Naar inhoud springen

Afrikaanse dwergooruil

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Otus senegalensis)
Afrikaanse dwergooruil
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Afrikaanse dwergooruil
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Strigiformes (Uilen)
Familie:Strigidae (Uilen)
Geslacht:Otus (Dwergooruilen)
Soort
Otus senegalensis
(Swainson, 1837)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Afrikaanse dwergooruil op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels
Afrikaanse dwergooruil
Zuid-Afrikaanse Dwergooruil (Otus Senegalensis)
Zuid-Afrikaanse Dwergooruil (Otus Senegalensis)

De Afrikaanse dwergooruil (Otus senegalensis)[2] is een vogelsoort uit de familie van de strigidae (uilen). De vogel werd in 1837 geldig beschreven door de Britse dierkundige en illustrator William John Swainson. Het is een kleine uil die sterk lijkt op de dwergooruil (Otus scops) die in Europa voorkomt.

De vogel is 16 tot 19 cm lang. Het verenkleed van deze vogel is grijsbruin of roodbruin met een fijne, zwarte tekening, met twee veerpluimen op zijn kop. Soms zijn die 'oren' nauwelijks te zien, maar bij onraad zet hij ze rechtop. Het verenkleed van beide geslachten is gelijk. De ogen zijn geel, de snavel is donker hoornkleurig en de poten zijn grijs.[3]

Verspreiding en leefgebied

[bewerken | brontekst bewerken]

Deze soort komt voor in Afrika, bezuiden de Sahara en telt twee ondersoorten:

  • Otus senegalensis senegalensis: Afrika, bezuiden de Sahara.
  • Otus senegalensis nivosus: zuidoostelijk Kenia.

De leefgebieden liggen in savannegebieden, open bosgebieden, parkachtig landschap tot op 2000 meter boven zeeniveau. Een voorwaarde is dat er ook grote bomen staan, in West-Afrika soms ook in mangrovebos. De vogel slaapt overdag dichtbij de stam in rijk bebladerde bomen.[3]

De ondersoorten O.s. senegalensis en O.s. nivosus zijn niet zeldzaam. De wereldpopulatie is niet gekwantificeerd, maar men vermoedt dat de wereldpopulatie stabiel in aantal is. Daarom staat de moedersoort als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]