Saltar ao contido

Roger Federer

Editar as ligazóns
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Modelo:Tenista

Roger Federer, nado o 8 de agosto de 1981 en Basilea, é un xogador de tenis profesional suízo. Está catalogado como un dos mellores e máis completos na historia deste deporte. Reside en Bottmingen (Suíza), mide 1,85 metros, pesa 85 quilos, é destro, e uníuse ao Tour ATP en 1998. Emprega roupa Nike á hora de xogar e a súa raqueta é unha Wilson Pro Staff 6.1 90 BLX.

Traxectoria

Primeiros anos (1998-2002)

1998

Federer entra no circuíto profesional, disputando o seu primeiro torneo en Gstaad (Suíza), onde cae ante Lucas Arnold por 4-6 4-6. Alcanza os cuartos de final de Tolosa, e ata ten a fortuna de disputar a primeira rolda de Basilea ante Andre Agassi, co que cede 3-6 2-6. Este será o primeiro dos numerosos choques entre ambos, e que finalmente terminará dominando Roger.

1999

Federer aséntase no circuíto, demostrando progresos e ser unha potencial estrela do futuro. Chega aos cuartos de final dos eventos de Marsella, Rotterdam e Basilea, ademais dunhas semifinais en Viena. Debuta na Copa Davis con Suíza ante Italia, gañando o día da súa posta de longo a Davide Sanguinetti. Tamén debuta en Roland Garros e Wimbledon, aínda que sen fortuna, caendo en primeira rolda fronte a Patrick Rafter e Jiri Novak respectivamente. Federer termina o ano entre os 100 mellores.

2000

Roger disputa dúas finais ATP, en Marsella e Basilea, e alcanza a cuarta posición nos Xogos Olímpicos de Sydney, onde cae no partido polo bronce ante Arnaud Dei Pasquale por 6-7 7-6 3-6. Xoga por vez primeira no Aberto de Australia e no US Open (chega á terceira rolda en ambos), e consegue meterse en oitavos de final de Roland Garros, só freado por Alex Corretja. Á conclusión do ano, xa está situado entre os 30 primeiros do mundo.

2001

Federer consegue o seu primeiro título vencendo a Julien Boutter na final de Milán. Con todo, a súa consagración absoluta ten lugar en Wimbledon, onde derrota epicamente a Pete Sampras en oitavos de final por 7-6 5-7 6-4 6-7 7-5. Ata entón, Sampras gañara sete veces Wimbledon, incluídas as catro últimas edicións do evento. Este partido é un aceno do destino a un vindeiro traspaso de poderes, xa que no futuro Roger converterase no gran dominador deste torneo do Grand Slam emulando ao americano. A pesar da súa fazaña, cae a continuación en cuartos de final contra Tim Henman. Disputou outras dúas finais (en Rotterdam e Basilea) e uns meritorios cuartos de final en Roland Garros, mellorando a súa actuación anterior, pero unha vez máis Alex Corretja crúzase no seu camiño. Outro dato para destacar é a súa vitoria na Copa Hopman, representando a Suíza xunto a Martina Hingis. Federer é nestes momentos o líder indiscutible do equipo suizo de Copa Davis e remata o ano no posto 13 do ranking da ATP.

2002
Roger Federer no US Open 2002.

Comeza o ano gañando o torneo de Sydney e sendo finalista en Milán, onde defendía o título. Cae ante Tommy Haas nun duro duelo de oitavos de final do Aberto de Australia e outorga dous puntos a Suíza na súa eliminatoria de Copa Davis contra Rusia, pero non pode evitar a derrota do seu país. Comeza a obter excepcionais resultados tamén nos ATP Masters Series, sendo finalista en Miami (cae ante Andre Agassi) e gañando o seu primeiro torneo desta categoría en Hamburgo, onde esmaga ao ruso Marat Safin. Complementa estas vitorias cun título máis en Viena; pola contra, sofre inesperados reveses en Roland Garros e Wimbledon, caendo en primeira rolda en ambos. No US Open quédase ás portas dos cuartos, e consegue acceder por vez primeira na súa carreira á Masters Cup, un dos campionatos máis prestixiosos do mundo que só poden disputar os oito mellores xogadores do ano. Federer completa un grupo perfecto no que se impón a Juan Carlos Ferrero, Jiri Novak e Thomas Johansson, e só Lleyton Hewitt (número 1 aquela tempada) é capaz de eliminalo en semifinais.

Ascenso e dominio (2003-2007)

2003

Este ano supón o estoupido de Federer como estrela mundial. A pesar de caer oitavos de final do Aberto de Australia e do US Open, e de ser derrotado en primeira rolda de Roland Garros, Roger gaña en Wimbledon por vez primeira con facilidade. Ademais suma os trofeos de Dubai, Halle, Marsella, Múnic e Viena. Tamén está presente na final do Masters de Roma (cae ante Félix Mantilla) e de Gstaad (perde con Jiri Novak). Esa final será a última que se lle escapará en moito tempo. A gran decepción vén nas semifinais da Copa Davis ante Australia, onde Suíza cae eliminada e Federer perde un partido, que dificilmente esquecerá, con Lleyton Hewitt por 7-5 6-2 6-7 5-7 1-6. Ao término da tempada, Federer xa tiña a madurez e experiencia necesarias para dominar o circuito ATP nos vindeiros anos. Isto reflíctese na Masters Cup de Houston onde gaña todos os partidos, incluídos aqueles que lle enfrontan a Juan Carlos Ferrero ou David Nalbandián, dous dos xogadores que máis problemas lle estaban dando nos últimos tempos. Conclúe como número 2 do mundo a pouca distancia de Andy Roddick, e só grazas aos fabulosos resultados deste último nas pistas americanas, xa que nas súas confrontacións particulares máis importantes (en Wimbledon ou na propia Masters Cup) o suizo gañara comodamente.

2004
Federer nos Xogos Olímpicos de Atenas, onde non foi quen de pasar de segunda rolda.

Roger gaña case todos os torneos que xoga, incluíndo os torneos de Grand Slam de Australia, Wimbledon e o US Open. Só se lle resiste Roland Garros, no que un Gustavo Kuerten inspirado lle infrinxe en terceira rolda a súa única derrota nos torneos Grand Slam do ano. Ademais faise cos Masters Series de Indian Wells, Toronto e Hamburgo, aos que hai que sumar os torneos de Gstaad, Halle, Bangkok e Dubai. Gaña en todas as superficies e confírmase como número 1 do mundo. Os seus únicos puntos negros son as derrotas prematuras en Roma e Cincinnati, e unha decepcionante actuación nos Xogos Olímpicos de Atenas, onde perde en segunda rolda. Como colofón, Roger defende con éxito o seu título na Masters Cup de Houston. Sabendo que está na súa man facer historia, Federer fíxase como obxectivos prioritarios gañar Roland Garros e a Copa Davis con Suíza, e manter o maior número posible de anos o recén conquistado número 1 do ránking co que remata o ano.

