Naar inhoud springen

Vale strandplevier

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Anarhynchus marginatus)
Vale strandplevier
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Vale strandplevier
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Charadriiformes (Steltloperachtigen)
Familie:Charadriidae (Kieviten en plevieren)
Geslacht:Anarhynchus
Soort
Anarhynchus marginatus
(Vieillot, 1818)
Synoniemen
  • Charadrius marginatus (protoniem)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Vale strandplevier op Wikispecies Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De vale strandplevier (Anarhynchus marginatus) is een waadvogel uit de familie van plevieren (Charadriidae). Deze plevier komt voor in Sub-Saharisch Afrika.

De vogel is gemiddeld 18 cm lang en weegt 27 tot 55 g. De ondersoort mechowi is gemiddeld 15 g lichter. Deze plevier lijkt op de strandplevier, maar bij de vale strandplevier ontbreekt een duidelijke donker bandje op de borst. Opvallend is het witte voorhoofd, maar daarachter (in het zomerkleed) een smal klein zwart bandje.[2]

Verspreiding en leefgebied

[bewerken | brontekst bewerken]

De soort telt vier ondersoorten:[3]

  • Anarhynchus marginatus mechowi: van Afrika bezuiden de Sahara tot noordelijk Angola, Botswana, Zimbabwe en noordelijk Mozambique.
  • C. m. marginatus: van zuidwestelijk Angola tot zuidwestelijk Zuid-Afrika.
  • C. m. arenaceus: van zuidelijk Mozambique tot zuidelijk Zuid-Afrika.
  • C. m. tenellus: Madagaskar.

Het leefgebied bestaat uit rotsachtige, zandige of modderige kusten, riviermondingen, grote rivieren en meren.[2]

Deze plevier heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) niet zo groot. De grootte van de wereldpopulatie is niet gekwantificeerd, maar de vale plevier gaat in aantal achteruit door aantasting van het leefgebied door de aanleg van dammen en de aanleg van infrastructuur en stadsontwikkeling in de kustgebieden. Het tempo van achteruitgang ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat de vale plevier als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]