Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Β´

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον 2a02:1388:2085:e55e:c967:7a7a:ec52:9f17 (συζήτηση) στις 08:44, 8 Φεβρουαρίου 2024. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.
Μακαριώτατος
Ιερώνυμος Β´
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος
Από7 Φεβρουαρίου 2008
ΠροκάτοχοςΧριστόδουλος
Ιεροσύνη
Χειροτονία4 Οκτωβρίου 1981
από Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ
Προσωπικά στοιχεία
Κοσμικό ΌνομαΙωάννης Αν. Λιάπης
Γέννηση10 Μαρτίου 1938 (1938-03-10) (86 ετών)
Οινόφυτα, Βοιωτία, Ελλάδα
ΕθνικότηταΈλληνας
Σπουδές
Βραβεύσεις
Υπογραφή{{{υπογραφή_alt}}}
ΔόγμαΧριστιανός Ορθόδοξος
Πρώην τίτλοςΜητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας (1981-2008)

[1]Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄ (κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης, Οινόφυτα Βοιωτίας, 10 Μαρτίου 1938[2]), είναι Έλληνας επίσκοπος, αρχαιολόγος και θεολόγος και ο 20ός Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος από της ανακηρύξεως του αυτοκεφάλου της, με τον τίτλο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Είναι Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, του ανώτατου θεσμικού οργάνου διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Πριν την εκλογή του ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, διατέλεσε Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας (1981-2008).

Έχει διατελέσει Ηγούμενος των Ιερών Μονών Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά και Οσίου Λουκά Βοιωτίας, Γραμματέας και κατόπιν Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας.

Έχει διακριθεί για τις περιβαλλοντικές και φιλανθρωπικές του δραστηριότητες όπως και για την πρόνοιά του προς βοήθεια τοξικομανών, υπερηλίκων και νέων.[3][4]

Πρώτα χρόνια /σπουδές [5]

 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 24/02/2021.

Γεννημένος τον Μάρτιο του 1938 στα Οινόφυτα Βοιωτίας ως Ιωάννης Λιάπης, ήταν το πρώτο από τα δύο παιδιά του Τάσου και της Δήμητρας Λιάπη έχοντας αρβανίτικη καταγωγή. Οι γονείς του ασχολούνταν με αγροτικές και ποιμενικές εργασίες. Εντάχθηκε από νωρίς στα ακμάζοντα την εποχή εκείνη κατηχητικά σχολεία, όπου γνώρισε τον πνευματικό του καθοδηγητή, τον τότε Αρχιμανδρίτη και μετέπειτα Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας, Νικόδημο Γραικό.

Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του εισήλθε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή. Διετέλεσε πρώτος σε πανελλαδική κλίμακα υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) στις βυζαντινές σπουδές, τις οποίες πραγματοποίησε στα Πανεπιστήμια του Γκρατς (Αυστρία) και του Μονάχου (Δυτική Γερμανία), ενώ φοίτησε και στο Ostkirchliches Institut, Ινστιτούτο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που εδρεύει στο Ρέγκενσμπουρκ της Γερμανίας.[6] Εργάσθηκε ως πανεπιστημιακός βοηθός στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία δίπλα στον Αναστάσιο Ορλάνδο και ως φιλόλογος στο Λεόντειο Λύκειο της Νέας Σμύρνης, στο 9ο Νυκτερινό Γυμνάσιο Αθηνών, καθώς και στο Γυμνάσιο της Αυλώνας.

Ως αρχαιολόγος και θεολόγος δημοσίευσε επιστημονικές μελέτες και άρθρα. Έχει υπάρξει συνεργάτης της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας ενώ έχει βραβευθεί για το έργο του «Μεσαιωνικά Μνημεία της Εύβοιας» από την Ακαδημία Αθηνών.[7]

Εγκαταλείποντας την ακαδημαϊκή του καριέρα εντάχθηκε στον ορθόδοξο κλήρο. Τον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης έλαβε την 3η Δεκεμβρίου 1967, χειροτονούμενος Διάκονος από τον Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Νικόδημο στη Θήβα και λαμβάνοντας το όνομα Ιερώνυμος προς τιμήν του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α΄.[8] Στις 10 του ίδιου μήνα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη πόλη της Λιβαδειάς λαμβάνοντας το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη.[9]

