Naar inhoud springen

Bonte aalscholver

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Phalacrocorax varius)
Bonte aalscholver
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Bonte aalscholver
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Suliformes
Familie:Phalacrocoracidae (Aalscholvers)
Geslacht:Phalacrocorax
Soort
Phalacrocorax varius
(Gmelin, 1789)
Bonte aalscholver
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Bonte aalscholver op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De bonte aalscholver (Phalacrocorax varius) is een vogel uit de orde van Suliformes. Het is een vrij grote, zwart wit gekleurde aalscholver die voorkomt in Australië en Nieuw-Zeeland.

De bonte aalscholver is 66 tot 81 cm lang en heeft een spanwijdte van 1,5 meter. Hij is de grootste van de zwart-wit gekleurde aalscholvers die in het verspreidingsgebied voorkomen. Hij heeft een witte buik, borst en hals. De achterkant van de hals en de bovenkant van de kop is zwart. Kenmerkend voor deze soort is de vleeskleurige snavel en de oranje-gele naakte huid tussen oog en snavel.[2]

Verspreiding en leefgebied

[bewerken | brontekst bewerken]

Het is een vogel van ondiepe, visrijke wateren met geleidelijk aflopende kustlijn, zoals baaien, riviermondingen, grote rivieren en meren. In West-Australië is het bijna uitsluitend een vogel van de kust, die het droge midden mijdt. In oostelijke Australië komt de vogel veel verder in het binnenland voor bij rivieren en meren. Verder komt de bonte aalscholver in vergelijkbaar habitat voor op (vooral) het Noordereiland van Nieuw-Zeeland.

De soort telt twee ondersoorten:[3]

De bonte aalscholver heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om deze redenen staat deze soort als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]