Aleixo III Anxo: Diferenzas entre revisións

Aleixo III Anxo
	;
Nome orixinal	(grc) Ἀλέξιος Κομνηνός Ἄγγελος
Biografía
Nacemento	1153 (Gregoriano)
Morte	1211 (Gregoriano) (57/58 anos); İznik, Turquía (pt)
Emperador bizantino
	marzo de 1195 – 17 de xullo de 1203 ; ← Isaac II Anxo – Isaac II Anxo, Aleixo IV Anxo →
Datos persoais
Relixión	Cristianismo ortodoxo
Actividade
Ocupación	monarca
Familia
Familia	Dinastía Anxo
Cónxuxe	Eufrósine Ducaina Camaterina
Fillos	Irene Angelina, Eudóxia Angelina, Ana Angelina
Pais	Andrónico Ângelo e Euphrosyne Kastamonitissa
Irmáns	Isaac II Anxo
Descrito pola fonte	Enciclopedia de Otto; Encyclopædia Britannica

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión actual feita o 12 de marzo de 2024 ás 20:58

Aleixo III Anxo (en grego: Αλέξιος Γ' Άγγελος o Alexios III Angelos), nado cara ao 1153 e finado en 1211, foi un emperador bizantino, segundo fillo de Andrónico Anxo, sobriño de Aleixo I Comneno.

Traxectoria

En 1195, mentres o seu irmán Isaac II estaba de cacería en Tracia, Aleixo foi proclamado emperador polas tropas. Capturou a Isaac en Estáxira, en Macedonia, e desde entón mantívoo preso, malia que o seu irmán o liberou da súa prisión en Antioquía e lle outorgou moitos honores.

En compensación por este crime, e para asegurarse no seu posto como emperador, Aleixo tivo que repartir diñeiro con tanta liberalidade que chegou a baleirar o tesouro imperial, e concedeu tantos permisos aos oficiais do exército que case deixa indefenso o Imperio. Así consumou a ruína financeira do Estado. A capaz e activa emperatriz Eufrosina Ducas Camaterina intentou en balde manter o seu crédito e a súa corte; pero Vatatzes, o instrumento favorito dos seus intentos de reforma, foi asasinado por orde do propio emperador.

Polo leste, o Imperio estaba sendo invadido polos turcos selxúcidas; polo norte, os búlgaros e os valacos baixaban sen oposición a saquear as chairas de Macedonia e Tracia; mentres tanto, Aleixo malgastaba o tesouro público nos seus palacios e xardíns. Pronto vería chegar ao ameaza dun novo e máis temible perigo. En 1202 os príncipes occidentais que participaban na Cuarta Cruzada congregáronse en Venecia dispostos a iniciar unha nova cruzada. Aleixo, o fillo do deposto Isaac, escapara de Constantinopla e pediu axuda aos cruzados, prometéndolles, a cambio do seu apoio para destronar ao seu tío, o fin do cisma entre o Leste grego e o Oeste latino.

Os cruzados, que ata entón tiveran Exipto como obxectivo, decidiron cambiar a súa ruta e dirixirse a Constantinopla, ante a cal apareceron en xuño de 1203. Proclamaron emperador a Aleixo, como Aleixo IV tras convocaren aos cidadáns para que depuxesen ao seu tío. Aleixo III, atafegado, non tomou ningunha medida para resistir. O seu xenro, Teodoro Láscaris, que foi o único que intentou resistir, foi derrotado en Scutari, e así deu comezo o sitio de Constantinopla. O 17 de xullo, os cruzados, liderados polo ancián Dogo de Venecia Enrico Dandolo, escalaron as murallas e tomaron a cidade, saqueándoa. Durante a loita e carnizaría que seguiu, Aleixo escondeuse no palacio, para, finalmente, cunha das súas fillas, Irene, e todos os tesouros que puido recompilar, fuxir nun bote e escapar a Develton en Tracia, deixando á súa muller, as súas demais fillas e o seu Imperio aos invasores. Isaac, sacado da súa prisión e investido de novo coa púrpura imperial, recibiu ao seu fillo Aleixo IV.

Pouco despois, Aleixo III, coa axuda de Murzuflo (o futuro Aleixo V Ducas), intentou recuperar o trono. Pero o intento non tivo éxito e, tras percorrer Grecia, rendeuse, xunto con Eufrosina (que mentres tanto se reuniu con el), a Bonifacio de Montferrato, que entón dominaba gran parte da península balcánica (o que formaba o Reino de Tesalónica). Tras deixar a súa protección, buscou axuda en Miguel I Ducas, déspota de Epiro, e despois viaxou a Asia Menor, onde o seu xenro Láscaris se acababa de establecer para resistir aos latinos.

Aleixo, aliado a Kay Khusrau I, o sultán de Rüm (tamén coñecido como sultán de Iconio ou Konya) esixiu a coroa de Láscaris, e ante o rexeitamento deste, marchou contra el. Pero Láscaris derrotouno e fíxoo prisioneiro. Aleixo foi enviado a un mosteiro en Nicea, onde morreu en data indeterminada.