Από της χειροτονίας του έως και το 1978 υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας και διετέλεσε Ηγούμενος των Ιερών Μονών Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά (1971-1977) και Οσίου Λουκά Βοιωτίας (1977-1981). Το διάστημα των ετών 1978 - 1981 υπήρξε Γραμματέας και κατόπιν Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας (1981 -2008 )

Το 1981, έπειτα από την παραίτηση του Μητροπολίτη Νικόδημου, εξελέγη παμψηφεί Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας. Η εις επίσκοπον χειροτονία του πραγματοποιήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1981 στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Ως Μητροπολίτης συμμετείχε στις Συνοδικές Επιτροπές Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως, Εκκλησιαστικής Περιουσίας, Σχέσεων Εκκλησίας-Πολιτείας, Υποτροφιών και εργάστηκε ως Αντιπρόεδρος του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπήρξε μέλος μεικτών επιτροπών Πολιτείας και Εκκλησίας για τη μελέτη θεμάτων για τη μοναστηριακή περιουσία (1986-1998) και την εκκλησιαστική εκπαίδευση (1986-1998) και Πρόεδρος της επιτροπής Διαλόγου Κοινωνίας-Εκκλησίας (2005-2007).

Κατά τη διάρκεια της διακονίας του στη Μητρόπολη Λιβαδειάς αναπαλαιώθηκαν και επανδρώθηκαν έξι ανδρώες Ιερές Μονές και δεκαεπτά γυναικείες. Ανάμεσα στις Μονές αυτές συγκαταλέγονται οι ιστορικές Μονές του Οσίου Λουκά[10]Σαγματά[11] Οσίου Σεραφείμ, Μακαριωτίσσης, Ευαγγελιστρίας και Ιερουσαλήμ.

Στο κοινωνικό του έργο ξεχωρίζουν η δημιουργία οικοτροφείων, ορφανοτροφείου με μορφή ανάδοχης οικογένειας (Θήβα), Στεγών Ηλικιωμένων (Θήβα, Λιβαδειά)[12] [13]Κέντρου Επανένταξης Ψυχικώς Πασχόντων (Λιβαδειά), Εκπαιδευτηρίου Δημιουργικής Απασχόλησης Παίδων με Ειδικές Ανάγκες σε συνεργασία με άλλους φορείς του Νομού (Λιβαδειά), του Κέντρου Πρόληψης για τα ναρκωτικά (Λιβαδειά), Συσσιτίων Απόρων συμπεριλαμβανομένων και οικονομικών μεταναστών (Θήβα), Συμβουλευτικών Σταθμών (Θήβα), Κέντρου Ιστορικών και Αρχαιολογικών Ερευνών (Ζάλτσα - Ιερά Μονή Λυκούρεση),Κατασκηνώσεις Παρνασσού [14]

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος υποδέχεται στην Αθήνα τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο

Στη Μητρόπολη Λιβαδειάς φρόντισε για τη δημιουργία και λειτουργία ενοριακών πνευματικών κέντρων και κέντρων νεότητας στις περισσότερες ενορίες, καθώς και προτύπων κατασκηνωτικών εγκαταστάσεων στον Παρνασσό. Με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε και λειτουργεί το Κέντρο Ερευνών της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Βοιωτίας [15] το οποίο συνεργάζεται με τα Πανεπιστήμια Ντέρχαμ (Durham) και Κέιμπριτζ (Cambridge). Πρωτοστάτησε για τη δημιουργία του Κέντρου Ευαισθητοποιήσεως Πληθυσμού σε θέματα περιβάλλοντος και οικονομικών μεταναστών, το οποίο λειτουργεί στα Οινόφυτα.

Για τη συμβολή του στο φιλανθρωπικό έργο της Μητροπόλεως Λιβαδειάς, που σχετίζεται με την υγεία, τιμήθηκε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κραϊόβας στη Ρουμανία με την απονομή του τίτλου του επιτίμου Διδάκτορα. Επίτιμος διδάκτορας της σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών έχει αναγορευθεί και από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Επίσης είναι Πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας[16].

