«Մասնակից:Մարիամ11/Սևագրություն 2»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Տեղեկաքարտ Պաշտոնատար}} |
{{Տեղեկաքարտ Պաշտոնատար}} |
||
'''Дритан Абазович''' ({{lang-cnr|Дритан Абазовић / Dritan Abazović}}, {{lang-sq|Dritan Abazoviq}}; {{ԱԾ}}), [[Черногория|черногорский]] политический деятель, лидер партии {{iw|Объединённое реформистское действие|URA|en|United Reform Action}}. В прошлом — [[премьер-министр Черногории]] (2022—2023)<ref>{{cite web|url=https://www.gov.me/en/article/dritan-abazovic-2|title=Dritan Abazović|publisher=Vlada Crne Gore|archiveurl=https://web.archive.org/web/20220429101843/https://www.gov.me/en/article/dritan-abazovic-2|archivedate=2022-04-29|deadlink=no|access-date=2022-04-29}}{{ref-cnr}}</ref><ref>{{cite web|url=https://www.gov.me/clanak/izabrana-43-vlada-crne-gore|title=Izabrana 43. Vlada Crne Gore|publisher=Vlada Crne Gore|archiveurl=https://web.archive.org/web/20220429100949/https://www.gov.me/clanak/izabrana-43-vlada-crne-gore|archivedate=2022-04-29|deadlink=no}}{{ref-cnr}}</ref>, вице-премьер (2020—2022), член [[Скупщина Черногории|парламента]] (2012—2020). |
|||
'''Պունիշա Ռաչիչ''' ({{lang-sr|Пуниша Рачић}} {{ԱԾ}}), չեռնոգորցի քաղաքական գործիչ, ազգությամբ սերբ, Հարավսլավիայի խորհրդարանի պատգամավոր Ժողովրդական ռադիկալ կուսակցությունից: Նրա ձեռքից մահացել են հայտնի խորվաթ քաղաքական գործիչներ, Խորվաթիայի գյուղացիական կուսակցության ներկայացուցիչներ, սերբերի հետ մեկ պետության մեջ միավորվելու հակառակորդներ՝ Պավլե Ռադիչը, Ջուրո Բասարիչեկը, մահացու վիրավորվել է Ստեփան Ռադիչը, վիրավորվել են Իվան Պերնարը և Իվան Գրանջան։ |
|||
== Биография == |
|||
== Երիտասարդություն == |
|||
Дритан Абазович родился 25 декабря 1985 года в [[Улцинь|Улцине]] в [[Албания|албанской]] семье. Окончив начальную и среднюю школу в Улцине, Абазович поступил на факультет политических наук [[Сараевский университет|Сараевского университета]]. Окончил университет со знаками отличия «Золотой знак» и «Золотая хартия». В 2008 году он получил степень магистра на кафедре международных отношений факультета политических наук [[Университет Черногории|Университета Черногории]]. В 2019 году на факультете политологии Сараевского университета Абазович защитил докторскую диссертацию на тему «Глобальная политика — этические аспекты глобализации»<ref>{{cite web|title=Abazović to open international scientific conference of University of Oxford and CSB|url=https://www.gov.me/en/News/239626/Abazovic-to-open-international-scientific-conference-of-University-of-Oxford-and-CSB.html|publisher=Government of Montenegro|date=2021-02-28|accessdate=2021-03-13|lang=en}}</ref><ref>{{cite web|title=Dritan Abazović doktorirao u Sarajevu|url=https://www.cdm.me/drustvo/dritan-abazovic-doktorirao-u-sarajevu/|publisher=Cafe del Montenegro|date=2019-02-07|accessdate=2021-03-13|lang=cnr|archive-date=2019-02-12|archive-url=https://web.archive.org/web/20190212212154/https://www.cdm.me/drustvo/dritan-abazovic-doktorirao-u-sarajevu/|deadlink=no}}</ref>. |
|||
