Tekst źródłowy strony Stanisław Marusarz

{{Zawodnik zima infobox
 |imię i nazwisko      = Stanisław Marusarz
 |dyscyplina           = kombinacja norweska
 |grafika              = S MArusarz.jpg
 |opis grafiki         = Stanisław Marusarz (1937)
 |data urodzenia       = 18 czerwca 1913
 |miejsce urodzenia    = [[Zakopane]]
 |data śmierci         = 29 października 1993
 |miejsce śmierci      = [[Zakopane]]
 |klub                 = [[SN PTT Zakopane]] (1926–1951)<br />[[WKS Zakopane|CWKS Zakopane]] (1952–1957)
 |wzrost               = 180 cm<ref name=ref>{{cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/athletes/ma/stanislaw-marusarz-1.html|tytuł=Stanisław Marusarz Biography and Olympic Results|opublikowany=Sports-Reference.com|język=en|data dostępu=2011-08-17|archiwum=https://web.archive.org/web/20090305223832/http://www.sports-reference.com/olympics/athletes/ma/stanislaw-marusarz-1.html|zarchiwizowano=2009-03-05}}</ref>
 |rekord życiowy       = 97,0 m na [[Letalnica|Velikance]] w [[Planica|Planicy]] (17 marca 1935){{Odn|Jaroń|2020|s=129}}
 |commons              = Category:Stanisław Marusarz
 |wikicytaty           = 
 |www                  = 
 |medale               = 
{{Medalista infobox/reprezentacja|POL}}
{{Medalista infobox/nagłówek|MŚ|NK}}
{{Medalista infobox/MŚ|NK|Lahti|1938|srebro|[[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1938|skoki narciarskie]]}}
 |inne nagrody         = 
{{Zawodnik zima infobox/podrozdział|[[Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”]]}}
{{Zawodnik zima infobox/puchar|medal|1. miejsce|[[Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1938|1938]]|1}}
 |odznaczenia          = {{order|VM|KS}} {{order|OOP|KW}} {{order|OOP|KKO}} {{order|OOP|KK}} {{order|KW|2Z}} {{order|KZ|Z}} {{order|KAK}} {{order|MW|2}} {{order|MZiW}}
}}
{{Żołnierz infobox
 |imię i nazwisko      = Stanisław Marusarz
 |imię i nazwisko org  = 
 |pseudonim            = Dziadek
 |rodzaj wojsk         = lądowe
 |zwycięstwa           = 
 |grafika              = nie
 |opis grafiki         = 
 |stopień grafika      = PL_Epolet_ppor.svg
 |stopień              = [[podporucznik]]
 |data urodzenia       = 
 |miejsce urodzenia    = 
 |data śmierci         = 
 |miejsce śmierci      = 
 |lata służby          = 
 |siły zbrojne         = [[Plik:Kotwica symbol.svg|15px]] [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]-[[Armia Krajowa|AK]]
 |formacja             = 
 |jednostki            = 
 |stanowiska           = 
 |wojny i bitwy        = [[II wojna światowa]]
 |późniejsza praca     = 
 |odznaczenia          = 
 |commons              = 
 |wikiźródła           = 
 |wikicytaty           = 
}}
'''Stanisław Marusarz''' (ur. [[18 czerwca]] [[1913]] w [[Zakopane]]m, zm. [[29 października]] [[1993]] tamże) – polski [[Skoki narciarskie|skoczek narciarski]], [[Kombinacja norweska|dwuboista]] i alpejczyk, czterokrotny [[polscy olimpijczycy|olimpijczyk]], siedmiokrotny uczestnik narciarskich mistrzostw świata, [[Szlaki kurierskie przez Tatry (1939–1944)|kurier tatrzański]], [[podporucznik]] [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}, trener, propagator sportu. Wicemistrz świata w skokach z 1938 z [[Lahti]], piąty zawodnik konkursu skoków i siódmy w kombinacji na igrzyskach w 1936, czwarty skoczek mistrzostw świata w 1935 oraz piąty w 1939, zdobywca Pucharu Tatr w 1948 i 1949, zwycięzca [[Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny|memoriału Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny]] w 1952. Pięciokrotny rekordzista Polski oraz były dwukrotny rekordzista świata w długości skoku narciarskiego. Kawaler Krzyża Wielkiego, Krzyża Komandorskiego i Krzyża Kawalerskiego [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]], oraz [[Order Virtuti Militari|Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari]]. Najlepszy Sportowiec Polski w roku 1938 w [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego 1938|Plebiscycie Przeglądu Sportowego]]. [[Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu” (Polska)|Zasłużony Mistrz Sportu]] z 1951.

Dwudziestojednokrotny mistrz Polski w skokach, zjeździe, kombinacji klasycznej i alpejskiej oraz w sztafetach biegowych 4 razy 10&nbsp;km i 5 razy 10&nbsp;km{{odn|Szatkowski|2005|s=1}}<ref name=legendy>''Legendy polskiego sportu'' cz. 1 ''Białe szaleństwo'', Aniela Tajner, fundacja „Gloria Victoribus”, 1991, s. 20–23.</ref> oraz międzynarodowy mistrz Jugosławii, Niemiec, Czechosłowacji i Anglii w konkurencjach narciarskich.

Autor książek ''Na skoczniach Polski i świata. Kartki z pamiętnika'' (opracował [[Zbigniew Rogowski|Zbigniew K. Rogowski]], Warszawa 1955) i ''Skok, który uratował mi życie'' (spisał Zbigniew K. Rogowski, Warszawa 1974)<ref name=olimp />. Startował na nartach przez ponad 30 lat, oddając ponad 10 tysięcy skoków<ref name="mlody">{{Cytuj | url=https://zakopane.cos.pl/3573/wystawa-fundacji-stanislawa-marusarza-w-zakopanem | tytuł=Wystawa Fundacji Stanisława Marusarza w Zakopanem<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=cos.pl | język=pl | data dostępu=2024-04-25}}</ref>.

== Rodzina ==
Miał cztery siostry: [[Helena Marusarzówna|Helenę]], Bronisławę, Marię i Zofię oraz brata [[Jan Marusarz|Jana]]<ref name=olimp />. Helena – narciarka, kurierka, żołnierz ZWZ-AK – została w czasie [[II wojna światowa|wojny]] rozstrzelana przez Niemców, Jan walczył na Zachodzie, a Zofia została wywieziona do [[Ravensbrück (KL)|obozu koncentracyjnego w Ravensbrück]]. Bronisława, Maria i Jan wyemigrowali do [[Kanada|Kanady]]<ref name=roj>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20150319084941/http://www.sportowefakty.pl/skoki-narciarskie/364921/krewny-marusarza-wuj-byl-niezwykle-pogodny-cieply-i-rodzinny|tytuł=Krewny Marusarza: Wuj był niezwykle pogodny, ciepły i rodzinny|opublikowany=sportowefakty.pl|data dostępu=2015-01-27}}</ref>. Stanisław w listopadzie 1939 poślubił Irenę z Jezierskich, miał z nią syna Piotra (został trenerem francuskich alpejczyków w [[Grenoble]]) i dwie córki, Barbarę i Magdalenę, oraz czwórkę wnuków: Jakuba (ur. 1972), Marię (ur. 1977), Krzysztofa (ur. 1979) i Magdalenę Sasanę (ur. 1984)<ref name=olimp /><ref name=szatkowski>{{Cytuj stronę|url=https://www.skijumping.pl/wiadomosci/4540/poczet-skoczkow-polskich-stanislaw-marusarz---wspanialy-czlowiekcz-ii/|tytuł=Poczet skoczków polskich: Stanisław Marusarz – wspaniały człowiek...cz II|opublikowany=skijumping.pl|data dostępu=2011-06-22}}</ref>. Stryjem Stanisława Marusarza był [[Jędrzej Marusarz Jarząbek|Jędrzej Marusarz]], którego synami byli [[Andrzej Marusarz|Andrzej]] i [[Józef Marusarz|Józef]], biegacze i kombinatorzy klasyczni{{odn|Szatkowski|2005|s=2}}.

== Życiorys ==
Urodził i wychował się w rodzinie góralskiej, jako syn Heleny z domu Tatar i gajowego Jana<ref name=olimp>{{Cytuj stronę|url=https://olimpijski.pl/olimpijczycy/stanislaw-marusarz/|tytuł=MARUSARZ STANISŁAW (1913-1993)|opublikowany=pkol.pl|data dostępu=2014-10-14}}</ref>{{odn|Szatkowski|2005|s=2}}. Skakać na nartach zaczął w wieku 10 lat. Za pierwsze wygrane dziecięce zawody (zjazd spod Regli na Lipki, miał numer startowy 28.) otrzymał od organizatorów, zakopiańskiego [[Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”|Sokoła]], rękawice<ref name=olimp />. Trzy lata później – 6 lutego 1927 – wziął udział w zawodach juniorów w [[Zakopane]]m. Zajął w nich trzecie miejsce, za [[Bronisław Czech|Bronisławem Czechem]] i [[Stanisław Gąsienica-Sieczka|Stanisławem Gąsienicą-Sieczką]]. Początkowo sędziowie nie chcieli dopuścić go do konkursu z powodu zbyt młodego wieku. Po raz pierwszy rozdawał autografy, a w nagrodę otrzymał prawdziwe narty skokowe. W marcu w zawodach seniorskich na Krokwi zajął ósme i szóste miejsce<ref name=kraj>{{Cytuj stronę|url=http://wyniki-skoki.hostingasp.pl/ZawodnikKrajowe.aspx?name=MARUSARZ%20Stanis%C5%82aw|tytuł=Marusarz Stanisław 1913 CWKS Zakopane |opublikowany=wyniki-skoki.hostingasp.pl|data dostępu=2015-01-17}}</ref>. Rok później wygrał na niej konkurs juniorów. Dostrzegli go działacze [[ST PTT Zakopane]], [[Józef Oppenheim]] i Ignacy Bujak, uznali za wielki talent i w 1929 zapisali do swojego klubu. Po zawodach na zaprojektowanej przez [[Aleksander Schiele|Aleksandra Schielego]] skoczni w [[Skocznia narciarska w dolinie Jaworzynce|Jaworzynce]], w których nie startował, postanowił oddać na niej swój pierwszy, nieoficjalny skok. Przy wychodzeniu z progu popełnił błąd, co skutkowało upadkiem na głowę i stoczeniem się z zeskoku. Odległość skoku wyniosła niewiele ponad 10 m{{odn|Szatkowski|2005|s=2}}.

{{Cytat
 |treść = Strach zabił całą emocję skoku. Nad zeskokiem szarpnąłem nerwowo ciałem. Efekt był taki, że wylądowałem na głowę. Mimo nieprawidłowego lądowania, poczuwszy „grunt pod głową” doznałem uczucia ulgi. Fikając koziołki, zsuwałem się po zeskoku w dół. Wykonywałem przy tym rozpaczliwe ruchy, starając się zachować prostą linię spadku, aby, znalazłszy się na przechodzącym w poprzek zeskoku mostku, nie stoczyć się do strumyka, co mi się zresztą szczęśliwie udało. Zatrzymałem się u podnóża skoczni przy akompaniamencie głośnych drwin kolegów.
 |autor = Stanisław Marusarz
 |źródło = <ref>Stanisław Marusarz, ''Na skoczniach Polski i świata'', 1955 r.</ref>
 |styl = środek
}}

Marusarz dołączył wkrótce do czołówki zakopiańskich skoczków, do której należeli [[Aleksander Rozmus]], Czech, Gąsienica-Sieczka i [[Henryk Mückenbrunn]]{{odn|Szatkowski|2005|s=2}}. Po raz pierwszy wystartował za granicą w [[Stary Smokowiec|Starym Smokowcu]]<ref name=olimp />. Na przełomie 1929 i 1930 wygrał konkursy juniorów i seniorów na Krokwi, w kolejnych seniorskich konkursach był piąty i piętnasty<ref name=kraj />. W mistrzostwach [[Nowy Targ|Nowego Targu]] uplasował się na drugim miejscu, w analogicznych zawodach w [[Jordanów|Jordanowie]] odniósł zwycięstwo, a w mistrzostwach Polski w Zakopanem był piętnasty<ref name=kraj />. Sezon zakończył udziałem w konkursie skoków we [[Lwów|Lwowie]], gdzie uzyskał 44 metry i zajął pierwsze miejsce<ref name=olimp />.