Για μακρό χρονικό διάστημα υπήρξε στενός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ αρχικά ως Γραμματέας και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, ενώ η συνεργασία τους συνεχίστηκε και το διάστημα της διακονίας του στην Ι. Μητρόπολη Λιβαδειάς. Το 1998 ήταν ένας εκ των υποψηφίων της αρχιεπισκοπικής εκλογής αλλά ηττήθηκε από τον από Δημητριάδος Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο κατά την τρίτη ψηφοφορία μετά τις άδικες κατηγορίες για οικονομικό σκάνδαλο για τις οποίες δικαιώθηκε αργότερα.[17] [18]Τη δεκαετία της αρχιεπισκοπίας Χριστοδούλου βρέθηκε αρκετές φορές σε αντιπαράθεση μαζί του ειδικότερα για τα θέματα των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις λαοσυνάξεις, που πραγματοποιήθηκαν εναντίον της παύσης της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες.[19]

Οι άδικες κατηγορίες εις βάρος του κατά τις αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998

Καλοκαίρι 1997 .Η θητεία του μακαριστού Σεραφείμ  λόγω της ασθένειάς του μέτραγε μήνες και το παρασκήνιο της διαδοχής είχε ήδη στηθεί.

Μετά το θάνατο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ , οι μητροπολίτες Θηβών Ιερώνυμος, Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος και Δημητριάδος Χριστόδουλος  βρίσκονται αντιμέτωποι στη μάχη της διαδοχής.

Ο Δημητριάδος Χριστόδουλος, πνευματικό παιδί της «Χρυσοπηγής» είχε την στήριξη της παντοδύναμης τότε οργάνωσης η οποία έπαιξε και καταλυτικό ρόλο στην εκλογή του .

Ο  Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος επιτίθεται στον Ιερώνυμο μέσω επιστολής κατηγορώντας τον για κακοδιαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας  μέσω μιας διαχειριστικής επιτροπής ,στην οποία ο Ιερώνυμος δεν ήταν καν μέλος .

Τα ΜΜΕ κατευθυνόμενα οργίασαν και ο Ιερώνυμος έγινε βορά τους.

Οι καταγγελίες και φήμες  έκαναν λόγο για υπεξαίρεση ενός τεραστίου ποσού ύψους 4 δισ. δραχμών ,ενός ποσού που το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας είχε χορηγήσει για την εκτέλεση ορισμένων έργων βάσει ολοκληρωμένων μελετών.

Ενός ποσού που μετά τις αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998 θα βρεθεί στο ταμείο της Εκκλησίας .

Καμιά από τις κατηγορίες δεν είχε αποδειχτεί, αλλά το στίγμα ήταν αρκετό για τον τότε Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας .

  Η  ¨ιερή ¨ συνωμοσία σέρνεται μέχρι τις 28 Απριλίου του 1998, την ημέρα εκλογής του νέου αρχιεπισκόπου.

Μέσα σε ένα καταφανώς προεκλογικό κλίμα το οικονομικό σκάνδαλο και η ενδοεκκλησιαστική πόλωση θα πάρουν γιγάντιες διαστάσεις.

Ο Θηβών αρνείται κάθε κατηγορία, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται περί λασπολογίας που αποσκοπεί στο να τον θέσει εκτός μάχης στην εκλογή για την ανάδειξη αρχιεπισκόπου.

«Απογοητεύτηκα» θα δηλώσει έξι μήνες μετά από εκείνη την ημέρα όταν παραχωρεί μια από τις σπανιότατες συνεντεύξεις του. «Διαπίστωσα για μια ακόμη φορά ότι οι κοσμικές μεθοδεύσεις ωχριούν μπροστά στις εκκλησιαστικές».

Σε συνέντευξή του  το 2014 θα αναφέρει : «Ταλαιπωρήθηκα και πικράθηκα» . «Και απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Όταν διαβάζεις σε όλες τις εφημερίδες, όταν βλέπεις σε όλες τις τηλεοράσεις ότι έκανες κατάχρηση 4 δισεκατομμυρίων χωρίς να είσαι καν μέλος της επιτροπής που διαχειρίστηκε τα κονδύλια, όταν εσύ στέλνεις τις απαντήσεις σου και δεν δημοσιεύονται αλλά κλειδώνονται, αισθάνεσαι να ασφυκτιάς, να πνίγεσαι…»

Θα αντιδράσει προσφεύγοντας στη Δικαιοσύνη ζητώντας από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να διατάξει δικαστική έρευνα σε βάθος και τρία χρόνια αργότερα θα δικαιωθεί από την κοσμική Δικαιοσύνη με το απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών και θα καταλογιστούν ποινές εις βάρος εντύπων , καναλιών και προσώπων .[20][21][22]

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών (2008-)