Ծնվել է 1886 թվականի հուլիսի 12-ին [[Օսմանյան կայսրություն|Օսմանյան կայսրության]] տիրապետության Սլատինա բնակավայրում (այժմ՝ [[Չեռնոգորիա|Չեռնոգորիայի]] Անդրիևիցա համայնքում)։ 1903 թվականին տեղափոխվել է [[Բելգրադ]]։ Ըստ որոշ տեղեկությունների, նույնիսկ մոտ 1903-1904 թվականներին նա միացավ «<nowiki/>[[Սև ձեռք (Սերբիա)|Սև ձեռքը]]<nowiki/>» հասարակությանը, անհաջող կերպով քրեական պատասխանատվության ենթարկվեց Չեռնոգորիայի արդարադատության կողմից՝ դինաստիայի դեմ դավադրության մեղադրանքով, հեռակա կարգով դատապարտվեց մահապատժի [[Չեռնոգորիայի թագավորություն|Չեռնոգորիայում]]: 1911 թվականի զորակոչվել է Սերբիայի Թագավորության բանակ: [[Բալկանյան պատերազմներ (1912-1913)|Բալկանյան պատերազմների]] մասնակից: [[Առաջին Բալկանյան պատերազմ|Բալկանյան առաջին պատերազմի]] ավարտից հետո մասնակցել Է Սերբիայի Թագավորության մաս կազմող Վարդարի Մակեդոնիայի և Կոսովոյի «խաղաղացմանը»։ Այն ժամանակ լուրեր էին պտտվում, որ նա բազմիցս թույլ է տվել իր լիազորությունների գերազանցում: [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ|Առաջին համաշխարհային պատերազմի]] մասնակից, [[Չեռնոգորիա|Չեռնոգորիայի]] [[Ավստրո-Հունգարական կայսրություն|Ավստրո-հունգարական]] օկուպացիայի ժամանակ հակաավստրիական պարտիզանական պայքարի մասնակից։ Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո անդամագրվել է Ժողովրդական ռադիկալ կուսակցությանը (Սերբական)։ |
|||
Абазович долгое время сотрудничал с неправительственными организациями, выступающими за защиту прав человека, евроатлантическую интеграцию и гражданский активизм. Он занимался проектами, связанными с продвижением [[мультикультурализм]]а в постконфликтных районах бывшей [[Югославия|Югославии]]. Участвовал в международных программах, конференциях и семинарах. С 2005 по 2007 год он был ассистентом на факультете политических наук Сараевского университета. В 2009 году он окончил курс изучения проблем мира и разрешения конфликтов в [[Университет Осло|Университете Осло]]. В этом же университете он закончил семинар по повышению квалификации (Professional Development)<ref name=":0">{{Cite web|lang=en|url=https://2bs.me/stevo-pendarovski/dritan-abazovic/|title=Dritan Abazović – 2BS Forum|access-date=2021-04-09|archive-date=2021-04-13|archive-url=https://web.archive.org/web/20210413141510/https://2bs.me/stevo-pendarovski/dritan-abazovic/|deadlink=no}}</ref>. |
|||
== Խորվաթ պատգամավորների սպանությունը == |
|||
[[Պատկեր:BASA-1782K-3-160-71.JPG|right|thumb|250px|Պունիշա Ռաչիչ, 1926]] |
|||
1927 թվականի սեպտեմբերին ռադիկալներից ընտրվել է Հարավսլավիայի խորհրդարանում։ |
|||
В 2011 году он проживал в [[США|Соединенных Штатах]], участвуя в программе Государственного департамента в [[Вашингтон]]е, [[округ Колумбия]]. С 2010 по 2012 год он был исполнительным директором местной телерадиокомпании Teuta (Улцинь, Черногория). С 2010 по 2012 год он был исполнительным директором НПО «Магнат» в Улцине. В 2010 году он опубликовал свою первую книгу «Космополитическая культура и глобальная справедливость»<ref name=":0" />. |
|||
1928 թվականի հունիսի 19-ին խորվաթ խորհրդարանական, գյուղացիական կուսակցության առաջնորդ Ստեփան Ռադիչը հարձակվեց կառավարության կողմնակիցների վրա այն բանի համար, որ նրանք բացակայում էին բանավեճի ընթացքում և վերադառնում էին միայն քվեարկության ժամանակ՝ նրանց անվանելով «անասուններ»: Ռաչիչը և մեկ այլ ռադիկալ Թոմա Պոպովիչը զայրույթով արձագանքեցին դրան ՝ բռունցքներով նետվելով նրա վրա՝ երբ նրանց հետ մղեցին, Ռաչիչը բղավեց, որ Ռադիչը դեռ կստանա իրենը։ |
|||
