Ροντόλφο Πετράκο
| Ροντόλφο Πετράκο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Rodolfo Petracco (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 1889[1] ή 1899[2] Τεργέστη[2][1] |
| Θάνατος | 1961[2] ή 1979[2][1] Φότζα[2][1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1961) Βασίλειο της Ιταλίας (1889–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[2][1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ροντόλφο Πετράκο (ιταλικά: Rodolfo Petracco) (Τεργέστη, 1889 – Φότζια, 1961) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας. Υπήρξε εξέχων πρωταγωνιστής της αρχιτεκτονικής σκηνής στα ελληνικά νησιά της Δωδεκανήσου.
Ζωή και καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Τεργέστη το 1889. Στα πανεπιστημιακά του χρόνια ήταν μαθητής του αρχιτέκτονα της Τεργέστης Λουδοβίκο Μπραϊντότι. Μετά την αποφοίτησή του, μετακόμισε στα Δωδεκάνησα,τα οποία ήταν ιταλική κτήση από το 1912, και στη Ρόδο και άρχισε να εργάζεται ως οικοδόμος. Μαζί με τον Φλορεστάνο ντι Φάουστο και τον Αρμάντο Μπερναμπίτι σχεδίασε πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια με κυρίως ρασιοναλιστικό στυλ, αν και με ισχυρό επιρροή από την τοπική δημοτική αρχιτεκτονική. Το πιο φιλόδοξο έργο του ήταν η ίδρυση της πόλης Πόρτο Λάγο στο Λακκί της Λέρου, που σχεδιάστηκε από την αρχή μαζί με τον Μπερναμπίτι.[3][4][5][6] Περιγράφεται ως «η μόνη αληθινά ορθολογιστική πόλη εκτός της Ιταλίας», το έργο τους στο Πόρτο Λάγο έχει επαινεθεί για την ομορφιά, τη φαντασία και τον περιεκτικό χαρακτήρα του.
Στη Ρόδο σχεδίασε το Μέγαρο της Δικαιοσύνης και την Εκκλησία του San Giovanni (σημερινή εκκλησία του Ευαγγελισμού). Στην Κω σχεδίασε το Αρχαιολογικό Μουσείο και την Αγορά.
Μετά τον πόλεμο, εγκαταστάθηκε στη Φότζια και το 1952 έλαβε την αποστολή από τη δημοτική διοίκηση της Φότζια να προετοιμάσει το έργο για ένα παρεκκλήσι οστεοφυλάκιο για τη συλλογή των λειψάνων όλων των αμάχων που έπεσαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πέθανε το 1961.
Έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ρόδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Palace of Justice (1924)
- Εκκλησία του San Giovanni (1924 - 1925), σήμερα ο Καθεδρικός Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
- Albergo del Cervo, στον Προφήτη Ηλία «Έλαφος» (1928-30)[7]
- το Asilo Infantile (1931)
- Στρατιωτικές κατοικίες στη Βορείου Ηπείρου (1929-30)
- Piazza della Castellania-το μεγάλο σιντριβάνι στην Παλιά Πόλη (1929-30)
- Sede Marechiaro- τα κτήρια στο ΝΟΡ (1929-31)
- Marechiaro Nautical Society (1929 - 1931)
- Albergo della Cerva «Ελαφίνα» (1931-32)[7]
- Κτήρια μεταξύ Νέας Αγοράς και του σημερινού πεζόδρομου με τις καφετέριες (Έφεραν εκεί και κατοίκησαν άνθρωποι από την Παλιά Πόλη μετά τη μεγάλη φωτιά στο σιντριβάνι (1932)
- Στρατόπεδο S. Maria della Vittoria στο πίσω μέρος του Αγίου Παντελεήμονος (1932)
- Santuario della Madona Filerimo Η εκκλησία του Φιλερήμου (1931-33)
- Dogana e Capitaneria del Porto-το σημερινό Τουριστικό Λιμάνι με το Λιμενικό Ταμείο (1932-35)
- Tubercolosario- τα κτήρια στη λαϊκή του Άη Δημήτρη όπου εγκατέστησαν αρρώστους από φυματίωση (1935)
- Albergo delle Terme «Θέρμαι» (1937)
- Αποθήκες στην Κολονιάλε (1937)
- Λαϊκές κατοικίες στις οδούς Έρνεστ Μπέβιν, Κοδριγκτώνος, Ξάνθου (1941-42),
Πόρτο Λάγος (σήμερα Λακκί Νήσου Λέρου)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Συγκρότημα υπαίθριας αγοράς με αίθριο και ρολόι (1934-1936)[3]
- Δημοτικό σχολείο και παιδικός σταθμός (1934-1936)[3]
