Cabaret (kleinkunst): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 6 jan 2010 16:47

Cabaret (oorspronkelijk van het Middelnederlands: camret) is oorspronkelijk een term ter aanduiding van een 'kroeg' die echter geleidelijk een gunstigere klank kreeg. In 1881 opende de literair-muzikale Club des Hydropathes op Montmartre de sociëteit Le Chat Noir, welke gebeurtenis geldt als de geboorte van het cabaret litéraire of artistique.

De leden exposeerden eigen werk of droegen het voor en discussieerden. Grote aandacht trokken vooral de chansons van en door Aristide Bruant, Jouy, Macnab en anderen - meestal doortrokken van spot en aanklacht.

In essentie was het hedendaagse cabaret daar al aanwezig. Cabaret is creatief-ondernemend; het zoekt naar nieuwe (of vergeten oude) uitingsvormen en technieken. Verder is het fragmentarisch: het werkt als puntdichten en aforismen. Het vereist nauw contact met het publiek, waarvan het veel eist: aandacht, gevoel voor humor, een lenige intelligentie. Voorts dient het boven zijn stof te staan; ideaal cabaret is beschouwelijk, ironisch. Naar de vorm wijzigde het zich in de loop der jaren tot cabaret-theater.

De tweede bloei van het Franse cabaret brak door na 1945 dankzij een weelde aan talent, schrijvend en uitvoerend. Saint-Germain-des-Prés was het centrum. Tot de grootste verschijningen behoren het gezelschap Grenier-Hussenot (theater), de Frères Jacques (zang en mime) en de groep van Yves Joly (spel van voorwerpen).

Soorten cabaret

Cabaret valt grofweg in de volgende acht soorten te scheiden. Dit zijn echter gekunstelde scheidslijnen; cabaretvoorstellingen zijn dikwijls een samenstelling van elementen uit de verschillende soorten.

literair satirisch: de cabaretier speelt met taal, soms is dat poëtisch, maar soms is hij/zij keihard en hatelijk.
Voorbeeld: Wim Sonneveld, Herman Finkers.
maatschappijkritisch: de cabaretier analyseert op eigenzinnige wijze actuele, maatschappelijk en politieke gebeurtenissen.
Voorbeeld: Wim Kan, Freek de Jonge, Theo Maassen
verhalend: de cabaretier vertelt een, meestal licht absurd, verhaal met een moraal erin verpakt.
Voorbeeld: Youp van 't Hek, Harrie Jekkers
muzikaal: de cabaretier speelt met muziek, bijvoorbeeld door bekende melodieën te verdraaien of te combineren.
Voorbeeld: Hans Liberg, Kees Torn
nonsens: de cabaretier vertelt (schijnbaar) onzinnige en absurde verhaaltjes en speelt idiote typetjes.
Voorbeeld: Hans Teeuwen, Urbanus, Najib Amhali
fysiek: in de voorstelling ligt de nadruk minder op tekst, maar meer op acrobatische stunts en grappen met voorwerpen en apparaten.
Voorbeeld: Waardenberg en De Jong, Schudden en de Ashton Brothers.
stand-upcomedy: vergeleken met het Nederlandse cabaret is het theatrale element bij stand-upcomedy beperkt. In plaats van langere nummers en muzikale onderdelen bestaat het slechts uit korte humoristische anekdotes.
Voorbeeld: Raoul Heertje, Jörgen Raymann.
Zap-cabaret: er wordt binnen een voorstelling snel geschakeld tussen diverse vormen van cabaret, typetjes of liedjes.
Voorbeeld: De Vliegende Panters, Jochem Myjer.
cabaret op maat: de cabaretier is te gast bij een overheid, instelling, of bedrijf en richt zijn satire op het onderwerp ter plekke.
Voorbeeld: Gemeentereiniging.

Zie ook

Externe links

Zie de categorie Cabaret van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

@@ Regel 46: / Regel 46: @@
 [[Categorie:Podiumkunsten]]
+[[ar:كباريه]]
 [[ast:Cabaré]]
 [[bar:Kabarett]]