С 2010 года работал учителем средней школы в Улцине, преподавая социологию культуры, коммуникации и историю религии. Он свободно владеет черногорским, английским и албанским языками. В 2017 году он подписал {{iw|Декларация об общем языке черногорцев, хорватов, сербов и боснийцев|Декларацию об общем языке черногорцев, хорватов, сербов и боснийцев|en|Declaration on the Common Language}}. |
|||
Հաջորդ օրը՝ հունիսի 20-ին, կայացած խորհրդարանական նիստում խորվաթ Լյուբոմիր Մաշտովիչը ելույթ ունեցավ՝ բողոքելով մահվան սպառնալիքների դեմ, որոնք Թոմ Պոպովիչը և Ռաչիչը բղավեցին Ռադիչի հասցեին, և նկատեց, որ խորհրդարանի նախագահ Նինկո Պերիչը որևէ կերպ չի արձագանքել այդ սպառնալիքներին: Հաջորդը Թոմա Պոպովիչն էր, բայց ոչ թե հրաժարվեց իր նախկին խոսքերից, այլ հակառակը՝ հայտարարեց՝ «Եթե ձեր առաջնորդը՝ Ստեպան Ռադիչը, ով խայտառակում է խորվաթ ժողովրդին, շարունակի իր վիրավորանքները, ես երաշխավորում եմ, որ նրա գլուխը կընկնի այստեղ»: Երբ Տոմա Պոպովիչն ավարտեց իր ելույթը, որն առաջացրեց ընդդիմության վրդովմունքը, Նինկո Պերիչը հայտարարեց 5 րոպեանոց ընդմիջում և դահլիճից դուրս եկավ նախարարական սենյակ, իսկ Ռաչիչը հետևեց նրան: |
|||
== Политическая карьера == |
|||
Երբ Նինկո Պերիչը վերաբացեց նիստը, նա խոսք տվեց Ռաչիչին։ Ռաչիչի ելույթը բուռն արձագանք է առաջացրել գյուղացիական կուսակցության և դեմոկրատների ընդդիմադիր կոալիցիայի կողմից, սակայն Ռադիչը լռություն է պահպանել ողջ նիստի ընթացքում՝ «Ես էլ եմ արյուն թափել իմ երկրի համար»։ Երբ նա վերադարձավ իր նստարանին, Իվան Պեռնարը բարձրաձայն պատասխանեց՝ «Ասա մեզ, թե ինչքան ես թափել, մենք քեզ ոսկով կվճարենք»։ Այդ պահին Ռաչիչը տեղից վեր կացավ, մոտեցավ ամբիոնին և հանեց ատրճանակը։ «Ով որ կանգնի իմ և Պառնարի միջև, կմեռնի», նա բղավեց։ Պերիչը նիստը հայտարարեց փակված և արագ հեռացավ: Դրանից հետո Ռաչիչը գնդակահարել է Պերնարին, ապա կրակել Ստեփան Ռադիչի վրա։ Առաջին փամփուշտը դիպավ Գրանդայի ձեռքին, որը փորձում էր փակել Ռադիչին, բայց երկրորդը դիպավ Ռադիչի որովայնին։ Երկուսն էլ ընկան: Այնուհետև Ռաչիչը նշան արեց Սվետոզար Պրիչիչևիչին, բայց նա կռացավ, և նրա փոխարեն Ռաչիչը հարվածեց Ջուրո Բասարիչեկին, ով առաջ էր վազում։ Պավլե Ռադիչը նույնպես առաջ վազեց՝ բղավելով՝ «Աստված, ինչ ես անում»։ Երբ Պավլեն շրջվեց դեպի Ստեփան Ռադիչը, Ռաչիչը բղավեց՝ «հենց քեզ էի փնտրում» և կրակեց նրա կողքին, որից հետո նա ևս երկու կրակոց արձակեց և հեռացավ՝ ենթադրելով, որ Պերնարն ու Ռադիչը մահացած են։ |
|||
В 2012 году Абазович стал одним из основателей политической партии Позитивная Черногория, на [[Парламентские выборы в Черногории (2012)|парламентских выборах того же года]] получившей семь мест в [[Скупщина Черногории|парламенте]]. Сам Абазович получил депутатский мандат. В 2014 году он покинул партию и оставался независимым депутатом до 2015 года, когда он присоединился к Гражданскому движению URA (Объединённое реформистское действие). Вскоре он возглавил движение<ref>{{Cite web|url=https://radiosarajevo.ba/vijesti/regija/ko-je-sarajevski-student-o-kojem-ovisi-vlast-u-crnoj-gori/388356|title=Ko je sarajevski student o kojem ovisi vlast u Crnoj Gori?|author=Radiosarajevo.ba|website=Radio Sarajevo|access-date=2021-04-09|archive-date=2021-01-16|archive-url=https://web.archive.org/web/20210116154614/https://radiosarajevo.ba/vijesti/regija/ko-je-sarajevski-student-o-kojem-ovisi-vlast-u-crnoj-gori/388356|deadlink=no}}</ref>. |
