Pauline Lucca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
... |
typ głosu, sopran dramatyczny Znacznik: Wycofane |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|przyczyna śmierci = |
|przyczyna śmierci = |
||
|instrument = |
|instrument = |
||
|typ głosu = [[sopran]] |
|typ głosu = [[sopran dramatyczny]] |
||
|gatunek = [[muzyka poważna]] |
|gatunek = [[muzyka poważna]] |
||
|zawód = [[śpiew]]aczka |
|zawód = [[śpiew]]aczka |
||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Pauline Lucca''' (ur. [[25 kwietnia]] [[1841]] w [[Wiedeń|Wiedniu]], zm. [[28 lutego]] [[1908]] tamże{{r|encmuz|baker}}) – [[austria]]cka śpiewaczka operowa, |
'''Pauline Lucca''' (ur. [[25 kwietnia]] [[1841]] w [[Wiedeń|Wiedniu]], zm. [[28 lutego]] [[1908]] tamże{{r|encmuz|baker}}) – [[austria]]cka śpiewaczka operowa,[[sopran dramatyczny]]. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Wersja z 08:58, 5 lut 2023
 Pauline Lucca, litografia Josefa Kriehubera z 1862 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Pauline Lucca (ur. 25 kwietnia 1841 w Wiedniu, zm. 28 lutego 1908 tamże[1][2]) – austriacka śpiewaczka operowa,sopran dramatyczny.
Życiorys
Pochodziła z niemiecko-włoskiej rodziny[2]. Studiowała w Wiedniu u Richarda Lewy’ego, zadebiutowała na scenie w 1859 roku w wiedeńskiej Hofoper rolą 2. chłopca w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta[1]. Międzynarodowy rozgłos zdobyła występami w Ołomuńcu w 1859 roku w roli Elwiry w Ernanim Giuseppe Verdiego[1][2]. W 1860 roku występowała w Pradze. Tam została zauważona przez Giacomo Meyerbeera, który zachwycony jej talentem załatwił jej angaż do Hofoper w Berlinie, gdzie występowała w latach 1861–1872[1][2]. W sezonach 1863–1864, 1872 i 1882–1884 śpiewała gościnnie w Covent Garden Theatre w Londynie[1]. W latach 1872–1874 odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych[1][2], następnie występowała w Brukseli (1876) oraz Petersburgu i Moskwie (1877)[1]. Od 1874 do przejścia na emeryturę w 1889 roku związana była z wiedeńską Hofoper[1][2].
Dysponowała głosem o skali od g do c3[1]. Odtwarzała role w operach W.A. Mozarta, Vincenzo Belliniego, Gaetano Donizettiego, Daniela Aubera, Arriga Boita i Giuseppe Verdiego, jej popisową była tytułowa rola w Carmen Georges’a Bizeta[1]. Śpiewała rolę Seliki w pierwszych wystawieniach Afrykanki Giacomo Meyerbeera w Londynie (1865) i Berlinie (1865)[1].
W swoim czasie cieszyła się sławą jako „prima donna assoluta”, rozgłos zapewnił jej zarówno talent wokalny, jak i opisywane w ówczesnej prasie burzliwe życie naznaczone kilkoma małżeństwami i rozwodami[2]. Podczas jej amerykańskiego tournée rozpowszechniana była wydana w 1872 roku w Nowym Jorku promocyjna broszura Bellicose Adventures of Peaceable Prima Donna, opisująca rzekome perypetie śpiewaczki w czasie wojny francusko-pruskiej[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 426. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2195. ISBN 0-02-865529-X.
