İçeriğe atla

Atina

Koordinatlar: 37°59′03″K 23°43′41″D / 37.98417°K 23.72806°D / 37.98417; 23.72806
Kontrol Edilmiş
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Atina
YunancaΑθήνα
Atina arması
Arma
Yunanistan üzerinde Atina
Atina
Atina
Balkanlar üzerinde Atina
Atina
Atina
Atina (Balkanlar)
Avrupa üzerinde Atina
Atina
Atina
Atina (Avrupa)
Koordinatlar: 37°59′03″K 23°43′41″D / 37.98417°K 23.72806°D / 37.98417; 23.72806
Ülke Yunanistan
BölgeOrta
İdari birimAttika
Bölgesel birimAtina-Merkez
Alt idari birimler
İdare
 • TürBelediye Başkanı-Meclis
 • Belediye BaşkanıKostas Bakoyannis (YD)
Yüzölçümü
 • Başkent412 km²
 • Metropol
2.928,717 km² (1.130,783 mil²)
En yüksek nokta338 m (1.108 ft)
En alçak nokta70,1 m (229,9 ft)
Nüfus
 (2021)[1]
 • Başkent643.452
 • Sıra1.
 • Kent
3.059.764
 • Metropol
3.638.281
 • Metropol yoğunluğu1.200/km² (3.200/mil²)
GYSİH Nominal
 • Toplam75,1 milyar €
 • Kişi başına20.600 €
Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS)
 • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)
Posta kodu
10x xx, 11x xx, 120 xx
Alan kodu21
Plaka koduYxx, Zxx, Ixx
Koruyucu azizDionysius (3 Ekim)
Ana havalimanıAtina Havalimanı
Hızlı Ulaşım AğıMetro
Banliyö TreniTramvay
Yunan Demiryolları
Resmî site
cityofathens.gr

Atina (Yunanca: Αθήνα Athína, Grekçe: Ἀθῆναι Athênai), Yunanistan'ın başkenti ve yaklaşık 4 milyon kişilik nüfusuyla en büyük, Avrupa Birliği'nin yedinci büyük şehri. Attika'ya hakim bir konumda olan Atina, aynı zamanda bu idari birimin yönetim merkezidir. 3.400 yıllık[3] yazılı tarihi ve MÖ 7. ile 11. arasındaki binyıllara uzanan insan varlığıyla dünyanın en eski şehirlerinden biridir.[4] Şehir adını Antik Yunan bilgelik tanrıçasından almıştır.

Klasik Atina çok güçlü bir şehir devletiydi. Bir sanat, öğrenim ve felsefe merkezi olmasının yanı sıra Platon'un akademisine ve Aristoteles'in Lykeion'una ev sahipliği yapmıştı. Avrupa kıtası -özellikle Antik Roma- üzerindeki kültürel ve siyasi etkisi nedeniyle yaygın olarak Batı medeniyetinin beşiği ve demokrasinin doğum yeri olarak kabul edilir.[5][6] Modern zamanlarda Atina, büyük bir kozmopolit metropoldür ve Yunanistan'daki ekonomik, finansal, endüstriyel, denizcilik, siyasi ve kültürel yaşamın merkezidir. 2023 yılı itibarıyla, Atina metropoliten alanı ve çevresindeki belediyelerin nüfusu yaklaşık 3,8 milyondur.[7][8]

Atina, Küreselleşme ve Dünya Şehirleri Araştırma Ağı'na göre Beta statüsünde bir küresel şehirdir ve Güneydoğu Avrupa'daki en büyük ekonomik merkezlerden biridir. Aynı zamanda büyük bir finans sektörüne sahiptir ve limanı Pire, hem Avrupa'nın en işlek 3. yolcu limanı,[9] hem de dünyanın en büyük 26. konteyner limanıdır.[10] Kentin yüzölçümü 39 km², metropoliten alanın yüzölçümü ise 427 km²'dir. Şehir tepelerle çevrilidir ve yalnız batı kısmı açıktır. Aynı zamanda Atina, Kıta Avrupası'nın en güneyindeki başkenttir.

Klasik dönemin mirası, antik anıtlar ve en ünlüsü erken Batı kültürünün önemli bir simgesi olarak kabul edilen Partenon olmak üzere, sanat eserleriyle temsil edilen kentte hâlâ belirgindir. Şehir aynı zamanda Roma, Bizans ve daha az sayıda Osmanlı anıtını da muhafaza ederken, tarihi kentsel çekirdeği binlerce yıllık tarihi boyunca süreklilik gösteren unsurlara sahiptir. Atina, iki UNESCO Dünya Mirası Alanı'na ev sahipliği yapmaktadır: Atina Akropolisi ve Orta Çağ'dan kalma Dafni Manastırı. Atina'nın 1834 yılında bağımsız Yunan devletinin başkenti olarak kurulmasına kadar uzanan modern dönemin simge yapıları arasında Yunanistan Parlamentosu ve Yunanistan Millî Kütüphanesi, Atina Ulusal ve Kapodistrian Üniversitesi ve Atina Akademisi'nden oluşan Atina Mimari Üçlemesi yer almaktadır. Atina aynı zamanda dünyanın en büyük antik Yunan eserleri koleksiyonuna sahip Ulusal Arkeoloji Müzesi, Akropolis Müzesi, Kiklad Sanat Müzesi, Benaki Müzesi ve Bizans ve Hristiyan Müzesi gibi çeşitli müze ve kültür kurumlarına da ev sahipliği yapmaktadır. Atina, 1896 yılında ilk modern Olimpiyat Oyunlarına ev sahipliği yapmış, 108 yıl sonra da 2004 Yaz Olimpiyatları'na ev sahipliği yaparak Olimpiyatlara birden fazla kez ev sahipliği yapan az sayıdaki şehirden biri olmuştur.[11] 2016 yılında Atina, UNESCO Öğrenen Şehirler Küresel Ağına katılmıştır.

