Przejdź do zawartości

Salep: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
grafika
Funkcja sugerowania linków: dodane 2 linki.
 
(Nie pokazano 38 wersji utworzonych przez 19 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[grafika:Sahlep.jpg|thumb|250px|Salep]]
[[Plik:Sahlep.jpg|thumb|250px|Salep]]
'''Salep''' ([[język turecki|tur.]] sahlep, [[język arabski|arabs.]] سحلب saḥlab, [[język azerski|azer.]] səhləb) - napój, przyrządzany ze sproszkowanych bulw [[storczyk męski|storczyka męskiego]], znany w [[kuchnia turecka|kuchni tureckiej]] i w kuchni bałkańskiej.
'''Salep''' ([[język turecki|tur.]] ''sahlep'', [[język arabski|arab.]] سحلب ''saḥlab'', [[język azerski|azer.]] ''səhləb'') napój przyrządzany ze sproszkowanych bulw [[storczyk męski|storczyka męskiego]], znany w [[kuchnia turecka|kuchni tureckiej]] i w kuchni [[Bałkany|bałkańskiej]]. Nazwa pochodzi od arabskiego określenia ''ḥasyu al-tha`lab'', oznaczającego ''lisie jądra'' (od charakterystycznego kształtu bulw storczyka).


== W tradycji kulturowej ==
Napoje podobne do salepu były znane w starożytnym Rzymie pod nazwą ''satyrion'' i ''priapiscus''. Salep był napojem, który upowszechnił się początkowo w Turcji i na Bliskim Wschodzie, a następnie także w krajach Europy Zachodniej, zanim upowszechniła się kawa i herbata, jednak nawet później salep był podawany w [[kawiarnia]]ch, zwłaszcza w okresie zimowym, z uwagi na jego właściwości rozgrzewające. Napój był popularny w XVII i XVIII w. w Anglii (określany jako saloop). W [[Anglia|Anglii]] podawano salep aromatyzowany kwiatem [[pomarańcza|pomarańczy]] i [[woda różana|wodą różaną]]. W tym czasie sprzedawcy salepu byli powszechnym zjawiskiem w chłodne dni zarówno na ulicach Londynu, jak i Stambułu.<ref>Alice Arndt, ''Seasoning Savvy: How to Cook with Herbs, Spices, and Other Flavorings'', London 1999, s.201.</ref> Kiedyś za najbardziej aromatyczny uważano salep przygotowywany z dzikich [[storczyk]]ów, z czasem zaczęły dominować storczyki uprawiane. Szczególnie ceniono salep pochodzący z regionu [[Kahramanmaraş]] w [[Turcja|Turcji]], wyróżniający się specyficznym aromatem.
Napoje podobne do salepu były znane w [[Starożytny Rzym|starożytnym Rzymie]] pod nazwą ''satyrion'' i ''priapiscus''. Upowszechnił się początkowo w [[Turcja|Turcji]] i na [[Bliski Wschód|Bliskim Wschodzie]], a następnie także w krajach Europy Zachodniej, zanim upowszechniła się [[kawa]] i [[herbata]]. Salep podawano w [[kawiarnia]]ch, zwłaszcza w okresie zimowym, z uwagi na jego właściwości rozgrzewające. Napój był popularny w XVII i XVIII w. w [[Anglia|Anglii]] – dr Percival zalecał, aby dodawać proszku salepowego do [[Pieczenie|pieczenia]] słodkiego pieczywa<ref>Arnold James Cooley: ''A Cyclopaedia of Six Thousand Practical Receipts, and Collateral Information in the Arts, Manufactures, and Trades: Including Medicine, Pharmacy, and Domestic Economy. Designed as a Compendious Book of Reference for the Manufacturer, Tradesman, Amateur, and Heads of Families''. London 1850, s. 138.</ref>. John Hill określał salep jako odpowiednik chińskiego [[Żeń-szeń|żeńszenia]], podając że ludzie Wschodu traktują go jako [[afrodyzjak]] i lek na regenerację organizmu<ref>J. Hill: ''A history of the materia medica: containing descriptions of all the substances used in medicine''. London 1751, s. 633.</ref>. Według encyklopedii Willicha (1802) dodatek salepu miał hamować [[Fermentacja mlekowa|fermentację mleka]] i zapobiegać [[szkorbut]]owi.