=== Lata 1931–1935 ===
[[Plik:WielkaKrokiewZakopane2008.JPG|thumb|Zakopiańska Wielka Krokiew, której Marusarz był wielokrotnym rekordzistą]]
W 1931 najpierw wygrał konkursy skoków w Zakopanem i Wiśle, a następnie zdobył tytuł wicemistrza Polski w skokach<ref name=mp>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20170927155730/http://skijumping.pl/artykuly/dodatki/mistrz_pol_wyn.html|tytuł=Wyniki Mistrzostw Polski – 1920-2002|opublikowany=skijumping.pl|data dostępu=2011-06-22}}</ref>. Był to jego pierwszy medal na tej imprezie. Zdobył także złote medale MP w zjeździe i w sztafecie 5 razy 10&nbsp;km{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. W konkursie skoków narciarskich zorganizowanych we Włoszech w miejscowości [[Ponte di Legno]] zajął czwarte miejsce. Podjął tam również nieudaną próbę bicia rekordu świata<ref>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20160309114535/http://skijumping.pl/pokaz.php?id=139&show=pokaz_mistrz#gora|tytuł=Bronek Czech – najwszechstronniejszy polski narciarz..|opublikowany=skujumping.pl|data dostępu=2011-08-10}}</ref>. Wygrał za to Memoriał śp. por. Zbigniewa Wóycickiego w Zakopanem. W grudniowym konkursie na tej samej skoczni był również najlepszy<ref name=kraj />.

W styczniu 1932 wygrał dwa konkursy w Zakopanem, a następnie pojechał na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1932|igrzyska]] do [[Lake Placid]]. Konkurs skoków odbył się w trudnych warunkach{{odn|Szatkowski|2005|s=3}}. Zeskok rozmiękł, spływająca woda stworzyła na samym jego dole jeziorko o głębokości około 30&nbsp;cm{{odn|Szatkowski|2005|s=3}}. Dodatkowym utrudnieniem była położona tam słoma. Marusarz zajął ostatecznie siedemnaste miejsce{{odn|Szatkowski|2005|s=3}}, po skokach na 55 m i 53 m, z notą 192,5 pkt.<ref name=ref /> W biegu na 18&nbsp;km był dwudziesty siódmy i tę samą lokatę zajął w klasyfikacji kombinacji. Po igrzyskach wziął jeszcze udział w ogólnoamerykańskich zawodach narciarskich w [[Pittsfield (Massachusetts)|Pittsfield]] i zwyciężył w kombinacji<ref>Sport Zimowy, sezon 1931/1932.</ref>. Po raz pierwszy w karierze zdobył złoty medal mistrzostw Polski w skokach<ref name=mp />, a także w kombinacji klasycznej i w sztafecie 5 razy 10&nbsp;km{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. Ustanowił też swój pierwszy rekord [[Wielka Krokiew|Krokwi]], skacząc 72 m. Potem bił go jeszcze trzykrotnie – w 1934 (74 m) i w 1948 (83,5 m i 85 m)<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.skisprungschanzen.com/PL/Skocznie/POL-Polska/K-Ma%C5%82opolskie/Zakopane/0584-Wielka+Krokiew/|tytuł=Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza|opublikowany=skisprungschanzen.com|data dostępu=2012-04-05}}</ref>. Był to jednocześnie jego pierwszy rekord Polski. Zagrał również w filmie [[Adam Krzeptowski|Adama Krzeptowskiego]] ''[[Biały ślad]]''<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/211306|tytuł=Stanisław Marusarz |opublikowany=filmpolski.pl|data dostępu=2011-06-22}}</ref>.

W 1933 w styczniowych zawodach w Zakopanem zajął drugą oraz trzecią pozycję, a w mistrzostwach okręgu w [[Rabka-Zdrój|Rabce]] był drugi<ref name=kraj />. Następnie pojechał na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1933|zawody FIS]] do [[Innsbruck]]u. Startował w kombinacji klasycznej, w której zajął szóste miejsce (słabsze od rywali noty w skokach kosztowały go dwie pozycje<ref name=buch />) i w biegu na 18&nbsp;km, w którym był 32.{{odn|Szatkowski|2005|s=9}} W skokach zaś osiągnął 66,5 m i 71 m, co dałoby mu medal, jednak dwukrotne podparcie zepchnęło go na 76. miejsce<ref name=buch>{{Cytuj stronę|url=http://www.skijumping.pl/wiadomosci/19248/Wystepy-polskich-skoczkow-na-MS-w-narciarstwie-klasycznym/|tytuł=Występy polskich skoczków na MŚ w narciarstwie klasycznym|autor=Adam Bucholz|opublikowany=skijumping.pl|data dostępu=2015-02-17}}</ref>. W sztafecie polska drużyna zajęła siódme miejsce. Marusarz w tamtym roku został też międzynarodowym mistrzem Jugosławii i Niemiec w skokach. Ponownie zajął pierwsze miejsce na mistrzostwach Polski w skokach i w sztafecie 5 razy 10&nbsp;km. Zwyciężył także w zawodach w zjeździe i w kombinacji alpejskiej{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. Na koniec roku wygrał skoki na Krokwi. Po raz pierwszy, głosami czytelników [[Przegląd Sportowy|Przeglądu Sportowego]], znalazł się w czołowej „10” [[Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”|Plebiscytu na Najlepszych Sportowców Polski]]. Otrzymał 6416 głosów i zajął dziewiąte miejsce<ref>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20160304112534/http://plebiscyt.przegladsportowy.pl/Mistrzowie-Sportu-Plebiscyt-ROK-PO-ROKU-1933,artykul,38603,1,843.html|tytuł=Plebiscyt ROK PO ROKU – 1933|opublikowany=plebiscyt.przegladsportowy.pl|data dostępu=2012-04-05}}</ref>.

W styczniu 1934 Marusarz zwyciężył w zawodach w [[Poronin]]ie oraz dwukrotnie w Zakopanem. Został mistrzem [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] w skokach<ref name=olimp /> oraz piątym zawodnikiem mistrzostw Polski. Na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1934|mistrzostwach świata]] w [[Sollefteå]] był siódmy w kombinacji norweskiej, dwudziesty pierwszy w rozgrywanym w odwilży konkursie skoków (miał obniżone noty za prowadzenie nart przy skokach na 46,5 m i 54,5 m), 63. pozycję zajął w biegu na 18&nbsp;km, a piątą w biegu sztafetowym{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. W marcowym konkursie na Krokwi zajął drugie miejsce. W Plebiscycie PS był natomiast szósty (10 731 głosów)<ref>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20150113222642/http://plebiscyt.przegladsportowy.pl/Mistrzowie-Sportu-Plebiscyt-ROK-PO-ROKU-1934,artykul,38605,1,843.html|tytuł=Plebiscyt ROK PO ROKU – 1934|opublikowany=plebiscyt.przegladsportowy.pl|data dostępu=2012-04-05}}</ref>.

Rok 1935 zaczął od trzech wygranych: dwóch w Zakopanem i jednej w Rabce<ref name=kraj />. Na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1935|MŚ 1935]] w [[Wysokie Tatry|Wysokich Tatrach]] w konkursie skoków uzyskał 59 m oraz 57 m i uplasował się na czwartej lokacie, tracąc 0,4 pkt. do brązowego medalu i przegrywając go gorszymi od rywali notami (miał problemy w locie skutkiem złego wybicia<ref>Champion. Sport and more, nr 1 (5), s. 81, Kraków 2015.</ref> oraz przy lądowaniu), skoczył bowiem łącznie 4,5 m dalej od trzeciego [[Alf Andersen|Alfa Andersena]] i 0,5 metra dalej od zwycięzcy – [[Birger Ruud|Birgera Ruuda]]. W pierwszym skoku złamał czubek narty, którą Ruud skleił mu [[Opatrunek#Przykłady opatrunków o charakterystycznych cechach|leukoplastem]]<ref name=mamut>{{Cytuj stronę|url=http://www.skijumping.pl/wiadomosci/17550/Pojedynek-na-mamucie/|tytuł=Pojedynek na mamucie|autor=Marcin Hetnał|opublikowany=skijumping.pl|data dostępu=2014-03-19}}</ref>. W kombinacji norweskiej był jedenasty{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}, w sztafecie siódmy, a w biegu na 18&nbsp;km zajął 92. miejsce. Zdobył za to tytuł mistrza Polski w kombinacji klasycznej i w skokach{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. Został także międzynarodowym mistrzem Anglii w zjeździe<ref name=olimp />. W corocznym Plebiscycie Przeglądu Sportowego uplasował się tuż za podium, na czwartej lokacie. Otrzymał 14 814 punktów<ref>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20141018110700/http://plebiscyt.przegladsportowy.pl/Mistrzowie-Sportu-Plebiscyt-ROK-PO-ROKU-1935,artykul,38606,1,843.html|tytuł=Plebiscyt ROK PO ROKU – 1935|opublikowany=plebiscyt.przegladsportowy.pl|data dostępu=2012-04-05}}</ref>.

==== Zawody w Planicy 1935 ====
W marcu 1935 przybył do [[Jugosławia|jugosłowiańskiej]] [[Planica|Planicy]] na konkurs skoków na [[Bloudkova velikanka|Bloudkovej velikance]], największej wówczas skoczni na świecie. Zawody zapowiadane były jako pojedynek Marusarza z Norwegami, którzy stawili się w najsilniejszym składzie<ref name=mamut />. Podczas trzydniowych treningów Polak skakał regularnie dalej od rywali. W dzień konkursu Norwegowie wycofali się z rywalizacji.