|||
На [[Парламентские выборы в Черногории (2020)|парламентских выборах 2020 года]] возглавил объединение «Черным по белому», получившее четыре места в парламенте. После выборов партия Абазовича объединилась в коалицию с другими оппозиционными силами: «За будущее Черногории» [[Кривокапич, Здравко|Здравко Кривокапича]] и «Мир — наша нация» [[Бечич, Алекса|Алексы Бечича]]<ref>{{cite web|title=Оппозиционные партии Черногории подписали соглашение о сотрудничестве|url=https://ria.ru/20200909/chernogoriya-1576984504.html|publisher=РИА Новости|date=2020-09-09|accessdate=2021-03-13|archive-date=2021-03-29|archive-url=https://web.archive.org/web/20210329205948/https://ria.ru/20200909/chernogoriya-1576984504.html|deadlink=no}}</ref>. В декабре 2020 года коалиция сформировала правительство Здравко Кривокапича, в котором Абазович получил должность вице-премьер-министра<ref>{{cite web|title=Парламент Черногории утвердил новое правительство страны|url=https://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/10176447|publisher=ТАСС|date=2020-12-04|accessdate=2021-03-13|archive-date=2020-12-07|archive-url=https://web.archive.org/web/20201207211610/https://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/10176447|deadlink=no}}</ref>. 4 февраля 2022 года по инициативе Абазовича парламент вынес вотум недоверия правительству Здравко Кривокапича<ref>{{Cite web |url=https://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/14471541 |title=Кандидат в премьеры Черногории передал в парламент программу нового правительства |access-date=2022-04-28 |archive-date=2022-04-28 |archive-url=https://web.archive.org/web/20220428215027/https://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/14471541 |deadlink=no }}</ref>. |
|||
Հենց այս քաղաքական սպանությունն էր, իր հետևանքներով, նպաստել 1929 թվականի հունվարին [[Հարավսլավիա|Հարավսլավիայում]] միապետական բռնապետության ներդրմանը։ |
|||
28 апреля 2022 года парламент Черногории избрал Абазовича премьер-министром<ref>{{Cite news|title=Montenegro approves new minority government focused on joining EU|first=Stevo|last=Vasiljevic|url=https://www.reuters.com/world/europe/montenegro-approves-new-minority-government-focused-joining-eu-2022-04-28/|website=Reuters|date=2022-04-28|accessdate=2023-11-02|lang=en|archive-date=2022-04-28|archive-url=https://web.archive.org/web/20220428191623/https://www.reuters.com/world/europe/montenegro-approves-new-minority-government-focused-joining-eu-2022-04-28/|url-status=live}}</ref>. 45 депутатов проголосовали за, 3 — против. Правительство ушло в отставку 31 октября 2023 года. |
|||
== Պատվավոր կալանք == |
|||
Կարճ ժամանակ անց Ռաչիչն ինքն է հանձնվել ոստիկանությանը և ձերբակալվել։ Դատարանը բազմիցս հետաձգվեց և սկսվեց միայն այն բանից հետո, երբ 1929 թվականի հունվարի 8-ին թագավոր Ալեքսանդր I Կարագեորգիևիչը լուծարեց խորհրդարանը և հայտարարեց իր բռնապետությունը: Այդ ժամանակ ընդդիմադիր պատգամավորները, ներառյալ խորհրդարանում տեղի ունեցած սպանդից երկու փրկվածները, որոշեցին բոյկոտել դատարանը: Ռաչիչը մեղավոր է ճանաչվել, սակայն դատապարտվել է 20-ամյա տնային կալանքի Պոժարևաց քաղաքում, որը նա կրել է շատ հարմարավետ պայմաններում։ Նա վերջնականապես ազատ է արձակվել 1941 թվականի մարտի 27-ին։ Թոմա Պոպովիչը և նրա ենթադրյալ հանցակիցներից մեկը լիովին արդարացվեցին: |