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας και ο υπουργός Θρησκευμάτων, Ευριπίδης Στυλιανίδης, κατά την τελετή δήλωσης του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Β', το 2008 στο Προεδρικό Μέγαρο

Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος την 7η Φεβρουαρίου 2008, σύμφωνα με τις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος από Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας, θέση στην οποία είχε υπηρετήσει από το 1981. Ενθρονίστηκε στον Καθεδρικό και Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών στις 16 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους, αναγινώσκοντας τον Ενθρονιστήριο Λόγο του. [23]

Τιμητικές διακρίσεις

Η Ιερατική, η Αρχιερατική, η αρξάμενη Αρχιεπισκοπική διακονία και ανάλωση του για τον λαό του Θεού και η επίπονη ιστορική και θεολογική έρευνά του, αναγνωρίζεται από τους θεσμικούς Πανεπιστημιακούς φορείς

1. Επίτιμος Διδάκτωρ Ιατρικών Σχολών Πανεπιστημίου της Κραϊόβας στη Ρουμανία

2. Στις 6 Ιουλίου 2010, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ των τμημάτων Θεολογίας και Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.[24]

3. Επίτιμος Διδάκτωρ Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Βοστώνης , 18 Μαΐου 2013[25]

4. Την 19η Ιουνίου 2013, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.[26]

5. Στις 16 Απριλίου 2016, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ της σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

6. Την 10η Νοεμβρίου 2016, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.[27][28]

7. Στις 13 Δεκεμβρίου 2016, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου.[29]

8. Την 19η Οκτωβρίου 2017, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.[30]

9. Τιμητική Διάκριση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας με τον Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου , 7 Φεβρουαρίου 2018[31]

10. Τιμητική Διάκριση από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με το Παράσημο του Μεγαλοσταύρου του Τάγματος της Τιμής , 17 Μαρτίου 2019[32]

11. Ο Πάπας Φραγκίσκος δωρίζει στις 16 Δεκεμβρίου 2022 στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και την Εκκλησία της Ελλάδος, τρία θραύσματα του Παρθενώνα τα οποία φυλάσσονταν στις συλλογές του Ποντίφικα και στο Μουσείο του Βατικανού . Η απόδοση των τριών θραυσμάτων από τις μετόπες, τη ζωφόρο και τα αετώματα του Παρθενώνα, πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο της Ακρόπολης στις 24 Μαρτίου 2023 .[33]

12. Τιμητικός Τόμος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με αφορμή τη συμπλήρωση της 15ετούς ευκλεούς πρωθιεραρχικής διακονίας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Βʹ, την Τετάρτη 14 Ιουνίου 2023 στη Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών.[34]

Στις 16 Απριλίου 2016 επισκέφθηκε, μαζί με τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη. Εκεί οι τρεις θρησκευτικοί ηγέτες υπέγραψαν κοινή διακήρυξη για τους πρόσφυγες.[35]

Έργα του ως Αρχιεπίσκοπος

Κατά την διάρκεια της ιεραρχίας του δημιουργήθηκαν οι παρακάτω δομές της Αρχιεπισκοπής Αθηνών:[36]

