John Bercow
| John Bercow | ||||
|---|---|---|---|---|
_(cropped).jpg)
| ||||
Rt Hon John Bercow MP in 2018
| ||||
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | John Simon Bercow | |||
| Geboren | 19 januari 1963 | |||
| Geboorteplaats | Edgware | |||
| Land | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk
| |||
| Partij | Conservative Party(voor 2009) Geen (2009 - 2019) Labour Party(2021) | |||
| Functies | ||||
| 1997 - 4 november 2019 | Parlementslid voor Buckingham | |||
| 2001 - 2002 | Shadow Chief Secretary to the Treasury | |||
| 2003 - 2004 | Shadow Secretary of State for International Development | |||
| 2009 - 2019 | Speaker Britse Lagerhuis | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
John Simon Bercow (Edgware, 19 januari 1963) is een Brits politicus. Hij werd in 1997 namens de Conservative Party lid van het Lagerhuis voor het kiesdistrict Buckingham. Vanaf 22 juni 2009 tot 31 oktober 2019 was hij Speaker (voorzitter) van het Lagerhuis. Begin 2020 werd zijn benoeming bekend tot 'Professor of Politics' (hoogleraar politicologie) aan Royal Holloway, University of London.[1]
Afkomst
[bewerken | brontekst bewerken]Bercow groeide op in Edgware als zoon van Brenda en Charles Bercow, een taxichauffeur. Zijn vader komt uit een Brits-Joodse familie met een Roemeense achtergrond. Zijn moeder bekeerde zich tot het jodendom. Zelf is Bercow niet gelovig.[2][3]
Politieke carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Bercow was eerst actief binnen de lokale politiek in Londen en wist na twee mislukte pogingen bij de Lagerhuisverkiezingen in 1997 namens de Conservative Party gekozen te worden in het kiesdistrict Buckingham. Van 1999 tot 2004 was hij lid van het Conservatieve schaduwkabinet.[4]
Speaker
[bewerken | brontekst bewerken]Van 2009 tot 2019 was hij de Speaker van het Britse Lagerhuis als opvolger van Michael Martin. Voor zijn verkiezing was hij afhankelijk van de steun van andere partijen, aangezien binnen zijn eigen partij geruchten de ronde deden over zijn sympathie voor Labour. In zijn functie van Speaker behoorde hij niet meer tot de Conservatieve fractie. Hij werd na de Lagerhuisverkiezingen in 2015 en 2017 herkozen als Speaker. Hij moderniseerde een aantal aspecten van het Lagerhuis en kwam op voor de rechten van de backbenchers, aan wie hij meer spreektijd gaf dan zijn voorgangers.
In 2018 kreeg Bercow te maken met beschuldigingen van pestgedrag. Hij zou intimiderend optreden tegen zijn directe medewerkers en te weinig gedaan hebben tegen structurele problemen met pestgedrag binnen het Lagerhuis. Bercow ontkende de beschuldigingen en gelastte een onderzoek naar de bredere problemen.[5]
In 2018 en 2019 kreeg Bercow internationale bekendheid door zijn optreden om de orde te bewaken tijdens debatten met betrekking tot de Brexit-onderhandelingen en de pogingen van Theresa May en haar opvolger Boris Johnson om deze door het Britse Lagerhuis te loodsen.[6] Naarmate het Brexit-proces vorderde kreeg Bercow steeds meer kritiek vanuit de Conservatieve partij. Het werd hem kwalijk genomen dat hij de leden van het Lagerhuis de kans gaf om de parlementaire agenda te bepalen, terwijl dat doorgaans de bevoegdheid van de regering is.
De Conservatieve partij gaf in september 2019 aan bij nieuwe landelijke verkiezingen - in strijd met de gewoonte - een tegenkandidaat te zullen stellen in zijn kiesdistrict, om te voorkomen dat Bercow zou worden herkozen.[7]
Vertrek
[bewerken | brontekst bewerken]Op 9 september 2019 kondigde Bercow aan uiterlijk 31 oktober - maar in ieder geval voor de start van campagnes voor een eventuele Lagerhuisverkiezing - af te zullen treden als voorzitter van het Lagerhuis en als MP voor het kiesdistrict Buckingham.[8][9] Bij zijn afscheid op 31 oktober 2019 werd hij geprezen om de vernieuwingen die hij had aangebracht om het Lagerhuis meer naar buiten te laten treden.[10] Bercow was met een ambtstermijn van tien jaar de langst dienende Speaker van na de Tweede Wereldoorlog. De regering nomineerde hem echter bij zijn afscheid niet voor de gebruikelijke verheffing in de adelstand.[11] Daarmee werd gebroken met een 250-jarige traditie.[12]
Hij werd op 4 november 2019 als Speaker opgevolgd door Labour-afgevaardigde Sir Lindsay Hoyle die sinds 2010 Deputy Speaker was.[13] Op dezelfde datum werd aan Bercow de titel van Crown Steward and Bailiff of the Manor of Northstead toegekend,[14] een procedurele benoeming waardoor het hem mogelijk werd ontslag te nemen als lid van het Lagerhuis, wat hij onmiddellijk deed.
