herkrijgen

Dutch

Etymology

From her- +‎ krijgen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɦɛrˈkrɛi̯ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯ɣən

Verb

herkrijgen

1. to regain, to recover possession of

Conjugation

Conjugation of herkrijgen (strong class 1, prefixed)
infinitive	herkrijgen
past singular	herkreeg
past participle	herkregen
infinitive	herkrijgen
gerund	herkrijgen n
	present tense	past tense
1st person singular	herkrijg	herkreeg
2nd person sing. (jij)	herkrijgt, herkrijg2	herkreeg
2nd person sing. (u)	herkrijgt	herkreeg
2nd person sing. (gij)	herkrijgt	herkreegt
3rd person singular	herkrijgt	herkreeg
plural	herkrijgen	herkregen
subjunctive sing.1	herkrijge	herkrege
subjunctive plur.1	herkrijgen	herkregen
imperative sing.	herkrijg
imperative plur.1	herkrijgt
participles	herkrijgend	herkregen
1) Archaic. 2) In case of inversion.