|||
== Մահապատիժ == |
|||
[[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ|Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի]] գրեթե ողջ ընթացքում Ռաչիչը հանգիստ անձնական կյանք է վարել։ Նա ձերբակալվել է Հարավսլավիայի պարտիզանների կողմից 1944 թվականի հոկտեմբերի 1-ին, դատապարտվել է, ըստ որոշ աղբյուրների, ռազմական դատարանի կողմից և դատապարտվել մահապատժի: Պաշտոնապես նրա գործը իրավական նորմերի խախտում էր, քանի որ երկրորդ անգամ նրան դատում էին նույն արարքը կատարելու համար։ (Ռաչիչի գործով որևէ դատավարական նորմերի պահպանման վստահություն չի կարող լինել, դատարանի փաստաթղթերը բացակայում են, ինչպես նաև մահապատժի վայրի և ժամանակի ճշգրիտ նշումը։) Դատավճիռն ի կատար Է ածվել 1944 թվականի հոկտեմբերի 15-ի գիշերը |
|||
== Գրականություն == |
|||
* Zvonimir Kulundžić: ''Atentat na Stjepana Radića'' (The Assassination of Stjepan Radić) |
|||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
||
{{ծանցանկ}} |
|||
== Արտաքին հղումներ == |
== Արտաքին հղումներ == |
||
* |
* https://web.archive.org/web/20190327101225/https://ura.org.me/ura/predsjednik |
||
* https://web.archive.org/web/20150104035422/http://www.vijesti.me/autori/dritan-abazovic-378/profil |
|||
* http://www.skupstina.me/index.php/me/skupstina/poslanice-i-poslanici/lista-poslanika-i-poslanica/item/58-dritan-abazovic {{Wayback|url=http://www.skupstina.me/index.php/me/skupstina/poslanice-i-poslanici/lista-poslanika-i-poslanica/item/58-dritan-abazovic |date=20190327091051 }} |
|||
{{Արտաքին հղումներ}} |
{{Արտաքին հղումներ}} |
||
11:55, 15 Հոկտեմբերի 2024-ի տարբերակ
| Մարիամ11 | |
| Ծննդյան օր՝ | |
|---|---|
Дритан Абазович (չեռնոգորերեն Дритан Абазовић / Dritan Abazović, ալբ․՝ Dritan Abazoviq; ), черногорский политический деятель, лидер партии URA[en]. В прошлом — премьер-министр Черногории (2022—2023)[1][2], вице-премьер (2020—2022), член парламента (2012—2020).
Биография
Дритан Абазович родился 25 декабря 1985 года в Улцине в албанской семье. Окончив начальную и среднюю школу в Улцине, Абазович поступил на факультет политических наук Сараевского университета. Окончил университет со знаками отличия «Золотой знак» и «Золотая хартия». В 2008 году он получил степень магистра на кафедре международных отношений факультета политических наук Университета Черногории. В 2019 году на факультете политологии Сараевского университета Абазович защитил докторскую диссертацию на тему «Глобальная политика — этические аспекты глобализации»[3][4].
Абазович долгое время сотрудничал с неправительственными организациями, выступающими за защиту прав человека, евроатлантическую интеграцию и гражданский активизм. Он занимался проектами, связанными с продвижением мультикультурализма в постконфликтных районах бывшей Югославии. Участвовал в международных программах, конференциях и семинарах. С 2005 по 2007 год он был ассистентом на факультете политических наук Сараевского университета. В 2009 году он окончил курс изучения проблем мира и разрешения конфликтов в Университете Осло. В этом же университете он закончил семинар по повышению квалификации (Professional Development)[5].
