Franca ĝardeno
La francastila ĝardeno aŭ klasika ĝardeno estas ĝardeno kun estetika kaj simbola ambicio. Li kulminigas la arton korekti la naturon por trudi simetrion. Ĝi esprimas la deziron ekzalti per la vegetalaro la triumfon de la ordo super la malordo, de la kultura super la sovaĝa naturo, de la pripensita super la spontana. Ĝi kulminas en la 17-a jarcento kun la kreado por la franca reĝo Ludoviko la 14-a de la ĝardenoj de Versajlo baldaŭ kopiitaj de ĉiuj kortegoj en Eŭropo[1].
La komponreguloj
La tipa organizado de la francastila ĝardeno, heredinta de la italstila ĝardeno, estis fiksita ekde la mezo de la 16-a jc.
Ĝardenoj de arkitektoj
La korektita perspektivo
Nuntempaj evoluoj de la francastila ĝardeno
Ĉefaj francastilaj ĝardenoj
- Kastelo de Pignerolle apud Angers
- Kastelo de Hautefort en Dordonjo - francastilaj ĝardenoj kaj anglastila parko
- Legomĝardeno de la kastelo de la Roche-Guyon de la kastelo de La Roche-Guyon
- Kastelo de Breteuil
- Kastelo de Chantilly
- Kastelo de Josselin
- Ĝardeno de Luxemburgo en Parizo
- Parko de Saint-Cloud
- Parko de Sceaux
- Kastelo de Saint-Germain-en-Laye
- Kastelo de Vaux-le-Vicomte
- Parko de la kastelo de Versajlo
- Kastelo de Villandry
- Ĝardeno de Tuileries en Parizo
- Ĝardeno de la episkopejo de Castres fare de André Le Nôtre en 1616
- Kastelo de Cormatin
- Paviliono de Galon en Cucuron - Nuntempa francastila ĝardeno
Notoj kaj referencoj
Vidi ankaŭ
Rilataj artikoloj
- Anglastila ĝardeno
- Italstila ĝardeno
- André Le Nôtre (pejzaĝisto de Ludoviko la 14-a)
- Parko de Versajlo
- francastila
ekstera ligilo
Bibliografio
- Dominique Garrigues, Jardins et jardiniers de Versailles au Grand Siècle, Éditions Champ Vallon, 2001 Lire en ligne
