شهادتین

شهادتین به معنای «دو گواهی» عبارت است از دو عبارت:

(به عربی: اَشهدُ انْ لا اِلٰهَ الا الله) به معنای «گواهی می‌دهم، خدایی جز خدای یگانه (الله) نیست».

(به عربی: اَشهدُ انَّ محمّداً رسولُ الله) به معنای «گواهی می‌دهم، همانا محمد پیامبر خداست».

فرد با گفتن این دو جمله مسلمان می‌شود. به شرطی که آگاهانه و نه از سر اِکراه و اجبار این عبارات را بگوید. بنابراین این دو جمله علاوه بر ارزش اعتقادی دارای ارزش حقوقی است. البته این عبارات تنها زمانی ارزش معنوی دارد، که فرد معنی و استدلال آنها را بداند و برای قربت به خدا مسلمان شود.

همچنین مسلمانان در رکعت دوم و آخر در تمامی نمازها شهادتین را تکرار می‌کنند.

از دیدگاه شیعیان برای مسلمان شدن این دو شهادت کافیست اما علاوه بر شهادتین، شیعیان گواهی می‌دهند، که (به عربی: اشهد ان علی ولی الله) . گفتن شهادت سوم در نماز چایز نیست و باعث باطل شدن نماز می‌شود.

البته شیعیان در جامعه مسلمان تفاوت حقوقی با مسلمانان غیر شیعه ندارند، و این گواهی ارزش حقوقی ندارد و صرفاً ارزش اعتقادی و معنوی دارد. به علاوه بر خلاف دو گواهی بالا، فرد می‌تواند بدون بر زبان راندن این عبارت و صرفاً با نیت قلبی آن شیعه شود.

در شیعه گفتن (به عربی: اشهد ان علی ولی الله) جزء اذان و اقامه نیست، ولی توصیه شده است بعد از «اَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ» به قصد تبرّک گفته شود، لکن به صورتی که معلوم شود جزء آن نیست.

منابع

• مکارم شیرازی، آیت‌الله ناصر. رساله توضیح المسائل. تهران: نشر قم، ۱۳۶۷.