Tekst źródłowy strony José Mourinho

{{Piłkarz infobox
 |imię i nazwisko         = José Mourinho
 |grafika                 = José Mourinho 2020 (cropped).jpg
 |opis grafiki            = 
 |pełne imię i nazwisko   = José Mário dos Santos Mourinho Félix
 |data urodzenia          = 26 stycznia 1963
 |miejsce urodzenia       = [[Setúbal]]
 |data śmierci            = 
 |miejsce śmierci         = 
 |wzrost                  = 176 cm<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.inter.it/it/squadra/allenatore/ |tytuł = José Mourinho Profile |opublikowany = [[Inter Mediolan]] |język = it |archiwum = https://web.archive.org/web/20100630153622/http://www.inter.it/it/squadra/allenatore/ |zarchiwizowano = 2010-06-30 |data dostępu = 2010-05-23}}</ref>
 |pozycja                 = [[pomocnik (piłka nożna)|pomocnik]]
 |klub                    = [[Fenerbahçe SK (piłka nożna)|Fenerbahçe]] (trener)
 |numer w klubie          = 
 |kariera juniorska       = 
 |kariera seniorska       = ! 1980–1982 ! [[Rio Ave FC]] ! 16 ! 2
! 1982–1983 ! [[CF Os Belenenses]] ! 16 ! 2
! 1983–1985 ! GD Sesimbra ! 35 ! 1
! 1985–1987 ! Comércio e Indústria ! 27 ! 8
 |kariera reprezentacyjna = 
 |kariera trenerska       = ! 1990–1991 ! [[Estrela Amadora]] (asystent)
! 1991–1993 ! [[AD Ovarense]] (asystent)
! 1993–1994 ! [[Sporting CP]] (asystent)
! 1994–1996 ! [[FC Porto]] (asystent)
! 1996–2000 ! [[FC Barcelona]] (asystent)
! 2000 ! [[SL Benfica]]
! 2001–2002 ! [[União Leiria]]
! 2002–2004 ! [[FC Porto]]
! 2004–2007 ! [[Chelsea F.C.|Chelsea]]
! 2008–2010 ! [[Inter Mediolan]]
! 2010–2013 ! [[Real Madryt]]
! 2013–2015 ! [[Chelsea F.C.|Chelsea]]
! 2016–2018 ! [[Manchester United F.C.|Manchester United]]
! 2019–2021 ! [[Tottenham Hotspur F.C.|Tottenham Hotspur]]
! 2021–2024 ! [[AS Roma]]
! 2024– ! [[Fenerbahçe SK (piłka nożna)|Fenerbahçe]]
 |medale                  = 
 |odznaczenia             = 
 |commons                 = Category:José Mourinho
 |wikicytaty              = José Mourinho
 |www                     = 
}}
'''José Mário dos Santos Mourinho Félix''' (wym. [{{IPA|ʒuˈzɛ moˈɾiɲu}}]; ur. [[26 stycznia]] [[1963]] w [[Setúbal]]) – [[Portugalia|portugalski]] [[trener]], [[piłka nożna|piłkarz]]. Nazywany czasem „The Special One”. Tytuł ten wymyślił sam Mourinho, a później został on podchwycony przez brytyjskie media<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.timesonline.co.uk/tol/sport/football/european_football/article4057364.ece?print=yes&randnum=1151003209000 |tytuł = I am no longer the Special One, says Jose Mourinho |opublikowany = [[The Times]] |data = 2008-06-03 |język = en |data dostępu = 2010-05-23}}</ref>.

== Życiorys ==
Mourinho jest synem byłego portugalskiego bramkarza [[Félix Mourinho|Félixa Mourinho]] i tak jak ojciec postanowił spróbować sił jako piłkarz, jednakże nie odznaczał się zbyt wielkimi umiejętnościami i szybko zakończył karierę. Początkowo pracował jako asystent w [[Estrela Amadora|Estreli Amadora]], a później [[FC Porto]]. Na początku lat 90. Portugalczyk został tłumaczem trenera [[FC Barcelona]] sir [[Bobby Robson|Bobby’ego Robsona]].

W 2000 roku podjął pierwszą samodzielną pracę jako trener i zaliczył udane okresy pracy w [[SL Benfica]] i [[União Leiria|Uniao Leiria]]. W 2002 roku powrócił do Porto, tym razem jako trener i już w pierwszym sezonie zdobył z tym klubem [[Primeira Liga|mistrzostwo Portugalii]], [[Taça de Portugal|Puchar Portugalii]] oraz [[Liga Europy UEFA|Puchar UEFA]]. Rok 2004 zakończył z jeszcze lepszymi wynikami. Porto obroniło tytuł mistrzowski i wygrało najważniejsze futbolowe rozgrywki w Europie, [[Liga Mistrzów UEFA|Ligę Mistrzów]].

W 2004 roku Mourinho przeniósł się do angielskiej [[Chelsea F.C.|Chelsea FC]], z którą dwukrotnie, w 2005 i 2006 roku, zdobył [[Premier League|mistrzostwo Anglii]] oraz kilka innych krajowych trofeów. Często udzielał kontrowersyjnych wypowiedzi oraz wywiadów, lecz swoimi wynikami udowadniał, że należy do światowej czołówki szkoleniowców. W sezonach 2004/05 i 2005/06 [[Międzynarodowa Federacja Historyków i Statystyków Futbolu]] (IFFHS) uznała go za najlepszego trenera na świecie.

Po serii słabszych wyników Mourinho został zwolniony i przed sezonem 2008/09 podjął się pracy we włoskim [[Inter Mediolan|Interze Mediolan]], z którym podpisał trzyletni kontrakt. Już po trzech miesiącach pracy zdobył swoje pierwsze trofeum, [[Superpuchar Włoch w piłce nożnej|Superpuchar Włoch]], zaś całe rozgrywki 2008/09 zakończył z tytułem [[Serie A|mistrzowskim]]. W następnym sezonie jako pierwszy menadżer w historii Włoch zdobył potrójną koronę, czyli wygrał ligę, krajowy puchar oraz Ligę Mistrzów. Stał się również trzecim menadżerem w historii futbolu, który dwukrotnie wygrał [[Liga Mistrzów UEFA|Ligę Mistrzów]] z dwoma różnymi zespołami. Wcześniej dokonali tego tylko [[Ernst Happel]] i [[Ottmar Hitzfeld]].

28 maja 2010 roku, Mourinho objął drużynę [[Real Madryt|Realu Madryt]], podpisując z ''królewskimi'' 4-letni kontrakt, stając się jednocześnie najlepiej zarabiającym trenerem świata. 20 maja 2013, prezes Realu Madryt [[Florentino Pérez]], ogłosił, że Jose Mourinho odejdzie po sezonie 2012/2013.