Şehrin Grekçe adı Ἀθῆναι (Athênai) çoğul bir addı. Yunancanın erken lehçelerinde ise Ἀθήνη (Athḗnē) şeklinde tekil bir addı.[12] Şehrin adının Θῆβαι (Thêbai) ve Μυκῆναι (Μukênai) adlarında olduğu gibi muhtemelen daha sonra çoğul hâle getirildiği düşünülmektedir. Sözcüğün kökü olasılıkla Grekçe veya Hint-Avrupa kökenli değildir[13] ve Attika'nın Yunan öncesi alt tabakasının bir kalıntısıdır.[13] Antik çağda Atina'nın adını koruyucu tanrıçası Athena'dan mı yoksa Athena'nın adını şehirden mi aldığı tartışılırdı.[14] Günümüzde bilim insanlarının geneli tanrıçanın adını şehirden aldığı konusunda hemfikirdir, çünkü -ene eki yer adlarında yaygınken kişi adları için nadiren kullanılır.[14]

Mitolojide Atina şehrine ismin verilmesi tanrılar arasındaki müsabaka sonucu olmuştur. Denizler tanrısı Poseidon şehre sahip olabilmek için üç dişli yabasını kayaya vurmuş ve vurduğu yerden at ortaya çıkmış, bazı söylencelere göre de su kaynağı fışkırmıştır. Bunun üzerine Zekâ tanrıçası Athena, yaldızlı mızrağını yavaşça yere dokundurmuş, oradan dalları pıtrak gibi olgun meyvelerle dolu gümüş yapraklı güzel bir zeytin ağacı bitmiştir. İnsanlar zeytin ağacını daha yararlı bulup beğendiklerinden şehir Atina adını alıp Athena'nın olmuştur.

Osmanlıcada آتينا Ātīnā[15] olarak adlandırılan şehir Medinetü'l Hükema adıyla da anılırdı.[kaynak belirtilmeli]

Modern Yunan devletinin kuruluşunun ardından ve kısmen de yazı dilinin tutuculuğundan dolayı, Ἀθῆναι yeniden şehrin resmî adı oldu. 1970'lerde Katarevusa'nın terk edilmesi ile birlikte Αθήνα (Athína) resmî ad kabul edildi. Günümüzde şehir için sıklıkla kısaca η πρωτεύουσα (ī protévousa ; 'başkent') ifadesi kullanılır.

Atina Neolitik Çağdan bu yana bir yerleşim alanıdır. En eski yapıların tarihi Son Tunç Çağına değin uzanır. O dönemde, kale işlevi gören Akropolis'in doruğuna kiklop (büyük boyutlu) taşlardan örülmüş dev bir duvar çevreliyordu. Duvarlarının sağlamlığından ya da coğrafi konumundan dolayı Atina, Son Tunç ve İlk Demir çağlarının karışık dönemlerini büyük yıkıma uğramadan atlattı. Ele geçen çanak çömlek üsluplarından Atina'daki uygarlığın kesintiye uğramadan geliştiği anlaşılmaktadır. Milattan Önce (MÖ) 1000'lerde kent kuzeybatı yönünde yayılmaya başladı. MÖ 6. yüzyılda, özellikle Peisistratos ve oğullarının egemenliği döneminde (MÖ y. 560-510) olağanüstü bir gelişme gösterdi. MÖ 580'de bugün Parthenon'un bulunduğu yere Hekatompedon olarak bilinen bir Athena Tapınağı yapıldı. MÖ 566'da Peisistratos, Athena'nın onuruna dört yılda bir yapılmak üzere Panathenaia Oyunları'nı yeniden düzenledi. MÖ 530'da Akropolis'te Athena Polias için büyük bir tapınak daha inşa edildi. Akropolis böylece kaleden çok, bir kutsal yer işlevi görmeye başladı. Kentin hızlı gelişmesi karşısında eski agora yetersiz kalınca Akropolis'in kuzeybatısındaki evler yıkılarak burada yeni bir agora düzenlendi. Burası siyasal, hukuksal, dinsel ve ticari amaçlı bir toplanma alanıydı. Ayrı bir tiyatronun inşa edilmesinden önce de oyun yarışmaları düzenlenirdi. Alanın çevresinde çeşitli kamu yapıları ve kutsal yapılar yer alırdı. MÖ 480'de Atina'yı ele geçiren Persler kenti yakıp yıktılar. Akropolis'teki yapılar ve yamaçlardaki pek çok ev yerle bir oldu.