  • Κέντρο Γεροντολογίας και Προνοιακής Υποστήριξης «Άγιος Πορφύριος»[37]
  • Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου «ΑΠΟΣΤΟΛΗ». ( κοινωνικές δομές και προγράμματα , όπως η εκκλησία στο σπίτι , η εκκλησία στο δρόμο ,κοινωνικό ιατρείο ,κέντρα ψυχικής υγείας , κοινωνικά παντοπωλεία , αποστολή στους ακρίτες , στους φυλακισμένους , στους ασθενείς ,στους ηλικιωμένους , στις ένοπλες δυνάμεις , κέντρα δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά κ.α.)  [38]
  • Κέντρο Παιδείας, Πολιτισμού και Εθελοντισμού «Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ»-κατασκηνώσεις στον Αυλώνα Αττικής [39]
  • «Καρέλλειο», Πρότυπο Κέντρο Alzheimer και συναφών Παθήσεων, στο Χαλάνδρι.[40]
  • Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμόρφωσης[41]
  • Πολιτιστικό Κέντρο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στο Ρουφ.[42]
  • Ίδρυμα Περιθάλψεως Ατόμων με Νοητική Στέρηση ή Σύνδρομο Down «Μαρία Κόκκορη»
    • Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (Σ.Υ.Δ.) «Μαρία Κόκκορη» στην Άνω Γλυφάδα.[43]
    • «Ψαραύτειο» - Στέγη Υποστηριζόμενης διαβίωσης στη Νέα Φιλοθέη.[44]
    • Στέγες Υποστηριζόμενης διαβίωσης «Αθανάσιος Μαρτίνος 1 & 2» στον Βαρνάβα Αττικής.[45]
  • Κέντρο Περιβαλλοντικής Αγωγής και Ευαισθητοποίησης
  • Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. -Κέντρο Νεότητος και Μουσικής Παιδείας «Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ[46]
  • «Δημήτρειο» Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) στον Ταύρο[47]
  • Βιβλιοθήκη Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών[48]
  • Κοινωνικό Φροντιστήριο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών[49]
  • Μνημείο «ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΩΝ ΜΠΕΝΙΖΕΛΩΝ[50][51]
  • Στέγη Κατακοίτων Γερόντων, «ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ»[52]
  • Ίδρυμα – Γραμματεία καταπολέμησης ανθρωπιστικής κρίσης.[53]
  • Βρεφονηπιακός Σταθμός και Νηπιαγωγείο, «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», στο Δήλεσι [54]
  • Παιδικός σταθμός «Ζωοδόχος Πηγή» στο Δήλεσι[55]
  • Βιβλιοθήκη Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β΄, στα Οινόφυτα Βοιωτίας[56]
  • Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας, στα Οινόφυτα Βοιωτίας[57]
  • Αυτοτελής Υπηρεσία Διασύνδεσης και Σχέσεων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με την ΕυρωπαϊκήΈνωση.[58]
  • «Κέντρο Παιδείας Πολιτισμού & Εθελοντισμού “Η Αγ. Φιλοθέη”» - Κατασκηνώσεις της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στον Αυλώνα Αττικής.[59]

Συγγραφικό έργο

  • Μεσαιωνικά Μνημεία της Ευβοίας, 1971.Βραβεύτηκε με πρώτο βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών.
  • Οι εγκαταστάσεις των Χιλιαστών στην Βοιωτία ή Πώς ξεπουλιέται η Ελλάδα, 1992.
  • Χριστιανική Βοιωτία, δίτομο έργο, 2005.
  • Ιερά Μονή Οσίου Λουκά με επανειλημμένες εκδόσεις και με μετάφραση στα αγγλικά ,2005
  • Μονή Ιερουσαλήμ Δαυλείας,2016
  • Η αρχαία Βουλίς Βοιωτίας - περιήγηση και προσκύνημα στα ασκητήρια της περιοχής,2012
  • Εκκλησιαστική περιουσία και μισθοδοσία του κλήρου ,2012
  • Η μισθοδοσία του εφημεριακού κλήρου στην Ελλάδα ,2015
  • Η απάντηση της εκκλησίας στα μυθεύματα του αντικληρικαστικού λαϊκισμού, 2016
  • Συνοπτική θεώρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας , 2020
  • Διατηρητέα και εκποιητέα μοναστηριακή περιουσία ,2021
  • Οφειλόμενη απάντηση,2022
  • Μισθοδοσία του κλήρου (Σχόλιο στο Νόμο 4957/2022)
  • Χριστιανική Βοιωτία,τόμος δεύτερος 2023