3 czerwca 2013 podpisał 4-letni kontrakt z [[Chelsea F.C.|Chelsea]]. W sezonie 2013/2014 nie zdobył z klubem żadnego trofeum, mimo wysokich wygranych z takimi klubami jak Arsenal (6-0), Liverpool (2-0), czy Manchester United (3-1), zakończył rozgrywki ligowe na 3. miejscu. W sezonie 2014/2015 zdobył Puchar Ligi angielskiej i mistrzostwo Anglii z dorobkiem 87 punktów. 17 grudnia 2015 roku został zwolniony z funkcji trenera Chelsea z powodu słabych wyników drużyny. 27 maja 2016 został ogłoszony jako nowy menedżer [[Manchester United F.C.|Manchesteru United]]. Pełnił tę funkcję do 18 grudnia 2018. 20 listopada 2019 podpisał kontrakt z Tottenhamem, który prowadził do 19 kwietnia 2021 roku. Od 1 lipca 2021 jest trenerem [[AS Roma|AS Romy]]<ref>{{Cytuj |tytuł = José Mourinho poprowadzi Romę [OFICJALNIE] |data = 2021-05-04 |data dostępu = 2021-05-04 |opublikowany = Transfery.info |url = https://transfery.info/aktualnosci/jose-mourinho-poprowadzi-rome-oficjalnie/148354 |język = pl}}</ref>.

== Kariera szkoleniowa ==
Szybko zrezygnował z kariery piłkarskiej i z zamiarem zgłębiania warsztatu trenerskiego wyjechał do [[Anglia|Anglii]]. Po powrocie do kraju przez dwa sezony pracował jako asystent i trener młodzieży. Dobra znajomość [[język angielski|języka angielskiego]] pozwoliła mu na rozpoczęcie współpracy z [[Bobby Robson]]em, najpierw w [[Sporting CP|Sportingu]] i później – z dużo większym powodzeniem – w [[FC Porto]] i [[FC Barcelona]]. Ich największe sukcesy z tego okresu to dwa tytuły mistrza [[Portugalia|Portugalii]] oraz po jednym Pucharze i Superpucharze tego kraju. W Barcelonie Mourinho już przy boku następcy Robsona [[Holandia|Holendra]] [[Louis van Gaal|Louisa van Gaala]] wywalczył także dwukrotnie mistrzostwo [[Hiszpania|Hiszpanii]].

=== Uniao Leiria ===
W 2000 roku objął posadę pierwszego trenera [[SL Benfica|Benfiki]], ale po miesiącu został wyrzucony po kłótni z prezesem. Do młodego szkoleniowca nie zrazili się jednak działacze [[União Leiria|Uniao Leiria]]. W kwietniu 2001 roku zaproponowali mu pracę, która zakładała szeroką autonomię w podejmowaniu decyzji. Właśnie w Leirii Mourinho odniósł swój pierwszy sukces. Jose objął Leirie na 7. kolejek przed końcem sezonu, gdy zespół był 7. w tabeli. W tych meczach Mourinho uzyskał bilans 5-1-1 ostatecznie zajmując z drużyną 5. miejsce, najlepsze w historii tego klubu. Miejsce to dawało prawo gry w Pucharze UEFA. W połowie sezonu 2001–2002, gdy z Leirią zajmował 4. miejsce, Mourinho przyjął ofertę FC Porto. Bez Mourinho drużyna nie grała już tak dobrze i ostatecznie zakończyła sezon na 7. pozycji.

=== FC Porto ===
Niedługo później został szkoleniowcem [[FC Porto]] i w ciągu zaledwie dwóch lat z dotychczasowego lidera jedynie na krajowych boiskach, uczynił najlepszą drużynę Starego Kontynentu; zdobył z nią dwa najważniejsze trofea w europejskim futbolu – [[Liga Europy UEFA|Puchar UEFA]] i [[Liga Mistrzów UEFA|Puchar Europy]]. W tamtej drużynie występowali m.in. bramkarz [[Vítor Baía]] oraz młodzi [[Ricardo Carvalho]] i [[Paulo Ferreira]], których potem zabrał do Chelsea, oraz [[Brazylia|Brazylijczyk]] z portugalskim paszportem [[Deco]], późniejszy lider drugiej linii Barcelony i [[Reprezentacja Portugalii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Portugalii]].

=== Chelsea F.C. ===
Dla Mourinho praca ze „Smokami” okazała się trampoliną do klubu znacznie potężniejszego, zarówno pod względem ekonomicznym, jak i sportowym. 2 czerwca 2004 podpisał kontrakt z [[Chelsea F.C.]], która rok wcześniej znalazła nowego finansowego mecenasa w osobie [[Rosja|rosyjskiego]] miliardera [[Roman Abramowicz|Romana Abramowicza]]. Pierwszym sukcesem portugalskiego szkoleniowca było odzyskanie w 2005 roku, po pięćdziesięcioletniej przerwie, tytułu mistrza Anglii. Rok później powtórzył to osiągnięcie. Na arenie międzynarodowej podopieczni Mourinho, wśród których znajdowali się m.in. [[Frank Lampard]], [[Petr Čech]], [[Didier Drogba]], czy sprowadzeni przez niego z Porto [[Ricardo Carvalho]] i [[Paulo Ferreira]], dwukrotnie dotarli do półfinałów [[Liga Mistrzów UEFA|Ligi Mistrzów]], gdzie za każdym razem ulegali [[Liverpool F.C.|Liverpoolowi]]. Szkoła Mourinho, nastawiona na zespołowość (trener nie sprowadzał uznanych piłkarzy, ale raczej mniej ogranych i nieznanych – vide Drogba – którzy dopiero w Chelsea awansowali do piłkarskiej elity) i prymat skuteczności nad efektownym stylem gry, stała się jedną z najsilniej oddziałujących metod szkoleniowych początku [[XXI wiek]]u. Rozstanie szkoleniowca z [[Londyn|londyńską]] drużyną nastąpiło 20 września 2007 roku; w nocy z 19 na 20 w siedzibie Chelsea zebrał się zarząd klubu, który po słabszym początku sezonu w lidze i Lidze Mistrzów (1:1 z [[Rosenborg BK|Rosenborgiem Trondheim]]), zdecydował o rozwiązaniu kontraktu z Mourinho.

=== Inter Mediolan ===
2 czerwca 2008 został trenerem [[Inter Mediolan|Interu Mediolan]]. W ciągu dwóch lat pracy zdobył z nim dwa tytuły mistrza i jeden Puchar Włoch, a także doprowadził go do – pierwszego od 45 lat – zwycięstwa w [[Liga Mistrzów UEFA (2009/2010)|Lidze Mistrzów]] i pierwszej w historii Włoch [[Potrójna korona|potrójnej korony]]. W finale Inter pokonał 2:0 [[Bayern Monachium]], prowadzony wówczas przez [[Louis van Gaal|Louisa van Gaala]], z którym Mourinho współpracował w okresie pobytu w Barcelonie.

