2) dla złučéńnia składanych pryjmiéńniaŭ z-za, z-pad — z-za stała, z-pad łomu i h. d.
3) dla złučéńnia dwuch slowaŭ, što aznačajuć tuju samuju reč — uźwiéj-wiécier, wiécier-duronik.
4) u padwojnych familijach — Duž-Dušéŭski, Światapołk-Mirski, Dunin-Marcinkiéwič i h. d.
5) u skladanych prymiétach — śniéžna-biéły, ciomina-sini i h. d.
§ 104. Słowy čužaziémnyja, uziatyja z čužoj mowy daŭno, pišucca tak, jak héta čuwać u štodziénnym užytku: litara, akanom, arhanisty, palaruš, kalidor, lewarwér, kamisija i h. d.
Słowy čužaziémnyja, što ŭžywajucca ŭ knižkach i ŭ knižnaj mowie i da narodu nie dajšli abo dajšli niadaŭa, pišucca tak, jak u téj mowie, skul jany ŭziatyja: telehráf, telehrama, literatura, monolóh, teátr, dynastyja, partyja, redakcyja, inspéktar, dyréktar, redaktar[1] i h. d.
Zamiésta padwojnych zyčnych pišucca prostyja: kasa, masa, telehrama, Finlandyja, Holandyja — a nia kassa, massa, telehramma, Hollandyja Finnlandyja i h. d.
Čužaziémnaje l pieradajécca miahkim l, a nia ćwiordym ł: London, filozofija, monoloh i h. d.
Tréba zaŭwažyć prawapis u takich razoch, jak redakcyja, nacyja, Francyja, racyja; redakcyjny, nacyjanalny, racyjanalny; Holandyja, Finlandyja, Kurlandyja.
- ↑ u takich razoch ar zamiésta or pad upływam biełaruskich słoŭ na — ar: pisar, znachar i h. d.
