აზერბაიჯანული დამწერლობა
აზერბაიჯანის რესპუბლიკის აზერბაიჯანული ანბანი იყენებს ლათინურ ანბანს აზერბაიჯანულ ენაზე წერისთვის. ეს შეცვალა დამწერლობის წინა ვერსიებს კირილიცას და არაბულ სკრიპტებს.
ირანელი აზერბაიჯანელები იყენებენ პერსო-არაბული სკრიპტს აზერბაიჯანულ ენაზე დასაწერად. მიუხედავად იმისა, რომ უკვე რამდენიმე სტანდარტიზაციის ძალისხმევის, ორთოგრაფიის და კომპლექტური წერილები გამოიყენება ამისთვის, განსხვავდება ირანის აზერბაიჯანელ მწერლებს შორის დამწერლობაც, მინიმუმ ორ ძირითად მწერლებს შორის, ორთოგრაფია გამოიყენება ბეჰზად ბეჰზადის მიერ ჟურნალ „Azari“-ში და ორთოგრაფია გამოყენებული ჟურნალ „Varliq“-ში (ორივე გამოქვეყნებულია თეირანში).
რუსეთში კირილიცა დღემდე გამოიყენება.[1]
ისტორია და განვითარება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]მეცხრამეტე საუკუნიდან იყო ძალისხმევა ზოგიერთი ინტელექტუალის მხრიდან, მაგალითად მირზა ფათალი ახუნდოვის და მამედ აღა შაჰტახტინსკის მხრიდან, რომ შეეცვალათ არაბული დამწერლობა და შეექმნათ ლათინური ანბანი აზერბაიჯანული ენისთვის. 1922 წელს, შეიქმნა ლათინური ანბანი „Yeni türk əlifba komitəsi“ (ახალი თურქული ანბანის კომიტეტი; Јени түрк əлифба комитəси) მიერ, ბაქოში. 1929 წელს, დაინერგა ერთიანი თურქული ანბანი, რომელიც შეცვალა იმ დროინდელი არაბული დამწერლობა. 1939 წელს, რადგან იოსებ სტალინს სურდა გაეწყვეტა ურთიერთობა თურქეთის რესპუბლიკასა და საბჭოთა კავშირში მცხოვრებ თურქ ხალხებს შორის, ის გამოაცხადა, რომ შეიძლება გამოყენებული იყოს მხოლოდ კირილიცა. როდესაც საბჭოთა კავშირი დაიშალა და აზერბაიჯანმა მოიპოვა დამოუკიდებლობა, პარლამენტში ერთ-ერთი პირველი კანონი შეეხებოდა ახალი ლათინური ანბანის გამოყენებას.
- 1922-დან 1939 წლამდე (ძველი ანბანი განსაზღვრულია ლათინური დამწერლობის გამოყენებით):
- Aa, Bʙ, Cc, Çç, Dd, Ee, Əə, Ff, Gg, Ƣƣ, Hh, Ii, Ьь, Jj, Kk, Qq, Ll, Mm, Nn, Oo, Ɵɵ, Pp, Rr, Ss, Şş, Tt, Uu, Vv, Xx, Yy, Zz, Ƶƶ
- 1939-დან 1958 წლამდე (ანბანის პირველი ვერსია განსაზღვრული კირილიცას გამოყენებით):
- 1958 წლიდან 1991 წლამდე (ანბანის გამარტივებული ვერსია, განსაზღვრული კირილიცას და ლათინურიდან ნასესხები ასო Јј გამოყენებით):
- Аа, Бб, Вв, Гг, Ғғ, Дд, Ее, Әә, Жж, Зз, Ии, Ыы, Јј, Кк, Ҝҝ, Лл, Мм, Нн, Оо, Өө, Пп, Рр, Сс, Тт, Уу, Үү, Фф, Хх, Һһ, Чч, Ҹҹ, Шш, ʼ (აპოსტროფი)
- 1991 წლიდან 1992 წლამდე (თანამედროვე ანბანის პირველი ვერსია, განსაზღვრული ლათინური დამწერლობის გამოყენებით):
- Aa, Ää, Bb, Cc, Çç, Dd, Ee, Ff, Gg, Ğğ, Hh, Xx, Iı, İi, Jj, Kk, Qq, Ll, Mm, Nn, Oo, Öö, Pp, Rr, Ss, Şş, Tt, Uu, Üü, Vv, Yy, Zz
- 1992 წლიდან (თანამედროვე ანბანის მიმდინარე ვერსია განსაზღვრულია ლათინური დამწერლობის გამოყენებით, სადაც შეცვლილია Ää ისტორიულ Əə უკეთესი დახარისხებისთვის):
- Aa, Bb, Cc, Çç, Dd, Ee, Əə, Ff, Gg, Ğğ, Hh, Xx, Iı, İi, Jj, Kk, Qq, Ll, Mm, Nn, Oo, Öö, Pp, Rr, Ss, Şş, Tt, Uu, Üü, Vv, Yy, Zz
აზერბაიჯანული ანბანი და თურქული ანბანი იგივეა, გარდა Әə, Xx და QQ ასოიანი ხმების გამოკლებით, რომელიც არ არსებობს, როგორც ცალკე ფონემები თურქულ ანბანში. ისტორიულ ლათინურთან შედარებით: Ğğ შეცვალა ისტორიული Ƣƣ (რომელიც იყო წარმოდგენილი კირილიცაში ხმიანი Ғғ); უპუნქტირო Iı (ასევე გამოიყენება თურქულშიც) შეცვალა ისტორიული რბილი ნიშანი; პუნქტირიანი İi (ასევე გამოიყენება თურქულშიც) შეცვალა ისტორიული რბილი პუნქტირიანი İi; Jj შეცვალა ისტორიული Ƶƶ; Öö შეცვალა ისტორიული Ɵɵ; Üü შეცვალა ისტორიული Yy; და Yy შეცვალა ისტორიული Jj.