=== Real Madryt ===
28 maja 2010 roku Inter Mediolan osiągnął porozumienie z [[Real Madryt|Realem Madryt]] w sprawie przejścia Mourinho do tego klubu. 31 maja został oficjalnie zaprezentowany jako nowy szkoleniowiec Realu<ref>{{cytuj stronę |url = http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/europe/8708315.stm |tytuł = Real Madrid to unveil Jose Mourinho as coach |data = 2010-05-28 |opublikowany = BBC Sport |język = en |data dostępu = 2010-05-29}}</ref><ref>{{cytuj stronę |url = https://archive.is/20121206020131/http://www.realmadrid.com/cs/Satellite/en/1330006267256/noticia/ComunicadoOficial/Official_announcement:_Jose_Mourinho,_new_Real_Madrid_coach.htm |tytuł = Official announcement: Jose Mourinho, new Real Madrid coach |data = 2010-05-28 |opublikowany = Real Madryt |język = en |data dostępu = 2010-05-29}}</ref>. Podpisał czteroletni kontrakt. 29 sierpnia 2010 nastąpił jego debiut w Primera División z którym jego [[Real Madryt]] zremisował bezbramkowo 0:0 z [[RCD Mallorca]]. 2 kwietnia 2011 porażka Realu 0:1 ze [[Sporting Gijón|Sportingiem Gijón]] na [[Estadio Santiago Bernabéu]] zakończyła serię 150 meczów ligowych drużyn prowadzonych przez „The Special One” bez porażki na własnym stadionie, seria trwała od porażki 2:3 FC Porto 23 lutego 2002. Pierwsze trofeum z klubem z Madrytu zdobył 20 kwietnia 2011. Jego zespół pokonał po dogrywce w finale [[Puchar Króla|Pucharu Króla]] FC Barcelonę po trafieniu [[Cristiano Ronaldo]]. Dzięki temu zwycięstwu Real zdobył Puchar Króla po 18 latach.

W 2011 roku Real odpadł z Ligi Mistrzów grając w półfinale z FC Barceloną, Mourinho stał się jednak pierwszym trenerem który doprowadził cztery różne kluby do półfinału tych rozgrywek. Sezon [[Primera División (2011/2012)|2011/2012]] prowadzeni przez niego „Królewscy” zdobyli pierwsze od czterech sezonów [[Primera División|mistrzostwo Hiszpanii]] i jako pierwszy klub w Hiszpanii zakończyli sezon ze 100 punktami w tabeli (bilans meczowy 32-4-2), rekordem 32 zwycięstw w sezonie, w tym 16 zwycięstw na wyjeździe. Ze 121 bramkami zdobytymi w lidze klub poprawił rekord bramek zdobytych w sezonie (poprzedni to 107 goli ustanowiony w sezonie 1989/90 przez Królewskich), 51 goli zdobytych na wyjeździe oraz najlepszy bilans bramkowy (+89). We wszystkich rozgrywkach Real strzelił 172 gole, dzięki czemu poprawił klubowy rekord (158 bramek w sezonie 1959/60). W Lidze Mistrzów Real dotarł do półfinału gdzie po konkursie jedenastek uległ [[Bayern Monachium|Bayernowi Monachium]].

29 sierpnia 2012 roku zdobył z Realem Madryt Superpuchar Hiszpanii, w dwumeczu z Barceloną w spotkaniu na wyjedzie przegrał 3:2, ale wynik odrobił na swoim terenie wygrywając 2:1. Początek sezonu [[Primera División (2011/2012)|2012/2013]] był najgorszy w karierze Mourinho, klub zdobył 4 punkty w 4 meczach. Utrata 8 punktów okazała się nie do odrobienia, Real do 26. kolejki zajmował trzecie miejsca, by sezon skończyć jako wicemistrz, za FC Barceloną. Słabą postawę w lidze klub bilansował występami w [[El Clásico]], w półfinale Pucharu Króla 30 stycznia 2013 Real zremisował 1:1, ale w rewanżu 26 lutego w Barcelonie wygrał pewnie 1:3. Po zwycięstwie 2:1 nad Barceloną w lidze Los Blancos utrzymali serię pięciu kolejnych meczów z ''Barçą'' bez porażki. Celem priorytetowym zespołu na sezon miało było wywalczenie „La Décimy”, czyli dziesiątego Pucharu Europy. W fazie grupowej [[Liga Mistrzów UEFA (2012/2013)|Ligi Mistrzów 2012/2013]] Real zdobył tylko punkt w meczach z Mistrzem Niemiec – [[Borussia Dortmund|BVB]] i awansował z drugiego miejsca. W rezultacie w 1/8 finału Real został wylosowany w parze z [[Manchester United F.C.|Manchesterem United]]. Po wyrównanym spotkaniu u siebie 13 lutego 2013 Los Blancos zremisowali 1:1, w rewanżu 5 marca na wyjeździe Real przegrywał w drugiej połowie 1:0 po samobójczym trafieniu [[Sergio Ramos]]a, ale Królewscy zdołali odrobić wynik golami w 66. i 69. minucie, kończąc dwumecz wynikiem 3:2. Po wyeliminowaniu Galatasaray SK w ćwierćfinale, Mourinho został drugim po [[Alex Ferguson|sir Alexie Ferguson]] trenerem, który dotarł siedem razy do półfinału tych rozgrywek. Po losowaniu półfinałowych par drużyna ponownie trafiła na [[Borussia Dortmund|Borussię]]. W pierwszym meczu w Dortmundzie do przerwy drużyna Mou remisowała 1:1. Druga połowa była najgorszym europejskim występem w karierze Mourinho, Real przegrał 4:1, a wszystkie bramki dla gospodarzy zdobył [[Robert Lewandowski]]. W rewanżu 24 kwietnia, po niewykorzystaniu trzech sytuacji na początku spotkania, drużyna zdobyła pierwszego kontaktowego gola dopiero w 82. minucie, a drugiego sześć minut później. Zwycięstwo 2:0 nie wystarczyło do „Remontady”, czyli odrobienie strat z pierwszego spotkania, Real odpadł po półfinale trzeci rok z rzędu. 17 maja 2013 Real rozegrał na Bernabeu derbowe spotkanie z [[Atlético Madryt]] w finale Pucharu Króla. Po golu [[Cristiano Ronaldo]] w 13. minucie, Atlético wyrównało w 35. minucie, Real jeszcze trzy razy trafił w słupek, ale gola już nie strzelił. W 75. minucie za dyskusje sędzia wyrzucił Mourinho do szatni. Atlético zdobyło dający zwycięstwo gol na 2:1 w dogrywce, a Real dokończył mecz w osłabieniu po czerwonej kartce Ronaldo. Zdaniem Mourinho był to najsłabszy sezon w jego karierze, zakończony zdobyciem jednego „małego” superpucharu<ref>[http://www.marca.com/2013/05/18/en/football/real_madrid/1368832771.html Mourinho: „Worst season of my career”.] marca {{lang|en}}.</ref>.