2005
No Torneo de Wimbledon 2005 onde consegue o seu terceiro título de forma consecutiva.

O suizo domina de novo o circuíto. Os únicos tropezos do helvético veñen en momentos illados xa que a súa regularidade e consistencia marcan as diferenzas. Federer cae en semifinais do Aberto de Australia ante Marat Safin nun partido próximo ás cinco horas de duración que se resolve no quinto set cun 9-7 a favor do ruso, logo de que neste mesmo set o suízo desfrutara dunha pelota de partido. Tamén chega ás semifinais de Roland Garros onde é derrotado por un novo talento que explota neste 2005, Rafael Nadal. Baseado nun poderío físico impresionante e unha entereza mental digna de recoñecemento, Nadal arrasa na tempada de terra batida e denega o prezado título francés a Roger, que continúa sen poder completar a súa colección. Malia a ameaza do mozo español, tras esa derrota Federer encadea unha abraiante serie de 35 partidos gañados de xeito consecutivo e mantén o número un sen maiores complicacións. Defende con éxito os seus galardóns de Wimbledon e do US Open e rexistra un novo récord histórico ao gañar catro Masters 1.000 nun ano (Indian Wells, Miami, Hamburgo e Cincinnati). Completa o palmarés cos torneos menores de Doha, Rotterdam, Dubai, Halle e Bangkok, que elevan a once o número de torneos gañados en 2005.

Xa no último tramo do ano, e sen maiores presións cás de defender puntos insubstanciais para a clasificación, Federer sofre unha lesión no seu nocello dereito que o aparta durante un tempo das pistas, poñendo en dúbida a súa participación na Tennis Masters Cup a disputar en Shanghai. Finalmente Federer decide competir no torneo que pecha a tempada pese a estar lonxe da súa condición óptima. Porén, derrota ao croata Iván Ljubicic e aos arxentinos Guillermo Coria e David Nalbandián, para adxudicarse o seu grupo invicto. En semifinais imponse ao tamén arxentino Gastón Gaudio. Na final repite enfrontamento ante David Nalbandián. Desta volta, e logo de catro horas e media de partido, a vitoria correspóndelle ao tenista arxentino, que obtén a copa no tie-break do quinto set. Esta derrota acaba coa marca de 24 finais gañadas ininterrompidamente polo suízo. Federer remata o ano mantendo o número 1 e mellorando a puntuación obtida en 2004 (terminou con 1.345 puntos). A pesar de irromper no circuito xóvenes tenistas de gran proxección, semella que a medio prazo o suízo vai seguir dominando a escena mundial.

2006
Federer en cuartos de final do US Open 2006 diante de James Blake.

Federer continúa a súa exhibición obtendo os títulos de Doha, Australia, Indian Wells e Miami. Chega ás finais de Dubai, Monte Carlo, Roma e Roland Garros, perdendo nas catro ante o español Rafael Nadal, quen domina a tempada de terra batida. Na tempada de céspede Federer conquista Halle e logra o seu cuarto Wimbledon consecutivo, derrotando na final a Nadal.

No mes de setembro derrota ao norteamericano Andy Roddick por 6-2 4-6 7-5 e 6-1 para lograr o seu terceiro título no US Open e o seu noveno título de Grand Slam, converténdose no primeiro xogador da historia en levantar 3 anos consecutivos as coroas de Wimbledon e do US Open. En outubro consegue o seu título número 42 de singles, vencendo ao inglés Tim Henman na final do Torneo de Tokio. Tamén en outubro logra o seu primeiro titulo en España ao gañar o Masters de Madrid ante o tenista chileno Fernando González por 7-5 6-1 e 6-0. Unha semana despois volve a derrotar ao chileno na final do Torneo de Basilea, o cobizado torneo da súa terra natal que conquista despois de ter perdido anteriormete dúas finais. Remata o ano vencendo na Masters Cup e revalidando o número 1 da clasificación ATP.

O seu xogo, sumamente completo, permítelle optar a títulos en calquera superficie, aínda que en terra é onde ten os seus peores resultados. Posúe un gran saque, potente e colocado, unha boa técnica de volea e smash, e un variado repertorio desde o fondo da pista, incluíndo un gran revés a unha man (como xogador destro) que lle permite atacar a bóla e conseguir puntos. Trátase, pois, dun xogador que marcou pautas do que debe ser o tenista do futuro, ademais de ser considerado por algunhas lendas do tenis como o mellor da historia.

2007
Federer no Masters de Cincinnati 2007, un dos oito torneos que gañou nese ano.

En 2007 Federer acadou as finais dos catro torneos de Grand Slam, gañando de novo en tres delas. No Aberto de Australia superou na final ao chileno Fernando González rematando o campionato sen perder un só set; na final do Torneo de Wimbledon venceu por segunda vez a Rafael Nadal; e no US Open foi Novak Djokovic o que se viu derrotado na final. Federer perdeu a final do Torneo de Roland Garros diante de Nadal[1].

Federer xogou cinco finais de torneos Masters 1000 en 2007, gañando as de Hamburgo e Cincinnati[1]. Ademais gañou un torneo de Masters 500 (Dubai) e outro de Masters 250 (Basilea)[1].

Na Copa Davis xogou con Suíza a eliminatoria de permanencia no Grupo Mundial diante da República Checa, non podendo evitar o descenso do seu país a pesar de gañar os seus dous partidos de singles.

No último torneo do ano, o Torneo Masters, derrota na final ao español David Ferrer[1]. En total gañou 8 títulos en 2007, e remata o ano como número 1 por cuarto ano consecutivo demostrando o seu dominio nestes catro anos, durante os cales gañou 11 torneos de Grand Slam.

Competencia (2008-2012)

2008
Federer nos Xogos Olímpicos de Pequín.

En 2008, Federer gañou un torneo de Grand Slam, o Aberto de Estados Unidos onde derrotou na final ao escocés Andy Murray[2]. Federer foi superado por Nadal nas finais de dous torneos de Grand Slam, en Roland Garros e en Wimbledon, non podendo neste último acadar o seu sexto torneo consecutivo e deste xeito romper o récord de Björn Borg[2]. No Aberto de Australia, finalizou o seu récord de 10 finais consecutivas en torneos de Grand Slam ao perder en semifinais diante de Novak Djokovic, quen remataría sendo o campión[2].

En torneos de Masters 1000 perdeu dúas finais diante de Nadal en Monte Carlo e Hamburgo. Porén, conquistou un título de Masters 500 (Basilea) e dous de Masters 250 (Estoril e Halle)[2].

Nos Xogos Olímpicos de Pequín, Federer gañou a medalla de ouro en dobres xunto co seu compatriota Stanislas Wawrinka[3], mais en singles tivo unha actuación discreta non podendo pasar de cuartos de final onde foi derrotado polo entón número 8 mundial, James Blake[4].

Na Copa Davis participou con Suíza nos Play-Off do Grupo Mundial diante de Bélxica, gañando o partido de individuais que xogou e tamén o de dobres formando parella con Wawrinka. Suíza gañou a eliminatoria por 4-1 e ascendeu ao Grupo Mundial.