Imperio Bizantino
Segue a: Isaac II Anxo	Aleixo III Anxo (1195-1203)	Precede a: Aleixo IV Anxo
Segue a: Isaac II Anxo	Dinastía Anxo	Precede a: Aleixo IV Anxo

@@ Liña 1: / Liña 1: @@
+{{Biografía}}
-'''Aleixo III Anxo''' (en grego: Αλέξιος Γ' Άγγελος o Alexios III Angelos), [[Emperadores bizantinos|emperador bizantino]], foi o segundo fillo de Andrónico Anxo, sobriño de [[Aleixo I Comneno]].
+'''Aleixo III Anxo''' (en grego: Αλέξιος Γ' Άγγελος o Alexios III Angelos), nado cara ao [[1153]] e finado en [[1211]], foi un [[Emperadores bizantinos|emperador bizantino]], segundo fillo de Andrónico Anxo, sobriño de [[Aleixo I Comneno]].
+== Traxectoria ==
-En [[1195]], mentres o seu irmán [[Isaac II Anxo|Isaac II]] estaba de cacería en [[Tracia]], Aleixo foi proclamado emperador polas tropas. Capturou a Isaac en Estáxira, en [[Macedonia]], e desde entón mantívoo preso, malia que o seu irmán o liberou da súa prisión en [[Antioquía]] e lle outorgou moitos honores.
+En [[1195]], mentres o seu irmán [[Isaac II Anxo|Isaac II]] estaba de cacería en [[Tracia]], Aleixo foi proclamado emperador polas tropas. Capturou a Isaac en Estáxira, en [[Macedonia (rexión histórica)|Macedonia]], e desde entón mantívoo preso, malia que o seu irmán o liberou da súa prisión en [[Antioquía]] e lle outorgou moitos honores.
 En compensación por este crime, e para asegurarse no seu posto como emperador, Aleixo tivo que repartir diñeiro con tanta liberalidade que chegou a baleirar o tesouro imperial, e concedeu tantos permisos aos oficiais do exército que case deixa indefenso o Imperio. Así consumou a ruína financeira do Estado. A capaz e activa emperatriz [[Eufrosina Ducas Camaterina]] intentou en balde manter o seu crédito e a súa corte; pero Vatatzes, o instrumento favorito dos seus intentos de reforma, foi asasinado por orde do propio emperador.
-Polo leste, o Imperio estaba sendo invadido polos [[Selxúcidas|turcos selxúcidas]]; polo norte, os [[Bulgaria|búlgaros]] e os [[Valaquia|valacos]] baixaban sen oposición a saquear as chairas de Macedonia e Tracia; mentres tanto, Aleixo malgastaba o tesouro público nos seus palacios e xardíns. Pronto vería chegar ao ameaza dun novo e máis temible perigo. En [[1202]] os príncipes occidentais que participaban na [[Cruzadas#Cuarta Cruzada|Cuarta Cruzada]] congregáronse en [[Venecia]] dispostos a iniciar unha nova cruzada. Aleixo, o fillo do deposto Isaac, escapara de [[Constantinopla]] e pediu axuda aos cruzados, prometéndolles, a cambio do seu apoio para destronar ao seu tío, o fin do [[cisma]] entre o [[Igrexa ortodoxa|Este grego]] e o [[Igrexa católica|Oeste latino]].
+Polo leste, o Imperio estaba sendo invadido polos [[Selxúcidas|turcos selxúcidas]]; polo norte, os [[Bulgaria|búlgaros]] e os [[Valaquia|valacos]] baixaban sen oposición a saquear as chairas de Macedonia e Tracia; mentres tanto, Aleixo malgastaba o tesouro público nos seus palacios e xardíns. Pronto vería chegar ao ameaza dun novo e máis temible perigo. En [[1202]] os príncipes occidentais que participaban na [[Cruzadas#Cuarta Cruzada|Cuarta Cruzada]] congregáronse en [[Venecia]] dispostos a iniciar unha nova cruzada. Aleixo, o fillo do deposto Isaac, escapara de [[Constantinopla]] e pediu axuda aos cruzados, prometéndolles, a cambio do seu apoio para destronar ao seu tío, o fin do [[Gran Cisma|cisma]] entre o [[Igrexa ortodoxa|Leste grego]] e o [[Igrexa católica|Oeste latino]].