{{Cytat
 |treść = Byłem w doskonałej formie. Dystansowałem wszystkich skoczków o najmniej 2–3 m. Norwegowie byli tym bardzo zmartwieni. Codziennie mieli telefon z Oslo i jak twierdzono zdawali Związkowi szczegółowe raporty z przebiegu treningów. Słyszałem, jak Reidar Andersen krzyczał z uniesieniem kilkakrotnie do słuchawki – „Marusar”. (...) Wśród skoczków zagranicznych krążyła pogłoska, że (...) Norweski Związek Narciarski zabronił zawodnikom skakania w obawie... abym ich nie pokonał.
 |autor = Stanisław Marusarz
 |źródło = <ref name=mamut />
 |styl = środek
}}

Konkurs wygrał Marusarz (84 m, 87,5 m i 80,5 m) przed [[Antonín Bartoň|Antonínem Bartoňem]] z Czechosłowacji i Szwajcarem [[Marcel Reymond|Marcelem Reymondem]], uzyskując notę 326,1 pkt.<ref name=and>{{Cytuj stronę|url=http://www.skijumping.pl/wiadomosci/8558/Reidar-Andersen--skoczek-z-cienia/|tytuł=Reidar Andersen – skoczek z cienia..|opublikowany=skijumping.pl|data dostępu=2012-04-05}}</ref> Po zakończeniu zawodów sześciu Norwegów zgłosiło chęć pobicia rekordu świata. Po zgodzie organizatorów [[Reidar Andersen]] skoczył 91 m. Marusarz, mimo zmęczenia po trzech skokach, udał się na rozbieg i osiągnął 93 metry, o metr bijąc zeszłoroczny rekord świata Birgera Ruuda<ref name=mamut />. Andersen ponownie ruszył na górę i skoczył 94 m. Polak przed kolejną próbą usypał na samej krawędzi progu dodatkowy prożek ze śniegu, tzw. „próg loopingowy”. Jadąc po rozbiegu spostrzegł, że zbudowanego przezeń progu już nie ma. Marusarz zdążył zorientować się w sytuacji, co uchroniło go od mocniejszego wybicia do przodu i ryzyka poważnej kontuzji<ref name=mamut />. Dopiero później dowiedział się, że konstrukcję usunęli [[Norwegowie]]. Zawodnik skoczył 97 m, co było najdłuższym ustanym skokiem w dziejach (niektóre źródła podają 95 m). Andersen po raz trzeci udał się na górę i skoczył na 99. metr. Marusarz chciał dalej skakać, ale pięć skoków oddanych w nerwowej atmosferze i pięciokrotne podchodzenie na rozbieg sprawiły, że jego organizm był już niezdolny do dalszej rywalizacji. Tym samym przegrał pojedynek z Andersenem, ale oddał tego dnia o dwa skoki więcej, w dodatku z kontuzją, której doznał w szwajcarskim [[Mürren]] (podczas treningu do konkurencji alpejskich wpadł na przydrożną barierę, łamiąc jedną z kostek [[Śródstopie|śródstopia]]<ref name=mamut />). Oprócz pucharu za zwycięstwo w konkursie otrzymał również puchar za pobicie rekordu świata i najładniejszy skok dnia. Dopiero rok później, 15 marca 1936, [[Josef Bradl]] skoczył na Velikance 101,5 metra, jako pierwszy w historii przekraczając dystans 100 m<ref name=legendy /><ref name=rekordy>{{Cytuj stronę|url=http://www.skokinarciarskie.pl/rekordy-i-statystyki-lotow-narciarskich|tytuł=Rekordy i statystyki: Loty narciarskie|opublikowany=skokinarciarskie.pl|data dostępu=2011-06-22}}</ref>.

=== Lata 1936–1939 ===
W styczniu 1936 zwyciężył w konkursie skoków w Zakopanem. Na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 1936|światowych mistrzostwach w narciarstwie alpejskim]] w Innsbrucku zajął 16. miejsce w zjeździe, 22. w slalomie i 21. w kombinacji alpejskiej{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1936]] odbyły się w [[Garmisch-Partenkirchen]]. Startować mogli tylko amatorzy{{odn|Szatkowski|2005|s=4}}. Marusarz na igrzyska pojechał przeziębiony, z silną gorączką{{odn|Szatkowski|2005|s=3}}. Lekarz z wioski olimpijskiej zaaplikował mu sporą dawkę zastrzyków, odradzając jednocześnie start w olimpiadzie. Narciarz po tygodniu zaczął chodzić, a po kolejnych kilku dniach oddał dwa skoki, oba nieustane{{odn|Szatkowski|2005|s=3}}. W konkursie skoków, rozegranym w Garmisch na dwa tygodnie przed oficjalną rywalizacją zajął 32. miejsce. Podczas zawodów oficjalnych po raz pierwszy w życiu wystąpił na oświetlonym w nocy obiekcie. Osiągnął w nich piątą pozycję, po skokach na 73 m i 75,5 m. Łączna nota wyniosła 221,6 pkt.{{odn|Szatkowski|2005|s=5}} Były to pierwsze w historii punkty olimpijskie (otrzymywało je sześciu najlepszych uczestników każdego olimpijskiego konkursu) zdobyte przez Polaka na zimowych igrzyskach. Następne uzyskał [[Franciszek Gąsienica Groń]] w [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1956|1956]]{{odn|Szatkowski|2005|s=5}}. Marusarz rywalizował także w [[Kombinacja norweska|kombinacji norweskiej]].

{{Cytat
 |treść = Do trzynastego kilometra biegu czułem się nadspodziewanie dobrze, gdybym wytrzymał tempo, zająłbym niewątpliwie jedno z czołowych miejsc. Niestety, choroba zrobiła swoje. Nagle zasłabłem przy podejściu i ostatnie pięć kilometrów przebyłem resztkami sił, zajmując w rezultacie osiemnaste miejsce. (...) W konkursie skoków do kombinacji zająłem trzecie miejsce, zostawiając za sobą czołowych zawodników, austriackich i szwajcarskich. Był to wielki sukces. Gdyby nie osłabienie pochorobowe, prawdopodobnie rozstrzygnąłbym konkurs na swoją korzyść.
 |autor = Stanisław Marusarz
 |źródło = <ref>Stanisław Marusarz, ''Na skoczniach Polski i świata'', s. 63, 1955 r.</ref>
 |styl = środek
}}

[[Plik:Lahti skijumps.jpg|thumb|300px|Obecny wygląd kompleksu skoczni [[Salpausselkä (kompleks skoczni)|Salpausselkä]], gdzie Stanisław Marusarz w 1938 zdobył srebrny medal mistrzostw świata]]
Stanisław Marusarz zajął w kombinacji siódme miejsce, ex aequo z fińskim zawodnikiem [[Timo Murama|Timo Muramą]], z notą 393,3 punktu{{odn|Szatkowski|2005|s=3}}. W tym samym roku wywalczył jeszcze kolejny tytuł mistrza Polski w skokach, w kombinacji klasycznej i w sztafecie 4 razy 10&nbsp;km{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}, a w Plebiscycie Przeglądu Sportowego zajął siódme miejsce, otrzymując od czytelników 14 274 głosów<ref>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20141018112207/http://plebiscyt.przegladsportowy.pl/Mistrzowie-Sportu-Plebiscyt-ROK-PO-ROKU-1936,artykul,38612,1,843.html|tytuł=Plebiscyt ROK PO ROKU – 1936|opublikowany=plebiscyt.przegladsportowy.pl|data dostępu=2012-04-05}}</ref>. Podczas zawodów w [[Brzuchowice|Brzuchowicach]] ustanowił rekord miejscowego obiektu (48 m).

W 1937 został mistrzem Anglii w [[Biegi narciarskie|biegu]]<ref name=olimp />. W zakopiańskim konkursie skoków uplasował się na ósmej pozycji. Na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1937|mistrzostwach świata]] w [[Chamonix-Mont-Blanc|Chamonix]] sklasyfikowany został na dwunastej lokacie w konkursie skoków{{odn|Szatkowski|2005|s=9}} (lądował na 57 m oraz 61 m). Kilka dni przed zawodami przewrócił się na trasie zjazdowej i doznał kontuzji barku. Ostatecznie w dniu rywalizacji podjął decyzję o niestartowaniu w konkursie. Zdanie zmienił po usilnych namowach kierowników ekipy. Boląca ręka na temblaku nie pozwalała mu jednak zapinać nart, co czynił jego kuzyn Andrzej<ref name=buch />. Wywalczył ponadto kolejny tytuł mistrza Polski w skokach{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}, wygrał też zawody jubileuszowe w Wiśle<ref name=kraj />.

==== Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1938 ====
Do [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1938|Mistrzostw Świata 1938]] w [[Lahti]] Marusarz przygotowywał się we [[Lwów|Lwowie]], gdzie pracował w sklepie sportowym ''Scott i Pawłowski''{{odn|Szatkowski|2005|s=5}}. Potem w Zakopanem wygrał eliminacje do mistrzostw. Był również najlepszy podczas Tygodnia Sportów Zimowych w Garmisch (skoczył 45 m i 55 m). Do [[Finlandia|Finlandii]] pojechało pięciu polskich narciarzy, a ich kapitanem sportowym był dr [[Henryk Szatkowski]]{{odn|Szatkowski|2005|s=5}}. Marusarz na treningach oddawał dalekie skoki. W skokach do kombinacji klasycznej, w pierwszym skoku, osiągnął wysoką lokatę, lecz w drugiej serii upadł{{odn|Szatkowski|2005|s=6}}. W biegu na 18&nbsp;km do kombinacji uplasował się na 171. pozycji i po zsumowaniu punktacji za skok i bieg zajął w klasyfikacji 25. miejsce. W konkursie skoków lądował na 66 m i 67 m{{odn|Szatkowski|2005|s=5}}, dwukrotnie bijąc rekord obiektu{{odn|Szatkowski|2005|s=6}}. Sędziowie zaczęli toczyć spory o długość jego drugiego skoku. Fiński arbiter uważał, że Polak osiągnął 67,5 m, sędzia norweski, sprzyjający swemu rodakowi [[Asbjørn Ruud|Asbjørnowi Ruudowi]], nie chciał się z tym zgodzić i ostatecznie ogłoszono, że Marusarz skoczył 67 m{{odn|Szatkowski|2005|s=6}}. Mistrzem świata został z sumą odległości o 5,5 m mniejszą Ruud, o 0,3 pkt przed Marusarzem{{odn|Szatkowski|2005|s=5}}.

{{Cytat
 |treść = Po przyjęciu pucharu za drugie miejsce w otwartym konkursie skoków i za wicemistrzostwo świata na sali zerwała się burza długo niemilknących oklasków. Serdeczna obiektywność przejęła mnie do głębi. Ze wzruszenia o mało się nie popłakałem. Stałem przez dłuższą chwilę przed stołem, jakbym wrósł w ziemię, kłaniając się na wszystkie strony. Już chciałem wracać na swoje miejsce, gdy znowu mnie poproszono do stołu. Otrzymałem jeszcze jedną nagrodę – za najdłuższy skok dnia.
 |autor = Stanisław Marusarz
 |źródło = <ref>Stanisław Marusarz, ''Na skoczniach Polski i świata'', s. 74, 1955 r.</ref>
 |styl = środek
}}

Ruud chciał oddać Marusarzowi puchar za mistrzostwo świata, ale ten go nie przyjął{{odn|Szatkowski|2005|s=7}}. Dostał za to trzeci puchar i dywanik z reniferami. Według wielu działaczy i zawodników z Finlandii i [[Norwegia|Norwegii]] to jemu, a nie Ruudowi należał się tytuł mistrzowski, dlatego nazwano go ''moralnym mistrzem świata''{{odn|Szatkowski|2005|s=7}}. Niektórzy jednak rzeczywiście dopatrzyli się drobnego poślizgnięcia przy lądowaniu Polaka<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Wojciech Bajak |tytuł = Opowieści z dwóch desek |data = 2021 |isbn = 9788366546530}}</ref>. Marusarz stał się symbolem młodego pokolenia – wysportowanego, mądrego i oddanego ojczyźnie, uosabiającego marzenia [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]]<ref name=ps />. Dzięki temu medalowi, w [[Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”|plebiscycie Przeglądu Sportowego]], został przez kibiców wybrany najlepszym sportowcem Polski w roku 1938<ref name=profil>{{Cytuj stronę|url=http://www.skokinarciarskie.pl/galeria-slaw/polska,33,Stanislaw_Marusarz|tytuł=Stanisław Marusarz (Polska)|opublikowany=skokinarciarskie.pl|data dostępu=2011-06-22}}</ref>. Otrzymał 28 230 głosów<ref name=mlody />. Został też laureatem [[Wielka Honorowa Nagroda Sportowa|Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej]]<ref name=mlody /><ref>{{Cytuj książkę |tytuł = Mała encyklopedia sport |wydawca = [[Sport i Turystyka]] |miejsce = Warszawa |data = 1987 |strony = 604 |isbn = 83-217-2564-3 |tom = 2}}</ref>. Otrzymał również posadę dzierżawcy [[Schronisko na Hali Pysznej|schroniska SN PTT na Hali Pysznej]]{{odn|Szatkowski|2005|s=7}}.