Avanzado o ano, sóubose que Federer estivo xogando con mononucleose desde comezos de ano, incluído o Aberto de Australia. Rematou o ano como número 2 no ránking da ATP, ao ser desbancado do número 1 por Rafael Nadal.

2009
Federer en Roland Garros 2009. O suízo acabaría levándose o torneo, o único que lle faltaba por gañar dos catro Grand Slam.

En 2009, Federer gañou dous títulos do Grand Slam, o Aberto de Francia de Roland Garros derrotando na final a Robin Söderling, e o Torneo de Wimbledon superando no último partido a Andy Roddick[5]. A primeira vitoria permitiulle completar a Career Grand Slam, consistente en gañar algún título nos catro torneos de Grand Slam, sendo o sexto tenista que o consegue. A vitoria en Wimbledon, a súa 15ª nun torneo de Grand Slam, converteuno no xogador con máis títulos de Grand Slam, superando os catorce títulos de Pete Sampras[5]. Tamén xogou as finais dos outros dous torneos de Grand Slam, perdendo ambas en cinco sets perante Rafael Nadal no Aberto de Australia[6], e Juan Martín del Potro no US Open[5].

Federer gañou outros dous eventos, o Masters de Madrid en terra batida onde derrotou na final a Nadal[5], e o Masters de Cincinnati en cuxa final superou a Djokovic. Contra este último tamén xogou a final de Basilea non podendo revalidar o título[5].

Na Copa Davis xogou o Play-Off do Grupo Mundial contra Italia, contribuíndo coas súas dúas vitorias á permanecia do seu país no Grupo Mundial. No torneo final da tempada, o ATP World Tour Finals, caíu en semifinais diante de Nikolay Davydenko. Remata o ano recuperando o número 1 que perdera o ano anterior a mans de Nadal.

2010
Federer no Aberto de Australia 2010, o seu 16º torneo gañado de Grand Slam.

En 2010, Federer baixou nos seus rexistros. Comeza o ano cunha vitoria no Aberto de Australia[7], en cuxa final derrota a Andy Murray e estende o seu récord de vitorias en torneos de Grand Slam a 16, ademais de igualar a marca de catro vitorias no Aberto de Australia de Andre Agassi[2]. No Aberto de Francia, Federer gaña o seu partido 700 do circuito e o 150 en pistas de arxila[7][8]. Porén, non consegue acadar as semifinais, sendo a primeira vez desde o campionato de Roland Garros de 2004 en que non accede á penúltima rolda dun Grand Slam. A derrota en cuartos de final ante Robin Söderling supón a perda do número 1 do ránking[7], xusto unha semana despois de que igualara o récord de Pete Sampras de 286 semanas no número 1. Outra gran decepción prodúcese en Wimbledon ao perder en cuartos de final con Tomáš Berdych e caer ao número tres da clasificación da ATP por primeira vez despois de 6 anos e 8 meses[7][9][10]. No US Open, Federer acada as semifinais, vingándose en cuartos de final da súa derrota ante Söderling en Roland Garros, mais nas semifinais perde con Novak Djokovic en cinco sets[7].

Neste ano Federer xogou catro finais de Masters 1000, gañando só unha delas, a de Cincinnati, derrotando na final a Mardy Fish[11]. Tamén igualou os 17 títulos de Masters 1000 de Agassi e o número total de títulos do circuito igualando a Bjorn Borg e quedando a tan só un título de Sampras. A mediados de xullo contratou os servizos de Paul Annacone, antigo adestrador de Sampras, para tratar de enderezar a súa carreira[12].

Federer gañou dous títulos menores, o de Estocolmo e o de Basilea que elevaron a 65 o seu número de títulos conquistados. Remata o ano gañando o seu quinto título do ATP World Tour Finals, onde derrota na final a Rafael Nadal. Neste torneo amosouse como nos seus mellores tempos, gañando a todos os seus rivais, agás Nadal, sen ceder un só set. Desde o remate de Wimbledon ata final de ano fixo un balanzo de 40 vitorias e 4 catro derrotas e tivo múltiples pelotas de partido en dúas das derrotas: contra Djokovic nas semifinais do US Open, e contra Gaël Monfils nas semifinais do Masters de París. Durante este ano, Federer renunciou a xogar a Copa Davis[13] e rematou o ano como número 2.

2011
Federer no Torneo Masters 2011 no que estableceu un record de vitorias ao gañalo por 6ª vez.

A tempada de 2011 non foi moi boa para Federer. No Aberto de Australia perdeu en tres sets nas semifinais diante de Novak Djokovic quen acabaría proclamándose campión[14], sendo a primeira vez desde xullo de 2003 que non consegue a vitoria en catro torneos consecutivos de Grand Slam. Nas semifinais de Roland Garros derrota en catro sets a Djokovic, rematando deste xeito a serie de 43 vitorias consecutivas do serbio. Porén, perde na final diante de Rafael Nadal. En Wimbledon chega ata a súa 29ª semifinal consecutiva en torneos de Grand Slam, mais cae nesta a mans de Jo-Wilfried Tsonga. É a primeira vez que perde un partido de Grand Slam despois de gañar os dous primeiros sets.

No US Open, repite a semifinal do ano anterior contra Novak Djokovic e volve a perder en cinco sets despois de desperdiciar dúas bólas de partido no quinto set, sendo a segunda vez que perde un torneo de Grand Slam logo de gañar os dous primeiros sets. A derrota en Flushing Meadows fai que Federer non gañe ningún torneo de Grand Slam en 2011, feito que non ocorría desde 2002. Pouco despois do US Open, nunha enquisa feita en África do Sur, Federer foi elixido como a segunda persoa en todo o mundo máis respectada e máis de fiar, despois de Nelson Mandela[15][16].

A non participación no Masters de Shanghai fai que Federer caia do top 3 do ránking por primeira vez desde xuño de 2003[17]. Porén, vai rematar o ano dun xeito arrollador gañando os tres últimos torneos da tempada que xoga. En Basilea derrota na final ao xoven Kei Nishikori, quen gañara en semifinais a un feble Djokovic. Esta é a súa quinta vitoria en Basilea que pon fin a unha sequía de dez meses sen gañar un torneo (o último fora o Open de Qatar en xaneiro). Continúa gañando o seu primeiro Masters de París, que o converten no primeiro xogador en acadar todas as finais dos nove torneos Masters 1000[18].

No ATP World Tour Finals aplasta a Nadal nunha hora exacta no seu camiño a semifinais[19] nas que derrota a David Ferrer para acadar a final deste Torneo Masters por sétima vez, na que é a súa final número 100 dun torneo do circuito. Grazas a esta vitoria recupera o número tres que lle arrebatara Andy Murray. Na final derrota a Jo-Wilfried Tsonga, a quen xa gañara na final do último Masters 1000 de París. Con esta vitoria consegue un récord de 6 vitorias no Torneo Masters, finalizando o ano como número tres mundial[20].

