Naar inhoud springen

Luis Ocaña

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Luis Ocana)
Luis Ocaña
Luis Ocaña
Persoonlijke informatie
Volledige naam Jesús Luis Ocaña Pernía
Geboortedatum 9 juni 1945
Geboorteplaats Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Priego, Spanje
Overlijdensdatum 19 mei 1994
Overlijdensplaats Vlag van Frankrijk Caupenne-d'Armagnac, Frankrijk
Sportieve informatie
Discipline(s) Weg
Ploegen
1968 - 1969
1970 - 1974
1975 - 1976
1977
Fagor-Fargas
Bic
Super Ser
Frisol-Thirion-Gazelle
Beste prestaties
Luik-Bastenaken-Luik 13e (1973)
Ronde van Lombardije 7e (1970)
Ronde van Frankrijk 1e (1973)
9 etappezeges
Ronde van Spanje 1e (1970)
6 etappezeges
WK op de weg 3e (1973)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Jesús Luis Ocaña Pernia (Priego (Cuenca, Spanje), 9 juni 1945 - Caupenne-d'Armagnac (Frankrijk), 19 mei 1994) was een Spaans wielrenner.

Geboren in Spanje woonde Luis Ocaña sinds 1957 in het zuidwesten van Frankrijk. In 1968 kreeg hij een profcontract bij de Spaanse Fagor-ploeg. Hij werd in zijn debuutjaar meteen Spaans kampioen op de weg. In 1969 won hij de Midi Libre en behaalde hij een tweede plaats in de ronde van zijn land, een ronde waarin hij ook het bergklassement, de proloog en twee tijdritten won. Gesteund door deze goede resultaten maakte hij in 1970 de overstap naar de Franse formatie Bic.

Hij won in 1970 de Ronde van Spanje, en na een opgave het jaar daarvoor werd hij nu 31ste in de Ronde van Frankrijk inclusief een ritzege. Pas in 1971 kon hij zich in de Ronde van Frankrijk tot uitdager van Eddy Merckx ontpoppen. Hij won de 8ste rit met aankomst op de Puy de Dôme en reed Merckx uit het geel twee dagen later in de rit naar Grenoble. Maar het was in de 11de rit dat hij zich de legende binnenreed. Hij won de rit naar Orcières-Merlette met 5'52" voorsprong op Lucien Van Impe. Merckx werd 3de op 8'42". Ocaña had nu 8'43" voorsprong op Joop Zoetemelk, Merckx stond pas 5de in de tussenstand op 9'46". De Tour leek beslist. In de daaropvolgende rit naar Marseille ging Merckx van bij de start met een aantal ploegmaats in de aanval en pakte twee minuten terug. De eerste Pyreneeënrit werd Ocaña fataal. Hij viel in de doorregende afdaling van de Col de Menté en moest opgeven. Merckx won de Tour uiteindelijk met bijna 10 minuten voorsprong op Zoetemelk.

Het daaropvolgende jaar moest het grote duel worden tussen beide protagonisten, maar Ocaña werd op afstand gefietst in de proloog, de ploegentijdrit, de eerste tijdrit en de eerste bergrit. Hij verloor verder tijd op de Mont Ventoux, eindigde in het spoor van Merckx in de rit naar Orcières-Merlette waar hij het jaar daarvoor zo ongenadig had uitgehaald en startte uiteindelijk niet meer in de 15de rit, toen hij al op 12 minuten gerangschikt stond. In 1973 duelleerden de grote rivalen opnieuw, deze keer in de Ronde van Spanje. Merckx won zes ritten en won met 3'46" voorsprong op Ocaña, die zonder ritzege bleef. Ocaña won vervolgens wel voor de 3de keer de Dauphiné Liberé en overklaste, in afwezigheid van Merckx, zijn tegenstanders in de Ronde van Frankrijk. Hij won zes ritten en had op het einde 15'51" voorsprong op Bernard Thévenet. In de rit naar Les Orres herhaalde hij zijn prestatie van in 1971 naar Orcières-Merlette. José Manuel Fuente eindigde op 0'58" in de buurt, Mariano Martinez had als derde een achterstand van 6'59" en Zoetemelk werd vijfde op 20'24".

Ocaña zou deze glansprestatie nooit meer herhalen. Hij won datzelfde jaar nog brons op het wereldkampioenschap wielrennen op de weg voor eigen volk op de Montjuich en werd nog twee keer 4de en een keer 2de in de Ronde van Spanje, maar hij startte niet in de Tour van 1974 en moest opgeven in die van 1975. In 1976 ging hij nog mee in de aanval met de latere winnaar Lucien Van Impe in de rit naar Pla d'Adet en werd 14de in de eindstand.

In zijn laatste Tour in 1977 werd hij 25ste. Bij deze tour werd hij betrapt op het gebruik van verboden middelen. Hij kreeg een sanctie opgelegd, die bestond uit een tijdstraf van 10 minuten in het algemene klassement, 1000 Zwitserse frank boete, 1 maand voorwaardelijke schorsing en declassering naar de laatste plaats in etappe[1].Het was ook de laatste Tour van Merckx, die zesde werd. Op het einde van dat seizoen nam hij afscheid als renner. In totaal won hij 110 wedstrijden gedurende zijn loopbaan.

Na het wielrennen

[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn actieve carrière werd Ocaña bondscoach van Spanje. Nadat hij bij een bloedtransfusie hepatitis C had opgelopen, pleegde hij op 19 mei 1994 zelfmoord in zijn huis in Caupenne-d'Armagnac.

Belangrijkste overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]

1968

1969

1970

1971

1972

  • Spaans kampioen op de weg
  • 4e (deel A) en 5e (deel A) etappe Dauphiné Libéré
  • Eindklassement Dauphiné Libéré

1973

  • 7e (deel A), 8e, 12e (deel A), 13e, 18e en 20e (deel A) etappe Ronde van Frankrijk
  • Eindklassement Ronde van Frankrijk
  • Strijdlustklassement Ronde van Frankrijk
  • Proloog en 6e (deel B) etappe Dauphiné Libéré
  • Eindklassement Dauphiné Libéré
  • 4e (deel B) etappe Ronde van Baskenland
  • Eindklassement Ronde van Baskenland
  • Catalaanse Week

1975

  • 7e etappe Ruta del Sol
  • 2e (deel B) etappe Ronde van Rioja

1976

1977

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
1968 34e   opgave  
1969 opgave   Zilver ↑ (3)  
1970 31e (1)   ↑ (2) 
1971 opgave (2)  Brons ↑ (1) 
1972 opgave  
1973  ↑ (6)   Zilver ↑  
1974 opgave   4e  
1975 opgave   4e  
1976 14e   Zilver ↑  
1977 25e   22e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Parijs-Roubaix Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije WK op de weg Wereld­ranglijsten
1968 110e
1969 8e (SPP)
1970 26e 7e Brons (SPP)
1971 Zilver (SPP)
1972 8e (SPP)
1973 29e 13e Brons ↑ Zilver (SPP)
1975 28e 35e (SPP)
1976 22e (SPP)
1977 140e
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Luis Ocaña.
Voorganger:
Eddy Merckx
Vlag van België
1972
Winnaar van de Ronde van Frankrijk
Luis Ocaña
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)
1973
Opvolger:
Eddy Merckx
Vlag van België
1974
Voorganger:
Roger Pingeon
Vlag van Frankrijk
1969
Winnaar van de Ronde van Spanje
Luis Ocaña
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)
1970
Opvolger:
Ferdinand Bracke
Vlag van België
1971