W styczniu 1939 podczas konkursu skoków Marusarz uderzył głową w zeskok, łamiąc obojczyk i zrywając przyczep mięśnia barkowego<ref name=wyb>{{Cytuj stronę|url=http://wyborcza.pl/alehistoria/1,131861,13530013,Jak_Staszek_Marusarz_nie_zostal_mistrzem_swiata.html|tytuł=Jak Staszek Marusarz nie został mistrzem świata|autor=Piotr Zawadzki|opublikowany=wyborcza.pl|data dostępu=2015-02-15}}</ref>. O swojej kontuzji nikogo nie zawiadomił, ponieważ chciał wziąć udział w [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1939|mistrzostwach świata w Zakopanem]]<ref name=szatkowski />. Zdjął z nogi gips i łamiąc otrzymany od chirurga kategoryczny zakaz skakania, wznowił treningi<ref name=wyb />. Dwa tygodnie przed czempionatem wygrał zawody okręgowe w Zakopanem. Na samych mistrzostwach zajął siódmą lokatę w kombinacji norweskiej{{odn|Szatkowski|2005|s=9}} (w biegu do tej konkurencji źle posmarował narty<ref name=":0" />) oraz piątą w skokach (dało mu to mistrzostwo Polski<ref name=kraj />), zbyt wcześnie odbijając się z progu w pierwszej serii. Konkurs skoków ostatniego dnia mistrzostw obserwowało 25 tysięcy widzów.

{{Cytat
 |treść = Moje nerwy były napięte do ostateczności. Od rana do wieczora powtarzano w kółko tę samą piosenkę: „Wygrasz! Musisz wygrać!”. Na domiar złego pogorszyły się warunki śniegowe. Po odwilży lekki mróz ściął śnieg na szklankę. Na takiej skoczni nie czułem się pewnie.
 |autor = Stanisław Marusarz
 |źródło = <ref name=wyb />
 |styl = środek
}}

Sklasyfikowany był na pierwszym miejscu również podczas krajowego czempionatu w zjeździe{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. W marcu wygrał też kolejny konkurs skoków w Zakopanem.

=== Lata 1939–1945 ===
[[Plik:Stanisław Marusarz and Jan Łożański.jpg|thumb|240px|Stanisław Marusarz i [[Jan Łożański]], kurierzy wojenni na spotkaniu po latach]]
W 1938 został kierownikiem [[Schronisko na Hali Pysznej|Schroniska na Pysznej]]. Po wybuchu II wojny światowej schronisko to stało się punktem przerzutowym dla kurierów tatrzańskich<ref name=zys>{{Cytuj|autor=Waldemar Żyszkiewicz|url=https://web.archive.org/web/20181028151846/http://waldemar-zyszkiewicz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=214&Itemid=35|tytuł=Saga rodu Marusarzy|czasopismo=Tygodnik Solidarność|numer=51-52|data=2002-12|data dostępu=2012-04-06}}</ref>. Po wkroczeniu [[Wehrmacht|wojsk niemieckich]] Marusarz wstąpił do [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]], pełniąc od października 1939 służbę kurierską na trasie Zakopane-[[Budapeszt]]<ref name=legendy /><ref name=olimp />. Przeprowadzał ludzi, przenosił materiały konspiracyjne i pieniądze na działalność podziemną.

Dwukrotnie został schwytany przez słowacką służbę graniczną [[Jozef Tiso|Jozefa Tisy]]. Za pierwszym razem, w marcu 1940 Słowacy z posterunku żandarmerii w [[Szczyrbskie Jezioro (miejscowość)|Szczyrbskim Plesie]] odkryli przy nim 100 tysięcy złotych. Nie dali się przekupić i zawiadomili [[gestapo]]. Marusarz ogłuszył strażnika, wyskoczył przez okno i uciekł do lasu<ref name=muz>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20150325054621/http://www.muzhp.pl:80/artykuly/1104/wielka-ucieczka-stanislawa-marusarza.html|tytuł=Wielka ucieczka Stanisława Marusarza|opublikowany=muzhp.pl|data dostępu=2015-01-27}}</ref>. Schronił się u znajomego [[Słowacy|Słowaka]], a potem wrócił do Zakopanego<ref name=olimp />.

W atmosferze ciągłego napięcia i niemieckiego terroru wraz z żoną zdecydował się uciec na [[Węgry]]<ref name=muz />. Zostali złapani na granicznej rzece [[Hornad]], oddano ich Niemcom i więziono w areszcie w [[Preszów|Preszowie]]<ref name=zys />, a następnie w [[Muszyna|Muszynie]] (znajdowała się tam wówczas także jego siostra Helena<ref name=harcerz>{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20140407084852/http://stare.zhr.pl/~mlp.16zdw/wspom.htm|tytuł=16 Zakopiańska Drużyna Wędrowniczek im. Heleny Marusarzówny|opublikowany=stare.zhr.pl|data dostępu=2012-04-12}}</ref>), gdzie był bity i oblewany wodą<ref name=harcerz /> i w [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]]. Po przesłuchaniu w [[Palace (komisariat Gestapo)|Katowni Palace]], siedzibie zakopiańskiego gestapo został przewieziony do [[Więzienie Montelupich|więzienia przy ulicy Montelupich]] w Krakowie<ref name=olimp />. Następnie został przewieziony do Zakopanego, gdzie był przesłuchiwany w siedzibie zakopiańskiego gestapo w [[Palace (komisariat Gestapo)|Katowni Palace]], między innymi przez byłego niemieckiego boksera wagi ciężkiej, Paul Nanena<ref>{{Cytuj stronę|url=https://poznajswiat24.blogspot.com/2023/12/ucieczka-stanisawa-murusarza.html|tytuł=Ucieczka Stanisława Marusarza|opublikowany=poznajswiat24.blogspot.com}}</ref>. Z Zakopanego został przewieziony do [[Więzienie Montelupich|więzienia przy ulicy Montelupich]] w Krakowie<ref name=olimp />. Żona Irena, udając ciążę, po trzech miesiącach została zwolniona z nowosądeckiego więzienia<ref name=harcerz />. Marusarz odmówił współpracy z okupantami, również kiedy później proponowali mu posadę trenera<ref name=zbrojna>{{Cytuj stronę|url=http://polska-zbrojna.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=6826:wysoki-lot-marusarza&catid=97:andrzej-ffara&Itemid=142|tytuł=Wysoki lot Marusarza|opublikowany=polska-zbrojna.pl|data dostępu=2011-06-22}}</ref> w [[Bawaria|Bawarii]]. Cały czas myślał o ucieczce. Podczas przejazdu samochodem ulicami Zakopanego uderzył niemieckiego żołnierza i wyskoczył z auta. Ucieczkę szybko zakończyła zamknięta brama jednego z podwórek<ref>Ucieczka z Montelupich, reż. Marek Wortman, TVP 1998.</ref>. Marusarza dotkliwie pobito i wrzucono do karceru. Po kilku tygodniach wraz ze 140 innymi więźniami został skazany na śmierć i przeniesiony do celi śmierci<ref name=muz />. Po miesiącu przewieziono go do podkrakowskiego [[Fort 49 „Krzesławice”|fortu w Krzesławicach]], miejsca egzekucji więźniów. Wraz z grupą kilkunastu innych ludzi ustawiono go tam pod podziurawionym kulami murem, po którym spływała krew. [[Schutzstaffel|Esesmani]] stali z karabinami gotowymi do strzału<ref name=muz />. Więźniom dano łopaty i zagoniono do kopania rowów, jak się potem okazało – dla więźniów z sąsiedniej celi.

Skazani jeszcze intensywniej zaczęli myśleć o ucieczce. 2 lipca nogą od taboretu wygięli kraty w oknie celi więzienia Montelupich, znajdującej się na pierwszym piętrze<ref name=profil /><ref name=olimp />. Pierwszy przez okno przecisnął się współinicjator ucieczki, Aleksander Bugajski. Po nim do okna, bezgłośnie się przepychając, rzucili się pozostali<ref name=muz />. Marusarz przecisnął się przez kraty jako szósty. Spadał na głowę, ale zdołał wykonać obrót, jaki często stosował, ratując się przed upadkiem na skoczniach narciarskich, i wylądował na obie nogi<ref name=muz />. Przebiegł przez dziedziniec więzienny, mijając leżącego współwięźnia, który po skoku z okna złamał nogę, i wspiął się na czterometrowy mur. Pomogła mu w tym klamka zamkniętej furtki, od której odbił się i złapał [[Drut kolczasty|drutów kolczastych]]. Gdy uciekinierzy byli na murze rozległy się pierwsze strzały, syreny alarmowe i okrzyki esesmanów. Marusarz został postrzelony w udo<ref name=zys />. Jemu i Bugajskiemu udało się uciec, resztę zbiegów zastrzelono<ref name=muz />. Idąc przez wypełniony ludźmi targ, [[Łobzów (Kraków)|Łobzów]], korytem napotkanej rzeki i [[Las Wolski]] Marusarz dotarł pieszo do [[Wisła|Wisły]], gdzie spotkał [[rybactwo|rybaka]], który opatrzył go i nakarmił. Po wielu dniach, idąc przez [[Skawina|Skawinę]], wrócił do Zakopanego, a potem przedarł się na [[Węgry]], gdzie przebywał do końca wojny z przerwą na jedną kurierską misję w Polsce. Jego ucieczka z krakowskiego więzienia wzbudziła podziw w okupowanej Polsce<ref name=zbrojna />. W 1998 [[Marek Wortman]] stworzył film dokumentalny o tych wydarzeniach, zatytułowany ''Ucieczka z Montelupich''<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.filmweb.pl/film/Ucieczka+z+Montelupich-1998-297084|tytuł=Ucieczka z Montelupich (1998)|opublikowany=filmweb.pl|data dostępu=2015-04-08}}</ref>.

Pod zmienionym nazwiskiem, jako Stanisław Przystalski, trenował węgierskich skoczków i zjazdowców<ref name=zbrojna />. W styczniu 1944 wziął udział w konkursie na [[Trambulina Tintina|skoczni]] w [[Borșa|Borsafüred]]. Spotkał tam jednego z przedwojennych skoczków, Niemca [[Josef Weiler|Seppa Weilera]], który od razu rozpoznał Polaka<ref name=zbrojna />. Przerażony Marusarz, spostrzegłszy Weilera, chciał uciekać, lecz ten, podszedłszy do niego, miał uścisnąć mu dłoń i powiedzieć: „Witam, nigdy wcześniej pana nie widziałem, ale słyszałem, że świetnie pan skacze, mam nadzieję na wysoki poziom rywalizacji”, znacząco się uśmiechając. Marusarz na Węgrzech brał udział w projektowaniu skoczni w [[Koszyce|Koszycach]] i Borsafüred. Pod koniec wojny przebywał w [[Budapeszt|Budapeszcie]], który obsadzili Niemcy. Polak miał zostać rozstrzelany, egzekucję powstrzymała nagła ofensywa wojsk radzieckich<ref name=muz />. Do Zakopanego powrócił w 1945<ref name=legendy />. Prowadził schronisko turystyczne na [[Schronisko PTTK na Hali Ornak|Ornaku]]<ref name=olimp />.