=== Powrót do Chelsea ===
Latem 2013 roku po sześciu latach powrócił do [[Chelsea F.C.]], podpisując z londyńskim klubem czteroletni kontrakt. Włodarze klubu ucieszyli się z jego decyzji. Na pierwszej oficjalnej konferencji prasowej nazwał siebie „The Happy One”: ''Jestem The Happy One. Czas upływa. Czuję się jakby to miało miejsce kilka dni temu, a jednak po raz pierwszy przyjechałem tu dziewięć lat temu. Od tego momentu wydarzyło się wiele w moim życiu zawodowym. Jeśli chodzi o moją pracę, która jest pasją, to nic się nie zmieniło, mam to samo serce i przeżywam te same emocje, jednak prywatnie jestem inną osobą. Jestem bardzo spokojny i zrelaksowany'' – powiedział Portugalczyk<ref>[http://www.transfery.info/58193,mourinho-jestem-the-happy-one Relacja z konferencji prasowej Mourinho.] {{lang|pl}}.</ref>.

30 sierpnia 2013 Chelsea jako zwycięzca Ligi Europy zmierzyło się z triumfatorem Ligi Mistrzów, prowadzonym przez nowego trenera [[Pep Guardiola|Pepa Guardiolę]] [[Bayern Monachium|Bayernem Monachium]], w meczu o [[Superpuchar UEFA]]. W regulaminowym czasie utrzymał się remis 1:1, w dogrywce Chelsea prowadziło, by w ostatnich sekundach stracić bramkę na 2:2. Gole dla Chelsea strzelili [[Fernando Torres]] i [[Eden Hazard]]. Przy stanie 5:4 w serii rzutów karnych strzał [[Romelu Lukaku]] obronił [[Manuel Neuer]]. Kilka dni później Lukaku został wypożyczony do [[Everton F.C.|Evertonu]]<ref>[http://www1.skysports.com/football/news/11671/8903847/transfer-deadline-day-everton-sign-james-mccarthy-and-romelu-lukaku Transfer deadline day: Everton sign James McCarthy and Romelu Lukaku.]</ref>. The Blues od 25. do 31. kolejki byli liderami tabeli, po drodze odnosząc na swoim terenie wygrane z trudnymi przeciwnikami, w tym 2:1 z Manchesterem, 2:1 z Liverpoolem, 3:1 z Manchesterem United, 4:0 z Tottenhamem, 6:0 z Arsenalem i 1:0 z Evertonem. W meczach wyjazdowych z tymi drużynami padły remisy, z wyjątkiem porażki 1:0 z Evertonem i wygranej 0:1 z The Citizens. Po porażkach 1:0 z Aston Villą i 1:0 Crystal Palace w marcu i kwietniu 2014 liderem został Liverpool. 19 kwietnia 2014 Chelsea przegrało z walczącym o utrzymanie [[Sunderland A.F.C.|Sunderlandem]] 1:2 na Stamford Bridge, kończąc serię 77 meczów ligowych bez porażki u siebie pod wodzą Mourinho i na 3 kolejki przed końcem powiększyło stratę do lidera do 5 punktów<ref>[https://archive.is/20140521184820/http://www.espnfc.com/uk/en/report/367171/report.html?soccernet=true&cc=5739 Sunderland end Mourinho record.]</ref> Mourinho pogratulował ''Czarnym Kotom'', a za swoje [[Ironia|sarkastyczne]] komentarze pod adresem sędziego Mike’a Deana, który podyktował decydującego karnego dla Sunderlandu, zapłacił 10 000 GBP kary, była to trzecia w sezonie kara nałożona przez FA, dwie poprzednie wynosiły 8000 GBP<ref>[http://www.theguardian.com/football/2014/may/08/chelsea-jose-mourinho-fa-fine-officials-sunderland Chelsea’s José Mourinho fined over comments after Sunderland defeat.]</ref>. 27 kwietnia 2014 Chelsea pokonało na [[Anfield (stadion)|Anfield]] 0:2 prowadzący w tabeli Liverpool, zwycięstwo nie dające The Blues większych nadziei na mistrzostwo było kluczowe dla zdobycia tytułu przez Manchester City<ref>[https://archive.is/20140521184816/http://www.espnfc.com/uk/en/report/367158/report.html?soccernet=true&cc=5739 Chelsea derail Liverpool’s title bid.]</ref>. Z Pucharu Anglii Chelsea zostało wyeliminowane przez Manchester City, a z Pucharu Ligi przez Sunderland. 2 kwietnia 2014 Chelsea przegrało 3:1 w ćwierćfinale Ligi Mistrzów z [[Paris Saint-Germain F.C.|PSG]], ale zdołało odrobić dwa gole w rewanżu 8 kwietnia i awansować dzięki bramce na wyjeździe. W półfinale z [[Atlético Madryt]], które wcześniej wyeliminowało Barcelonę, w pierwszym spotkaniu 22 kwietnia w Hiszpanii padł remis 0:0. 30 kwietnia na Stamford Bridge Chelsea zdołało objąć prowadzenie po bramce Torresa, ale po serii błędów przegrało aż 1:3.<ref>[https://archive.is/20140501020059/http://www.espnfc.com/uk/en/report/391813/report.html?soccernet=true&cc=5739 Superb Atleti book finals place.]</ref> Klub skończył sezon bez trofeum, na trzecim miejscu w lidze – po raz ostatni Mourinho zajął taką pozycję w lidze z Porto w 2002 roku. Paradoksalnie Mou nie uznał sezonu za wielkie rozczarowanie, bo jego głównym celem była budowa nowego zespołu, porównywalnego z Chelsea z poprzedniej dekady<ref>[http://www.tribalfootball.com/articles/mourinho-satisfied-chelsea-campaign-4022705#.U3z2lSga7u6 Mourinho satisfied with Chelsea campaign.]</ref>.