Παραπομπές

  1. ↑ «Βιογραφικό». ieronymos.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  2. ↑ «Βιογραφικό». www.iaath.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2022. 
  3. ↑ Λίλα, Μαρία (09-02-2008). «Πάντα ήταν δίπλα μας». Τα Νέα. 
  4. ↑ Νικολόπουλος, Ι. (08-02-2008). «Ο «αμετανόητος» αρχαιολόγος που τον κέρδισε ο κλήρος». Το Βήμα. 
  5. ↑ «Βιογραφικό». ieronymos.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  6. ↑ Παπουτσάκη, Μαρία (06-05-2001). «Επίσκοποι με υποτροφίες του Βατικανού». Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. 
  7. ↑ «Nέος Αρχιεπίσκοπος ο Θηβών Ιερώνυμος». Η Ναυτεμπορική. 07-02-2008. 
  8. ↑ Ζαφειρίου, Κώστας (10 Φεβρουαρίου 2008). «Αρχιεπίσκοπος Ιντιάνα Τζόουνς». www.espressonews.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  9. ↑ Χαραλαμπάκης, Μάνος (09-02-2008). «Από καθηγητής στη Λεόντειο έγινε αρχιμανδρίτης». Τα Νέα. 
  10. ↑ «Έργο – Ιερά Μονή Οσίου Λουκά». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  11. ↑ «Μεταμόρφωση του Σωτήρος-Σαγματά». ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΗΒΩΝ, ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΛΙΔΟΣ. 10 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  12. ↑ «Θεραπευτήριο "Ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ"». ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΗΒΩΝ, ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΛΙΔΟΣ. 7 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  13. ↑ «Διακονία Αγάπης Θηβών». ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΗΒΩΝ, ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΛΙΔΟΣ. 16 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  14. ↑ «Πληροφορίες…». ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΗΒΩΝ, ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΛΙΔΟΣ. 24 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  15. ↑ «Συνεδριακό Κέντρο». ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΗΒΩΝ, ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΛΙΔΟΣ. 28 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  16. ↑ «Διοικητικό Συμβούλιο». Ελληνικό Ίδρυμα Καρδιολογίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2022. 
  17. ↑ Τσάτσης, Θωμάς (22 Μαΐου 2003). «Χριστόδουλος: Ανοιγμα στην κοινωνία, πίστη στην παράδοση». www.enet.gr. Η Ελευθεροτυπία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2003. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  18. ↑ Παπαχρηστου, Ν (10 Φεβρουαρίου 2008). «Ο κατηγορούμενος που έγινε προκαθήμενος». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  19. ↑ Χαραλαμπάκης, Μάνος (08-02-2008). «Εψηφίσθην εγώ ο ελάχιστος». Τα Νέα. 
  20. ↑ Καλοκαιρινός, Γρηγόρης (9 Σεπτεμβρίου 2001). «Βαρύτατες κατηγορίες Ιερώνυμου κατά πέντε ιεραρχών». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2024. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  21. ↑ «Ιερώνυμος Β΄: Ο ανθρώπινος αρχιεπίσκοπος». ΤΟ ΒΗΜΑ. 11 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2024. 
  22. ↑ «Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Η απίστευτη ιστορία του ιερωμένου, που έδιωξε τον Φίλη - Mononews.gr». Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, αρθρογραφία και άμεση ενημέρωση, με όλα τα τελευταία νέα και ειδήσεις για την Οικονομία, τις Επιχειρήσεις, το Χρηματιστήριο, το Bitcoin, τις πολιτικές εξελίξεις και τον πολιτισμό. 8 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2024. 
  23. ↑ «Ενθρονιστήριος λόγος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου (16/2/2008)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2018. 
  24. ↑ «Kapodistriako». web.archive.org. 22 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  25. ↑ NEWSROOM (18 Μαΐου 2013). «Επίτιμος διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής Βοστώνης ο Ιερώνυμος». News 24/7. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  26. ↑ Κοπάνους"), Αγιος Νικολαος ("εις (Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013). «ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ «ΕΙΣ ΚΟΠΑΝΟΥΣ»: Επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου Ιωαννίνων ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος». ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ «ΕΙΣ ΚΟΠΑΝΟΥΣ». Ανακτήθηκε στις 2024-02-06.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |ημερομηνία= (βοήθεια)
  27. ↑ «Πεμπτουσία». https://www.pemptousia.gr/2016/11/o-mak-archiepiskopos-athinon-k-ieronimos-os-epitimos-didaktor-tou-apth/. 12 Νοεμβριου 2016.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |ημερομηνία= (βοήθεια); Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website= (βοήθεια)