-Os cruzados, que ata entón tiveran [[Exipto]] como obxectivo, decidiron cambiar a súa ruta e dirixirse a Constantinopla, ante a cal apareceron en xuño de [[1203]]. Proclamaron emperador a Aleixo, como [[Aleixo IV Anxo|Aleixo IV]] tras convocaren aos cidadáns para que depuxesen ao seu tío. Aleixo III, atafegado, non tomou ningunha medida para resistir. O seu xenro, [[Teodoro I Láscaris|Teodoro Láscaris]], que foi o único que intentou resistir, foi derrotado en [[Scutari]], e así deu comezo o sitio de Constantinopla. O [[17 de xullo]], os cruzados, liderados polo ancián [[Dogo de Venecia]] [[Enrico Dandolo]], escalaron as murallas e tomaron a cidade, saqueándoa. Durante a loita e carnicería que seguiu, Aleixo escondeuse no palacio, para, finalmente, cunha das súas fillas, Irene, e todos os tesouros que puido recompilar, fuxir nun bote e escapar a [[Develton]] en Tracia, deixando á súa muller, as súas demais fillas e o seu Imperio aos invasores. Isaac, sacado da súa prisión e investido de novo coa púrpura imperial, recibiu ao seu fillo Aleixo IV.
+Os cruzados, que ata entón tiveran [[Exipto]] como obxectivo, decidiron cambiar a súa ruta e dirixirse a Constantinopla, ante a cal apareceron en xuño de [[1203]]. Proclamaron emperador a Aleixo, como [[Aleixo IV Anxo|Aleixo IV]] tras convocaren aos cidadáns para que depuxesen ao seu tío. Aleixo III, atafegado, non tomou ningunha medida para resistir. O seu xenro, [[Teodoro I Láscaris|Teodoro Láscaris]], que foi o único que intentou resistir, foi derrotado en [[Scutari]], e así deu comezo o sitio de Constantinopla. O [[17 de xullo]], os cruzados, liderados polo ancián [[Dogo de Venecia]] [[Enrico Dandolo]], escalaron as murallas e tomaron a cidade, saqueándoa. Durante a loita e carnizaría que seguiu, Aleixo escondeuse no palacio, para, finalmente, cunha das súas fillas, Irene, e todos os tesouros que puido recompilar, fuxir nun bote e escapar a [[Develton]] en Tracia, deixando á súa muller, as súas demais fillas e o seu Imperio aos invasores. Isaac, sacado da súa prisión e investido de novo coa púrpura imperial, recibiu ao seu fillo Aleixo IV.
 Pouco despois, Aleixo III, coa axuda de ''Murzuflo'' (o futuro [[Aleixo V Ducas]]), intentou recuperar o trono. Pero o intento non tivo éxito e, tras percorrer [[Grecia]], rendeuse, xunto con Eufrosina (que mentres tanto se reuniu con el), a [[Bonifacio de Montferrato]], que entón dominaba gran parte da [[Balcáns|península balcánica]] (o que formaba o [[Reino de Tesalónica]]). Tras deixar a súa protección, buscou axuda en [[Miguel I Ducas]], [[Despotado de Epiro|déspota de Epiro]], e despois viaxou a [[Asia Menor]], onde o seu xenro Láscaris se acababa de establecer para resistir aos latinos.
 Aleixo, aliado a [[Kay Khusrau I]], o [[sultán]] de [[Sultanato de Rüm|Rüm]] (tamén coñecido como sultán de [[Iconio]] ou [[Konya]]) esixiu a coroa de Láscaris, e ante o rexeitamento deste, marchou contra el. Pero Láscaris derrotouno e fíxoo prisioneiro. Aleixo foi enviado a un mosteiro en [[Nicea]], onde morreu en data indeterminada.
 {{Gobernante|
 ESPAZO_POLITICO=[[Imperio Bizantino]]|
 DINASTIA=[[Dinastía Anxo]]|
-ANTES=[[ Isaac II Anxo ]]|
+ANTES= [[Isaac II Anxo]] |
-DEPOIS=[[ Aleixo IV Anxo ]]|
+DESPOIS= [[Aleixo IV Anxo]] |
 DATA_ENTRADA=[[1195]]|
 DATA_SAIDA=[[1203]]|
 }}
+{{Control de autoridades}}
 [[Categoría:Cruzadas]]
 [[Categoría:Dinastía Anxo]]
+[[Categoría:Finados en 1211]]
-[[bg:Алексий III Ангел]]
-[[ca:Aleix III Àngel]]
-[[cs:Alexios III. Angelos]]
-[[de:Alexios III. (Byzanz)]]
-[[el:Αλέξιος Γ']]
-[[en:Alexios III Angelos]]
-[[es:Alejo III Ángelo]]
-[[fi:Aleksios III Angelos]]
-[[fr:Alexis III Ange]]
-[[hu:III. Alexiosz]]
-[[id:Alexius III Angelus]]
-[[it:Alessio III di Bisanzio]]
-[[ja:アレクシオス3世アンゲロス]]
-[[ko:알렉시우스 3세]]
-[[la:Alexius III Angelus]]
-[[nl:Alexios III Angelos]]
-[[pl:Aleksy III Angelos]]
-[[pt:Aleixo III]]
-[[ru:Алексей III Ангел]]
-[[sl:Aleksej III. Angel]]
-[[sr:Алексије III Анђео]]