Skumulowana sprzedaż [[David Luiz|Davida Luiza]] do PSG, Romelu Lukaku do Evertonu i Demby Ba do [[Beşiktaş JK (piłka nożna)|Beşiktaşu JK]] przyniosła klubowi ponad 80 mln GBP, dzięki czemu klub mógł dokonać koniecznych wzmocnień bez łamania finansowych zasad finansowego fair play (FFP) UEFA. Mourinho pożegnał wszystkich napastników z poprzedniego sezonu, nie przedłużono kontraktu z [[Samuel Eto’o|Samuelem Eto’o]], a [[Fernando Torres]]a do końca kontraktu w 2016 wypożyczono do [[A.C. Milan]]u. Ich miejsce w ataku zajęli [[Diego Costa]] z Atléticu Madryt, Didier Drogba sprowadzony za darmo z [[Galatasaray SK (piłka nożna)|Galatasaray SK]] oraz [[Loïc Rémy|Loic Rémy]] odkupiony od [[Queens Park Rangers F.C.|Queens Park Rangers]]. Z Atlético przyszedł także lewy obrońca [[Filipe Luís]] i wypożyczony na 3 lata [[Thibaut Courtois]], który został pierwszym bramkarzem, a z Barcelony sprowadzono [[Cesc Fàbregas|Cesca Fabregasa]], za którego klub musiał zapłacić także Arsenalowi. Odeszło dwóch weteranów Niebieskich, którzy pracowali z Mourinho po przyjściu z Porto, Frank Lampard i Ashley Cole. W zimowym oknie skład wzmocnił [[Juan Cuadrado]], klub zarobił jednak na sprzedaży [[André Schürrle|Schürrle]], [[Ryan Bertrand|Bertranda]], [[Thorgan Hazard|Thorgana Hazarda]] i Torresa, kończąc transfery na plusie.

Po pierwsze trofeum od dwóch i pół roku Mourinho sięgnął 1 marca 2015 w Pucharze Ligi, pokonując Tottenham 2:0, w półfinale eliminując Liverpool 1:1, 1:0. Po pewnym awansie z grupy G Ligi Mistrzów w 1/8 finału CFC ponownie trafili na Paris Saint-Germain. Po remisie 1:1 w Paryżu 17 lutego 2015, 17 marca The Blues odpadli remisując u siebie 2:2, osiągając prowadzenie w regulaminowy czasie i dogrywce, tracąc gole w samej końcówce. CFC było jedynym klubem, który nie przegrał spotkania w całej edycji LM. Klub od pierwszej do ostatniej kolejki zdominował Premier League. Chelsea było liderem punktowym we wszystkich kolejkach sezonu, w 2. kolejce Tottenham miał tyle samo punktów i lepszy bilans bramkowy, a w 20. Manchester City był liderem ex aequo z CFC. Klub był niepokonany od 1. do 14. kolejki oraz od 21 do 37. kolejki, przegrywając trzy wyjazdowe spotkania 2:1 z Newcastle 6 grudnia 2014, 5:3 z Tottenhamem 1 stycznia 2015 oraz 3:0 z West Bromem 18 maja 2015. Zdobycie tytułu świętowano 3 maja 2015 w 35. rundzie po wygranej 1:0 na Stamford z Crystal Palace. Zespół nie przegrał spotkań z pozostałą wielką czwórką ligi, dwa razy remisując z Manchester City, wygrywając i remisując z United, Arsenalem i Liverpoolem. Graczem roku Premier League wybrano Edena Hazarda (19 goli we wszystkich rozgrywkach), a najskuteczniejszym strzelcem zespołu był Diego Costa (21 goli). W podstawowym składzie, który sięgnął po pierwsze od pięciu lat mistrzostwo grali zazwyczaj Courtois, Ivanović, Terry, Cahill, Azpilicueta, Matić, Willian, Fabregas, Oscar, Hazard i Costa.

Jeszcze przed końcem sezonu odejście ogłosił 37-letni Drogba.

17 grudnia 2015 Mourinho odszedł z klubu za porozumieniem stron. Powodem rozwiązania kontraktu były słabe wyniki w lidze<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2015/12/club-statement.html |tytuł = Club statement |data = 2015-12-17 |opublikowany = chelseafc.com |język = en |data dostępu = 2015-12-17}}</ref>.