=== Lata 1946–1957 ===
[[Plik:Cezary Chlebowski i Stanislaw Marusarz.JPG|thumb|230px|[[Cezary Chlebowski]] przeprowadza wywiad ze Stanisławem Marusarzem w czasie mistrzostw Polski w 1952]]
W 1946 ponownie został międzynarodowym mistrzem [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] w skokach. Zdobył złote medale na mistrzostwach Polski w skokach i w kombinacji{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. W Zakopanem wygrał również trzy inne konkursy skoków, w tym mistrzostwa okręgu i memoriałowe<ref name=kraj />. Zaczął mieć problemy z [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Urzędem Bezpieczeństwa]]. Przez dwa lata ukrywał się w [[Karpacz]]u, pomagając w przekraczaniu granicy osobom prześladowanym, wytyczając trasę zjazdową i dwie skocznie<ref name=zys />. Jedna z nich, [[Orlinek (skocznia narciarska)|Orlinek]], nosi dziś jego imię. Właśnie na niej w 1948 wywalczył kolejny złoty medal mistrzostw Polski w skokach<ref name=ps>Przegląd Sportowy, ''90 lat polskiego sportu 1921-2011'', s. 19, Warszawa 2011.</ref>. Rok wcześniej, po skokach na 61 m i 59 m, zajął piąte miejsce na zawodach w Chamonix.

[[Plik:Stanislaw Marusarz 1949.jpg|thumb|left|150px|Stanisław Marusarz w tygodniku „[[Przekrój (czasopismo)|Przekrój]]”, 13 lutego 1949]]
Na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1948|igrzyskach w Sankt Moritz]] w 1948 uplasował się na dwudziestej siódmej pozycji w konkursie skoków. Osiągnął wtedy odległości 59 m i 59 m, z notą 192,8 pkt.<ref name=ref /> W marcu wygrał w Zakopanem zawody o Puchar [[Tatry|Tatr]] (drugi skok na 85 m<ref name=swiat>{{cytuj stronę|url=http://www.wyniki-skoki.hostingasp.pl/Zawodnik.aspx?name=MARUSARZ%20Stanislaw|tytuł=MARUSARZ Stanislaw 1913.06.18 POL |opublikowany= www.wyniki-skoki.hostingasp.pl |data dostępu=2015-01-13}}</ref>). Wyczyn ten powtórzył rok później, zajął też pierwsze miejsce w mistrzostwach kraju w skokach<ref name=mp />. W 1950 w zawodach tych był dopiero siódmy<ref name=kraj />. W tym samym roku nadzorował prace nad budową [[Skocznie narciarskie w Krakowie|skoczni narciarskiej w Krakowie]]. Przerwano je niedługo przed ukończeniem, gdyż Marusarz i robotnicy nie otrzymali pensji. Skocznia została ukończona bez jego udziału<ref>{{Cytuj stronę |url = http://web.archive.org/web/20160304132100/http://skijumping.pl/artykuly/dodatki/przewodnik_2013.pdf |tytuł = Przewodnik po polskich skoczniach narciarskich 2013 |autor = Adrian Dworakowski |opublikowany = skijumping.pl |data dostępu = 2018-06-29}}</ref>.

W 1951 wygrał mistrzostwa Polski po raz dziesiąty w karierze<ref name=mp />. Otrzymał także tytuł [[Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu” (Polska)|Zasłużonego Mistrza Sportu]], a w Plebiscycie Przeglądu Sportowego został sklasyfikowany na piątej pozycji z 17 143 głosami<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20150113222639/http://plebiscyt.przegladsportowy.pl/Mistrzowie-Sportu-Plebiscyt-ROK-PO-ROKU-1951,artykul,38619,1,843.html|tytuł=Plebiscyt ROK PO ROKU – 1951|opublikowany=plebiscyt.przegladsportowy.pl|data dostępu=2012-04-05}}</ref>.

W styczniu 1952, już jako zawodnik [[WKS Zakopane|CWKS Zakopane]] (reprezentował go do 1957), zwyciężył w dwóch konkursach skoków w Wiśle i trzech w Zakopanem. Na [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1952|igrzyskach]] w [[Oslo]] znów był dwudziesty siódmy, po skokach na 59 m i 60,5 m. Jego nota wyniosła 189 pkt.<ref name=ref /> Był chorążym polskiej ekipy, zarówno podczas igrzysk w [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1948|Sankt Moritz]], jak i w [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1952|Oslo]]. W 1952 wygrał także [[Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny]]<ref name=olimp /> i po raz jedenasty w karierze zawody o skokowe mistrzostwo Polski. Skokiem na 78. metr został rekordzistą [[Wisła (miasto)|wiślańskiej]] [[Skocznia narciarska im. Adama Małysza|Malinki]]<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.wisla-malinka.com/pl/rekordzisci.html|tytuł=Rekordziści|opublikowany=World Cup Wisła Malinka|data dostępu=2021-05-28}}</ref>. W marcu i kwietniu, podczas zawodów na niej rozgrywanych był drugi oraz pierwszy. Po raz ostatni znalazł się w najlepszej „10” Plebiscytu Przeglądu Sportowego – tym razem był dziesiąty z 9374 głosami<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20150113213523/http://plebiscyt.przegladsportowy.pl/Mistrzowie-Sportu-Plebiscyt-ROK-PO-ROKU-1952,artykul,38620,1,843.html|tytuł=Plebiscyt ROK PO ROKU – 1952|opublikowany=plebiscyt.przegladsportowy.pl|data dostępu=2012-04-05}}</ref>.

W 1953 Marusarz wygrał konkurs w Wiśle, triumfował także czterokrotnie w Zakopanem, w tym w mistrzostwach Wojska Polskiego<ref name=kraj />. W tamtym roku coroczny Plebiscyt „Przeglądu Sportowego” nie został przeprowadzony z powodów ideologicznych, redakcja nie chciała nagradzać sportowców wybranych przez władze. Dopiero w 1988 grupa ekspertów związanych z tą gazetą ogłosiła listę Najlepszych Sportowców Polski za rok 1953, na której umieszczono Marusarza na piętnastym miejscu<ref>Przegląd Sportowy, nr 250/251 z 22–26 grudnia 1988, Warszawa 1988.</ref>. W memoriale Czecha i Marusarzówny był tym razem drugi<ref name=swiat />.

W 1954 wziął udział w zawodach w [[Moskwa|Moskwie]] – 9. pozycja – i ponownie był drugi w memoriale Czecha i Marusarzówny<ref name=swiat />. W mistrzostwach kraju w Wiśle był czwarty, wygrał za to dwa konkursy w Zakopanem, w tym Mistrzostwa Związkowych Klubów Sportowych<ref name=kraj />.

Rok później wywalczył brązowy medal na mistrzostwach kraju w skokach – ostatni w karierze<ref name=mp />. W rozgrywanych w przeciągu roku zawodach na Krokwi zajął czterokrotnie drugie i raz piąte miejsce<ref name=kraj />. Wziął też udział w [[Turniej Szwajcarski|Turnieju Szwajcarskim]], w którym zajął 20. pozycję. W zawodach w [[Unterwasser]] zajął 21., w Sankt Moritz 44., w [[Arosa]] 17., a w [[Le Locle]] 10. miejsce<ref name=swiat />. W kończącym sezon memoriale Czecha i Marusarzówny był również dziesiąty.

W 1956 był jednym z przedskoczków podczas [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956|igrzysk olimpijskich]] w [[Cortina d’Ampezzo]] na skoczni [[Trampolino Italia|Italia]] (skoczył 71 m)<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Lipniacki |imię= W. |nazwisko2 = Miller |imię2 = A. |tytuł = Od Aten do Melbourne 1896-1956 |data = 1957 |wydawca=Sport i Turystyka |miejsce=Warszawa |strony = 202}}</ref>. O tym, że nie wystąpi w oficjalnym konkursie dowiedział się od trenera w przeddzień zawodów. Nie odstawał wówczas formą od innych reprezentantów Polski<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.skijumping.pl/wiadomosci/16819/Przerwanie-norweskiej-passy--Cortina-dAmpezzo-1956/|tytuł=Przerwanie norweskiej passy – Cortina d’Ampezzo 1956|opublikowany=skijumping.pl|data dostępu=2013-12-19}}</ref>.

W 1957 postanowił zakończyć karierę<ref name=profil />. Był trenerem i wieloletnim kierownikiem zespołu zakopiańskich skoczni, za czasów jego działalności wybudowano [[Średnia Krokiew|Średnią Krokiew]] oraz całkowicie przebudowaną Wielką Krokiew, którą przygotowywano do [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1962|MŚ 1962]]<ref name=olimp />. Mistrzowski konkurs na Wielkiej Krokwi w 1962 został otworzony skokiem Marusarza. Wylądował on na 70 m<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.skijumping.pl/wiadomosci/5574/poczet-skoczkow-polskich-antoni-jan-laciak---prawdopodobnie-jedyny-murarz-na-swiecie-ktory-zostal-vicemistrzem-swiata/|tytuł=Poczet skoczków polskich: Antoni Jan Łaciak – Prawdopodobnie jedyny murarz na świecie, który został vicemistrzem świata|opublikowany=skijumping.pl|data dostępu=2011-07-19}}</ref>. Prócz tego brał udział w zawodach [[motocross]]owych<ref name=olimp />. Często zachęcał młodych polskich skoczków do podjęcia prób bicia rekordu [[Wielka Krokiew|Wielkiej Krokwi]]<ref name=mlody />. Jego dom odwiedzało wiele znanych osób, m.in. [[Prezydenci Finlandii|prezydent Finlandii]] [[Urho Kekkonen]]<ref name=zys />.

{{Cytat
 |treść = Stanisław Marusarz stanowi fenomen zwycięstwa tężyzny fizycznej nad czasem – czterdzieści parę lat życia i ponad dwadzieścia lat na skoczniach świata i wciąż nieutracone miejsce w światowej czołówce. Nie znam podobnego faktu w historii światowego narciarstwa.
 |autor = [[Birger Ruud]]
 |źródło = <ref>{{cytuj stronę|url=http://www.muzeumtatrzanskie.com.pl/?strona,doc,pol,glowna,1376,0,1250,1,1376,ant.html|tytuł=STANISŁAW MARUSARZ – ZAKOPIAŃSKI KRÓL NART...|opublikowany=muzeumtatrzanskie.com.pl|data dostępu=2015-01-13}}</ref>
 |styl = środek
}}

=== Lata 1966–1990 ===
[[Plik:Stanisław Marusarz 1969.jpg|thumb|Stanisław Marusarz w 1969 r.]]
W 1966 został zaproszony do otwarcia konkursu [[14. Turniej Czterech Skoczni|Turnieju Czterech Skoczni]] w [[Garmisch-Partenkirchen]]{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. Postanowił skoczyć na nartach. Miał wtedy 53 lata, a w zawodach oficjalnych nie skakał od dziewięciu. Decyzja Marusarza wywołała wśród sędziów konsternację. Musiał pożyczyć narty i buty, skoczył jednak w garniturze i krawacie{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. Organizatorzy podali przez megafony wiek i życiorys polskiego skoczka. Niemieccy kibice żywiołowo dopingowali Polaka{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. Marusarz osiągnął odległość 66 m{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}. Po wybiegu nosili go na ramionach skoczkowie, m.in. [[Bjørn Wirkola]]. Niemieckie gazety pisały o ''fenomenalnym Polaku'' i ''niesamowitym człowieku''<ref name="sf">{{Cytuj stronę|url=http://www.sportowefakty.pl/zimowe/496926/66-letni-skoczek-narciarski-oto-wyjatkowa-historia-stanislawa-marusarza|tytuł=66-letni skoczek narciarski. Oto wyjątkowa historia Stanisława Marusarza|opublikowany=sportowefakty.pl|data dostępu=2015-01-27}}</ref>. Marusarz nie ukrywał, że dla niego, na którego Niemcy w czasie wojny wydali wyrok śmierci, to były wyjątkowe chwile<ref name=sf />. Następnego dnia Marusarz otwierał konkurs skoków na olimpijskiej skoczni [[Bergisel]] w [[Innsbruck]]u. Skoczył w granicach 70 m, przy aplauzie austriackiej widowni{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}.

