultáu'l 29 de xunetu de 2010.
- ↑ 414,0 414,1 414,2 «Historia-El golf en Méxicu». Federación Mexicana de Golf, A.C.. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-01-24. Consultáu'l 20 de xineru de 2013.
- ↑ 415,0 415,1 «Historia de la Chrrería». Federación Mexicana de Charrería. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-05-27. Consultáu'l 9 de xunetu de 2011.
- ↑ 416,0 416,1 «Estadiu Hidalgo». Lliga MX. Consultáu'l 3 de xunu de 2016.
- ↑ 417,0 417,1 «Estadiu Hidalgo». C.F. Pachuca. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de mayu de 2016. Consultáu'l 3 de xunu de 2016.
- ↑ «Aniversariu de la plaza Vicente Segura». El Sol d'Hidalgo (Organización Editorial Mexicana). 11 de payares de 2008. Archivado del original el 2012-06-29. https://archive.today/20120629063628/http://www.oem.com.mx/elsoldehidalgo/notes/n926521.htm. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.
- ↑ Castillo, Edith (12 de marzu de 2009). «Nel CEAR, la cafetería ye un ximnasiu». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). http://impreso.milenio.com/node/8683877. Consultáu'l 8 de xunu de 2010.
- ↑ «Velódromu d'Hidalgo de los meyores del país: CONADE». El Universal (30 de marzu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-04-19. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.
- ↑ «El velódromu y otres sedes d'altu rendimientu n'Hidalgo». El Universal (31 de marzu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-04-19. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.
- ↑ 422,0 422,1 «Campu de golf Pachuca». Club de Golf Pachuca. Consultáu'l 20 de xineru de 2013.
- ↑ «Historia, tradición y cultura en Pachuca 2017». Mileniu Diariu (Grupu Editorial Mileniu). 1 de xunetu de 2017. http://laaficion.milenio.com/robles/ramon_gonzalez_barbet/charreria-hacienas-fidalgu-fmch-escaramuzas-congresu-dinoparque_18_985281514.html. Consultáu'l 5 de xunetu de 2017.
- ↑ Autódromu Moisés Solana. «Quién Somos». www.autodromodepachuca.com.mx. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-01-16. Consultáu'l 29 d'avientu de 2015.
- Referencies bibliográfiques
- ↑ 1,0 1,1 1,2 INEGI 2017, p. 19
- ↑ Rivas Paniagua 1990, p. 71
- ↑ Ballesteros García & Cuatepotzo Costeira 2003, p. 73
- ↑ Ballesteros García & Cuatepotzo Costeira 2003, p. 77
- ↑ Castiella Ánxeles et al. 2012, p. 54
- ↑ Castiella Ánxeles et al. 2012, p. 56
- ↑ 7,0 7,1 Beatriz Moreno, Garret Ríos & Fierro Alonso 2006, p. 7
- ↑ Ballesteros García & Cuatepotzo Costeira 2003, p. 94
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Castiella Ánxeles et al. 2012, p. 58
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Castiella Ánxeles et al. 2012, p. 57
- ↑ Ballesteros García & Cuatepotzo Costeira 2003, p. 99