W [[Anglia|Anglii]] podawano salep (''saloop'') aromatyzowany kwiatem [[pomarańcza|pomarańczy]] i [[woda różana|wodą różaną]]. Sprzedawcy salepu byli powszechnym zjawiskiem w chłodne dni zarówno na ulicach [[Londyn]]u, jak i [[Stambuł]]u<ref>Alice Arndt: ''Seasoning Savvy: How to Cook with Herbs, Spices, and Other Flavorings''. London 1999, s. 201.</ref>. Aytoun Ellis w swojej ''Historii kawiarni'' określa salep mianem „kawy dla ubogich”, cenionej przez tych, dla których cena filiżanki kawy była zbyt wysoka<ref>Aytoun Ellis: ''A History of the Coffee-houses''. Secker & Warburg, 1956, s. 47-48.</ref>. Kiedyś za najbardziej aromatyczny uważano salep przygotowywany z dzikich [[storczyk]]ów; z czasem zaczęły dominować [[Storczykowate|storczyki]] uprawiane. Szczególnie ceniono salep pochodzący z regionu [[Kahramanmaraş]] w [[Turcja|Turcji]], wyróżniający się specyficznym aromatem.
Współcześnie salep najczęściej jest przygotowany z proszku instant, z mlekiem i [[cynamon]]em. Proszek do przygotowywania salepu (zwany też mączką salepową) służy do przyrządzania napojów, ale także wykorzystuje się go do przyrządzania lodów i [[budyń|budyniu]].

Współcześnie salep najczęściej jest przygotowany z proszku [[instantyzacja|instant]], z [[mleko|mlekiem]] i [[Cynamonowiec|cynamonem]]. Proszek ten (zwany też mączką salepową) wykorzystuje się także do przyrządzania lodów i [[pudding]]ów.


== Przepis na salep ==
== Przepis na salep ==
{{Cytat
Zmieszaj dwie łyżeczki proszku salepowego z niewielką ilością wody. Mieszaj delikatnie, a następnie dodaj pintę wody i umieść płyn na ogniu. Pozwól, aby płyn gotował się przez pięć minut, wymieszaj go, a następnie dodaj do smaku skórki z cytryny. Dobrym dodatkiem do salepu jest wino lub mleko. Dodaj cukru do smaku.<ref>Lady Cust, ''The Invalid's Own Book: A Collection of Recipes from Various Books and Various Countries'', London 1853, s.44.</ref>
|treść = Zmieszaj dwie łyżeczki proszku salepowego z niewielką ilością wody. Mieszaj delikatnie, a następnie dodaj [[półkwarta|pintę]] wody i umieść płyn na ogniu. Pozwól, aby płyn gotował się przez pięć minut, wymieszaj go, a następnie dodaj do smaku skórki z [[Cytryna zwyczajna|cytryny]]. Dobrym dodatkiem do salepu jest wino lub mleko. Dodaj cukru do smaku<ref>Lady Cust: ''The Invalid's Own Book: A Collection of Recipes from Various Books and Various Countries''. London 1853, s. 44.</ref>.
}}


== Walory zdrowotne ==
== Walory zdrowotne ==
W ''Dykcyonarzu Roślinnym'' [[Krzysztof Kluk|Krzysztofa Kluka]] z roku 1808 picie salepu zaleca się na biegunki, suchoty i dla wyniszczonych chorobą organizmów. Był także zalecany ''dla oziębłych do sprawy małżeńskiej''.
W ''Dykcyonarzu Roślinnym'' [[Jan Krzysztof Kluk|Krzysztofa Kluka]] z roku 1808 picie salepu zaleca się na [[biegunka|biegunki]], [[gruźlica człowieka|suchoty]] i dla wyniszczonych chorobą organizmów. Był także zalecany „dla oziębłych do sprawy małżeńskiej”.


== Salep w literaturze ==
== W literaturze ==
W powieści [[Ismail Kadare|Ismaila Kadare]] - ''Pałac snów'', urzędnicy [[Imperium Osmańskie|osmańscy]] zatrudnieni w tytułowej instytucji, zajmującej się zbieraniem i analizą snów poddanych w czasie przerw w pracy piją salep, traktując go jako napój rozgrzewający.
W powieści [[Ismail Kadare|Ismaila Kadare]] ''[[Pałac snów]]'', urzędnicy [[Imperium Osmańskie|osmańscy]] zatrudnieni w tytułowej instytucji, zajmującej się zbieraniem i analizą snów poddanych, podczas przerw w pracy piją salep, traktując go jako napój rozgrzewający.

== Przypisy ==
{{Przypisy}}


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Charles Knight, ''Penny Cyclopaedia of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge'', London 1841, s.345.
* Charles Knight: ''Penny Cyclopaedia of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge''. London 1841, s. 345.
* Anthony Willich: ''The domestic encyclopaedia: or, A dictionary of facts, and useful knowledge, comprehending a concise view of the latest discoveries, inventions, and improvements, chiefly applicable to rural and domestic economy''. London 1802.