Na vertrek
[bewerken | brontekst bewerken]Al enkele dagen na zijn vertrek uitte hij politieke meningen, wat hem als Speaker niet mogelijk was geweest. In een lezing noemde hij brexit "de grootste vergissing van het Verenigd Koninkrijk sinds de Tweede Wereldoorlog". Hij verklaarde ook dat niet hij degene was die een uitstel van brexit had bewerkstelligd, maar het parlement zelf.[15]
Nadat de regering hem bij zijn vertrek als Speaker geen peerage had willen verlenen, werd Bercow begin 2020 door Labourleider Jeremy Corbyn daartoe voorgedragen. Tegelijk werd hij door Robert Rogers, Lord Lisvane, die de hoogste ambtenaar van het Lagerhuis (Clerk of the House of Commons) was van 2011 tot 2014, aangeklaagd wegens pesterij van Lagerhuispersoneel en het gebruik van onwelvoeglijke taal in zijn periode als Speaker. Bercow bracht daartegenin dat Lord Lisvane nooit eerder een klacht had geuit en pas naar voren kwam toen de opspraak zijn kansen op een peerage kon beïnvloeden.[16] Een tweede, soortgelijke, aanklacht werd ingediend door David Leakey, die Black Rod was van het Hogerhuis van 2010 tot 2017.[17]
Eind januari 2020 werd Bercows benoeming bekend tot hoogleraar politicologie in deeltijd aan Royal Holloway, een universiteit in Egham die onderdeel is van de University of London.
In juni 2021 stapte Bercow, uit onvrede over de koers van de Conservative Party, over naar de Labour Party.[18]
Boeken
[bewerken | brontekst bewerken]- Tennis Maestros: The Twenty Greatest Male Tennis Players of All Time. (Biteback Publishing, 2014)
- Unspeakable: Speaker van het Lagerhuis over de Britse politiek en de brexit (Hollands Diep, 2020)
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]| Voorganger: Michael Martin |
Speaker van het Britse Lagerhuis 2009 - 2019 |
Opvolger: Lindsay Hoyle |
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel John Bercow op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ RHUL employ John Bercow as new politics professor, The Tab, 24 januari 2020. Gearchiveerd op 2 december 2021.
- ↑ (en) Jörg Schindler, British House Speaker Bercow on His Brexit Role. Der Spiegel (1 april 2019). Gearchiveerd op 3 september 2019. Geraadpleegd op 9 september 2019.
- ↑ (en) Rebecca Wallersteiner, Jewish News meets the Speaker of the Commons – John Bercow. Jewish News (19 juni 2915). Geraadpleegd op 9 september 2019.
- ↑ (en) Rt Hon John Bercow MP. UK Parliament. Gearchiveerd op 5 september 2019. Geraadpleegd op 9 september 2019.
- ↑ Commons staff told to study abuse report 'very carefully'. BBC News (15 oktober 2018). Gearchiveerd op 20 juli 2023.
- ↑ Niemand op het Britse eiland kan mooier ‘Order, order’ roepen dan John Bercow, de Volkskrant, Patrick van IJzendoorn, 16 januari 2019. Gearchiveerd op 16 april 2023.
- ↑ (en) Vincent Wood, John Bercow: Conservatives will contest speaker’s seat in break from convention. The Independent (8 september 2019). Gearchiveerd op 23 september 2019. Geraadpleegd op 9 september 2019.
- ↑ Tearful John Bercow reveals he will step down as Speaker by 31 October, The Guardian News, 9 september 2019. Gearchiveerd op 28 maart 2023.
- ↑ Britse Lagerhuisvoorzitter John Bercow stapt op. nos.nl. Geraadpleegd op 9 september 2019.
- ↑ Last order: John Bercow's final day as Speaker, The Guardian, 31 oktober 2019. Gearchiveerd op 21 oktober 2022.
- ↑ (en) Kevin Schofield, Speaker John Bercow 'to be denied peerage' following Brexit feud with ministers. PoliticsHome (18 januari 2019). Gearchiveerd op 5 november 2019. Geraadpleegd op 9 september 2019.
- ↑ Government to break with 250-year tradition and deny John Bercow a peerage as MPs set out their stalls to replace him, The Telegraph, 10 september 2019. Gearchiveerd op 19 juni 2021.
- ↑ De Britten hebben een nieuwe 'ordehouder' voor hun parlement, NOS Nieuws, 4 november 2019. Gearchiveerd op 8 augustus 2020.
- ↑ Manor of Northstead: John Bercow, www.gov.uk. Gearchiveerd op 18 juni 2023.
- ↑ John Bercow: Brexit is UK's biggest mistake since second world war, The Guardian, 6 november 2019. Gearchiveerd op 1 maart 2023.
- ↑ John Bercow: peer files bullying complaint against ex-Speaker, The Guardian, 23 januari 2020. Gearchiveerd op 1 maart 2023.
- ↑ Fresh doubts cast over John Bercow’s peerage as bullying claims resurface, The Guardian, 25 januari 2020. Gearchiveerd op 7 september 2022.
- ↑ Britse oud-Lagerhuisvoorzitter Bercow stapt over naar oppositiepartij Labour, NOS Nieuws, 19 juni 2021. Gearchiveerd op 19 augustus 2023.