Na Copa Davis xoga en xullo co equipo suízo contra Portugal o pase aos play-offs de ascenso/permanencia no Grupo Mundial. Na xornada do venres derrota a Rui Machado. No partido de dobres forma parella con Stanislas Wawrinka e derrotan á parella portuguesa formada por Frederico Gil e Leonardo Tavares. Este punto é o terceiro de Suíza que supón a vitoria na eliminatoria e a non participación de Federer nos partidos da última xornada[21]. Nos play-off do Grupo Mundial, a Suíza tócalle xogar contra Australia en Sydney. Federer gaña nos dous partidos de singles a Lleyton Hewitt e Bernard Tomic, mais perde o partido de dobres con Wawrinka contra Hewitt e Chris Guccione. No derradeiro partido Wawrinka derrota a Hewitt en cinco sets, o cal dalle a vitoria a Suíza por 2-3 e o ascenso ao Grupo Mundial[18][21].

2012
Federer coa copa de campión de Wimbledon 2012.

Federer comeza o ano xogando o Open de Qatar, onde abandona en semifinais[22]. No Aberto de Australia acada as semifinais nas que se enfronta a Nadal por vixésimo sétima vez, perdendo en catro sets[22].

A comezos de febreiro xoga a Copa Davis con Suíza na eliminatoria que a enfronta aos Estados Unidos. Na primeira xornada Federer perde contra John Isner[22], no partido de dobres formando parella con Stanislas Wawrinka tamén caen derrotados ante a parella americana, o que supón o terceiro punto para Estados Unidos. Dada a intranscendencia da última xornada, tanto Federer como Wawrinka non xogan os partidos finais. A continuación xoga o Torneo de Rotterdam por primeira vez desde que o conquistara en 2005 e que gaña por segunda vez derrotando na final a Juan Martín del Potro[22].

No Torneo de Dubai, Federer derrota na final a Andy Murray e conquista por quinta vez este torneo, ao tempo que mellora o balanzo contra Murray (7-8 favorábel ao escocés)[22]. No Masters de Indian Wells tamén consegue a vitoria logo de derrotar a Rafael Nadal en semifinais e a John Isner na final[22], logrando deste xeito un récord de catro vitorias neste torneo e igualando os 19 títulos de Masters 1000 de Nadal.

Logo dunha discreta actuación no Masters de Miami onde cae en terceira rolda contra Andy Roddick[22], destaca na nova superficie de arxila azul do Masters de Madrid que se adxudica derrotando na final a Tomáš Berdych[22]. Con esta vitoria desbanca do número 2 a Rafa Nadal. No Masters de Roma é derrotado en semifinais por Djokovic[22] quen defendía título, que perderá na final contra Nadal. A historia repítese en Roland Garros, Djokovic volve a derrotalo en semifinais[22] e este volve a perder a final con Nadal.

Federer comeza a tempada de herba chegando ata a final do Torneo de Halle onde perde ante un inspirado Tommy Haas[22]. En Wimbledon encóntrase unha vez máis con Djokovic en semifinais, desta volta a vitoria correspóndelle ao suízo quen derrota ao serbio en catro sets e establece un récord de oito presenzas na final de Wimbledon. Na final derrota en catro sets a Andy Murray e iguala o récord de sete vitorias en Wimbledon de Pete Sampras[23] ao tempo que recupera o número un da clasificación ATP[24]. "É asombroso. Igualar a Pete Sampras, quen é meu heroe", declarou Federer despois de gañar o seu sétimo Wimbledon que igualaba o récord da Era Open de Pete Sampras[25]. Ao derrotar a Djokovic nas semifinais e gañar a final, Federer retornaba ao máis alto da clasificación ATP e rachaba o récord de Sampras de 286 semanas á fronte da clasificación[26].

Nos Xogos Olímpicos de Londres plántase na final despois dunha épica semifinal de 4 horas e 26 minutos contra Juan Martín del Potro a quen derrota 19-17 no terceiro e definitivo set[27]. Na final cae derrotado por Murray e gaña a medalla de prata para o seu país[28].

Federer non participou no Masters de Canadá, mais gañou o de Cincinnati derrotando a Djokovic na final[22]. No US Open, torneo que gañou cinco veces, é derrotado en cuartos de final por Tomáš Berdych[22]. No Masters de Shanghai, ao derrotar ao seu compatriota Wawrinka na terceira rolda, asegúrase a permanencia durante 300 semanas no número 1[29]. Perdería contra Murray, quen defendía título, en semifinais[22]. No Torneo de Basilea perde a final diante de Juan Martín del Potro[22]. Non participa no Masters de París[30] perdendo a oportunidade de rematar o ano como número 1 por sexta vez. No ATP World Tour Finals ten lugar a perda deste número un, a pesar de xogar e perder a final contra Djokovic[22].

2013

Federer no US Open 2013.

Federer foi derrotado en cinco sets por Andy Murray nas semifinais do Aberto de Australia, sendo a primeira vez que Murray vence a Federer nun torneo de Grand Slam[31]. En cuartos de final do Torneo de Rotterdam sofre unha derrota traumática en dous sets diante de Julien Benneteau[32]. En Dubai perde en semifinais contra Tomáš Berdych[32], e en Indian Wells cae en cuartos de final diante da súa besta negra, Rafael Nadal[32]. Como consecuencia destes resultados, é a primeira vez desde 1999 en que Federer non acada unha final nos primeiros catro meses do ano.

Non participa nos torneos de Miami e Monte-Carlo. Reaparece en Madrid para defender o seu título, mais sofre unha sorprendente derrota en terceira rolda ante Kei Nishikori en tres sets[32]. En Roma acada a súa primeira final do ano pero é derrotado por Nadal[32], quen defendía título. No segundo Grand Slam da tempada, Roland Garros, ten unha discreta actuación ao ser derrotado en cuartos de final por un inspirado Jo-Wilfried Tsonga en tres cómodos sets[32].

O primeiro e, en definitiva, único título de 2013 chega en Halle en cuxa final derrota a Mikhail Youzhny[32]. Con esta vitoria iguala o número de títulos de John McEnroe, o terceiro maior número de títulos ATP gañados por un tenista na Era Open[33]. A pesar dos malos resultados da tempada, Federer vai tratar de conseguir o dobre triunfo nas pistas de herba de Halle e Wimbledon, como xa fixera en catro ocasións consecutivas de 2003 a 2006. Porén non foi quen de manter a súa forma en Wimbledon, sufrindo a súa peor derrota nun torneo de Grand Slam desde 2003 ao caer en segunda rolda contra Sergiy Stakhovsky[32]. Esta derrota supón tamén a fin da súa serie récord de 36 participacións consecutivas nos cuartos de final dos torneos de Grand Slam[34], e a caída do top 4 da clasificación ATP por primeira vez desde xullo de 2003, exactamente 10 anos despois de gañar o seu primeiro título en Wimbledon[35].