Milattan Önce 479'da kenti geri alan Atinalılar daha büyük surlar yaptılar. Bu tarihten 20 yıl kadar sonra kenti, limanı Pire'ye bağlayan yolun iki yanında ünlü Uzun Duvarlar örüldü. Pers istilasından sonraki 30 yılda Atinalılar yalnızca surlar, agorada Stoa Poikile ve kent meclisi yürütme kurulunun toplantı salonu gibi kamusal yapılar inşa ettiler. MÖ 449'da Perslerle varılan anlaşmadan sonra Atina yeni bir kalkınma dönemine girdi. Güney Attika'daki zengin Laurium (Lavrion) gümüş madenleri de yeniden işletilmeye başladı. Perikles, Perslere karşı Atina önderliğinde kurulan Delos Birliği'ni oluşturan kent devletlerinden para almayı savaştan sonra da sürdürdü. Bu kaynaklarla kent tarihinin en büyük yeniden inşa hareketi başlatıldı. Kırk yıl içinde Akropolis baştan aşağı yeniden yapıldı.

Yapımına MÖ 447'de başlanan Parthenon, MÖ 438'de bitirildi. Tapınağın yapımında Kallikrates, İktinos, Phidias gibi mimarlar görev aldılar. MÖ 431'de Peloponnesos Savaşı patlak verdiğinde Akropolis'in anıtsal kapısı Propylaion'un yapımı bitmek üzereydi. Nikias Barışı (MÖ 421) döneminde Erekhtheion Tapınağı'nın yapımına başlandı. Sicilya'ya düzenlenen sefer yüzünden (MÖ 415-413) Erekhtheion ancak MÖ 406'da tamamlanabildi. Atina'nın Peloponnesos Savaşı'ndan yenik çıkması üzerine tüm yapım etkinlikleri bir süre için durdu. MÖ 394'te Knidos açıklarında Spartalılara karşı bir deniz zaferi kazanan Konon, 10 yıl önce Spartalıların yıkmış olduğu Uzun Duvarlar'ı yeniden yaptırdı. MÖ 338-322 arasında devletin mali kaynaklarının denetlenmesinde görev yapan hatip Lykurgos yeni bir bayındırlık hareketi başlattı. Pnyks Tepesinde büyük bir toplantı salonu yapılırken, Dionysos Tiyatrosu yeniden inşa edildi. Panathenaia Stadionu da bu dönemde gerçekleştirilen yapılar arasındaydı. Bu dönemde Atina'daki mimarlık atılımlarının yanı sıra, felsefe okulları ortaya çıktı. Platon (MÖ 428/427-348/347) Akademia'da, Aristoteles ve yandaşları Lykeieon'da, Antisthenes ve Kynikler, Kynosarges gymnasion'unda felsefe okulları oluşturdular. Zenon agoradaki Stoa Poikile'de ders verirken, Epikuros ve izleyicileri kent içindeki bahçeli bir evde toplanıyorlardı. Ama görkemli tapınaklar, kamu yapıları ve caddeler dışında kentin pek etkileyici bir görünümü yoktu. Su sıkıntısı çekiliyordu. Sokaklar dar ve dolambaçlı, sokağa bakan evler de penceresiz, çirkin yapılardı.

Helenistik dönem ve Roma dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Helenistik ve Roma dönemlerinde yabancı hükümdarlar da Atina'nın gelişmesine katkıda bulundular. Bunlar arasında en önemlileri Pergamonlu Attalos hanedanından II. Eumenes (hükümdarlığı MÖ 197-159) ile II. Attalos'tu (hükümdarlığı MÖ 159-138). İkisi de Akropolis yakınlarında ikişer katlı birer stoa yaptırdılar. MÖ 86'da kenti kanlı bir biçimde ele geçiren Romalı general Sulla, pek çok evi yıktırdı. Perikles Odeionu da savunma sırasında yandı, ama birkaç yıl içinde yeniden yapıldı. Roma döneminde eski agoranın doğusunda bir pazar yeri, gene agorada bir konser salonu, bir kütüphane, Akropolis'te İmparator Augustus ile Tanrıça Roma için bir tapınak yapıldı.