В 2011 году он проживал в Соединенных Штатах, участвуя в программе Государственного департамента в Вашингтоне, округ Колумбия. С 2010 по 2012 год он был исполнительным директором местной телерадиокомпании Teuta (Улцинь, Черногория). С 2010 по 2012 год он был исполнительным директором НПО «Магнат» в Улцине. В 2010 году он опубликовал свою первую книгу «Космополитическая культура и глобальная справедливость»[5].
С 2010 года работал учителем средней школы в Улцине, преподавая социологию культуры, коммуникации и историю религии. Он свободно владеет черногорским, английским и албанским языками. В 2017 году он подписал Декларацию об общем языке черногорцев, хорватов, сербов и боснийцев[en].
Политическая карьера
В 2012 году Абазович стал одним из основателей политической партии Позитивная Черногория, на парламентских выборах того же года получившей семь мест в парламенте. Сам Абазович получил депутатский мандат. В 2014 году он покинул партию и оставался независимым депутатом до 2015 года, когда он присоединился к Гражданскому движению URA (Объединённое реформистское действие). Вскоре он возглавил движение[6].
На парламентских выборах 2020 года возглавил объединение «Черным по белому», получившее четыре места в парламенте. После выборов партия Абазовича объединилась в коалицию с другими оппозиционными силами: «За будущее Черногории» Здравко Кривокапича и «Мир — наша нация» Алексы Бечича[7]. В декабре 2020 года коалиция сформировала правительство Здравко Кривокапича, в котором Абазович получил должность вице-премьер-министра[8]. 4 февраля 2022 года по инициативе Абазовича парламент вынес вотум недоверия правительству Здравко Кривокапича[9].
28 апреля 2022 года парламент Черногории избрал Абазовича премьер-министром[10]. 45 депутатов проголосовали за, 3 — против. Правительство ушло в отставку 31 октября 2023 года.
Ծանոթագրություններ
- ↑ «Dritan Abazović». Vlada Crne Gore. Արխիվացված է օրիգինալից 2022-04-29-ին. Վերցված է 2022-04-29-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն)Կաղապար:Ref-cnr - ↑ «Izabrana 43. Vlada Crne Gore». Vlada Crne Gore. Արխիվացված է օրիգինալից 2022-04-29-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն)Կաղապար:Ref-cnr - ↑ «Abazović to open international scientific conference of University of Oxford and CSB» (անգլերեն). Government of Montenegro. 2021-02-28. Վերցված է 2021-03-13-ին.
- ↑ «Dritan Abazović doktorirao u Sarajevu» (Montenegrin). Cafe del Montenegro. 2019-02-07. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-02-12-ին. Վերցված է 2021-03-13-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ 5,0 5,1 «Dritan Abazović – 2BS Forum» (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-04-13-ին. Վերցված է 2021-04-09-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Radiosarajevo.ba. «Ko je sarajevski student o kojem ovisi vlast u Crnoj Gori?». Radio Sarajevo. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-01-16-ին. Վերցված է 2021-04-09-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Оппозиционные партии Черногории подписали соглашение о сотрудничестве». РИА Новости. 2020-09-09. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-03-29-ին. Վերցված է 2021-03-13-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Парламент Черногории утвердил новое правительство страны». ТАСС. 2020-12-04. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-12-07-ին. Վերցված է 2021-03-13-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Кандидат в премьеры Черногории передал в парламент программу нового правительства». Արխիվացված է օրիգինալից 2022-04-28-ին. Վերցված է 2022-04-28-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Vasiljevic, Stevo (2022-04-28). «Montenegro approves new minority government focused on joining EU». Reuters (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2022-04-28-ին. Վերցված է 2023-11-02-ին.
Արտաքին հղումներ
- https://web.archive.org/web/20190327101225/https://ura.org.me/ura/predsjednik
- https://web.archive.org/web/20150104035422/http://www.vijesti.me/autori/dritan-abazovic-378/profil
- http://www.skupstina.me/index.php/me/skupstina/poslanice-i-poslanici/lista-poslanika-i-poslanica/item/58-dritan-abazovic Արխիվացված է Մարտ 27, 2019 Wayback Machine-ի միջոցով:
