Αιμέ Μιλέ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αιμέ Μιλέ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Aimé Millet (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 28 Σεπτεμβρίου 1819[1][2][3] Παρίσι |
| Θάνατος | 14 Ιανουαρίου 1891[1][2][4] boulevard des Batignolles |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο της Μονμάρτρης |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και Εθνική Σχολή Τεχνών Διακόσμησης |
| Ιδιότητα | γλύπτης[5], χαράκτης μεταλλίων, ζωγράφος[6] και χαράκτης |
| Γονείς | Frédéric Millet |
| Σημαντικά έργα | François Michel Le Tellier de Louvois, Cassandra Placing Herself under the Protection of Pallas και Vercingétorix |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής |
| Χορηγός/οί | Ναπολέων Γ΄ |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αιμέ Μιλέ (Aimé Millet, Παρίσι 1819 – 1891) ήταν Γάλλος γλύπτης, σημαντικός εκπρόσωπος του νεοκλασικισμού κατά την περίοδο της γαλλικής γλυπτικής του 19ου αιώνα. Ήταν γιος του μινιατουρίστα Φρεντερίκ Μιλέ (1796 – 1859).
Ο Μιλέ ξεκίνησε τις σπουδές του το 1836 στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού στο εργαστήριο του γλύπτη Πιερ-Ζαν Νταβίντ ντ’ Ανζέ (David d’ Angers), αφού είχε εργαστεί κοντά και στο διάσημο αρχιτέκτονα της εποχής Εζέν Βιολέ-λε-Ντυκ (Eugene Viollet-le-Duc, 1814 – 1879).
Ο Μιλέ εξέθεσε στο Σαλόν του 1857 μιαν «Άρτεμη», που σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Η αναγνώριση του αυτή από κοινό και κριτικούς ήταν αιτία να του ανατεθούν πολλές δημόσιες παραγγελίες, όπως τα μνημεία του αρχηγού των Γαλατών «Βερκιγγετόριξ» (1865, Αλίζ-Σεν-Ρεν) και του Γάλλου ποιητή «Φρανσουά-Ωγκύστ-Ρενέ Σατωμπριάν» (1875, Σαιν-Μαλό), καθώς επίσης γλυπτές διακοσμήσεις για το Λούβρο και το Δημαρχείο του Παρισιού.
Το 1870, ο Μιλέ διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών. Πέθανε στο Παρίσι στις 14 Ιανουαρίου 1891 και ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο της Μονμάρτρης.
Ανάμεσα στα πιο αξιόλογα έργα του περιλαμβάνονται:
- «Η Κασσάνδρα προστρέχει στην προστασία της Παλλάδας Αθηνάς» (1875, Κήπος του Κεραμεικού)
- «Σηκουάνας και Μάρνης» (1892, Δημαρχείο του Παρισιού)
- «Φειδίας ή η Γλυπτική» (1889, Κήπος του Λουξεμβούργου)
- «Νότια Αμερική» (Προαύλιο Μουσείο Ορσέ)
- «Πρόνοια, Εμπόριο, Οικονομία» (1882, 14 Rue Bergere)
- « Ο Απόλλων ανυψώνει τη λύρα του, ανάμεσα στην Ποίηση και τη Μουσική» (1860 – 1869, Όπερα Γκαρνιέ)
- «Μνημείο του Αλφόνς Μποντέν» (1851, Κοιμητήριο Μονμάρτρης).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 148014969. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Aimé Millet». (Ολλανδικά) RKDartists. 213569.
- ↑ «Aimé Millet». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1877/44.
- ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00123034. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 1 Νοεμβρίου 2017. 500111683. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 9 Αυγούστου 2021. 500111683. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2022.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Georges Belleiche, Statues de Paris: Les Rues de la Rive Gauche, pp. 122 & 146, Massin Editeur, Paris, 2006
- Georges Belleiche, Statues de Paris: Les Rues de la Rive Droite, pp. 20, 76, 139, 143 & 205, Massin Editeur, Paris, 2006
.svg){kind=small} |
Αυτό το βιογραφικό λήμμα σχετικά με ένα γλύπτη χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