W 1969 został wybrany narciarzem 50-lecia [[Polski Związek Narciarski|Polskiego Związku Narciarskiego]]<ref name=mlody />, a w 1975 otrzymał od Przeglądu Sportowego Nagrodę im. [[Janusz Kusociński|Janusza Kusocińskiego]], przyznawaną sportowcom za osiągnięcia w sporcie, w życiu zawodowym oraz za kierowanie się zasadami moralnymi<ref>{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20151024084022/http://portalwiedzy.onet.pl/8393,,,,nagroda_im_janusza_kusocinskiego,haslo.html|tytuł=Nagroda im. Janusza Kusocińskiego|opublikowany=portalwiedzy.onet.pl|data=2014-12-30}}</ref>. Swój ostatni skok w życiu oddał w Zakopanem w 1979, w wieku 66 lat, na potrzeby filmu ''Dziadek'' [[Janusz Zielonacki|Janusza Zielonackiego]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.skokinarciarskie.pl/index.php?a=filmy&b=film&id=334|tytuł=Ostatni skok Marusarza|opublikowany=skokinarciarskie.pl|data=2011-02-02}}</ref>. Rok później był gościem honorowym [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1980|igrzysk zimowych]] w Lake Placid<ref name=muz />. Jeszcze w latach 80. w jednym z wywiadów prasowych przyznał, że chciałby jeszcze wrócić na skocznię<ref name=sf />.

{{Cytat
 |treść = Uprawiając narciarstwo, nawet w początkach kariery nie zaznałem uczucia lęku przed niebezpieczną skocznią lub trasą. (...) Rzucałem wyzwanie losowi, co mnie wręcz ekscytowało. (...) Sport był dla mnie życiem, życie było sportem. Narty były treścią mego życia, największą pasją. Twierdzono, że mam wyjątkowy talent. Jeśli nawet tak było, to przecież sam talent nie wystarcza, aby zostać mistrzem. Trzeba się uczyć i ustawicznie pracować nad sobą. Nie wolno się zrażać początkowymi niepowodzeniami. Sukcesy nie przychodzą łatwo.
 |autor = Stanisław Marusarz
 |źródło = <ref name=nask>Stanisław Marusarz, ''Na skoczniach Polski i świata'', s. 221, 1955 r.</ref>
 |styl = środek
}}

[[Plik:Peksowy-marusarz.jpg|thumb|240px|Grób Stanisława Marusarza na [[Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku|Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku]] w Zakopanem]]
Postanowieniem Prezydium Rady Narodowej Miasta Zakopanego nr 17/33/89 i Gminy Tatrzańskiej z 22 lutego 1989 nadano podczas ceremonii zamknięcia II Igrzysk Sportowych Polaków z Zagranicy skoczni [[Wielka Krokiew]] imię Stanisława Marusarza (w uzasadnieniu napisano m.in. „za wzór postaw patriotycznych i sportowych”)<ref name=olimp />. Przed uroczystością nadania patronatu Marusarz przygotował narty do oddania specjalnego skoku, lecz ze względu na silny wiatr i padający gęsty śnieg musiał zrezygnować. Miał wtedy 75 lat<ref name=roj />. W styczniu 1990 Marusarz dekorował najlepszych zawodników konkursu [[Puchar Świata w skokach narciarskich w Zakopanem|Pucharu Świata w skokach narciarskich w Zakopanem]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.skijumping.pl/wiadomosci/18412/organizacyjny-sukces-sportowa-klapa---zakopane-1990/|tytuł=Organizacyjny sukces, sportowa klapa – Zakopane 1990|opublikowany=skijumping.pl|data=2014-11-13}}</ref>.

=== Śmierć ===
Zmarł na [[Zawał mięśnia sercowego|zawał serca]]<ref name=ps /> 29 października 1993, wygłaszając przemówienie na pogrzebie [[Wacław Felczak|Wacława Felczaka]] – swojego dowódcy z czasów okupacji – na [[Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku|Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku]] w Zakopanem, około godziny 15<ref name=szatkowski /><ref>{{Cytuj |autor = Bartłomiej Kuraś, Paweł Smoleński |tytuł = Krzyżyk niespodziany: czas Goralenvolk |data = 2017 |data dostępu = 2024-02-10 |isbn = 978-83-8049-458-9 |miejsce = Wołowiec |wydawca = Wydawnictwo Czarne |s = 35}}</ref>, osuwając się na ręce ambasadora Węgier w Polsce [[Ákos Engelmayer|Ákosa Engelmayera]]<ref>[http://wpolityce.pl/artykuly/50403-grzegorz-gorny-fidesz-obchodzi-25-lecie-istnienia-pomyslodawca-zalozenia-wegierskiej-partii-byl-polski-profesor G. Górny, Fidesz obchodzi 25-lecie istnienia. Pomysłodawcą założenia węgierskiej partii był polski profesor. Wpolityce.pl, 2013-04-02 [dostęp 2013-04-03<nowiki>]</nowiki>].</ref>. Na cmentarzu tym został później pochowany (kw. P-I-12)<ref>[https://zakopane-parafia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=316&inni=0&cinki=2  śp. Stanisław Marusarz]</ref>. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w [[Parafia Świętego Krzyża w Zakopanem|kościele pw. Świętego Krzyża]]<ref name=roj />. W pawilonie przy Wielkiej Krokwi w Zakopanem, mieści się obecnie galeria trofeów, na którą składają się puchary i trofea sportowe, emblematy i sportowe legitymacje<ref name=mlody />.

== Upamiętnienie ==
W styczniu 2014 w pawilonie na Wielkiej Krokwi powstała izba pamięci Stanisława Marusarza, która ma stać się częścią Muzeum Sportów Zimowych<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.skijumping.pl/wiadomosci/13516/W-pawilonie-na-Wielkiej-Krokwi-powstanie-izba-pamieci-Stanislawa-Marusarza/|tytuł=W pawilonie na Wielkiej Krokwi powstanie izba pamięci Stanisława Marusarza |opublikowany=skijumping.pl|data dostępu=2011-07-05}}</ref>. Marusarz jest też patronem kilku szkół, m.in. SMS Zakopane<ref>{{cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20201026091242/http://smszakopane.pl/pl/szkola.html|tytuł=Zespół Szkół Mistrzostwa Sportowego im. Stanisława Marusarza w Zakopanem|opublikowany=smszakopane.pl|data dostępu=2019-12-14}}</ref> i Szkoły Podstawowej w [[Wojciechów (powiat lubelski)|Wojciechowie]]<ref>{{cytuj stronę|url=https://www.zswojciechow.pl/|tytuł=Szkoła Podstawowa im. Stanisława Marusarza w Wojciechowie|opublikowany=zswojciechow.pl|data dostępu=2019-12-15}}</ref>. W 2010 prezydent RP [[Lech Kaczyński]] pośmiertnie odznaczył go [[Order Odrodzenia Polski|Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.prezydent.pl/kancelaria/archiwum/archiwum-lecha-kaczynskiego/aktualnosci/rok-2010/odznaczenie-krola-nart-z-zakopanego,18350,archive |tytuł=Odznaczenie „Króla nart z Zakopanego”|opublikowany=prezydent.pl|data=12 lutego 2010}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.tygodnikpodhalanski.pl/?mod=news&id=7703|tytuł=Pośmiertny order dla Marusarza|data=24 lutego 2010|opublikowany=tygodnikpodhalanski.pl|data dostępu=2012-09-10}}</ref>.

[[Plik:Gwiazda Stanisław Marusarz.JPG|thumb|240px|Gwiazda Stanisława Marusarza w [[Aleja Gwiazd Sportu we Władysławowie|Alei Gwiazd Sportu]] we [[Władysławowo|Władysławowie]]]]
W 2001 w [[Aleja Gwiazd Sportu we Władysławowie|Alei Gwiazd Sportu]] we [[Władysławowo|Władysławowie]] odsłonięto gwiazdę Stanisława Marusarza<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.alejagwiazdsportu.pl/posts/stanislaw--dziadek--marusarz-106.php|tytuł= STANISŁAW „DZIADEK” MARUSARZ|opublikowany=alejagwiazdsportu.pl|data=27 października 2001}}</ref>. 13 sierpnia 2011, podczas X Festiwalu Gwiazd Sportu, w [[Aleja Gwiazd Sportu w Dziwnowie|Alei Gwiazd Sportu]] przy ul. Reymonta w [[Dziwnów|Dziwnowie]] odsłonięto dziewięć replik medali polskich sportowców, w tym Marusarza<ref>{{Cytuj stronę|url=http://archive.is/XM6lv|tytuł=Dziwnów: W Alei Gwiazd Sportu przybyło 9 nowych replik medali olimpijskich|opublikowany=zka.pl|data=13 sierpnia 2011}}</ref>. W sierpniu 2013 jego syn Piotr założył Fundację Stanisława Marusarza, która za cel przyjęła propagowanie sportów zimowych wśród młodzieży, organizowanie poparcia finansowego dla młodych sportowców i dla szkół mających w programie sporty zimowe oraz promowanie biegów, zjazdów i skoków<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.marusarz-fundacja.pl/|tytuł=Fundacja Stanisława Marusarza w Zakopanem|opublikowany=marusarz-fundacja.pl|data=}}</ref>. 28 września tegoż roku Stanisław Marusarz otrzymał pośmiertnie tytuł Członka Honorowego [[Polski Związek Narciarski|PZN]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.pzn.pl/strefa-pzn/aktualnosci/art241,nadano-tytuly-czlonka-honorowego-pzn.html|tytuł=Nadano tytuły Członka Honorowego PZN|opublikowany=PZN.pl|data dostępu=2013-10-15|archiwum=https://web.archive.org/web/20131020200833/http://www.pzn.pl/strefa-pzn/aktualnosci/art241,nadano-tytuly-czlonka-honorowego-pzn.html|zarchiwizowano=2013-10-20}}</ref>.

{{Cytat
 |treść = Gdy spoglądam wstecz wydaje mi się, że osiągnąłem wiele. Dla siebie i dla naszego sportu. Walkę i rywalizację z najlepszymi o najwyższe trofea dla polskich barw zawsze uważałem za swój patriotyczny obowiązek. I dlatego, wierzę w to gorąco, czerwona czapeczka nie pozostanie jedynym po mnie wspomnieniem. Czerwona czapeczka, nazywana popularnie „marusarką”.
 |autor = Stanisław Marusarz
 |źródło = <ref name=nask />
 |styl = środek
}}

W 2020 nakładem wydawnictwa Marginesy ukazała się książka pióra Dariusza Jaronia ''Skoczkowie. Przerwany lot'' przedstawiająca losy m.in. Stanisława Marusarza<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.polskieradio24.pl/130/5573/Artykul/2473471,Ksiazka-Skoczkowie-Przerwany-lot-O-wybitnych-polskich-narciarzach-sprzed-wojny | tytuł = Książka "Skoczkowie. Przerwany lot". O wybitnych polskich narciarzach sprzed wojny | opublikowany = polskieradio24.pl | data dostępu = 2020-06-27}}</ref>.