  28. ↑ «Επίτιμος Διδάκτωρ Θεολογίας στο ΑΠΘ ο Αρχιεπίσκοπος». www.esos.gr. 12 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  29. ↑ «ΤΜΗΜΑ ΤΕΧΝΩΝ ΗΧΟΥ & ΕΙΚΟΝΑΣ | Επίτιμοι Διδάκτορες». avarts.ionio.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  30. ↑ ομάδα, Συντακτική. «Επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου αναγορεύθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος». Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  31. ↑ Άρχων (7 Φεβρουαρίου 2018). «Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τίμησε τον Πρωθιεράρχη της (ΦΩΤΟ)». Arxon.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  32. ↑ Newsroom (17 Μαρτίου 2019). «Το Παράσημο του Μεγαλοσταύρου του Τάγματος της Τιμής στον Ιερώνυμο από τον ΠτΔ». Ιερά Μονοπάτια. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  33. ↑ Newsroom (16 Δεκεμβρίου 2022). «Πάπας Φραγκίσκος: Δωρίζει θραύσματα του Παρθενώνα στην Ελλάδα». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  34. ↑ Μαυρικίδου, Κορίνα (1 Ιουνίου 2023). «Τελετή παρουσίασης του Τιμητικού Τόμου στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο Β' [14/6/23]». Hub ΕΚΠΑ. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  35. ↑ «Πάπας - Βαρθολομαίος - Ιερώνυμος υπέγραψαν διακήρυξη για τους πρόσφυγες: Έκκληση στον ΟΗΕ (εικόνες, video)». AthensVoice. 16 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  36. ↑ «Ιδρύματα». ieronymos.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  37. ↑ Group), Radiotileoptiki S. A. (OPEN Digital (1 Ιανουαρίου 1980). «Δήλεσι: Εγκαίνια για το Κέντρο Γεροντολογίας της Αρχιεπισκοπής». ΕΘΝΟΣ. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  38. ↑ «ΜΚΟ Αποστολή». MKO apostoli. 2 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  39. ↑ «Filiaa.gr – Κέντρο Παιδείας Πολιτισμού & Εθελοντισμού Ι.Α.Α.». Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  40. ↑ «Καρέλλειο Πρότυπο Κέντρο Alzheimer». MKO apostoli. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  41. ↑ «Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως, Πιστοποιημένη Εκπαιδευτική Δομή». ieronymos.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  42. ↑ «Πολιτιστικό Κέντρο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στο «ΡΟΥΦ»». ieronymos.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  43. ↑ «Ίδρυμα Περιθάλψεως Ατόμων με Νοητική Υστέρηση ή με Σύνδρομο Down «Μαρία Κόκκορη», στην Άνω Γλυφάδα». ieronymos.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  44. ↑ «ΨΑΡΑΥΤΕΙΟ – Ίδρυμα Περιθάλψεως ατόμων με νοητική υστέρηση ή σύνδρομο Down "Μαρία Κόκκορη" της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών». www.kokkori.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  45. ↑ «Εγκαίνια των δύο νέων Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης "Αθανάσιος Μαρτίνος 1& 2" στον Βαρνάβα Αττικής». www.kokkori.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  46. ↑ «Ίδρυμα μουσικής Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών». https://www.sholi.gr/. https://www.sholi.gr/dioikitiko-symvoylio/.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website=, |publisher= (βοήθεια)
  47. ↑ «Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης «ΔΗΜΗΤΡΕΙΟΝ»». MKO apostoli. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  48. ↑ «BIAA | Βιβλιοθήκη Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  49. ↑ «Πλατφόρμα e-learning Κοινωνικού Φροντιστηρίου Αρχιεπισκοπής Αθηνών». www.kfiaa.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  50. ↑ «Home Style 1». Το αρχοντικό των Μπενιζέλων. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  51. ↑ Newsroom (19 Φεβρουαρίου 2017). «Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εγκαινίασε το Αρχοντικό της Αγίας Φιλοθέης στην Πλάκα». ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  52. ↑ User, Super. ««Άγιος Παντελεήμων»». stegikatakoiton.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  53. ↑ «Γραμματεία Καταπολέμησης Ανθρωπιστικής Κρίσης». www.iaath.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  54. ↑ «Βρεφονηπιακός Σταθμός και Νηπιαγωγείο, «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», στο Δήλεσι Βοιωτίας». ieronymos.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  55. ↑ «Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θεμελίωσε βρεφονηπιακό σταθμό και νηπιαγωγείο στο Δήλεσι (video)». tvstar.gr. 25 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  56. ↑ «Βιβλιοθήκη Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β'». www.ieronymoulibrary.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  57. ↑ «Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων - Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων». Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  58. ↑ «Ίδρυμα – Γραμματεία καταπολέμησης ανθρωπιστικής κρίσης». ieronymos.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  59. ↑ «Επίσημη ιστοσελίδα Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2020. 

Εξωτερικές συνδέσεις


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Νικόδημος 		Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας
1981-2008 		Διάδοχος
Γεώργιος
Προκάτοχος
Χριστόδουλος Α΄ 		Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος
2008-σήμερα 		Διάδοχος
Εν ενεργεία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχιεπίσκοπος_Αθηνών_Ιερώνυμος_Β´&oldid=10419974"