İmparator Hadrianus (hükümdarlığı Milattan Sonra 117-138) yapımına 600 yıl önce başlanan büyük Zeus Olympia Tapınağı'nı tamamladı. Ayrıca bugün Zappion Parkı'ndaki ünlü Hadrianus Kapısı'nı, bir kütüphane, bir gymnasion ve bir pantheion ile bugün hâlâ kullanılan sukemerlerini yaptırdı. Yıkılmış olan Atina kent surları, Valerianus döneminde (Milattan Sonra 253-260) yeniden yapıldı. Ama MS 267'de bir Cermen kavmi olan Heruli istilası sırasında surlar bir kez daha yıkıldı. Kentin aşağı bölümü yağmalandı, agoranın tüm yapıları yakılıp yıkıldı. Probus döneminde (267-282) yıkılan evlerin taşlarından yeni bir duvar örüldü. 4 ve 5. yüzyıllarda Atina, Yunan dünyasının kültür merkezi olmayı sürdürdü. Ama 529'da İmparator Justinianus'un felsefe okullarını kapatması, kentin kültür yaşamını söndürdü. Bu dönemden sonra Atina Bizans İmparatorluğu'nun merkezi Konstantinopolis'in yanında bir taşra kasabası görünümüne büründü.

Milattan Sonra 51'de Aziz Paulus'un Atina'ya gelmesi küçük bir Hristiyan topluluğun doğmasına yol açmıştı. 4-6. yüzyıllarda Hristiyanlığın resmen tanınması ve putperestliğin yasaklanmasından sonra kiliseler yapılmaya başladı. 11 ve 12. yüzyıllarda Atina bir ölçüde eski zengin yaşamına döndü. Kapnikaria, Aziz Theodoros gibi Bizans üslubunda, taş ve tuğla almaşık duvarlı küçük kiliseler bu dönemin beğenisini yansıtır.

Latin istilası dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

IV. Haçlı Seferi sırasında istilaya uğrayan kent, 1204'ten sonraki 250 yıl boyunca Latin boyunduruğu altında kaldı; bu dönemde fazla değişikliğe uğramadı.

Osmanlı dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Osmanlı dönemi

1458'de Osmanlılar Atina'yı ele geçirdiler. Latinler tarafından Katolik kilisesine çevrilen Parthenon, cami haline getirildi. Kentin alt bölümlerinde de camiler inşa edildi. Evliya Çelebi 1667-1670 arasında yöreyi ziyaret etmiş ve kentte dört cami, yedi mescit, bir medrese, üç mektep, iki han ve üç hamam olduğunu yazmıştı. Kentte ilk inşa edilen camilerden Fethiye Camisi, bugün müze deposu olarak kullanılmaktadır. Çeşitli dönemlerde yapılan sekiz camiden pek azı bugün ayaktadır. Hamamlar ise hâlen kullanılmaktadır. Barutun kuşatmalarda kullanılması ile birlikte kentin klasik mimarisi değişti. 17. yüzyılın ortalarına değin ayakta kalabilen Akropolis, kuşatmalar sırasında top atışıyla tahrip oldu.

Osmanlı hâkimiyeti devrinde Atina iktisadî yönden gelişme gösterdi ve özellikle şarap, zeytinyağı ve bal üretimi ile koyun yetiştiriciliği başlıca ekonomik faaliyetleri teşkil etti.[16]

Modern Yunanistan

[değiştir | kaynağı değiştir]
Omonia Meydanı

1821'de Yunan başkaldırısının başlamasıyla ayaklanmacılar Atina'yı ele geçirdi. 1826'da Osmanlılar kenti geri aldı. Akropolis top ateşine tutulduktan sonra ele geçti. Bu sırada Erekhtheion hasar gördü. Yunan Ordusu 25 Mart 1833'te Atina önlerine gelerek şehrin derhal kendilerine teslimini istedi ve dış mahalleleri işgal etmeye başladı. Bunun üzerine tahliye edilen şehirdeki son Osmanlı askerinin de 31 Mart 1833'te ayrılmasıyla birlikte Atina'da 350 yıldan fazla süren Türk egemenliği de sona ermiş oluyordu. 1834'te Atina, yeni devletin başkenti oldu. I. Dünya Savaşı'nda Atina, Kral Konstantinos'un tahttan indirilmesine yol açan 1916-17 olaylarına sahne oldu. II. Dünya Savaşı'nda Alman birlikleri kenti işgal etti.

Atina'nın düzenli gelişimi 1920'lerde Türkiye'yle Yunanistan arasındaki Ahali Mübadelesi'yle altüst oldu. 1 milyonu aşkın Rum Anadolu'dan Yunanistan'a göç etti. Yeni gelenler Atina ve Pire'nin çevresinde gecekondu bölgeleri oluşturdular. Nüfusu 473 binden 718 bine çıkan kent güneyde Pire'ye, kuzeyde Kifisia köyüne doğru büyümeye başladı. 1940'larda Alman işgali sırasında kent bakımsız ve harap kaldı. Atina'da 1941-1942 ve 1942-1943 yılının kış ayında 100.000'den fazla insan açlıktan öldü. İşgalin sona ermesiyle başlayan iç savaş boyunca da kentin bu durumu sürdü. Yunanistan'da 1944-1949 yılında İç Savaş başkenti sarstı. 3 Aralık 1944'te polis tarafından Syntagma Meydanı'na kitlesel bir gösteri oldu. ELAS birimleri polis karakolları saldırıya uğradı ve İngiliz kuvvetleri sokak savaşlarında savaştı.