W 2022 roku powstał film biograficzny ''Marusarz. Tatrzański Orzeł'' w reżyserii [[Marek Bukowski (aktor)|Marka Bukowskiego]] z [[Mateusz Janicki|Mateuszem Janickim]] w roli głównej<ref>{{Cytuj |tytuł = Marusarz. Tatrzański orzeł |data dostępu = 2022-01-16 |opublikowany = FilmPolski |url = https://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=1259414 |język = pl}}</ref>.

== Osiągnięcia ==
=== [[Zimowe igrzyska olimpijskie|Igrzyska olimpijskie]] ===
{| width=100% cellpadding=3
|- bgcolor=f7f7f7
|width=28%| [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1932|1932]] {{flaga|USA|48}} [[Lake Placid]]
|width=5% align=center| –
|27. miejsce (w biegu na 18&nbsp;km), 27. miejsce (w kombinacji), 17. miejsce (w skokach)
|-
|width=28%| [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1936|1936]] {{flaga|III Rzesza}} [[Garmisch-Partenkirchen]]
|width=5% align=center| –
|7. miejsce (w kombinacji), 5. miejsce (w skokach)
|- bgcolor=f7f7f7
|width=28%| [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1948|1948]] {{flaga|Szwajcaria}} [[Sankt Moritz]]
|width=5% align=center| –
|27. miejsce (w skokach)
|-
|width=28%| [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1952|1952]] {{flaga|NOR}} [[Oslo]]
|width=5% align=center| –
|27. miejsce (w skokach)
|}

==== Starty S. Marusarza w kombinacji na [[Medaliści igrzysk olimpijskich w kombinacji norweskiej|igrzyskach olimpijskich]] – szczegółowo ====
{| width=70% style="font-size: 89%; text-align: center" class=wikitable
! Miejsce
! Dzień
! Rok
! Miejscowość
! Dyscyplina/konkurencja
! Wynik
! Strata
! Zwycięzca
|-
| 27.
| 11 lutego
| [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1932|1932]]
| {{flaga|USA|48}} [[Lake Placid]]
| [[Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932|kombinacja norweska]]<br />skoki<br />+ bieg na 18&nbsp;km
| 308,05 pkt.
| 137,95 pkt.
| [[Johan Grøttumsbråten]]
|-
| 7.
| 10 lutego
| [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1936|1936]]
| {{flaga|III Rzesza}} [[Garmisch-Partenkirchen]]
| [[Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936|kombinacja norweska]]<br />skoki<br />+ bieg na 18&nbsp;km
| 393,3 pkt.
| 37,0 pkt.
| [[Oddbjørn Hagen]]
|}

==== Starty S. Marusarza w skokach na [[Medaliści igrzysk olimpijskich w skokach narciarskich|igrzyskach olimpijskich]] – szczegółowo ====
{| width=100% class=wikitable style="font-size: 89%; text-align:center"
! Miejsce
! Dzień
! Rok
! Miejscowość
! Skocznia
! Skok 1
! Skok 2
! Nota
! Strata
! Zwycięzca
|-
| 17.
| align=right| 12 lutego
| [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932|1932]]
| align=left| {{Flaga|USA|48}} [[Lake Placid]]
| align=left| [[MacKenzie Intervale Ski Jumping Complex|MacKenzie Intervale]]
| 55,0 m
| 53,0 m
| 192,5 pkt
| 35,6 pkt
| [[Birger Ruud]]
|-
| 5.
| align=right| 16 lutego
| [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936|1936]]
| align=left| {{Flaga|III Rzesza}} [[Garmisch-Partenkirchen]]
| align=left| [[Große Olympiaschanze|Wielka Olimpijska]]
| 73,0 m
| 75,5 m
| 221,6 pkt
| 10,4 pkt
| [[Birger Ruud]]
|-
| 27.
| align=right| 17 lutego
| [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948|1948]]
| align=left| {{Flaga|CHE}} [[Sankt Moritz]]
| align=left| [[Olympiaschanze|Olimpijska]]
| 59,0 m
| 59,0 m
| 192,8 pkt
| 35,3 pkt
| [[Petter Hugsted]]
|-
| 27.
| align=right| 24 lutego
| [[Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1952|1952]]
| align=left| {{Flaga|NOR}} [[Oslo]]
| align=left| [[Holmenkollbakken|Holmenkollen]]
| 59,0 m
| 60,5 m
| 189,0 pkt
| 35,0 pkt
| [[Arnfinn Bergmann]]
|}

==== Starty S. Marusarza w biegach na [[Medaliści igrzysk olimpijskich w biegach narciarskich|igrzyskach olimpijskich]] – szczegółowo ====
{| width=70% style="font-size: 89%; text-align: center" class=wikitable
! Miejsce
! Dzień
! Rok
! Miejscowość
! Dyscyplina
! Czas
! Strata
! Zwycięzca
|-
| 27.
| 10 lutego
| [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1932|1932]]
| {{flaga|USA|48}} [[Lake Placid]]
| [[Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932|bieg na 18 km]]
| 1:39:56,0
| 16:49,0
| [[Sven Utterström]]
|}

=== [[Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym]] ===
{| width=100% cellpadding=3
|- bgcolor=f7f7f7
|width=28%| [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1933|1933]] {{flaga|AUT}} [[Innsbruck]]
|width=5% align=center| –
|76. miejsce (w skokach), 6. miejsce (w kombinacji), 32. miejsce (w biegu na 18&nbsp;km), 7. miejsce (w sztafecie)
|-
|width=28%| [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1934|1934]] {{flaga|SWE}} [[Sollefteå]]
|width=5% align=center| –
|21. miejsce (w skokach), 7. miejsce (w kombinacji), 63. miejsce (w biegu na 18&nbsp;km), 5. miejsce (w sztafecie)
|- bgcolor=f7f7f7
|width=28%| [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1935|1935]] {{flaga|Czechosłowacja}} [[Wysokie Tatry]]
|width=5% align=center| –
|4. miejsce (w skokach), 11. miejsce (w kombinacji), 92. miejsce (w biegu na 18&nbsp;km), 7. miejsce (w sztafecie)
|-
|width=28%| [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1937|1937]] {{flaga|FRA|1870}} [[Chamonix-Mont-Blanc|Chamonix]]
|width=5% align=center| –
|12. miejsce (w skokach)
|- bgcolor=f7f7f7
|width=28%| [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1938|1938]] {{flaga|FIN}} [[Lahti]]
|width=5% align=center| –
|'''srebrny medal''' (w skokach), 25. miejsce (w kombinacji), 171. miejsce (w biegu na 18&nbsp;km)
|-
|width=28%| [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1939|1939]] {{flaga|2RP}} [[Zakopane]]
|width=5% align=center| –
|5. miejsce (w skokach), 7. miejsce (w kombinacji)
|}

==== Mistrzostwa świata w skokach – szczegółowo ====
{| width=100% style="font-size: 89%; text-align:center" class=wikitable
|-
! Miejsce
! Dzień
! Rok
! Miejscowość
! Skocznia
! [[Punkt konstrukcyjny|Punkt K]]
! Skok 1
! Skok 2
! Nota
! Strata
! Zwycięzca
|-
| 76.
|align=right| 12 lutego
| [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1933|1933]]
|align=left| {{flaga|AUT}} [[Innsbruck]]
|align=left| [[Bergisel]]
| K-70
| 66,5 m
| 71,0 m
| 106,2 pkt
| 117,8 pkt
| [[Marcel Reymond]]
|-
| 21.
|align=right| 25 lutego
| [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1934|1934]]
|align=left| {{flaga|SWE}} [[Sollefteå]]
|align=left| [[Halstaberget]]
| K-60
| 46,5 m
| 54,5 m
| 211,0 pkt
| 17,5 pkt
| [[Kristian Johansson]]
|-
| 4.
|align=right| 13 lutego
| [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1935|1935]]
|align=left| {{flaga|Czechosłowacja}} [[Wysokie Tatry]]
|align=left| [[Jarolimak]]
| K-55
| 59,0 m
| 57,0 m
| 225,5 pkt
| 6,2 pkt
| [[Birger Ruud]]
|-
| 12.
|align=right| 12 lutego
| [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1937|1937]]
|align=left| {{flaga|FRA|1870}} [[Chamonix-Mont-Blanc|Chamonix]]
|align=left| [[Tremplin aux Bossons|Le Mont]]
| K-60
| 57,0 m
| 61,0 m
| 207,7 pkt
| 26,1 pkt
| Birger Ruud
|-bgcolor=dfdfdf
| 2.[[Plik:Silver medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 27 lutego
| [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1938|1938]]
|align=left| {{flaga|FIN}} [[Lahti]]
|align=left| [[Salpausselkä]]
| K-?
| 66,0 m
| 67,0 m<ref group=uwaga name=niepewne>Rzeczywista odległość prawdopodobnie zafałszowana.</ref>
| 226,1 pkt
| 0,3 pkt
| [[Asbjørn Ruud]]
|-
| 5.
|align=right| 19 lutego
| [[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1939|1939]]
|align=left| {{flaga|2RP}} [[Zakopane]]
|align=left| [[Wielka Krokiew]]
| K-55
| 74,0 m
| 78,5 m
| 219,5 pkt
| 5,2 pkt
| [[Josef Bradl]]
|}

=== [[Mistrzostwa świata w narciarstwie alpejskim]] ===
{| width=100% cellpadding=3
|- bgcolor=f7f7f7
|width=28%| [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 1936|1936]] {{flaga|AUT}} [[Innsbruck]]
|width=5% align=center| –
|16. miejsce (w zjeździe), 22. miejsce (w slalomie), 21. miejsce (w kombinacji alpejskiej)
|}

=== Sukcesy krajowe ===
* 11-krotny mistrz Polski w skokach<ref name=mp />: 1932, 1933, 1935, 1936, 1937, 1939, 1946, 1948, 1949, 1951, 1952
* wicemistrz Polski w skokach: 1931
* brązowy medalista mistrzostw Polski w skokach: 1955
* 4-krotny mistrz Polski w kombinacji klasycznej<ref name=ency>W. Zieleśkiewicz, ''Encyklopedia sportu. Gwiazdy zimowych aren'', Warszawa 1992.</ref>: 1932, 1935, 1936, 1946
* mistrz Polski w kombinacji alpejskiej: 1933
* trzykrotny mistrz Polski w zjeździe: 1931, 1933, 1939
* trzykrotny mistrz Polski w sztafecie 5 razy 10&nbsp;km: 1931, 1932, 1933
* mistrz Polski w sztafecie 4 razy 10&nbsp;km: 1936