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Castiella Ánxeles et al. 2012, p. 80
- ↑ Soto Oliver 2004, p. 17
- ↑ 14,0 14,1 Castiella Ánxeles et al. 2012, p. 87
- ↑ 15,0 15,1 Rivas Paniagua 1990, p. 128
- ↑ Pumar Campero 2009a, p. 21
- ↑ Pumar Campero 2009a, p. 22
- ↑ 18,0 18,1 Menes Llaguno 2009, p. 11
- ↑ Ballesteros García 2005, pp. 62-64
- ↑ Menes Llaguno 2009, p. 41
- ↑ Menes Llaguno 2009, p. 39
- ↑ Menes Llaguno 2009, p. 40
- ↑ Menes Llaguno 2009, p. 26
- ↑ Menes Llaguno 2009, p. 69
- ↑ Menes Llaguno 2009, p. 72
- ↑ Menes Llaguno 2009, p. 79
- ↑ 27,0 27,1 27,2 Menes Llaguno 2009, pp. 96-98
- ↑ Pumar Campero 2009b, p. 49
- ↑ Pumar Campero 2009a, p. 57
- ↑ 30,0 30,1 Pumar Campero 2009a, p. 58
- ↑ 31,0 31,1 Pumar Campero 2009a, p. 62
- ↑ Pumar Campero 2009a, p. 63
- ↑ Castiella Ánxeles et al. 2012, p. 107
- ↑ 34,0 34,1 34,2 Pumar Campero 2009a, p. 66
- ↑ 35,0 35,1 Pumar Campero 2009b, p. 54
- ↑ 36,0 36,1 Pumar Campero 2009b, p. 55
- ↑ Pumar Campero 2009b, p. 56
- ↑ Pumar Campero 2009b, p. 109
- ↑ Rublúo 2009, p. 205
- ↑ Rublúo 2009, p. 210
- ↑ Rublúo 2009, p. 222
- ↑ Pumar Campero 2009b, p. 118
- ↑ Castiella Ánxeles et al. 2012, p. 117
- ↑ Pumar Campero 2009b, p. 120
- ↑ Pumar Campero 2009b, p. 125
- ↑ 46,0 46,1 Pumar Campero 2009b, p. 140
- ↑ Pumar Campero 2009b, p. 145
- ↑ Pumar Campero 2009b, p. 210
- ↑ 49,0 49,1 49,2 49,3 INEGI 2017, p. 21
- ↑ 50,0 50,1 UAEH 2013, p. 36
- ↑ 51,0 51,1 51,2 51,3 INEGI 2017, p. 28
- ↑ Castiella Ánxeles et al. 2012, p. 18
- ↑ 53,0 53,1 53,2 53,3 53,4 53,5 INEGI 2017, p. 23
- ↑ UAEH 2013, p. 48
- ↑ 55,0 55,1 55,2 55,3 55,4 UAEH 2013, p. 51
- ↑ 56,0 56,1 Ballesteros García & Cuatepotzo Costeira 2003, p. 112
- ↑ 57,0 57,1 57,2 57,3 INEGI 2015, p. 14
- ↑ INEGI 2016, p. 1
- ↑ 59,0 59,1 INEGI 2016, p. 6
- ↑ INEGI 2016, p. 53
- ↑ 61,0 61,1 61,2 INEGI 2016, p. 54
- ↑ 62,0 62,1 62,2 Báez Cubero et al. 2012, p. 17
- ↑ INEGI 2016, p. 52
- ↑ INEGI 2016, p. 47
- ↑ INEGI 2016, p. 51
- ↑ 66,0 66,1 66,2 66,3 66,4 INEGI 2004, p. 16
- ↑ 67,0 67,1 INEGI 2016, p. 68
- ↑ INEGI 2016, p. 69
- ↑ INEGI 2016, p. 74
- ↑ INEGI 2016, p. 75
- ↑ INEGI 2016, p. 79
- ↑ INEGI 2016, p. 82
- ↑ 73,0 73,1 73,2 73,3 INEGI 2016, p. 91
- ↑ 74,0 74,1 74,2 74,3 Ballesteros García 2000, p. 21
- ↑ Rivas Paniagua 1990, pp. 263
- ↑ Rivas Paniagua 1990, p. 259
- ↑ 77,0 77,1 77,2 Beatriz Moreno, Garret Ríos & Fierro Alonso 2006, p. 32
- ↑ Beatriz Moreno, Garret Ríos & Fierro Alonso 2006, p. 33
- ↑ INEGI 2016, p. 29
- ↑ Rivas Paniagua 1990, p. 65
Bibliografía
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Estáu d'Hidalgo.- Gobierno del Estáu d'Hidalgo - Sitio web oficial.
- Anuariu estadísticu y xeográficu d'Hidalgo, edición 2017 - INEGI.
- Censos económicos d'Hidalgo, 2014 - INEGI.