1950'lerde Atina'da bir inşaat patlaması baş gösterdi. Rastgele yapılan apartmanlar kentin görünümünü önemli ölçüde değiştirdi. Bir anayol şebekesi düzenlendi, açık alanlar neredeyse tümüyle ortadan kalktı. Eskiden kentin dışında kalan Likavittos Tepesi, kentin bir parçası oldu. Kent deniz yönüne doğru büyüyerek Pire'yle birleşti. Nazım plan, büyüme hızına uygun olarak birkaç kez genişletildi ve kent merkezindeki arsa fiyatlarında büyük artışlar oldu. Trafik sıkışıklığı önemli ölçüde arttı. Marathon'daki yapay göl kentin su gereksinimini karşılamaya yetmeyince, Mornos Nehrine bir baraj yapıldı. Atina'nın hızlı değişimine karşın, 1931-60 arasında bütünüyle onarılan antik Agora ile çevresindeki caddelerde ve Akropolis'in kuzeyinde yer alan Plaka'da hâlâ eski kentten izler bulmak olasıdır.

İmittos Dağı

Yunanistan'ın tarihsel başkenti olan Atina, Ege Denizine açılan ve artık kentle birleşmiş olan Pire limanının bulunduğu Faliron Körfezinden 8 km içeride, kuzey-güney doğrultusunda bir dizi tepeyle kesilen kurak bir havzada yer alır. Yazları kuruyan Kifisos Nehri kentin batı yarısından, genellikle kuru olan Ilisos Nehri de doğu yarısından geçerek denize dökülür. Kenti Parnita (1,413 m), Pendeli (1,096 m), İmittos (1,026 m), Aigaleon (468 m) dağları kuşatır.

Atina, Köppen iklim sınıflandırmasına göre yarı kurak bir iklime sahiptir.[17] Atina'nın iklimi yumuşaktır. Kışları kar çok az yağar, don ender görülür (sıcaklık 0 °C'nin altına pek inmez). Yazları sıcak (ortalama en yüksek 34 °C) ve kurudur. Yazın çoğu zaman gün boyunca poyraz eser, geceler serindir. Atina ikliminin bütün bu özellikleri kentte açık hava etkinliklerinin yaygınlaşmasını sağlamış, mimarlık üslubu, toplumsal yaşam ve siyasal kurumlar üstünde önemli belirleyici etkiler yapmıştır.


 Atina (2001-2020) iklimi 
Aylar Oca Şub Mar Nis May Haz Tem Ağu Eyl Eki Kas Ara Yıl
En yüksek sıcaklık (°C) 22,6 25,3 28,9 32,2 38,4 44,8 43,0 42,6 38,6 36,5 30,5 22,9
Ortalama en yüksek sıcaklık (°C) 13,6 14,5 17,7 21,4 26,8 31,7 34,8 34,8 29,9 24,4 19,4 14,7 23,6
Ortalama sıcaklık (°C) 10,5 11,2 13,8 17,1 22,1 26,8 29,8 29,9 25,4 20,5 16,0 11,8 19,6
Ortalama en düşük sıcaklık (°C) 7,4 7,8 10,0 12,7 17,4 21,9 24,8 25,0 20,8 16,5 12,6 8,9 15,5
En düşük sıcaklık (°C) −6,5 −5,7 −2,6 1,7 6,2 11,8 16 15,5 8,9 5,9 −1,1 −4
Ortalama yağış (mm) 57,5 50,0 38,6 26,6 19,8 14,7 11,4 4,9 36,6 41,0 67,0 82,7
Kaynak: Meteoclub[18]


 Atina (1955-2010) iklimi 
Aylar Oca Şub Mar Nis May Haz Tem Ağu Eyl Eki Kas Ara
En yüksek sıcaklık (°C) 22,4 24,2 27,0 30,9 35,6 40,0 48,0 41,8 37,2 35,2 27,2 22,9
Ortalama en yüksek sıcaklık (°C) 12,6 13,6 16,0 20,3 26,2 31,4 33,8 33,6 29,2 23,5 18,1 14,1
Ortalama sıcaklık (°C) 8,8 9,3 11,3 15,3 21,0 26,0 28,3 27,8 23,4 18,4 13,7 10,2
Ortalama en düşük sıcaklık (°C) 5,4 5,5 6,9 9,9 14,2 18,7 21,3 21,2 17,6 13,8 10,0 6,9
En düşük sıcaklık (°C) −2,9 −4,2 −2 0,6 8,0 11,4 15,5 12,4 10,4 3,0 1,4 −1,8
Ortalama yağış (mm) 53,9 43,0 41,8 28,5 20,5 9,1 7,0 6,7 19,4 48,8 61,9 71,2
Kaynak: Yunan Meteoroloji Enstitüsü[19]


Atina'nın nüfusu 1830'lardan sonra gözle görülür biçimde arttı. Atina, Yunan Bağımsızlık Savaşı sırasında tümüyle boşaltılmıştı. 1833'te yalnızca Akropolis'in kuzeyindeki küçük, dağınık evlerde 4 bin dolayında Atinalı vardı. Nüfusu 1907'de 167,479 oldu. 1920'lerde Anadolu'dan gelen göçmenler, daha sonra da II. Dünya Savaşı ile 1946-49 arasındaki iç savaş sırasında kırsal bölgelerden kente akın, bu artışı hızlandırdı. 1960'lara gelindiğinde Atina büyük ve kozmopolit bir kent görünümüne bürünmüştü. Halkın çoğunluğu Ortodoks mezhebine bağlıdır.