შედარება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ეს განყოფილება შეიცავს აზერბაიჯანის ჰიმნს, სადაც შედარებულია: ლათინური, კირილიცა, „Jaꞑalif“ და პერსო-არაბულ დამწერლობა.
1991– | 1958–1991 | 1933–1939 | –1922 |
|
|
|
|
ტრანსლიტერაცია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]არაბულ, ლათინურ და კირილიცას აქვთ ასოების დამწერლობის განსხვავებული თანმიმდევრობა. ქვემოთ მოცემული ცხრილი მოყვანილია უახლესი ლათინური ანბანის მიხედვით:
Arabic | კირილიცა | ლათინური | IPA | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
–1922 | 1939–1958 | 1958–1991 | 1922–1933 | 1933–1939 | 1991–1992 | 1992– | |
ا | А а | A a | [ɑ] | ||||
ب | Б б | B b | B ʙ | B b | [b] | ||
ج | Ҹ ҹ | C c | Ç ç | C c | [dʒ] | ||
چ | Ч ч | Ç ç | C c | Ç ç | [tʃ] | ||
د | Д д | D d | [d] | ||||
ێ | Е е | E e | [e] | ||||
ع | Ә ә | Ə ə | Ä ä | Ə ə | [æ] | ||
ف | Ф ф | F f | [f] | ||||
گ | Ҝ ҝ | Ƣ ƣ | G g | [ɟ] | |||
غ | Ғ ғ | G g | Ƣ ƣ | Ğ ğ | [ɣ] | ||
ح, ه | Һ һ | H h | [h] | ||||
خ | Х х | X x | [x] | ||||
ی | Ы ы | I̡ ı̡ | Ь ь | I ı | [ɯ] | ||
ی | И и | I i | İ i | [ɪ] | |||
ژ | Ж ж | Ƶ ƶ | J j | [ʒ] | |||
ک | К к | Q q | K k | [c], [ç], [k] | |||
ق | Г г | K k | Q q | [ɡ] | |||
ل | Л л | L l | [l] | ||||
م | М м | M m | [m] | ||||
ن | Н н | N n | [n] | ||||
ۆ | О о | O o | [ɔ] | ||||
و | Ө ө | Ɵ ɵ | Ö ö | [œ] | |||
پ | П п | P p | [p] | ||||
ر | Р р | R r | [r] | ||||
ث, س, ص | С с | S s | [s] | ||||
ش | Ш ш | З з | Ş ş | [ʃ] | |||
ت, ط | Т т | T t | [t] | ||||
و | У у | Y y | U u | [u] | |||
و | Ү ү | U u | Y y | Ü ü | [y] | ||
ڤ, ۋ | В в | V v | [v] | ||||
ی | Й й | Ј ј | J j | Y y | [j] | ||
یَ | Я я | ЈА jа | ЈА ја | YA ya | [jɑ] | ||
یێ | Е е1 | ЈЕ је | ЈE јe | YE ye | [je] | ||
یع | Э э1 | Е е | E e | [e] | |||
یۆ | Йо йо | ЈО јо | ЈO јo | YO yo | [jɔ] | ||
یُ | Ю ю | ЈУ ју | JY jy | ЈU јu | YU yu | [ju] | |
ذ, ز, ض, ظ | З з | Z z | [z] |
1 - დასაწყისში სიტყვაა და შემდეგ ხმოვანი
აზერბაიჯანელი პერსო-არაბული ანბანი ასევე შეიცავს ასო ڭ. თავდაპირველად ڭ იდგა ხმა [ŋ], რომელიც შემდეგ შეუერთდა [n]. პირველადი ვერსიით, აზერბაიჯანული ლათინური ანბანი შეიცავდა ასო Ꞑꞑ, რომელიც გამოაკლდა 1938 წელს. ასო Цц, რომელიც განკუთვნილია ხმა [ts]-თვის ნასესხ სიტყვაში, იყო გამოყენებული აზერბაიჯანულ ანბანში 1951 წლამდე, აზერბაიჯანულში ხმა [ts] ზოგადად ხდება [s].
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Hatcher, Lynley. 2008. Script change in Azerbaijan: acts of identity. International Journal of the Sociology of Language 192:105–116.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Source: azeri.org
- Turned e in Azerbaijani
- აზერბაიჯანული ანბანი დაარქივებული 2013-07-29 საიტზე Wayback Machine. (ვიდეოსთან ერთად)
- [1]