=== Manchester United ===
27 maja 2016 roku został ogłoszony jako nowy menadżer [[Manchester United F.C.|Manchesteru United]]. Pierwszym transferem nowego trenera był pozyskany z [[Villarreal CF]], [[Eric Bailly]]. Następnie zakontraktowani zostali [[Zlatan Ibrahimović]], [[Henrich Mychitarian]] oraz [[Paul Pogba]]. W roli nowego menadżera zadebiutował 16 lipca 2016 roku w wygranym 2:0 towarzyskim meczu z [[Wigan Athletic F.C.|Wigan Athletic]]. 7 sierpnia 2016 zespół zdobył [[Tarcza Wspólnoty 2016|Tarczę Wspólnoty]], wygrywając z mistrzami Anglii [[Leicester City F.C.|Leicester City]] 2:1. 26 lutego 2017 Manchester wygrał puchar ligi – [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|EFL Cup]], w finale pokonując [[Southampton F.C.|Southampton]] 3:2. Klub odpadł z Pucharu Anglii w ćwierćfinale po przegranej 1:0 z Chelsea. Sezon ligowy był przeciętny w wykonaniu United z powodu niskiej bramkostrzelności i licznych remisów. [[Premier League (2016/2017)|Sezon 2016/2017]] zakończyli na 6. miejscu z 69 punktami (rok wcześniej [[Louis van Gaal]] miał 66 punktów, ale był 5.), przegrywając tylko 5 spotkań, ale remisując aż 15 razy z dorobkiem tylko 54 goli. Ibrahimović pomimo 35 lat był najskuteczniejszym napastnikiem i zdobywcą 28 goli w sezonie, ale z powodu kontuzji 20 kwietnia 2017 w meczu ćwierćfinałowym [[Liga Europy UEFA|Ligi Europy UEFA]] z [[RSC Anderlecht|Anderlechtem]] został wyeliminowany do końca kontraktu. Kontuzje dręczyły też obrońców, co skomplikowało jednoczesną walkę o awans do Ligi Mistrzów przez Ligę Europy lub 4. miejsce w lidze. W kwietniu 2017 Mourinho oświadczył, że priorytetem drużyny jest Liga Europy, ponieważ walczy o trofea<ref>[http://www.manutd.pl/2017/04/10/mourinho-liga-europy-teraz-naszym-priorytetem/ Mourinho: Liga Europy jest teraz naszym priorytetem.] 10 kwietnia 2017.</ref>. 7 maja 2017 MU przegrali na wyjeździe 0:2 z Arsenalem w 35. kolejce, kończąc serię 25 kolejek bez porażki<ref>[http://sport.interia.pl/premier-league/news-arsenal-londyn-manchester-united-2-0-koniec-serii-mu-bez-por,nId,2390813 Arsenal Londyn – Manchester United 2-0. Koniec serii MU bez porażki.]</ref>. Była to także pierwsza ligowa przegrana Portugalczyka z Arsenalem w całej swojej karierze. Czerwone diabły miały już wtedy zapewnione 6. miejsce, jednocześnie stracili perspektywę 4. miejsca mając mniej punktów od City, Liverpoolu i Arsenalu<ref>[http://www.devilpage.pl/index/news/komentarze/50491/mourinho-nie-mamy-jakichkolwiek-szans-na-top-4/ Mourinho: Nie mamy jakichkolwiek szans na TOP 4.]</ref>. 14 maja doszła do tego porażka 1:2 z Totenhamem, który został wicemistrzem, a mecz był pożegnaniem stadionu [[White Hart Lane]]<ref>[http://www.espnfc.com/report?gameId=450644 Tottenham say goodbye to White Hart Lane with win over Man United.]</ref>. 24 maja 2017 w [[Sztokholm]]ie ''Czerwone Diabły'' wygrały 2:0 z [[AFC Ajax|Ajaksem Amsterdam]] w finale [[Liga Europy UEFA (2016/2017)|Ligi Europy 2016/2017]], zdobywając trzecie trofeum oraz jako piąty angielski klub zakwalifikowali się do [[Liga Mistrzów UEFA (2017/2018)|Ligi Mistrzów 2017/2018]]. Było to 25. trofeum Portugalczyka, co czyni go szóstym najbardziej utytułowanym trenerem w Europie<ref>[http://www.soccerladuma.co.za/news/articles/categories/english-premier-league/10-managers-with-most-trophies-in-europe/245204 10 Managers With Most Trophies In Europe.]</ref>. José w całej karierze wygrał wszystkie siedem konfrontacji z Ajaksem z bilansem bramkowym 22:2<ref>[http://www.przegladsportowy.pl/pilka-nozna/europuchary,jose-mourinho-sylwetka-czlowieka-ktory-usmiecha-sie-coraz-mniej,artykul,786374,1,833.html CORAZ MNIEJ UŚMIECHU MOURINHO. JEDEN WIECZÓR W SZTOKHOLMIE ZDEFINIUJE CAŁY SEZON.]</ref>. MU został piątym zwycięzcą Ligi Europy UEFA oraz dołączył do grona klubów ([[Juventus F.C.]], Ajax, [[Bayern Monachium]], [[Chelsea F.C.|Chelsea]]), które sięgnęły po trzy główne europejskie trofea: [[Liga Mistrzów UEFA|Puchar Europy/Liga Mistrzów]], [[Liga Europy UEFA|Puchar UEFA/Liga Europy]] i [[Puchar Zdobywców Pucharów w piłce nożnej|Puchar Zdobywców]]<ref>[http://www.uefa.com/uefaeuropaleague/news/newsid=2444572.html Manchester United achieve European clean sweep.] uefa.com, 24 maja 2017.</ref>. Finał rozegrano w cieniu [[Zamach w Manchesterze (2017)|zamachu w Manchesterze]] 23 maja.

W sezonie 2017/2018 pierwszym transferem został [[Victor Lindelöf]], pozyskany za 35 milionów euro z [[SL Benfica|Benfiki]]. 10 lipca 2017 poinformowano o zakontraktowaniu napastnika [[Romelu Lukaku]] (wcześniej [[Everton F.C.|Everton]]) – za Belga zapłacono 85 milionów euro. Trzecim nabytkiem został, sprowadzony z [[Chelsea F.C.|Chelsea]], [[Nemanja Matić]]. Sezon rozpoczął się 8 sierpnia meczem o [[Superpuchar UEFA|Superpuchar Europy]], w którym to [[Manchester United F.C.|Manchester United]] uległ 1:2 [[Real Madryt|Realowi Madryt]]. 24 sierpnia z klubem ponownie związał się [[Zlatan Ibrahimović]], parafując roczną umowę. 20 grudnia 2017 roku Manchester United odpadł w 1/4 [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|Pucharu Ligi]], przegrywając 2:1 z [[Bristol City F.C.|Bristol City]]. 22 stycznia 2018 roku piłkarzem „Czerwonych Diabłów” został [[Alexis Sánchez]], pozyskany z [[Arsenal F.C.|Arsenalu]] – w jego miejsce w ramach transakcji „Kanonierzy” sprowadzili [[Henrich Mychitarian|Henricha Mychitariana]]. 25 stycznia 2018 podpisał nowy kontrakt z klubem, który ma trwać do czerwca 2020 roku z opcją przedłużenia o kolejny rok. 13 marca 2018 roku Manchester United odpadł w 1/8 finału [[Liga Mistrzów UEFA (2017/2018)|Ligi Mistrzów]], przegrywając z [[Sevilla FC|Sevillą]] 1:2 (pierwszy mecz 0:0). W [[Premier League]] Manchester United zajął 2. miejsce, tracąc do zwycięskiego [[Manchester City F.C.|Manchesteru City]] 19 punktów. 19 maja 2018 roku Manchester United przegrał w finale [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Pucharu Anglii]] 1:0 z Chelsea.

W kolejnym sezonie zakontraktowani zostali: [[Diogo Dalot]], [[Fred (ur. 1993)|Fred]] i [[Lee Grant (piłkarz)|Lee Grant]]. 25 września 2018 roku [[Manchester United F.C.|Manchester United]] odpadł w 3. rundzie [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|Pucharu Ligi]], przegrywając z [[Derby County F.C.|Derby County]] po rzutach karnych 7:8 (spotkanie zakończyło się wynikiem 2:2). 18 grudnia 2018 roku został zwolniony z funkcji menadżera [[Manchester United F.C.|Manchesteru United]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.manutd.com/en/news/detail/official-Manchester-United-statement-on-Jose-Mourinho |tytuł = José Mourinho leaves United |opublikowany = manutd.com |data = 18 grudnia 2018 |język = en |data dostępu = 2018-12-18}}</ref>.

=== Tottenham Hotspur ===
20 listopada 2019 [[Tottenham Hotspur F.C.|Tottenham Hotspur]] ogłosił, że trenerem pierwszego zespołu zostanie Mourinho w miejsce zwolnionego [[Mauricio Pochettino]]<ref>{{Cytuj |autor = Wirtualna Polska Media |tytuł = Oficjalnie: Jose Mourinho ma nowy klub! Podpisał kontrakt z Tottenhamem Hotspur – WP SportoweFakty |data = 2019-11-20 |data dostępu = 2019-11-24 |opublikowany = sportowefakty.wp.pl |url = https://sportowefakty.wp.pl/pilka-nozna/855306/oficjalnie-jose-mourinho-ma-nowy-klub-podpisal-kontrakt-z-tottenhamem-hotspur |język = pl}}</ref>. 23 listopada 2019 zadebiutował na ławce trenerskiej Tottenhamu Hotspur w wygranym meczu przeciwko West Ham United. Tym samym zespół odniósł pierwsze wyjazdowe zwycięstwo w lidze od stycznia 2019.