2001 itibarıyla kent nüfusu 745.514'tü. Atina, çevresiyle birlikte 3,761.810'a ulaşan nüfusuyla tüm ülke nüfusunun yaklaşık üçte birini barındırır. 1896 ve 2001 yılları arasında şehir nüfusu tablodaki gibidir.

Yıl Şehir Merkezi Nüfusu
1833 4,000
1896 123.000[20]
1971 867.023[21]
1981 885.737
1991 772.072 [22]
2001 745.514
Panepistimiou Sokağındaki Yunanistan Bankası

I. Dünya Savaşı'ndan sonra Atina bir iç ve dış ticaret merkezi oldu. Bugün Pire'yle birlikte ülkenin en önemli sanayi kentidir. Başlıca sanayi dalları pamuklu dokuma, içki, çömlekçilik, sabun, kimyasal maddeler, halıcılık ve tabakçılıktır. Atina'dan zeytinyağı, domates ürünleri, şarap, çimento, dokuma ürünleri ihraç edilir. Yayımcılık da önemli bir etkinlik alanıdır. 1980'lerden itibaren hava kirliliğinin büyük ölçüde artması yüzünden kentteki sanayi tesislerinin çoğalmaması ve başka yörelere kaydırılması için çeşitli önlemler alınmıştır.

Yunanistan'daki otomobil, traktör ve otobüslerin yarısından çoğu Atina'da bulunur. 1960'ların sonunda hükûmet, Yunan gemi sahiplerine yabancı bandıralı gemilerini Yunanistan'a getirmeleri için bir çağrıda bulundu. Bunun ardından Yunan bandıralı gemileri sayısında önemli bir artış oldu. Ticaret gemilerinin büyük çoğunluğu ülkenin en büyük limanı ve deniz taşımacılığının önemli merkezlerinden Pire'ye kayıtlıdır.

Atina'daki ruhani meclisçe yönetilen Yunan Ortodoks Kilisesi, Yunan dilinin, geleneklerinin ve edebiyatının canlı tutulmasında başlıca rolü oynayan kurumlardan biridir.

Tarihsel yapılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Akropolis

Atina'nın tam merkezinde ve deniz düzeyinden 150 m yükseklikte yer alan Akropolis, eski dönemlerden beri kale ve tapınak olarak kullanılıyordu. Buradaki yapıların en ünlüsü Parthenon'dur. Eski Yunan'da kentin koruyucusu sayılan Tanrıça Athena'nın baş tapınağı olarak inşa edilen, dev sütunlarla çevrili, dikdörtgen biçimindeki Parthenon, tarihin çeşitli dönemlerinde kilise ve cami olarak da kullanıldı. 26 Eylül 1687'de Osmanlılara saldıran Venedik topçusunun ateşi sonucunda içerideki barut deposu isabet aldı ve buradaki cami ile binanın iç bölümleri yıkıldı. 1801'de Büyük Britanya büyükelçisi Lord Elgin, Akropolis'teki Türk evlerinin yıkılıp heykel kalıntılarının aranması için Padişah III. Selim'den izin alarak Atina'ya gitti. Parthenon'dan geriye kalan heykellerin çoğunu ve başka bazı kalıntıları Londra'ya götürüp British Museum'a sattı. Elgin Mermerleri olarak bilinen ve sökülüp götürülmesi büyük eleştirilere konu olan bu paha biçilmez koleksiyon, hâlen bu müzede sergilenmektedir.

Akropolis'teki öbür tapınaklardan Erekktheion MÖ 5. yüzyılda Tanrıça Athena ve Tanrı Poseidon için yapıldı, Bizans döneminde kilise, Osmanlı döneminde de konut olarak kullanıldı. Akropolis'in özenli giriş kapısı Propylaion, surların tek açık yeriydi. Frank dükleri Orta Çağda Propylaion'un kuzey kanadında da iki katlı bir yapı inşa ettiler. 12. yüzyılda da Rum Ortodoks piskoposları burada oturdular. Propylaion'un sağındaki Athena-Nike Tapınağı'nın taşları Venedik saldırısı sırasında sökülerek kale tahkiminde kullanıldı. Tapınak 1836'da kötü bir onarım gördü. 1936'da ise yeniden onarıldı.

Atinalı heykelci ve mimar Phidias'ın Milattan Önce 5. yüzyılda yaptığı ve Propylaion'un arkasındaki açıklıkta durduğu sanılan 9 m boyundaki Tanrıça Athena Promakhos heykeli ile Parthenon'daki gene Phidias'ın yapıtı olan fildişi ve altından Athena heykelini Bizans imparatoru Justinianus, Konstantinopolis'e (İstanbul) götürdü. Bu yapıtlar 1204'te Konstantinopolis'in Haçlılar tarafından yağmalanması sırasında kayboldu.

