Geelbuikkitta
Geelbuikkitta IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Geelbuikkitta (Cissa hypoleuca). Naar blauw verkleurde vogel in het vogelpark van Walsrode (Duitsland). | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Cissa hypoleuca Salvadori & Giglioli, 1885 | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Geelbuikkitta op Wikispecies | |||||||||||||
|
De geelbuikkitta is een zangvogel uit de familie van de kraaien (Corvidae). Deze vogel leeft in China en Zuidoost-Azië.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De geelbuikkitta lijkt op de andere groene eksters, de kortstaartkitta en de groene kitta. De geelbuikkitta is iets kleiner dan de groene kitta (35 cm). In de vorige eeuw werd deze soort beschouwd als een ondersoort van de kortstaartkitta als C. thalassina hypoleuca. Hij verschilt van de groene kitta door een korte staart het ontbreken van witte stippen op de slagpennen. Een typisch kenmerk is verder de zweem naar lichtgeel in het groen van de buik. Net als bij de andere kittasoorten verkleurt de vogel in gevangenschap naar lichtblauw. Ook zieke en dode vogels verkleuren naar lichtblauw.
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]De geelbuikkitta komt voor in het zuiden en midden van China, Hainan en Indochina. Binnen dit gebied worden vier ondersoorten onderscheiden:
- C. h. jini (Zuid- en Midden-China)
- C. h. concolor (Noord-Vietnam)
- C. h. chauleti (Midden-Vietnam)
- C. h. hypoleuca (ZO-Thailand en zuiden van Indochina)
- C. h. katsumatae (eiland Hainan)
Het leefgebied van deze kitta is de ondergroei van bosgebieden, zowel primair regenwoud en secondair bos in het laagland en tot op een hoogte van 1500 m boven de zeespiegel.
Status
[bewerken | brontekst bewerken]De geelbuikkita heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Plaatselijk in Vietnam is de vogel nog betrekkelijk algemeen, maar in China ishij zeldzaam en in Thailand schaars. Deze kitta gaat in aantal achteruit. Echter, het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat hij als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
- (en) King et al, 1983. A field guide to the birds of South-East Asia. Collins, London. ISBN 0 00 219206 3