26 listopada 2019 poprowadził zespół do zwycięstwa z [[Olympiakos SFP|Olympiakosem Pierus]] (4:2) w meczu 5. kolejki fazy grupowej Ligi Mistrzów, zapewniając mu tym samym awans do fazy pucharowej rozgrywek. Tottenham stał się już szóstym zespołem, z którym Mourinho awansował do tego etapu.

19 kwietnia 2021 Jose Mourinho przestał pełnić funkcję [[trener]]a [[Tottenham Hotspur F.C.|Tottehamu]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.bbc.com/sport/football/56799400 |tytuł = Jose Mourinho: Tottenham sack manager after 17 months |opublikowany = bbc.com |data = 2021-04-19 |język = en |data dostępu = 2021-04-22}}</ref>.

=== AS Roma ===
4 maja 2021 [[AS Roma]] ogłosiła, że od początku sezonu 2021/22 Jose rozpocznie pracę z klubem zastępując [[Paulo Fonseca|Paulo Fonsecę]], z którym nie podpisano nowej umowy.

W sezonie 2021/2022 AS Roma zajęła 6. miejsce w Serie A oraz wygrała Ligę Konferencji Europy UEFA, w finale rozgrywek pokonując Feyenoord 1:0<ref>{{Cytuj |autor = Telewizja Polska S.A |tytuł = Pierwsze trofeum Zalewskiego. Roma zwycięzcą Ligi Konferencji! |data = 2022-05-25 |data dostępu = 2022-05-26 |opublikowany = sport.tvp.pl |url = https://sport.tvp.pl/60391736/liga-konferencji-europy-as-roma-feyenoord-rotterdam-wynik-strzelcy-relacja |język = pl}}</ref>.

W sezonie 2022/2023 AS Roma ponownie zajęła 6. miejsce w Serie A. W Lidze Europy drużyna Mourinho doszła do finału, w fazie pucharowej eliminując kolejno RB Salzburg, Real Sociedad, Feyenoord i Bayer Leverkusen<ref>{{Cytuj |tytuł = Liga Europy 2022/2023 Wyniki – Piłka nożna/Europa |data dostępu = 2024-01-17 |opublikowany = www.flashscore.pl |url = https://www.flashscore.pl/pilka-nozna/europa/liga-europejska-2022-2023/wyniki/ |język = pl}}</ref>. W finale AS Roma mierzyła się z Sevillą, w meczu padł remis (1:1), zaś w serii rzutów karnych lepsza okazała się Sevilla (4:1)<ref>{{Cytuj |tytuł = Sevilla – AS Roma – wynik meczu na żywo, przebieg live 31.05.2023. Rezultat końcowy |data dostępu = 2024-01-17 |opublikowany = Meczyki.pl |url = https://www.meczyki.pl/wyniki-na-zywo/sevilla-as-roma/3546156 |język = pl}}</ref>.

16 stycznia 2024 przestał pełnić funkcję trenera [[AS Roma|AS Romy]].

== Statystyki ==
''Aktualne na 16 stycznia 2024.''
{| class="wikitable" style="text-align:center"
|-
!rowspan=2| Zespół
!rowspan=2| Od
!rowspan=2| Do
!colspan=5| Statystyka
|-
!{{Tooltip|M|Liczba spotkań}} !! {{Tooltip|W|Liczba wygranych spotkań}} !! {{Tooltip|R|Liczba zremisowanych spotkań}} !! {{Tooltip|P|Liczba przegranych spotkań}} !! {{Tooltip|% W|Procent wygranych spotkań}}
|-
|[[SL Benfica]]
|20 września 2000
|5 grudnia 2000
{{Zwycięstwa i porażki|11|6|3|2|w=ś}}
|-
|[[União Leiria]]
|lipiec 2001
|23 stycznia 2002
{{Zwycięstwa i porażki|20|9|7|4|w=ś}}
|-
|[[FC Porto]]
|23 stycznia 2002
|2 czerwca 2004
{{Zwycięstwa i porażki|127|91|21|15|w=ś}}
|-
|[[Chelsea F.C.|Chelsea]]
|2 czerwca 2004
|20 września 2007
{{Zwycięstwa i porażki|185|124|40|21|w=ś}}
|-
|[[Inter Mediolan]]
|2 czerwca 2008
|28 maja 2010
{{Zwycięstwa i porażki|108|67|26|15|w=ś}}
|-
|[[Real Madryt]]
|31 maja 2010
|1 czerwca 2013
{{Zwycięstwa i porażki|178|128|28|22|w=ś}}
|-
|[[Chelsea F.C.|Chelsea]]
|3 czerwca 2013
|17 grudnia 2015
{{Zwycięstwa i porażki|136|80|29|27|w=ś}}
|-
|[[Manchester United F.C.|Manchester United]]
|27 maja 2016
|18 grudnia 2018
{{Zwycięstwa i porażki|144|84|32|28|w=ś}}
|-
|[[Tottenham Hotspur F.C.|Tottenham Hotspur]]
|20 listopada 2019
|19 kwietnia 2021
{{Zwycięstwa i porażki|86|44|19|23|w=ś}}
|-
|[[AS Roma]]
|1 lipca 2021
|16 stycznia 2024
{{Zwycięstwa i porażki|138|68|31|39|w=ś}}
|-
!colspan=3| Łącznie
{{Podsumowanie zwycięstw i porażek|1133|701|236|196|w=ś}}
|}

''Nie są brane pod uwagę mecze towarzyskie.''

== Osiągnięcia szkoleniowe ==
=== Porto ===
* [[Primeira Liga|Mistrzostwo Portugalii]]: 2002/03, 2003/04
* [[Taça de Portugal|Puchar Portugalii]]: 2002/03
* [[Supertaça Cândido de Oliveira|Superpuchar Portugalii]]: 2003
* [[Liga Mistrzów UEFA|Liga Mistrzów]]: [[Liga Mistrzów UEFA (2003/2004)|2003/04]]
* [[Liga Europy UEFA|Puchar UEFA]]: [[Puchar UEFA (2002/2003)|2002/03]]

=== Chelsea ===
* [[Premier League|Mistrzostwo Anglii]]: [[Premier League (2004/2005)|2004/05]], [[Premier League (2005/2006)|2005/06]], [[Premier League (2014/2015)|2014/15]]
* [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Puchar Anglii]]: 2006/07
* [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|Puchar Ligi Angielskiej]]: 2004/05, 2006/07, 2014/15
* [[Tarcza Wspólnoty]]: 2005