Başka önemli yapılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Zengin bir Romalı olan Herodes Atticus MS 161'de Akropolis'in güney yamacında bin kişilik bir tiyatro yaptırdı. Sonraları onarılan bu yapı günümüzde de müze olarak ve tiyatro festivallerinde kullanılmaktadır. Milattan Önce 5. yüzyılda yapılmış olan Dionysos Tiyatrosu'nda da Şarap ve Eğlence Tanrısı Dionysos için bahar şenlikleri düzenlenirdi. Roma dönemindeki onarımlardan sonra bugünkü görünümünü alan 13 bin kişilik bu tiyatroya Yunanistan'ın birçok yöresinden, ayrıca İtalya ve Anadolu'dan izleyiciler gelirdi. Düzenlenen yarışmalarda birinci gelen koronun onuruna bir anıt dikilirdi. Bunlardan günümüze kadar kalabilen Lysikrates Anıtı MÖ 334 tarihlidir. Tiyatronun doğu yönünde Perikles Odeionu ile Asklepieion kutsal yeri kalıntıları (MÖ 420) ve Akropolis'in güneybatısındaki Nymphalar Tepesinde MS 2. yüzyılda Roma konsülü olan Suriyeli Philopappus'a adanmış mermer anıtın kalıntıları yer alır. Pnyks Tepesindeki ekklesia'da (meclis) Atinalı hatipler dinlenmek için 18 bin Atinalı bir araya gelirdi. Ares Tepesinin kuzeyinde kalan Agora'nın yakınında en iyi korunmuş Yunan tapınağı olan Theseion vardır (MÖ 5. yüzyıl). Bir başka önemli anıt sekizgen biçiminde ve 13 m yüksekliğindeki antik saat kulesi Horologion'dur. Bu anıt Sokrates ve Platon'un mezarı olduğu inancıyla Osmanlılar zamanında korunmuştur. Bizans dönemi yaptlarından üç kilise de günümüze değin kalabilmiştir.

Atina'nın tarihsel ve anıtsal yapıları uzun süre bakımsız ve yıkık halde kaldıktan sonra Kral Otto'nun gelmesiyle yeniden ele alındı. Otto bu kalıntıları incelemeleri ve eski yapıtları ortaya çıkarmaları için bilim adamlarını görevlendirdi. Klasik dönem sonrası yapılarını ortadan kaldırtarak, anıtların eski durumlarına getirilmesi için çalıştı.

Atina, Yaz Olimpiyat Oyunları'na 1896 ve 2004'te ev sahipliği yaptı. 1994 ve 2007'deki UEFA Şampiyonlar Ligi finalleri Olimpiyat Stadyumu'nda oynandı.

Atına'nın mevcut belediye başkanı Kostas Bakoyannis'tir. Atina metropol bölgesi Merkezi Atina, Batı Atina, Kuzey Atina, Güney Atina ve Pire bölgesel birimlerini kapsamaktadır.

Atina Üniversitesi, Yunanistan Millî Kütüphanesi, Atina Akademisi Batı Attika Üniversitesi, Atina Ekonomi ve İşletme Üniversitesi, Panteion Üniversitesi, Atina Ziraat Üniversitesi, Pire Üniversitesi, Atina Güzel Sanatlar Okulu, Atina Ulusal Teknik Üniversitesi, Harokopio Üniversitesi şehirde bulunmaktadır.

Atina demiryolları ağı (metro, proastiakós ve tramvay)

Kentin toplu taşıma sistemi elektrikli tren, otobüs ve tramvaydan oluşur. Elektrikli tren hattı güneydeki Pire'yi kuzeydeki Kifisia banliyösüne, başlıca demiryolu istasyonu olan Larissa da Atina'yı ülkenin öbür bölgelerine ve Avrupa'ya bağlar. 2000 yılında hizmete giren Atina metrosu toplam 47 km uzunluğunda 2 hattan oluşur. 2001'de hizmete giren Atina Eleftherios Venizelos Uluslararası Havalimanı şehrin doğusundadır. Havalimanı ile Kiato şehri arasında Proastiakos banliyö hattı hizmet vermektedir.

Atina Uluslararası Havalimanı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Eski Hellinikon Uluslararası Havaalanı'nın yerini alan yeni Atina Uluslararası Havaalanı 2001 yılında açıldı.

Atina Uluslararası Havaalanı, Atina merkezinin 35 km doğusundaki doğu Messoghia ovasındaki Spata kasabası yakınlarındadır.[23]

Havaalanına, Atina Metrosu, banliyö treni, Pire limanına giden otobüsler, Atina Şehir Merkezi, Liosion ve Kifisos Şehirlerarası otobüs istasyonları ve Elliniko metrosunun hat 2 güney terminali ve ayrıca taksilerle hizmet verilir.