Despois de Wimbledon, Federer participou nos torneos de terra batida de Hamburgo e Gstaad. Nestes dous torneos usou unha nova raqueta cunha cabeza máis grande. En Hamburgo chega ata semifinais onde perde contra o arxentino Federico Delbonis[32]. En Gstaad cae en segunda rolda contra o alemán Daniel Brands no que era o seu primeiro partido no torneo, pois non tivo que disputar a primeira rolda[32].

No minicircuito americano de superficie dura, Federer volve a usar a súa vella raqueta. Non participa en Montreal mais aparece en Cincinnati para defender o seu título. Perde en cuartos de final contra Nadal[32] quen levaba unha incríbel serie de vitorias, incluíndo Montreal e Cincinnati. No US Open, Tommy Robredo derrota a Federer en cuarta rolda[32] na que é a súa eliminación máis rápida no US Open desde 2003[36]. Moitos insinúan que Federer está en franca decadencia, sendo 2013 o seu ano menos exitoso desde 2001 e o primeiro desde 2002 en que non acada a final dun Grand Slam[37].

Logo de perder en terceira rolda de Shanghai diante de Gael Monfils[32], ten unha actuación máis que aceptábel no tres últimos torneos do ano. En Basilea chega ata a final, que perde contra Juan Martín del Potro[32]. No Masters de París sucumbe en semifinais contra Novak Djokovic[32], quen leva unha incríbel serie de vitorias desde o remate do US Open. Finalmente no torneo que pecha a tempada, o ATP World Tour Finals, só cedeu diante dos dous top 2 do circuito: contra Djokovic no Round Robin e contra Nadal en semifinais[32].

Torneos de Grand Slam

Campión Individuais (17)

Ano Campionato Opoñente na final Resultado
2003 Wimbledon Mark Philippoussis 7-6(5) 6-2 7-6(3)
2004 Aberto de Australia Marat Safin 7-6(3) 6-4 6-2
2004 Wimbledon Andy Roddick 4-6 7-5 7-6(3) 6-4
2004 US Open Lleyton Hewitt 6-0 7-6(3) 6-0
2005 Wimbledon Andy Roddick 6-2 7-6(2) 6-4
2005 US Open Andre Agassi 6-3 2-6 7-6(1) 6-1
2006 Aberto de Australia Marcos Baghdatis 5-7 7-5 6-0 6-2
2006 Wimbledon Rafael Nadal 6-0 7-6(5) 6-7(2) 6-3
2006 US Open Andy Roddick 6-2 4-6 7-5 6-1
2007 Aberto de Australia Fernando Gonzalez 7-6 6-4 6-4
2007 Wimbledon Rafael Nadal 7-6(7) 4-6 7-6 (3) 2-6 6-2
2007 US Open Novak Djokovic 7-6(4) 7-6(2) 6-4
2008 US Open Andy Murray 6-2 7-5 6-2
2009 Roland Garros Robin Soderling 6-1 7-6(1) 6-4
2009 Wimbledon Andy Roddick 5-7 7-6(6) 7-6(5) 3-6 16-14
2010 Aberto de Australia Andy Murray 6-3 6-4 7-6(11)
2012 Wimbledon Andy Murray 4-6 7-5 6-3 6-4

Finalista en Individuais (8)

Ano Campionato Opoñente na final Resultado
2006 Roland Garros Rafael Nadal 6-1 1-6 4-6 6-7(4)
2007 Roland Garros Rafael Nadal 3-6 6-4 3-6 4-6
2008 Roland Garros Rafael Nadal 1-6 3-6 0-6
2008 Wimbledon Rafael Nadal 4-6 4-6 7-6(5) 7-6(8) 7-9
2009 Aberto de Australia Rafael Nadal 5-7 6-3 6-7(3) 6-3 2-6
2009 US Open Juan Martin Del Potro 6-3 6-7(5) 6-4 6-7(4) 2-6
2011 Roland Garros Rafael Nadal 5-7 6-7(3) 7-5 1-6
2014 Wimbledon Novak Djokovic 7-6(7) 4-6 6-7(4) 7-5 4-6

Clasificación en torneos do Grand Slam e no ATP World Tour Finals

Torneo 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 Títulos
Aberto de Australia SF SF SF G F SF G G SF G 4r 4r 3r 3r - - 4
Roland Garros CF SF F CF G F F F SF 3r 1r 1r CF 4r 1r - 1
Wimbledon 2r G CF CF G F G G G G G 1r CF 1r 1r - 7
US Open 4r CF SF SF F G G G G G 4r 4r 4r 3r - - 5
ATP World Tour Finals SF F G G SF RR G G F G G SF - - - - 6

Títulos (85; 77+8)

Individuais (77)

