Kees Pellenaars

Kees Pellenaars
	Kees Pellenaars in 1965
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	10 mei 1913
Geboorteplaats	Terheijden, Nederland
Overlijdensdatum	30 januari 1988
Overlijdensplaats	Breda, Nederland
Sportieve informatie
Discipline(s)	Baan, Weg
Ploegen
1936; 1936; 1938; 1939; 1946; 1949; 1950	Magneet; Colin-Wolber; Dilecta-Wolber; Magneet; Dayton-London; Dunlop-Rubben Bottechia; Patria W.K.C.
Overige
	1934 WK amateurs
Portaal	Wielersport

Kees Pellenaars wint het Internationale Wielercriterium om De Grote Prijs van Eindhoven in 1936

Cornelis Petrus (Kees) Pellenaars (Terheijden, 10 mei 1913 - Breda, 30 januari 1988) was een Nederlands wielrenner en ploegleider. Men noemde hem meestal kortweg: "Den Pel".

Coureur

Als coureur was hij in 1934 de eerste Nederlander die wereldkampioen op de weg werd. Weliswaar bij de amateurs, maar het was toch uitzonderlijk omdat in die tijd het baanwielrennen in Nederland de boventoon voerde. Twee jaar later werd hij Nederlands kampioen.

Pellenaars was ook een uitstekend baanrenner, die vaak koppelkoersen reed samen met Cor Wals. Wals beweerde in 1979 tegenover Frits Barend en Henk van Dorp dat Pellenaars via hem ondersteunend lid van de Germaanse SS in Nederland werd, maar deze ontkende dat.^[1] Tijdens de Tweede Wereldoorlog reed hij, zoals de meeste coureurs, gewoon wedstrijden. In 1950 maakte een ernstig ongeluk een einde aan zijn actieve carrière: tijdens de Ronde van Duitsland reed hij met 80 kilometer per uur tegen een Amerikaanse legertruck op. Hij raakte zo zwaargewond dat een Belgische krant al een necrologie afdrukte.

Ploegleider

Een jaar later werd Pellenaars de nieuwe ploegleider van de Nederlandse ploeg in de Tour de France. Het werd een onvergetelijk debuut: Wim van Est veroverde als eerste Nederlander de gele trui en reed daarmee een dag later, tijdens de afdaling van de Col d'Aubisque, het ravijn in.

In de jaren daarna haalden coureurs als Van Est, Gerrit Voorting en Wout Wagtmans de nodige overwinningen en gele truien en verdienden veel geld. De Tour, en ook Pellenaars, werd in Nederland zeer populair. Hij was een van de weinige Nederlanders die thuis waren in de wielerwereld met zijn bedenkelijke trekjes. Toch ondervond hij ook veel tegenstand, want hij was een autoritaire leider en een ondiplomatieke man. In 1956 was hij het middelpunt van een rel, toen hij Van Est niet in de Tour-ploeg opnam. Woedende supporters wilden hem een lesje komen leren, waarop hij een groot bord op de gevel van zijn huis bevestigde: "Hier is 't." Zijn biografie draagt de titel: "Daar was 't".

Het jaar erop werd hij door de KNWU aan de kant geschoven. Daarna was hij jarenlang leider van de Televizier- en Goudsmit Hoff-equipes. Zijn meest succesvolle renner in die tijd was Henk Nijdam, maar de grootste troef van het Nederlandse wielrennen, Jan Janssen, reed niet voor hem. Dat kon Pellenaars moeilijk verkroppen, vandaar waarschijnlijk zijn bekende uitspraak, gedaan tijdens de Tour van 1968: "Als Janssen de Tour kan winnen, kan mijn schoonmoeder het ook."

Halverwege de jaren 70 trok Kees Pellenaars zich uit de wielersport terug. Hij overleed in 1988, 74 jaar oud.