Havalimanı, 24 kişilik biniş köprüsü,[23] 144 check-in kontuarı ve 7.000 m2 (75.347 ft2) ticari alanı, kafeleri, gümrüksüz mağazaları,[23] ve küçük bir müzesi olan 150.000 m2 (1.614.587 ft2) ana terminali ile saatte 65 uçak iniş ve kalkışa ev sahipliği yapar.

Kardeş şehirler

[değiştir | kaynağı değiştir]
Atina'nın şehir merkezinin kuzeydoğusunda yer alan Melissia'dan Atina'nın panoramik görünümü. Sol tarafında İmittos Dağı görülmektedir.
Akropolis'ten Atina'nın panoramik görünümü. Sağ tarafında meclis, Sintagma Meydanı, Likavittos tepesi görülmektedir.

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; census21 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ "Gross domestic product (GDP) at current market prices by metropolitan regions". 15 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2023. 
  3. ^ Vinie Daily, Athens, the city in your pocket, pp 6
  4. ^ "v4.ethnos.gr – Οι πρώτοι… Αθηναίοι". Ethnos.gr. July 2011. 21 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2018. 
  5. ^ "Athens". 6 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2008. Ancient Greek Athenai, historic city and capital of Greece. Many of classical civilization's intellectual and artistic ideas originated there, and the city is generally considered to be the birthplace of Western civilization 
  6. ^ BBC History on Greek Democracy 19 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – Accessed on 26 January 2007
  7. ^ "Μόνιμος Πληθυσμός - ELSTAT". www.statistics.gr. 5 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2023. 
  8. ^ "Athens, Greece Metro Area Population 1950-2023". www.macrotrends.net. 21 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2023. 
  9. ^ "Maritime passenger statistics". ec.europa.eu (İngilizce). 27 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2023. 
  10. ^ "Top 50 Ports". World Shipping Council (İngilizce). 13 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2023. 
  11. ^ "CNN/SI - Olympics - Sentiment a factor as Athens gets 2004 Olympics". web.archive.org. 19 Mayıs 2008. 19 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2023. 
  12. ^ Od.7.80 18 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  13. ^ a b Beekes, Robert S. P. (2009), Etymological Dictionary of Greek, Leiden and Boston: Brill, s. 29 
  14. ^ a b Burkert, Walter (1985), Greek Religion, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, s. 139, ISBN 0-674-36281-0 
  15. ^ Osmanlı Yer Adları, Ankara 2017, s.v. tam metin 31 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  16. ^ "ATİNA". TDV İslâm Ansiklopedisi. 21 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ağustos 2022. 
  17. ^ "Köppen iklim sınıflandırması haritası". 2 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ağustos 2013. 
  18. ^ "Το αρχείο του Θησείου". www.meteoclub.gr. 27 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  19. ^ "Climate: Nea Filadelfia, Attiki (Greece)". 7 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2021. 
  20. ^ Anthony Tung (2001). Preserving the World's Great Cities:The Destruction and Renewal of the Historic Metropolis. New York: Three Rivers Press. ISBN 0-609-80815-X pg. 257
  21. ^ "World Gazetter City Pop". 30 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2007. 
  22. ^ "World Gazetter Metro Pop". 30 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2007. 
  23. ^ a b c "Athens International Airport: Facts and Figures". Athens International Airport. aia.gr. 6 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2007. 
  24. ^ "Ciutats agermanades: Atenes". City of Barcelona. www.bcn.es. 17 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2008. 
  25. ^ "Beijing Sister Cities". City of Beijing. www.ebeijing.gov.cn. 16 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2007. 
  26. ^ "Twinnings of the city". City of Beirut. www.beirut.gov.lb. 20 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2008. 
  27. ^ "Twinning with Palestine". Twinning With Palestine. 28 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2008. 
  28. ^ "Chicago Sister Cities". City of Chicago. www.chicagosistercities.com. 11 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2007. 
  29. ^ "Ciudades Hermanas". Municipalidad del Cusco (İspanyolca). www.municusco.gob.pe. 12 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2008. 
  30. ^ Erdem, Selim Efe (3 Kasım 2003). "İstanbul'a 49 kardeş". Radikal. Radikal. 18 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2008. 
  31. ^ "Los Angeles Sister Cities". City of Los Angeles. www.lacity.org. 13 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2007. 
  32. ^ "Nicosia:Twin Cities". Nicosia Municipality. www.nicosia.org.cy. 23 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2008. 
  33. ^ "International Cooperation: Sister Cities". Seoul Metropolitan Government. www.seoul.go.kr. 4 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2008. 
  34. ^ "Twinning Cities: International Relations" (PDF). Municipality of Tirana. www.tirana.gov.al. 16 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Ocak 2008. 
  35. ^ "Protocol and International Affairs: Sister-City Agreements". District of Columbia. os.dc.gov. 26 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2008. 
  36. ^ "International Cooperation: Sister Cities: Athens". Yerevan Municipality. www.yerevan.am. 13 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2008. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Wikimedia Commons'ta Atina ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.