էպիգենեզ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɛpiɡɛˈnɛz]
վանկեր՝ է•պի•գե•նեզ
Ստուգաբանություն
< эпигенез < էպի + հուն. genesis
Գոյական
- (կենս․) ուսմունք օրգանիզմների սաղմնային զարգացման մասին, ըստ որի՝ այդ գործընթացն իրականացնում է՝ շնորհիվ հաջորդաբար առաջացած նորագոյացություններին
- (երկրբ․) երկրորդաբար գործընթացներ, որոնք պայմանավորում են միներալների և ապարների հետագա փոփոխություններն ու նորագոյացումները
Աղբյուրներ
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
- Հարությունյան Լ․ Վ․, Թանգամյան Տ․Վ, Զավարյան Է․ Լ․ և ուրիշներ, Բուսաբանական տերմինների ռուս-հայերեն բացատրական բառարան, Երևան, ««Հայբուսակ»», 2002 — 272 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։