Lenda
Xogos Olímpicos (0)
ATP World Tour Finals (6)
Grand Slam (17)
ATP World Tour Masters 1000 (21)
ATP World Tour 500 (12)
ATP World Tour 250 (21)
Nº Data Torneo Superficie Opoñente na final Resultado
1. 04/02/2001 Milán Moqueta Julien Boutter 6-4 6-7(7) 6-4
2. 13/01/2002 Sydney Dura Juan Ignacio Chela 6-3 6-3
3. 19/05/2002 Hamburgo Terra batida Marat Safin 6-1 6-3 6-4
4. 13/10/2002 Viena Dura Jiri Novak 6-4 6-1 3-6 6-4
5. 16/02/2003 Marsella Dura Jonas Björkman 6-2 7-6(6)
6. 02/03/2003 Dubai Dura Jiri Novak 6-1 7-6(2)
7. 04/05/2003 Múnic Terra batida Jarkko Nieminen 6-1 6-4
8. 15/06/2003 Halle Herba Nicolas Kiefer 6-1 6-3
9. 06/07/2003 Wimbledon Herba Mark Philippoussis 7-6(5) 6-2 7-6(3)
10. 12/10/2003 Viena (2) Dura Carlos Moyá 6-3 6-3 6-3
11. 16/11/2003 Tennis Masters Cup (Houston) Dura Andre Agassi 6-3 6-0 6-4
12. 01/02/2004 Aberto de Australia Dura Marat Safin 7-6(3) 6-4 6-2
13. 07//03/2004 Dubai (2) Dura Feliciano López 4-6 6-1 6-2
14. 21/03/2004 Indian Wells Dura Tim Henman 6-3 6-3
15. 16/05/2004 Hamburgo (2) Terra batida Guillermo Coria 4-6 6-4 6-2 6-3
16. 13/06/2004 Halle (2) Herba Mardy Fish 6-0 6-3
17. 04/07/2004 Wimbledon (2) Herba Andy Roddick 4-6 7-5 7-6(3) 6-4
18. 11/07/2004 Gstaad Terra batida Igor Andreev 6-2 6-3 5-7 6-3
19. 01/08/2004 Canadá (Toronto) Dura Andy Roddick 7-5 6-3
20. 12/09/2004 US Open Dura Lleyton Hewitt 6-0 7-6(3) 6-0
21. 03/10/2004 Bangkok Dura Andy Roddick 6-4 6-0
22. 21/11/2004 Tennis Masters Cup (Houston) (2) Dura Lleyton Hewitt 6-3 6-2
23. 09/01/2005 Doha Dura Ivan Ljubičić 6-3 6-1
24. 20/02/2005 Rotterdam Dura Ivan Ljubičić 5-7 7-5 7-6(5)
25. 27/02/2005 Dubai (3) Dura Ivan Ljubičić 6-1 6-7(6) 6-3
26. 20/03/2005 Indian Wells (2) Dura Lleyton Hewitt 6-2 6-4 6-4
27. 03/04/2005 Miami Dura Rafael Nadal 2-6 6-7(4) 7-6(5) 6-3 6-1
28. 15/05/2005 Hamburgo (3) Terra batida Richard Gasquet 6-3 7-5 7-6(4)
29. 13/06/2005 Halle (3) Herba Marat Safin 6-4 6-7(6) 6-4
30. 03/07/2005 Wimbledon (3) Herba Andy Roddick 6-2 7-6(2) 6-4
31. 21/08/2005 Cincinnati Dura Andy Roddick 6-3 7-5
32. 11/09/2005 US Open (2) Dura Andre Agassi 6-3 2-6 7-6(1) 6-1
33. 02/10/2005 Bangkok (2) Dura Andy Murray 6-3 7-5
34. 08/01/2006 Doha (2) Dura Gaël Monfils 6-3 7-6(5)
35. 29/01/2006 Aberto de Australia (2) Dura Marcos Baghdatis 5-7 7-5 6-0 6-2
36. 19/03/2006 Indian Wells (3) Dura James Blake 7-5 6-3 6-0
37. 02/04/2006 Miami (2) Dura Ivan Ljubičić 7-6(5) 7-6(4) 7-6(6)
38. 18/06/2006 Halle (4) Herba Tomáš Berdych 6-0 6-7(4) 6-2
39. 09/07/2006 Wimbledon (4) Herba Rafael Nadal 6-0 7-6(5) 6-7(2) 6-3
40. 13/08/2006 Canadá (Toronto) (2) Dura Richard Gasquet 2-6 6-3 6-2
41. 10/09/2006 US Open (3) Dura Andy Roddick 6-2 4-6 7-5 6-1
42. 08/10/2006 Tokio Dura Tim Henman 6-3 6-3
43. 22/10/2006 Madrid Dura Fernando González 7-5 6-1 6-0
44. 29/10/2006 Basilea Moqueta Fernando González 6-3 6-2 7-6(3)
45. 19/11/2006 Tennis Masters Cup (Shanghai) (3) Dura James Blake 6-0 6-3 6-4
46. 28/01/2007 Aberto de Australia (3) Dura Fernando González 6-3 6-2 7-6(3)
47. 03/03/2007 Dubai (4) Dura Mikhail Youzhny 6-4 6-3
48. 20/05/2007 Hamburgo (4) Terra batida Rafael Nadal 2-6 6-2 6-0
49. 08/07/2007 Wimbledon (5) Herba Rafael Nadal 7-6(7) 4-6 7-6(3) 2-6 6-2
50. 19/08/2007 Cincinnati (2) Dura James Blake 6-1 6-4
51. 09/09/2007 US Open (4) Dura Novak Djokovic 7-6(4) 7-6(2) 6-4
52. 28/10/2007 Basilea (2) Dura Jarkko Nieminen 6-3 6-4
53. 18/11/2007 Tennis Masters Cup (Shanghai) (4) Dura David Ferrer 6-2 6-3 6-2
54. 20/04/2008 Estoril Terra batida Nikolay Davydenko 7-6(5) 1-2(ret.)
55. 15/06/2008 Halle (5) Herba Philipp Kohlschreiber 6-3 6-4
56. 08/09/2008 US Open (5) Dura Andy Murray 6-2 7-5 6-2
57. 26/10/2008 Basilea (3) Dura David Nalbandian 6-3 6-4
58. 17/05/2009 Madrid (2) Terra batida Rafael Nadal 6-4 6-4
59. 07/06/2009 Roland Garros Terra batida Robin Söderling 6-1 7-6(1) 6-4
60. 05/07/2009 Wimbledon (6) Herba Andy Roddick 5-7 7-6(6) 7-6(5) 3-6 16-14
61. 23/08/2009 Cincinnati (3) Dura Novak Djokovic 6-1 7-5
62. 31/01/2010 Aberto de Australia (4) Dura Andy Murray 6-3 6-4 7-6(11)
63. 23/08/2010 Cincinnati (4) Dura Mardy Fish 6-7(5) 7-6(1) 6-4
64. 24/10/2010 Estocolmo Dura Florian Mayer 6-4 6-3
65. 07/11/2010 Basilea (4) Dura Novak Djokovic 6-4 3-6 6-1
66. 28/11/2010 Tennis Masters Cup (Londres) (5) Dura Rafael Nadal 6-3 3-6 6-1
67. 08/01/2011 Doha (3) Dura Nikolay Davydenko 6-3 6-4
68. 06/11/2011 Basilea (5) Dura Kei Nishikori 6-1 6-3
69. 13/11/2011 París Dura Jo-Wilfried Tsonga 6-1 7-6(3)
70. 27/11/2011 Tennis Masters Cup (Londres) (6) Dura Jo-Wilfried Tsonga 6-3 6-7(6) 6-3
71. 19/02/2012 Rotterdam (2) Dura Juan Martín del Potro 6-1 6-4
72. 03/03/2012 Dubai (5) Dura Andy Murray 7-5 6-4
73. 18/03/2012 Indian Wells (4) Dura John Isner 7-6(7) 6-3
74. 13/05/2012 Madrid (3) Terra batida Tomáš Berdych 3-6 7-5 7-5
75. 08/07/2012 Wimbledon (7) Herba Andy Murray 4-6 7-5 6-3 6-4
76. 19/08/2012 Cincinnati (5) Dura Novak Djokovic 6-0 7-6(7)
77. 16/06/2013 Halle (6) Herba Mikhail Youzhny 6-7(5) 6-3 6-4

Finalista en individuais (36)

Lenda
Xogos Olímpicos (1)
ATP World Tour Finals (2)
Grand Slam (7)
ATP World Tour Masters 1000 (13)
ATP World Tour 500 (6)
ATP World Tour 250 (7)
Nº Data Torneo Superficie Opoñente na final Resultado
1. 13/02/2000 Marsella Moqueta Marc Rosset 6-2 3-6 6-7(5)
2. 29/10/2000 Basilea Moqueta Thomas Enqvist 2-6 6-4 6-7(4) 6-1 1-6
3. 25/02/2001 Rotterdam Dura Nicolas Escudé 5-7 6-3 6-7(5)
4. 28/10/2001 Basilea (2) Moqueta Tin Henman 3-6 4-6 2-6
5. 03/02/2002 Milán Moqueta Davide Sanguinetti 6-7(2) 6-4 1-6
6. 31/03/2002 Miami Dura Andre Agassi 3-6 3-6 6-3 4-6
7. 11/05/2003 Roma Terra batida Félix Mantilla 5-7 2-6 6-7(8)
8. 13/07/2003 Gstaad Terra batida Jiří Novák 7-5 3-6 3-6 6-1 3-6
9. 20/11/2005 Tennis Masters Cup Moqueta David Nalbandian 7-6(4) 7-6(11) 2-6 1-6 6-7(3)
10. 05/03/2006 Dubai Dura Rafael Nadal 6-2 4-6 4-6
11. 23/04/2006 Monte-Carlo Terra batida Rafael Nadal 2-6 7-6(2) 3-6 6-7(5)
12. 14/05/2006 Roma (2) Terra batida Rafael Nadal 7-6(0) 6-7(5) 4-6 6-2 6-7(5)
13. 11/06/2006 Roland Garros Terra batida Rafael Nadal 6-1 1-6 4-6 6-7(4)
14. 22/04/2007 Monte-Carlo (2) Terra batida Rafael Nadal 4-6 4-6
15. 10/06/2007 Roland Garros (2) Terra batida Rafael Nadal 3-6 6-4 3-6 4-6
16. 12/08/2007 Canadá (Montreal) Dura Novak Djokovic 6-7(2) 6-2 6-7(2)
17. 21/10/2007 Madrid Dura David Nalbandian 6-1 3-6 3-6
18. 27/04/2008 Monte-Carlo (3) Terra batida Rafael Nadal 5-7 5-7
19. 18/05/2008 Hamburgo Terra batida Rafael Nadal 5-7 7-6(3) 3-6
20. 08/06/2008 Roland Garros (3) Terra batida Rafael Nadal 1-6 3-6 0-6
21. 06/07/2008 Wimbledon Herba Rafael Nadal 4-6 4-6 7-6(5) 7-6(8) 7-9
22. 01/02/2009 Aberto de Australia Dura Rafael Nadal 5-7 6-3 6-7(3) 6-3 2-6
23. 14/09/2009 US Open Dura Juan Martín del Potro 6-3 6-7(5) 6-4 6-7(4) 2-6
24. 08/11/2009 Basilea (3) Dura Novak Djokovic 4-6 6-4 2-6
25. 16/05/2010 Madrid (2) Terra batida Rafael Nadal 4-6 6-7(5)
26. 13/06/2010 Halle Herba Lleyton Hewitt 6-3 6-7(4) 4-6
27. 15/08/2010 Canadá (Toronto) (2) Dura Andy Murray 5-7 5-7
28. 17/10/2010 Shanghai Dura Andy Murray 3-6 2-6
29. 26/02/2011 Dubai (2) Dura Novak Djokovic 3-6 3-6
30. 05/06/2011 Roland Garros (4) Terra batida Rafael Nadal 5-7 6-7(3) 7-5 1-6
31. 17/06/2012 Halle (2) Herba Tommy Haas 6-7(5) 4-6
32. 05/08/2012 Xogos Olímpicos (Londres) Dura Andy Murray 2-6 1-6 4-6
33. 28/10/2012 Basilea (4) Dura Juan Martín del Potro 4-6 7-6(5) 6-7(3)
34. 12/11/2012 ATP World Tour Finals (2) Dura Novak Djokovic 6-7(6) 5-7
35. 19/05/2013 Roma (3) Terra batida Rafael Nadal 1-6 3-6
36. 27/10/2013 Basilea (5) Dura Juan Martín del Potro 6-7(3) 6-2 4-6

Dobres (8)

Lenda
Xogos Olímpicos (1)
ATP World Tour Finals (0)
Grand Slam (0)
ATP World Tour Masters 1000 (1)
ATP World Tour 500 (3)
ATP World Tour 250 (3)
Nº Data Torneo Superficie Parella Opoñentes na final Resultado
1. 25/02/2001 Rotterdam Dura Jonas Björkman Petr Pala
Pavel Vizner 		6-3 6-0
2. 15/07/2001 Gstaad Terra batida Marat Safin Michael Hill
Jeff Tarango 		0-1 ret.
3. 24/02/2002 Rotterdam (2) Dura Max Mirnyi Mark Knowles
Daniel Nestor 		4-6 6-3 [10-4]
4. 06/10/2002 Moscova Moqueta Max Mirnyi Joshua Eagle
Sandon Stolle 		6-4 7-6(0)
5. 30/03/2003 Miami Dura Max Mirnyi Leander Paes
David Rikl 		7-5 6-3
6. 12/10/2003 Viena Dura Yves Allegro Mahesh Bhupathi
Max Mirnyi 		7-6(7) 7-5
7. 12/06/2005 Halle Herba Yves Allegro Joachim Johansson
Marat Safin 		7-5 6-7(6) 6-3
8. 16/08/2008 Xogos Olímpicos (Pequín) Dura Stanislas Wawrinka Simon Aspelin
Thomas Johansson 		6-3 6-4 6-7(4) 6-3

Finalista en dobres (5)

Lenda
Xogos Olímpicos (0)
Tennis Masters Cup (0)
Grand Slam (0)
ATP World Tour Masters 1000 (2)
ATP World Tour 500 (1)
ATP World Tour 250 (2)
Nº Data Torneo Superficie Parella Opoñentes na final Resultado
1. 29/10/2000 Basilea Moqueta Dominik Hrbatý Donald Johnson
Piet Norval 		6-7(11) 6-4 6-7(4)
2. 17/03/2002 Indian Wells Dura Max Mirnyi Mark Knowles
Daniel Nestor 		4-6 4-6
3. 23/02/2003 Rotterdam Dura Max Mirnyi Wayne Arthurs
Paul Hanley 		6-7(4) 2-6
4. 03/10/2004 Bangkok Dura Yves Allegro Justin Gimelstob
Graydon Oliver 		7-5 4-6 4-6
5. 19/03/2011 Indian Wells (2) Dura Stanislas Wawrinka Alexandr Dolgopolov
Xavier Malisse 		4-6 7-6(5) [7-10]

O récord de 65 vitorias consecutivas sobre céspede

O 12 de xuño de 2006, coa súa vitoria sobre Tomáš Berdych en Halle, Roger Federer igualou o récord de 41 vitorias consecutivas sobre céspede que ata ese momento ostentaba Björn Borg, e estableceu unha nova marca de 65 vitorias consecutivas entre 2003 e 2008. A serie rematou o 23 de xuño de 2008, ao perder a final de Wimbledon diante de Rafael Nadal.

Ano Torneo Vitorias
2003 Halle 5
2003 Wimbledon 7
2004 Halle 5
2004 Wimbledon 7
2005 Halle 5
2005 Wimbledon 7
2006 Halle 5
2006 Wimbledon 7
2007 Wimbledon 6
2008 Halle 5
2008 Wimbledon 6
TOTAL 65

A pesar de gañar o torneo de Wimbledon de 2007, só se lle contabilizan 6 vitorias ao ter superada a 3ª rolda sen xogar o partido ante Tommy Haas, por abandono deste.

