Naar inhoud springen

Bonte lijstergaai

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Ianthocincla ocellata)
Bonte lijstergaai
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Bonte lijstergaai
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Leiothrichidae
Geslacht:Ianthocincla (Lijstergaaien)
Soort
Ianthocincla ocellata
(Vigors, 1831)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Bonte lijstergaai op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De bonte lijstergaai of bonte gaailijster, ook wel gevlekte gaailijster (Ianthocincla ocellata, voorheen Garrulax ocellatus) is een vogel uit de familie van de Leiothrichidae.

De bonte lijstergaai heeft een lengte van 32 tot 34 centimeter. Het is een overwegend roodbruin gekleurde vogel met op de rug, de mantel en de vleugeldekveren afwisselend zwart, wit en roodbruin gekleurde stippels. De borst is horizontaal roodbruin en zwart gestreept. De kop is zwart gekleurd net als de keel, maar het "gezicht" (rond het oog) is weer licht roodbruin. Er zijn geen uiterlijke verschillen tussen beide seksen.[2]

Verspreiding en leefgebied

[bewerken | brontekst bewerken]

De bonte lijstergaai komt voor in het Himalayagebied en uitlopers (Noord-India, Bhutan, Zuid-China en Myanmar). Het is een vogel die leeft in de ondergroei van montaan bos boven de 900 m boven de zeespiegel.[2] Bonte lijstergaaien leven in groepen en voeden zich met een gevarieerd dieet van vruchten en zaden tot insecten en wormen.

De soort telt vier ondersoorten:

  • I. o. griseicauda: de westelijke Himalaya.
  • I. o. ocellata: de oostelijke Himalaya.
  • I. o. maculipectus: noordelijk Myanmar en zuidwestelijk Yunnan.
  • I. o. artemisiae: centraal China.

De bonte lijstergaai heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. In een groot deel van het verspreidingsgebied is het een vrij algemene vogel, maar hij gaat plaatselijk in aantal achteruit. Echter, het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat deze lijstergaai als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]