Zwartmaskergoean
| Zwartmaskergoean IUCN-status: Bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Pipile jacutinga (Spix, 1825)[2] | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Zwartmaskergoean op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De zwartmaskergoean (Pipile jacutinga) is een vogel uit de familie sjakohoenders en hokko's (Cracidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1825 door Johann Baptist von Spix. Het is een bedreigde soort hoendervogel in Brazilië, Argentinië en Paraguay.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De vogel is 64 tot 74 cm lang. Deze maskergoean is merendeels zwart gekleurd met een grote witte vlek op de vleugeldekveren en een witte kruin en nek en een blauwe ring rond het oog.Verder een rode lel die blauw is aan de basis en lichtblauwe snavel met een zwart uiteinde en roodachtige poten.[1]
Voorkomen en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]De soort komt voor in het zuidoosten van Brazilië, noordoostelijk Argentinië en het zuidoosten van Paraguay. Het leefgebied is vochitg, natuurlijk bos langs rivieren. In Brazilië ook in heuvelland van het kustgebied tot op 900 m boven zeeniveau. De vogel komt ook voor in selectief gekapt natuurlijk bos.[1]
Status
[bewerken | brontekst bewerken]De grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat op 1500 tot 7000 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door bejaging en habitatverlies waarbij het leefgebied wordt aangetast door ontbossing. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
- ↑ a b c d (en) Zwartmaskergoean op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ (la) Spix, J.B. von, 1825. Avium species novae, quas in itinere per Brasiliam annis MDCCCXVII-MDCCCXX jussu et auspiciis Maximiliani Josephi I. Bavariae regis. Suscepto. Collegit et descripsit Dr. J. B. de Spix. Tomus 2. 85 pp.p. 53 BHL