{{Kontrola autorytatywna}}


== Przypisy ==
<references/>
[[Kategoria:Kuchnia bałkańska]]
[[Kategoria:Kuchnia bałkańska]]
[[Kategoria:Kuchnia azerska]]
[[Kategoria:Kuchnia turecka]]
[[Kategoria:Kuchnia turecka]]
[[Kategoria:Napoje]]
[[Kategoria:Napoje bezalkoholowe]]

[[az:Səhləb]]
[[de:Salep]]
[[es:Salep]]
[[fa:آرد ثعلب]]
[[it:Salep]]
[[he:סחלב (משקה)]]
[[la:Satyrion]]
[[sv:Salep]]
[[tr:Salep]]

Aktualna wersja na dzień 10:14, 19 sty 2023

Salep

Salep (tur. sahlep, arab. سحلب saḥlab, azer. səhləb) – napój przyrządzany ze sproszkowanych bulw storczyka męskiego, znany w kuchni tureckiej i w kuchni bałkańskiej. Nazwa pochodzi od arabskiego określenia ḥasyu al-tha`lab, oznaczającego lisie jądra (od charakterystycznego kształtu bulw storczyka).

W tradycji kulturowej

[edytuj | edytuj kod]

Napoje podobne do salepu były znane w starożytnym Rzymie pod nazwą satyrion i priapiscus. Upowszechnił się początkowo w Turcji i na Bliskim Wschodzie, a następnie także w krajach Europy Zachodniej, zanim upowszechniła się kawa i herbata. Salep podawano w kawiarniach, zwłaszcza w okresie zimowym, z uwagi na jego właściwości rozgrzewające. Napój był popularny w XVII i XVIII w. w Anglii – dr Percival zalecał, aby dodawać proszku salepowego do pieczenia słodkiego pieczywa[1]. John Hill określał salep jako odpowiednik chińskiego żeńszenia, podając że ludzie Wschodu traktują go jako afrodyzjak i lek na regenerację organizmu[2]. Według encyklopedii Willicha (1802) dodatek salepu miał hamować fermentację mleka i zapobiegać szkorbutowi.

W Anglii podawano salep (saloop) aromatyzowany kwiatem pomarańczy i wodą różaną. Sprzedawcy salepu byli powszechnym zjawiskiem w chłodne dni zarówno na ulicach Londynu, jak i Stambułu[3]. Aytoun Ellis w swojej Historii kawiarni określa salep mianem „kawy dla ubogich”, cenionej przez tych, dla których cena filiżanki kawy była zbyt wysoka[4]. Kiedyś za najbardziej aromatyczny uważano salep przygotowywany z dzikich storczyków; z czasem zaczęły dominować storczyki uprawiane. Szczególnie ceniono salep pochodzący z regionu Kahramanmaraş w Turcji, wyróżniający się specyficznym aromatem.

Współcześnie salep najczęściej jest przygotowany z proszku instant, z mlekiem i cynamonem. Proszek ten (zwany też mączką salepową) wykorzystuje się także do przyrządzania lodów i puddingów.

Przepis na salep

[edytuj | edytuj kod]

Zmieszaj dwie łyżeczki proszku salepowego z niewielką ilością wody. Mieszaj delikatnie, a następnie dodaj pintę wody i umieść płyn na ogniu. Pozwól, aby płyn gotował się przez pięć minut, wymieszaj go, a następnie dodaj do smaku skórki z cytryny. Dobrym dodatkiem do salepu jest wino lub mleko. Dodaj cukru do smaku[5].

Walory zdrowotne

[edytuj | edytuj kod]

W Dykcyonarzu Roślinnym Krzysztofa Kluka z roku 1808 picie salepu zaleca się na biegunki, suchoty i dla wyniszczonych chorobą organizmów. Był także zalecany „dla oziębłych do sprawy małżeńskiej”.

W literaturze

[edytuj | edytuj kod]

W powieści Ismaila Kadare Pałac snów, urzędnicy osmańscy zatrudnieni w tytułowej instytucji, zajmującej się zbieraniem i analizą snów poddanych, podczas przerw w pracy piją salep, traktując go jako napój rozgrzewający.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Arnold James Cooley: A Cyclopaedia of Six Thousand Practical Receipts, and Collateral Information in the Arts, Manufactures, and Trades: Including Medicine, Pharmacy, and Domestic Economy. Designed as a Compendious Book of Reference for the Manufacturer, Tradesman, Amateur, and Heads of Families. London 1850, s. 138.
  2. J. Hill: A history of the materia medica: containing descriptions of all the substances used in medicine. London 1751, s. 633.
  3. Alice Arndt: Seasoning Savvy: How to Cook with Herbs, Spices, and Other Flavorings. London 1999, s. 201.
  4. Aytoun Ellis: A History of the Coffee-houses. Secker & Warburg, 1956, s. 47-48.
  5. Lady Cust: The Invalid's Own Book: A Collection of Recipes from Various Books and Various Countries. London 1853, s. 44.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Charles Knight: Penny Cyclopaedia of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge. London 1841, s. 345.
  • Anthony Willich: The domestic encyclopaedia: or, A dictionary of facts, and useful knowledge, comprehending a concise view of the latest discoveries, inventions, and improvements, chiefly applicable to rural and domestic economy. London 1802.