Κως (Νήσος Κως)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ξενοδοχείο “Gelsomino” (1927 - 1929), Λειτούργησε αρχικά ως ξενώνας για τους Ιταλούς αξιωματούχους. H διακόσμηση έγινε από τον ίδιο τον αρχιτέκτονα. Σήμερα έχει αποκατασταθεί και λειτουργεί ως ξενοδοχείο.[8]
- Δημοτική Αγορά (1934 -1935)[9]
- Αρχαιολογικό Μουσείο (1934-1936)[10]
Πηγάδια Νήσου Καρπάθου
- Το κτήριο των Διοικητηρίων στο οποίο στεγάζεται το Επαρχείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Ειρηνοδικείο (1926-36)[11][12]
- Το κτήριο του Λιμεναρχείου [11]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1174635312. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 94cae3e8-e80a-4502-a49c-87c2a6d6d4ba. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2024.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Λακκί Λέρου: Η πιο παράξενα όμορφη πόλη της Ελλάδας». www.rodiaki.gr. 14 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «Λέρος: Το BBC βρήκε την πιο περίεργη πόλη της Ελλάδας και υμνεί την παράξενη ομορφιά της [εικόνες] - Kosnews24.gr». www.kosnews24.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «Κλιμάκιο του ΥΠΠΟΑ στη Λέρο. Λ. Μενδώνη: Πρέπει να αναδείξουμε τη μοναδικότητα του νησιού - Δημοκρατική της Ρόδου». www.dimokratiki.gr. 20 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ «Λέρος: Ένα υπόγειο ανοιχτό μουσείο». www.rodiaki.gr. 14 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ 7,0 7,1 «Ρημάζουν» τα ιστορικά κτήρια Έλαφος και Ελαφίνα της Ρόδου | 1/2/2021 | ΕΡΤ, https://www.youtube.com/watch?v=L67SHMajjk0, ανακτήθηκε στις 2023-11-13
- ↑ «Albergo Gelsomino μέλος του Ομίλου Hotel Brain, Κως». Greek Hotel of the Year (στα Αγγλικά). 1 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2024.
- ↑ Kapogiannatos, Nikos (29 Απριλίου 2018). «Δημοτική Αγορά Κω - Κως Πόλη». Kos4all.com. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2024.
- ↑ Kapogiannatos, Nikos (12 Φεβρουαρίου 2014). «Αρχαιολογικό Μουσείο Κω». Kos4all.com. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2024.
- ↑ 11,0 11,1 Dimellas, Manolis (11 Ιουλίου 2024). «Κάρπαθος: Το νησί των Τιτάνων!». karpathiakanea.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2024.
- ↑ «Επαρχείο». Κάρπαθος. 5 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2024.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Παπαευτυχίου, Ιουλία (2012), Συμβολή στη μελέτη της ιταλικής αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου στην πόλη της Κω, Διδακτορική Διατριβή, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ)
- G. Rocco e M. Livadiotti, Il piano regolatore di Kos del 1934: un progetto di città archeologica (PDF), in "Thiasos", n. 1, 2012, pp.10–12.
- Giorgio Ciucci e Giorgio Muratore, Storia dell'architettura italiana: il primo Novecento, vol. 8, Electa, 2004, p.429.
- Alessandro Bucci e Luigi Mollo (a cura di), Regional architecture in the Mediterranean area, Firenze, Alinea, 2010, p.473.
- Antonio Guerrieri, La città spezzata, Bari, Edipuglia, 2001, p. 218.
- https://www.rodiaki.gr/article/430224/to-italiko-thayma-me-ta-kthria-toys-dromoys-thn-omorfia-ths-allotinhs-rodoy
- https://www.rodiaki.gr/article/348807/poioi-einai-oi-arxitektones-twn-italikwn-kthriwn-ths-rodoy
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Arte fascista a Rodi, su artefascista.it.
- Documenti su Rodolfo Petracco, su academia.edu.
- Sito sull'architettura italiana fascista nelle isole del Dodecaneso, su dodecaneso.org. URL consultato il 2 febbraio 2013 (archiviato dall'url originale il 21 maggio 2011).