O récord de 56 vitorias consecutivas sobre superficie dura

En febreiro de 2005, coa súa vitoria sobre o checo Bohdan Ulihrach en primeira rolda do Torneo de Rotterdam, iniciou Federer unha serie de 56 vitorias consecutivas sobre superficie dura, récord absoluto sobre esa superficie. A serie rematou pouco máis dun ano despois, na final do Torneo de Dubai que perdeu contra Rafael Nadal.

Ano Torneo Vitorias
2005 Rotterdam 5
2005 Dubai 5
2005 Indian Wells 6
2005 Miami 6
2005 Cincinnati 6
2005 US Open 7
2005 Bangkok 5
2006 Doha 5
2006 Aberto de Australia 7
2006 Dubai 4
TOTAL 56

Notas

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 ATP. "Roger Federer Playing Activity 2007" (en inglés). Consultado o 16 Novembro 2013. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 ATP. "Roger Federer Playing Activity 2008" (en inglés). Consultado o 16 Novembro 2013. 
  3. ↑ "Federer and Wawrinka golden together" (en inglés).  Parámetro descoñecido |datacceso= ignorado (Axuda)
  4. ↑ ATP. "Roger Federer 2008 Doubles" (en inglés).  Parámetro descoñecido |datacceso= ignorado (Axuda)
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 ATP. "Roger Federer Playing Activity 2009" (en inglés).  Parámetro descoñecido |dataacces0= ignorado (Axuda)
  6. ↑ "Nadal wins battle for place in history by edging past Federer in Melbourne" (en inglés). Consultado o 17 Novembro 2013. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 ATP. "Roger Federer Playing Activity 2010" (en inglés). Consultado o 19 Novembro 2013. 
  8. ↑ Atpworldtour.com (ed.). "Tennis – ATP World Tour – Roland Garros Friday – Federer Joins 700 Match Wins Club" (en inglés). Consultado o 19 de novembro de 2013. 
  9. ↑ Buddell, James. Atpworldtour.com, ed. "Tennis – ATP World Tour – The Championships – Berdych Sends Federer Spinning Out" (en inglés). Consultado o 19 de novembro de 2013. 
  10. ↑ Sports.rediff.com, ed. (21 Xuño 2010). "Federer joins an elite club – Rediff Sports" (en inglés). Consultado o 19 de novembro de 2013. 
  11. ↑ ATP, ed. (22 agosto 2010). "Federer back to winning ways with fourth Cincinnati crown" (en inglés). Consultado o 19 de novembro de 2013. 
  12. ↑ "Federer hires Annacone". The Guardian (en inglés). 26 xullo 2010. Consultado o 19 de novembro de 2013. 
  13. ↑ "Roger Federer opts out of Davis Cup duty for Switzerland" (en inglés). Consultado o 19 novembro 2013. 
  14. ↑ The Telegraph (ed.). "Australian Open 2011: Roger Federer did not just lose against Novak Djokovic; he was at a loss" (en inglés). Consultado o 24 de novembro de 2013. 
  15. ↑ ATP World Tour, ed. (19 setembro 2011). "Federer, Mandela are world's most respected & trusted" (en inglés). Consultado o 24 de novembro de 2011. 
  16. ↑ The Times (South Africa), ed. (21 September 2011). "Mandela pips Federer" (en inglés).  Parámetro descoñecido |dataacesso= ignorado (suxírese |dataacceso=) (Axuda)
  17. ↑ "Murray supplants Federer at No. 3". Shanghai Daily (en inglés). 18 de outubro de 2011. Consultado o 24 novembro 2013. 
  18. ↑ 18,0 18,1 ATP. "Roger Federer Playing Activity 2011" (en inglés). Consultado o 24 novembro 2013. 
  19. ↑ Briggs, Simon (24 de novembro de 2013). "Roger Federer shows no mercy in Rafael Nadal's hour of need at ATP World Tour Finals". The Daily Telegraph (en inglés). Londres. 
  20. ↑ Buddell, James. ATP World Tour, ed. "Tennis – ATP World Tour – Barclays ATP World Tour Finals 2011 Final – Federer Wins Record Sixth Title". Consultado o 24 novembro 2013. 
  21. ↑ 21,0 21,1 ATP. "Roger Federer Playing Activity 2011 (Doubles)" (en inglés). Consultado o 24 novembro 2013. 
  22. ↑ 22,00 22,01 22,02 22,03 22,04 22,05 22,06 22,07 22,08 22,09 22,10 22,11 22,12 22,13 22,14 22,15 ATP. "Roger Federer Playing Activity 2012" (en inglés). Consultado o 25 novembro 2013. 
  23. ↑ "Roger Federer wins 7th Wimbledon title" (en inglés). 9 xullo 2012. Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  24. ↑ Rossingh, Danielle (8 xullo 2012). Bloomberg, ed. "Federer Defies Tennis Old Age Becoming No. 1 With Wimbledon Win" (en inglés). Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  25. ↑ "Roger Federer wins 7th Wimbledon, tying Pete Sampras". WJLA.com (en inglés). AP. 8 July 2012. Consultado o 8 July 2012. 
  26. ↑ Budell, James (16 xullo 2013). ATP, ed. "ATP Heritage: Federer Breaks No. 1 Milestone". atpworldtour.com (en inglés). Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  27. ↑ Mitchell, Kevin (3 agosto 2012). Guardian News and Media, ed. "Roger Federer beats Juan Martín del Potro to reach Olympic final". The Guardian (en inglés). Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  28. ↑ Killion, Ann (5 agosto 2012). Time Warner, ed. "Despite loss to Murray, silver medal meaningful for Federer in London". Sports Illustrated (en inglés). Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  29. ↑ "Roger Federer’s 300 weeks at No. 1 a tribute to greatness". tennis.si.com (en inglés). 16 outubro 2012. Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  30. ↑ "Roger Federer pulls out of Paris Masters" (en inglés). Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  31. ↑ ATP (ed.). "Federer vs. Murray". atpworldtour.com (en inglés). Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  32. ↑ 32,00 32,01 32,02 32,03 32,04 32,05 32,06 32,07 32,08 32,09 32,10 32,11 32,12 32,13 32,14 32,15 ATP (ed.). "Roger Federer Playing Activity 2013". atpworldtour.com (en inglés). Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  33. ↑ "Roger Federer Ties John McEnroe With 77th Career Title In Halle" (en inglés). Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  34. ↑ "Roger Federer loses at Wimbledon, snapping greatest streak in tennis". usatoday.com (en inglés). Consultado o 26 de novembro de 2013. 
  35. ↑ "Roger Federer's ranking history" (en inglés). ATP World Tour. Consultado o 26 novembro 2013. 
  36. ↑ Matuszewski, Erik (3 setembro 2013). "Federer’s Earliest U.S. Open Loss Since 2003 Stops Nadal Matchup". Bloomberg News (en inglés). Consultado o 27 novembro 2013. 
  37. ↑ Pierce, Linda (3 setembro 2013). "Compelling case points to the decline of Federer" (en inglés). Consultado o 27 novembro 2013. 

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roger_Federer&oldid=3509964»