aontaigh

Irish

Verb

aontaigh (present analytic aontaíonn, future analytic aontóidh, verbal noun aontú, past participle aontaithe)

1. to unite
2. to assent, agree
3. to fit

Conjugation

conjugation of aontaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	aontaím	aontaíonn tú; aontaír†	aontaíonn sé, sí	aontaímid; aontaíonn muid	aontaíonn sibh	aontaíonn siad; aontaíd†	a aontaíonn; a aontaíos / a n-aontaíonn*	aontaítear
	past	d'aontaigh mé; d'aontaíos / aontaigh mé‡; aontaíos‡	d'aontaigh tú; d'aontaís / aontaigh tú‡; aontaís‡	d'aontaigh sé, sí / aontaigh sé, sí‡	d'aontaíomar; d'aontaigh muid / aontaíomar‡; aontaigh muid‡	d'aontaigh sibh; d'aontaíobhair / aontaigh sibh‡; aontaíobhair‡	d'aontaigh siad; d'aontaíodar / aontaigh siad‡; aontaíodar‡	a d'aontaigh / ar aontaigh*	aontaíodh; haontaíodh†
	past habitual	d'aontaínn / aontaínn‡; n-aontaínn‡‡	d'aontaíteá / aontaíteá‡; n-aontaíteᇇ	d'aontaíodh sé, sí / aontaíodh sé, sí‡; n-aontaíodh sé, s퇇	d'aontaímis; d'aontaíodh muid / aontaímis‡; aontaíodh muid‡; n-aontaímis‡‡; n-aontaíodh muid‡‡	d'aontaíodh sibh / aontaíodh sibh‡; n-aontaíodh sibh‡‡	d'aontaídís; d'aontaíodh siad / aontaídís; aontaíodh siad‡; n-aontaídís‡‡; n-aontaíodh siad‡‡	a d'aontaíodh / a n-aontaíodh*	d'aontaítí / aontaítí‡; n-aontaít퇇
future		aontóidh mé; aontód; aontóchaidh mé†	aontóidh tú; aontóir†; aontóchaidh tú†	aontóidh sé, sí; aontóchaidh sé, sí†	aontóimid; aontóidh muid; aontóchaimid†; aontóchaidh muid†	aontóidh sibh; aontóchaidh sibh†	aontóidh siad; aontóid†; aontóchaidh siad†	a aontóidh; a aontós; a aontóchaidh†; a aontóchas† / a n-aontóidh*; a n-aontóchaidh*†	aontófar; aontóchar†
conditional		d'aontóinn; d'aontóchainn† / aontóinn‡; aontóchainn†‡; n-aontóinn‡‡; n-aontóchainn†‡‡	d'aontófá; d'aontóchthᆠ/ aontófá‡; aontóchthᆇ; n-aontófᇇ; n-aontóchthᆇ‡	d'aontódh sé, sí; d'aontóchadh sé, s토/ aontódh sé, sí‡; aontóchadh sé, s톇; n-aontódh sé, s퇇; n-aontóchadh sé, s톇‡	d'aontóimis; d'aontódh muid; d'aontóchaimis†; d'aontóchadh muid† / aontóimis‡; aontódh muid‡; aontóchaimis†‡; aontóchadh muid†‡; n-aontóimis‡‡; n-aontódh muid‡‡; n-aontóchaimis†‡‡; n-aontóchadh muid†‡‡	d'aontódh sibh; d'aontóchadh sibh† / aontódh sibh‡; aontóchadh sibh†‡; n-aontódh sibh‡‡; n-aontóchadh sibh†‡‡	d'aontóidís; d'aontódh siad; d'aontóchadh siad† / aontóidís‡; aontódh siad‡; aontóchadh siad†‡; n-aontóidís‡‡; n-aontódh siad‡‡; n-aontóchadh siad†‡‡	a d'aontódh; a d'aontóchadh† / a n-aontódh*; a n-aontóchadh*†	d'aontófaí; d'aontóchtha토/ aontófaí‡; aontóchtha톇; n-aontófa퇇; n-aontóchtha톇‡
subjunctive	present	go n-aontaí mé; go n-aontaíod†	go n-aontaí tú; go n-aontaír†	go n-aontaí sé, sí	go n-aontaímid; go n-aontaí muid	go n-aontaí sibh	go n-aontaí siad; go n-aontaíd†	—	go n-aontaítear
	past	dá n-aontaínn	dá n-aontaíteá	dá n-aontaíodh sé, sí	dá n-aontaímis; dá n-aontaíodh muid	dá n-aontaíodh sibh	dá n-aontaídís; dá n-aontaíodh siad	—	dá n-aontaítí
imperative		aontaím	aontaigh	aontaíodh sé, sí	aontaímis	aontaígí; aontaídh†	aontaídís	—	aontaítear
verbal noun		aontú
past participle		aontaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Derived terms

• aontaitheach
• aontaitheoir