==== Mistrzostwa Polski w skokach – szczegółowo ====
{| width=100% style="font-size: 89%; text-align:center" class=wikitable
|-
! Miejsce
! Dzień
! Rok
! Miejscowość
! Skocznia
! [[Punkt konstrukcyjny|Punkt K]]
! Skok 1
! Skok 2
! Skok 3
! Nota
! Strata
! Zwycięzca
|-
| 15.
|align=right| 16 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1930|1930]]
|align=left| [[Zakopane]]
|align=left| [[Wielka Krokiew]]
| K-55
| 58,5 m
| 60,0 m
| –
| ? pkt
| ? pkt
| [[Franciszek Cukier]]
|-bgcolor=dfdfdf
| 2.[[Plik:Silver medal with cup.svg|16px]]<ref group=uwaga name="pięć">5. w klasyfikacji międzynarodowej.</ref>
|align=right| 22 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1931|1931]]
|align=left| [[Wisła (miasto)|Wisła]]
|align=left| [[Łabajów (kompleks skoczni)|Łabajów]]
| K-?
| 44,0 m
| 43,0 m
| –
| 215,5 pkt
| 3,0 pkt
| [[Bronisław Czech]]
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 6 marca
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1932|1932]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 60,5 m
| 61,5 m
| 62,0 m
| 343,5 pkt
| –
| –
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 20 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1933|1933]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 67,0 m
| 66,0 m
| –
| 223,6 pkt
| –
| –
|-
| 5.<ref group=uwaga>8. w klasyfikacji międzynarodowej.</ref>
|align=right| 11 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1934|1934]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 74,0 m<ref group=uwaga name=upadek>Skok zakończony upadkiem.</ref>
| 73,0 m<ref group=uwaga name=upadek />
| –
| 166,4 pkt
| 42,0 pkt
| Bronisław Czech
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:gold medal with cup.svg|16px]]<ref group=uwaga>2. w klasyfikacji międzynarodowej.</ref>
|align=right| 24 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1935|1935]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 71,0 m
| 71,0 m
| –
| 218,8 pkt
| –
| –
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:gold medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 8 marca
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1936|1936]]
|align=left| Zakopane
|align=left| [[Skocznia narciarska na Hali Kondratowej|Hala Kondratowa]]
| K-?
| 57,0 m
| 58,5 m
| –
| 225,0 pkt
| –
| –
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 31 stycznia
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1937|1937]]
|align=left| Wisła
|align=left| Łabajów
| K-?
| 52,0 m
| 51,5 m
| –
| 230,3 pkt
| –
| –
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]<ref group=uwaga name="pięć" /><ref group=uwaga>Konkurs w ramach mistrzostw świata.</ref>
|align=right| 19 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1939|1939]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 74,0 m
| 78,5 m
| –
| 219,5 pkt
| –
| –
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 3 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1946|1946]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 58,0 m
| 71,5 m
| –
| 225,0 pkt
| –
| –
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 19 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1948|1948]]
|align=left| [[Karpacz]]
|align=left| [[Orlinek (skocznia narciarska)|Orlinek]]
| K-?
| 46,0 m
| 50,0 m
| –
| 210,7 pkt
| –
| –
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 6 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1949|1949]]
|align=left| [[Szczyrk]]
|align=left| [[Skalite (kompleks skoczni)|Skalite]]
| K-?
| 68,5 m
| 71,0 m
| –
| 221,0 pkt
| –
| –
|-
| 7.
|align=right| 29 stycznia
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1950|1950]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 57,0 m
| 72,0 m
| –
| 205,0 pkt
| 20,5 pkt
| [[Jan Kula]]
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 25 lutego
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1951|1951]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 63,0 m
| 69,5 m
| –
| 211,5 pkt
| –
| –
|-bgcolor=ffffbf
| 1.[[Plik:Gold medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 9 marca
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1952|1952]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 74,0 m
| 76,0 m
| –
| 221,0 pkt
| –
| –
|-
| 4.
|align=right| 7 marca
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1954|1954]]
|align=left| Wisła
|align=left| [[Skocznia narciarska im. Adama Małysza|Malinka]]
| K-?
| 65,0 m
| 69,5 m
| –
| 209,5 pkt
| 19,0 pkt
| [[Antoni Wieczorek]]
|-bgcolor=ffdf9f
| 3.[[Plik:Bronze medal with cup.svg|16px]]
|align=right| 6 marca
| [[Mistrzostwa Polski w Skokach Narciarskich 1955|1955]]
|align=left| Zakopane
|align=left| Wielka Krokiew
| K-55
| 75,0 m
| 77,0 m
| –
| 210,0 pkt
| 6,5 pkt
| <small>[[Andrzej Gąsienica Daniel|Andrzej Gąsienica-Daniel]] i [[Antoni Wieczorek]]</small>
|}

=== Inne ===
* mistrz [[Jugosławia|Jugosławii]] w skokach<ref name=ency />: 1933
* mistrz [[Niemcy|Niemiec]] w skokach: 1933
* mistrz [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] w skokach: 1934, 1946
* mistrz [[Anglia|Anglii]] w zjeździe: 1935
* mistrz Anglii w biegu narciarskim: 1937
* Puchar [[Tatry|Tatr]]<ref name=olimp />: 1948, 1949
* zwycięstwo w Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny: 1952
* 2. miejsce w Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny: 1953, 1954
* 10. miejsce w Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny: 1955
* 20. miejsce w [[Turniej Szwajcarski|Turnieju Szwajcarskim]]: 1955
* mistrz Jordanowa: 1930
* wicemistrz Nowego Targu: 1930
* zwycięstwo w [[Zawody narciarskie w Planicy|zawodach w Planicy]]: 1935
* zwycięstwo w zawodach w Garmisch: 1938

== Odznaczenia ==
Stanisław Marusarz otrzymał trzynaście polskich odznaczeń, w tym cztery ordery{{odn|Szatkowski|2005|s=9}}:
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari]] (przyznany przez [[Rada Państwa (Polska)|Radę Państwa]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]], udekorowany 15 marca 1971 w Zakopanem, wspólnie z [[Jan Łożański|Janem Łożańskim]], przez [[Kazimierz Rusinek (polityk)|Kazimierza Rusinka]] podczas otwarcia [[Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny|Memoriału Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny]])<ref>{{Cytuj pismo |autor = Zbigniew Ringer |tytuł = Szkoła nr 1 otrzymała imię Heleny Marusarzówny |url = http://mbc.malopolska.pl/publication/58341|czasopismo = [[Dziennik Polski]] |wolumin = Nr 63 |strony = 4 |data = 16 marca 1971}}</ref><ref>{{Cytuj książkę |autor = [[Jan Łożański]] |tytuł = W więzieniach PRL. Powojenne wspomnienia kuriera z Sanoka |wydawca = [[Muzeum Regionalne w Brzozowie|Muzeum Regionalne PTTK im. Adama Fastnachta w Brzozowie]], Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich – [[Instytut Pamięci Narodowej]] w Rzeszowie |miejsce = Brzozów-Rzeszów |data = 1991 |strony = 83–84 |isbn = 83-900130-0-2}}</ref>;
* Krzyż Wielki [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] (pośmiertnie, postanowieniem prezydenta [[Lech Kaczyński|Lecha Kaczyńskiego]] z 8 lutego 2010 „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia sportowe oraz działalność na rzecz rozwoju sportów zimowych”)<ref>{{Monitor Polski|2010|31|438}}.</ref>;
* Krzyż Komandorski [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]];
* Krzyż Kawalerski [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]];
* [[Krzyż Walecznych]] – dwukrotnie;
* Złoty [[Krzyż Zasługi]];
* [[Krzyż Armii Krajowej]];
* [[Medal Wojska]] – dwukrotnie;
* [[Medal Zwycięstwa i Wolności 1945]];
* Honorowa Odznaka Żołnierza Komendy Głównej AK;
* [[Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu” (Polska)|Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu”]] (1951).

== Uwagi ==
{{Uwagi}}

== Przypisy ==
{{Przypisy}}

== Bibliografia ==
* {{Cytuj stronę |url=https://www.skijumping.pl/wiadomosci/4492/poczet-skoczkow-polskich-stanislaw-marusarz---krol-nart-z-zakopanego/ |tytuł=Poczet skoczków polskich: Stanisław Marusarz – „Król nart” z Zakopanego |nazwisko=Szatkowski |imię=Wojciech|autor link=Wojciech Szatkowski |język=pl |opublikowany=Skijumping.pl |rok=2005 |data dostępu=2011-06-24 |odn=tak}}
* [http://www.skokinarciarskie.pl/galeria-slaw/polska,33,Stanislaw_Marusarz Stanisław Marusarz (Polska)] {{lang|pl}} Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-06-24]
* {{Cytuj książkę |autor = Wojciech Bajak |tytuł = Opowieści z dwóch desek |data = 2021 |isbn = 9788366546530}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Jaroń | imię = Dariusz | tytuł = Skoczkowie - Przerwaany lot | wydawca = Marginesy | data = 2020 | isbn = 9788366335929|odn=tak}}

== Linki zewnętrzne ==
{{commonscat|Stanisław Marusarz}}
* [https://www.fis-ski.com/DB/general/athlete-biography.html?sector=JP&competitorid=38181&type=result Profil na oficjalnej stronie FIS (jako S. Marussarz)]
* {{cytuj stronę |url=https://olimpijski.pl/olimpijczycy/stanislaw-marusarz/ |tytuł= Stanisław Marusarz – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl|autor=[[Polski Komitet Olimpijski]] |opublikowany=olimpijski.pl |język=pl |data dostępu=2014-05-31}}
* {{Cytuj stronę | url = https://www.olympedia.org/athletes/92199 | tytuł = Wyniki olimpijskie Marusarza w serwisie olympedia.org | opublikowany = olympedia.org | język = en}}

{{Chorążowie polskiej reprezentacji olimpijskiej}}
{{Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia)}}
{{Polska Zimowe MŚ}}
{{Zwycięzcy Plebiscytu Przeglądu Sportowego}}
{{Zwycięzcy skoków narciarskich na Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny}}
{{Mistrzowie Polski w skokach narciarskich}}
{{Mistrzowie Polski w narciarstwie alpejskim (zjazd)}}
{{Mistrzowie Polski w narciarstwie alpejskim (kombinacja)}}

{{Kontrola autorytatywna}}

{{SORTUJ:Marusarz, Stanisław}}
[[Kategoria:Biegacze narciarscy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932]]
[[Kategoria:Biografie kanonu polskiej Wikipedii]]
[[Kategoria:Członkowie Związku Walki Zbrojnej]]
[[Kategoria:Kombinatorzy norwescy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932]]
[[Kategoria:Kombinatorzy norwescy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936]]
[[Kategoria:Medaliści Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 1938]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Armii Krajowej]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)]]
[[Kategoria:Odznaczeni odznaką „Zasłużony Mistrz Sportu” (Polska)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Medalem Wojska]]
[[Kategoria:Odznaczeni Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945]]
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)]]
[[Kategoria:Skoczkowie narciarscy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1932]]
[[Kategoria:Skoczkowie narciarscy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1936]]
[[Kategoria:Skoczkowie narciarscy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948]]
[[Kategoria:Skoczkowie narciarscy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1952]]
[[Kategoria:Więźniowie Palace]]
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem]]
[[Kategoria:Polscy kombinatorzy norwescy]]
[[Kategoria:Polscy narciarze alpejscy]]
[[Kategoria:Polscy olimpijczycy (Garmisch-Partenkirchen 1936)]]
[[Kategoria:Polscy olimpijczycy (Lake Placid 1932)]]
[[Kategoria:Polscy olimpijczycy (Oslo 1952)]]
[[Kategoria:Polscy olimpijczycy (Sankt Moritz 1948)]]
[[Kategoria:Polscy skoczkowie narciarscy na igrzyskach olimpijskich]]
[[Kategoria:Polscy trenerzy skoków narciarskich]]
[[Kategoria:Polscy uchodźcy na Węgrzech w latach 1939–1945]]
[[Kategoria:Sportowcy Roku Przeglądu Sportowego]]
[[Kategoria:Skoczkowie narciarscy SN PTT Zakopane]]
[[Kategoria:Skoczkowie narciarscy WKS Zakopane]]
[[Kategoria:Więźniowie więzienia Gestapo na Montelupich w Krakowie]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Zakopanem]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1913]]
[[Kategoria:Zmarli w 1993]]
[[Kategoria:Byłe Artykuły na Medal]]
[[Kategoria:Byłe Dobre Artykuły]]
[[Kategoria:Laureaci Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej (II Rzeczpospolita)]]