Regulierenpers: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 19 mrt 2021 08:57

De Regulierenpers was een Nederlandse private press (of handdrukpers) die heeft bestaan van 1984 tot 1996.

Geschiedenis

De Regulierenpers werd opgericht door de voormalige eigenaar-directeur Ben Hosman (1940-2019) van de Nederlandse uitgeverij Athenaeum - Polak & Van Gennep. Volgens Mario Molegraaf zou de pers zijn naam ontlenen aan het toenmalige woonadres van Hosman, de Reguliersgracht 50 te Amsterdam.^[1] Daarnaast meldde de drukker dat de naam van de pers refereerde aan "Regulier = iemand de regel voorschrijven ‘ieder sijn regulier’. Hoe het eigenlijk goed moet, dat drukken dus".^[2]

Tussen 1984 en 1996 verschenen 54 publicaties, met in dat laatste jaar als laatste druksel van de handdrukpers Afscheid van een pers. Nadat de handdrukpers was overgegaan in de handen van Jan Erik Bouman (1947-2010) die toen ging drukken onder de naam Hugin & Munin, gaf Hosman vervolgens elektronisch teksten uit, onder het imprint Regulierenpers, uitgeverij. Met de pers Sub Signo Libelli van Gerrit Kleis en de Statenhofpers van Jaap Schipper behoort de Regulierenpers tot de belangrijkste handdrukpersen in Nederland van na de Tweede Wereldoorlog.

In 1988 was de pers te zien bij het drukken van de gedichten Over de eerbied en Langzaam opent zich het inzicht van Ida Gerhardt. Dit wordingsproces werd getoond in de televisiedocumentaire De wording, een cadeau aangeboden aan Beatrix der Nederlanden voor haar 50e verjaardag. De uitgave De wording verscheen in een oplage van slechts 20 exemplaren.

Belangrijkste uitgaven

De ongetwijfeld belangrijkste uitgave van de pers is het gedicht Cheops van J.H. Leopold in Engelse vertaling, waaraan 40 jaar is gewerkt door de dichteres Christine D'haen, later in samenwerking met Paul Claes. De uitgave verscheen in 1985 in een oplage van 75 exemplaren, waarvan 15 op japans papier.

De omvangrijkste uitgave (286 pagina's) is Brieven aan Céleste van Ida Gerhardt en Marie van der Zeyde, verschenen in 2001 onder het imprint Regulierenpers, uitgeverij in een oplage van 25 exemplaren (2002²).

Enkele uitgaven

Martin Veltman, Zes villanellen. 1984.
Martin Veltman, Tien quintijnen. 1984.
J.H. Leopold, Cheops. 1985.
James Purdy, My greatest pain. 1986.
Ida Gerhardt, De wording. 1988.
Paul Claes, Metamorphoses. Carmina poetarum recentiorum in Latinum vertit. 1991 en 1999².

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen

Ernst Braches [in overleg met Marijke Stapert-Eggen en Ben Hosman], De Regulierenpers 1984-1990. Een overzicht. Aangeboden aan Ben Hosman. [Amsterdam, LM], 1990.
Ernst Braches en Marijke Stapert-Eggen, De Regulierenpers. Eerste aanvulling op Een overzicht 1984 – 1990. Amsterdam, LM, 1991.
Marijke Stapert-Eggen en Ernst Braches, The Regulierenpers 1984-1994. A Survey, in: Quærendo 25 (1995) 1, p. 36-45.
Lood en oud ijzer. 25 jaar Stichting Drukwerk in de Marge. [S. l.], Stichting Drukwerk in de Marge, 2000.
Het ideale boek. Honderd jaar private press in Nederland 1910-2010. Den Haag [etc.], Koninklijke Bibliotheek, 2010.
Evert Paul Veltkamp, 'In memoriam Ben Hosman (1940-2019)’, in: De Boekenwereld 36 (2020) 1 (maart), p. 76-77.

Referenties

↑ Mario Molegraaf, 'Uit de nalatenschap van Hans Warren 79 ~ De Regulierenpers'. Hans Warren.nl, 1 september 2019
↑ Lood en oud ijzer, p. 96.

[1] Mario Molegraaf, 'Uit de nalatenschap van Hans Warren 79 ~ De Regulierenpers'. Hans Warren.nl, 1 september 2019

[2] Lood en oud ijzer, p. 96.

[1]

[2]

@@ Regel 4: / Regel 4: @@
 De Regulierenpers werd opgericht door de voormalige eigenaar-directeur [[Ben Hosman]] (1940-2019) van de Nederlandse [[uitgeverij]] [[Athenaeum - Polak & Van Gennep]]. Volgens [[Mario Molegraaf]] zou de pers zijn naam ontlenen aan het toenmalige woonadres van Hosman, de [[Reguliersgracht]] 50 te Amsterdam.<ref>Mario Molegraaf, [http://www.hanswarren.nl/uit-de-nalatenschap-van-hans-warren-79-de-regulierenpers/ 'Uit de nalatenschap van Hans Warren 79 ~ De Regulierenpers']. ''Hans Warren.nl'', 1 september 2019</ref> Daarnaast meldde de drukker dat de naam van de pers refereerde aan "Regulier = iemand de regel voorschrijven ‘ieder sijn regulier’. Hoe het eigenlijk goed moet, dat drukken dus".<ref>''Lood en oud ijzer'', p. 96.</ref>
-Tussen 1984 en 1996 verschenen 54 [[publicatie]]s, met in dat laatste jaar als laatste druksel van de handdrukpers ''Afscheid van een pers''. Nadat de handdrukpers was overgegaan in de handen van Jan Erik Bouman (1947-2010) die toen ging drukken onder de naam [[Hugin & Munin]], gaf Hosman vervolgens elektronisch teksten uit, onder het imprint ''Regulierenpers, uitgeverij''. Met de pers ''[[Sub Signo Libelli]]'' van Gerrit Kleis en de ''Statenhofpers'' van Jaap Schipper behoort de Regulierenpers tot de belangrijkste handdrukpersen in Nederland van na de [[Tweede Wereldoorlog]]. (Een bewering waar niet iedereen zijn hand voor in het vuur durft te steken.)
+Tussen 1984 en 1996 verschenen 54 [[publicatie]]s, met in dat laatste jaar als laatste druksel van de handdrukpers ''Afscheid van een pers''. Nadat de handdrukpers was overgegaan in de handen van Jan Erik Bouman (1947-2010) die toen ging drukken onder de naam [[Hugin & Munin]], gaf Hosman vervolgens elektronisch teksten uit, onder het imprint ''Regulierenpers, uitgeverij''. Met de pers ''[[Sub Signo Libelli]]'' van Gerrit Kleis en de ''Statenhofpers'' van Jaap Schipper behoort de Regulierenpers tot de belangrijkste handdrukpersen in Nederland van na de [[Tweede Wereldoorlog]].
 In 1988 was de pers te zien bij het drukken van de gedichten ''Over de eerbied'' en ''Langzaam opent zich het inzicht'' van [[Ida Gerhardt]]. Dit wordingsproces werd getoond in de televisiedocumentaire ''De wording'', een cadeau aangeboden aan [[Beatrix der Nederlanden]] voor haar 50e verjaardag. De uitgave ''[[De wording]]'' verscheen in een oplage van slechts 20 exemplaren.