=== Inter Mediolan ===
* [[Serie A|Mistrzostwo Włoch]]: [[Serie A (2008/2009)|2008/09]], [[Serie A (2009/2010)|2009/10]]
* [[Puchar Włoch w piłce nożnej|Puchar Włoch]]: 2009/10
* [[Superpuchar Włoch w piłce nożnej|Superpuchar Włoch]]: 2008
* [[Liga Mistrzów UEFA|Liga Mistrzów]]: [[Liga Mistrzów UEFA (2009/2010)|2009/10]]

=== Real Madryt ===
* [[Primera División|Mistrzostwo Hiszpanii]]: [[Primera División (2011/2012)|2011/12]]
* [[Puchar Króla]]: [[Puchar Króla (2010/2011)|2010/11]]
* [[Superpuchar Hiszpanii w piłce nożnej|Superpuchar Hiszpanii]]: 2012

=== Manchester United ===
* [[Puchar Ligi Angielskiej w piłce nożnej|Puchar Ligi Angielskiej]]: 2016/17
* [[Tarcza Wspólnoty]]: [[Tarcza Wspólnoty 2016|2016]]
* [[Liga Europy UEFA|Liga Europy]]: [[Liga Europy UEFA (2016/2017)|2016/17]]

=== AS Roma ===
* [[Liga Konferencji Europy UEFA]]: [[Liga Konferencji Europy UEFA (2021/2022)|2021/22]]

=== Indywidualnie ===
* Trener Roku [[Primeira Liga|Ligi Portugalskiej]]: 2003, 2004
* Trener Roku według [[UEFA]]: 2003, 2004
* Trener Drużyny Roku według [[UEFA]]: 2003, 2004, 2005, 2010
* Najlepszy Trener Świata według [[Międzynarodowa Federacja Historyków i Statystyków Futbolu|IFFHS]]: 2004, 2005, 2010, 2012
* Najlepszy Trener Świata według [[World Soccer]]: 2004, 2005, 2010
* Trener Roku [[Premier League|Ligi Angielskiej]]: 2005, 2006
* Najlepszy Trener według Onze d’Or: 2005
* Osobowość Roku według BBC Sports: 2005
* Trener Roku [[Serie A|Ligi Włoskiej]]: 2009, 2010
* Najlepszy Portugalski Trener pracujący za granicą według CNID: 2009, 2010
* Człowiek Roku według [[La Gazzetta dello Sport]]: 2010
* Najlepszy Trener Świata według Międzynarodowej Agencji Prasowej: 2010
* [[Złota Piłka]] dla Najlepszego Trenera Świata według [[FIFA]]: 2010
* Nagroda imienia Fernando Soromenho: 2012

== Odznaczenia i wyróżnienia specjalne ==
* [[Order Infanta Henryka|Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka]]: 2005
* [[Doktor honoris causa]] – wyróżnienie przyznane przez Uniwersytet Lizboński za ogromny wkład i osiągnięcia w dziedzinie futbolu: 2009

== Przypisy ==
{{Przypisy}}

== Linki zewnętrzne ==
* [https://www.bdfutbol.com/en/l/l3685.html Profil trenera] w bazie BDFutbol {{lang|en}}
* {{soccerbase|t|1908}}
* {{transfermarkt|t|id=781|nazwa=José Mourinho|data dostępu=2020-11-21}}
* {{IMDb|osoba|1542742}}
* {{Cytuj stronę |url = http://www.zerozero.pt/jogador/jose_mourinho/actual/ficha/0/default/79732/ |tytuł = José Mourinho |opublikowany = zerozero.pt |archiwum = https://web.archive.org/web/20100323043559/http://www.zerozero.pt/jogador/jose_mourinho/actual/ficha/0/default/79732/ |zarchiwizowano = 2010-03-23}} w bazie ZeroZero.pt {{lang|pt}}

{{Fenerbahçe SK skład}}
{{Grupa szablonów
|tytuł=Kariera trenerska
|zwijanie= zwinięte
|lista=
{{Trenerzy piłkarscy SL Benfica}}
{{Trenerzy piłkarscy FC Porto}}
{{Trenerzy piłkarscy Chelsea F.C.}}
{{Trenerzy piłkarscy Interu Mediolan}}
{{Trenerzy piłkarscy Realu Madryt}}
{{Trenerzy piłkarscy Manchesteru United}}
{{Trenerzy piłkarscy Tottenhamu Hotspur}}
{{Trenerzy piłkarscy AS Roma}}
{{Trenerzy piłkarscy Fenerbahçe SK}}
}}
{{Grupa szablonów
| tytuł = Osiągnięcia i nagrody
| zwijanie = zwinięte
| lista =
{{Trenerzy zdobywców Pucharu Europy i Ligi Mistrzów}}
{{Trenerzy zdobywców Pucharu UEFA i Ligi Europy}}
{{Trenerzy zdobywców Ligi Konferencji Europy UEFA}}
{{Trenerzy zdobywców Pucharu Ligi Angielskiej w piłce nożnej}}
{{Trenerzy mistrzów Włoch w piłce nożnej}}
{{Trenerzy zdobywców Pucharu Włoch w piłce nożnej}}
{{Trenerzy zdobywców Pucharu Króla Hiszpanii w piłce nożnej}}
{{Trenerzy mistrzów Hiszpanii w piłce nożnej}}
{{Trenerzy mistrzów Anglii w piłce nożnej}}
{{Trenerzy zdobywców Pucharu Anglii w piłce nożnej}}
{{Menadżer roku Premier League}}
{{Trener klubowy roku na świecie według IFFHS}}
{{Trener roku plebiscytu World Soccer}}
{{Trofeum Miguela Muñoza}}
}}

{{Kontrola autorytatywna}}

{{SORTUJ:Mourinho, Jose}}
[[Kategoria:Portugalscy piłkarze]]
[[Kategoria:Piłkarze Rio Ave FC]]
[[Kategoria:Piłkarze CF Os Belenenses]]
[[Kategoria:Piłkarze GD Sesimbra]]
[[Kategoria:Portugalscy trenerzy piłkarscy]]
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy SL Benfica]]
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy FC Porto]]
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Chelsea F.C.]]
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Interu Mediolan]]
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Realu Madryt]]
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Manchesteru United]]
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Tottenhamu Hotspur]]
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy AS Roma]]
[[Kategoria:Trenerzy piłkarzy Fenerbahçe SK]]
[[Kategoria:Trenerzy Zdobywców Pucharu Europy i Ligi Mistrzów UEFA]]
[[Kategoria:Trenerzy Zdobywców Pucharu UEFA i Ligi Europy UEFA]]
[[Kategoria:Trenerzy Zdobywców Ligi Konferencji Europy UEFA]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Infanta Henryka]]
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa uczelni w Portugalii]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1963]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Setúbal]]