(Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 13 użytkowników)
Linia 1:
Linia 1:
'''Mieczysław Skowroński-Sas''' (ur. [[24 lutego]] [[1920]] w [[Szaflary|Szaflarach]], zm. [[19 grudnia]] [[1996]] w [[Londyn|Londynie]]) – polski działacz emigracyjny, rektor [[Polski Uniwersytet Na Obczyźnie|Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie]], minister w rządach [[Kazimierz Sabbat|Kazimierza Sabbata]].
'''Mieczysław Skowroński-Sas''' (ur. [[24 lutego]] [[1920]] w [[Szaflary|Szaflarach]], zm. [[19 grudnia]] [[1996]] w [[Londyn]]ie) – polski inżynier, działacz emigracyjny, rektor [[Polski Uniwersytet Na Obczyźnie|Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie]], minister w rządach [[Kazimierz Sabbat|Kazimierza Sabbata]].
== Życiorys ==
W 1938 uzyskał świadectwo dojrzałości a następnie kontynuował naukę w [[Szkoła Podchorążych Łączności|Szkole Podchorążych Łączności]]<ref name="puno">{{Cytuj stronę | url = http://docplayer.pl/3013168-Iii-wybor-czlonkow-polskiego-towarzystwa-naukowego-na-obczyznie.html | tytuł = Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 109-110 | opublikowany = docplayer.pl | data dostępu = 2016-10-14}}</ref>.
== Biografia ==
=== II wojna światowa ===
=== II wojna światowa ===
Walczył w [[Kampania wrześniowa|wojnie obronnej 1939]] i [[Kampania francuska 1940|kampaniii francuskiej 1940]] w stopniu podchorążego. Następnie służył jako oficer artylerii w [[Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich|Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich]], walcząc w kampanii libijskiej, a następnie w [[2 Korpus Polski (PSZ)|2 Korpusie Polskim]], w szeregach [[3 DywizjaStrzelcówKarpackich|3 Dywizji Strzelców Karpackich]]. Ciężko ranny pod [[Loreto (Włochy)|Loreto]]. Został odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Orderem Virtuti Militari (V klasy).
Walczył w [[Kampania wrześniowa|wojnie obronnej 1939]] i [[Kampania francuska 1940|kampanii francuskiej 1940]] w stopniu podchorążego. Następnie służył jako oficer w [[Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich|Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich]], walcząc w kampanii libijskiej, a następnie w [[2 Korpus Polski (PSZ)|2 Korpusie Polskim]], w szeregach 3 Karpackiego Batalionu Łączności. Ciężko ranny pod [[Loreto (Włochy)|Loreto]]. Został odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Orderem Virtuti Militari (V klasy).
=== Działalność naukowa i społeczna ===
=== Działalność naukowa i społeczna ===
Po II wojnie światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, w latach 1945-1951 odbył studia techniczne w HerriotWatt College i Polish University College. W 1965 obronił pracę doktorską w [[Polski Uniwersytet Na Obczyźnie|Polskim Uniwersytecie Na Obczyźnie]]. Zawodowo zajmował się budownictwem lądowym.
Po II wojnie światowej pozostał na emigracji w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], w latach 1945–1951 odbył studia techniczne na Wydziale Mechanicznym w Herriot-Watt College oraz na Wydziale Inżynierii Lądowej Polish University College. W 1965 obronił pracę doktorską w [[Polski Uniwersytet Na Obczyźnie|Polskim Uniwersytecie Na Obczyźnie]] z zakresu technologii betonu. Zawodowo zajmował się budownictwem lądowym, od 1959 pracował w Afryce, od 1965 w magistracie Londynu jako „principal engineer” oraz „principal project engineer”{{r|puno}}. W latach 1973–1975 był prezesem [[Stowarzyszenie Techników Polskich w Wielkiej Brytanii|Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii]]. W 1978 został profesorem [[Polski Uniwersytet na Obczyźnie|Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie]], od 1979 był członkiem Senatu PUNO, w latach 1983–1986 prorektorem, w latach 1987–1993 rektorem PUNO. Był członkiem [[Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie|Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie]], od 1980 członkiem jego Komisji Rewizyjnej, w latach 1981–1989 przewodniczącym tej komisji.
W latach 1973-1975 był prezesem Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii. W 1978 został profesorem [[Polski Uniwersytet Na Obczyźnie|Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie]], od 1979 był członkiem Senatu PUNO, w latach 1983-1986 prorektorem, w latach 1987-1993 rektorem PUNO. Był członkiem [[Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie|Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie]], od 1980 członkiem jego Komisji Rewizyjnej, w latach 1981-1989 przewodniczącym tej komisji.
=== Działalność polityczna ===
=== Działalność polityczna ===
Od 1973 do 1983 oraz w latach 1989-1991 był członkiem IV, V, VI i [[VIII Rada Narodowa Rzeczypospolitej Polskiej|VIII]] Rady Narodowej, z ramienia Niezależnej Grupy Społecznej. W 1976 został ministrem informacji i dokumentacji w [[Pierwszy rząd Kazimierza Sabbata|pierwszym rządzie Kazimierza Sabbata]], funkcję tę pełnił także w [[Drugi rząd Kazimierza Sabbata|drugim]] rządzie sformowanym przez tego polityka w 1978. W [[Trzeci rząd Kazimierza Sabbata|trzecim rządzie Kazimierza Sabbata]] sformowanym w 1979 został natomiast ministrem spraw emigracji. Tę ostatnią funkcję pełnił do 20 listopada 1982.
Od 1973 do 1983 oraz w latach 1989–1991 był członkiem IV, V, VI i [[VIII Rada Narodowa Rzeczypospolitej Polskiej|VIII]] Rady Narodowej, z ramienia Niezależnej Grupy Społecznej. W 1976 został ministrem informacji i dokumentacji w [[Pierwszy rząd Kazimierza Sabbata|pierwszym rządzie Kazimierza Sabbata]], funkcję tę pełnił także w [[Drugi rząd Kazimierza Sabbata|drugim]] rządzie sformowanym przez tego polityka w 1978. W [[Trzeci rząd Kazimierza Sabbata|trzecim rządzie Kazimierza Sabbata]] sformowanym w 1979 został natomiast ministrem spraw emigracji. Tę ostatnią funkcję pełnił do 20 listopada 1982<ref>http://eprints.hist.pl/364/1/1982-12-29_nr2.pdf</ref>. Zmarł 19 grudnia 1996. Pochowany w kolumbarium przy [[Kościół św. Andrzeja Boboli w Londynie|kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie]] (Nowe columbarium Postument L)<ref>{{Cytuj |tytuł = Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii |data dostępu = 2023-04-20 |opublikowany = Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego |url = https://pol.org.pl/publikacje/ |język = pl-PL}}</ref>.
=== Odznaczenia ===
== Ordery i odznaczenia ==
Przez Prezydenta RP na Uchodźstwie został odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Komandorskim (Dz. Ust. z 1989 nr 3 z 31.12.1984) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą OOP (Dz. Ust. z 1989 nr 6 z 15.12.1989)
* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski]] (1989)<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski | czasopismo = [[Dziennik Ustaw|Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej]] | strony = 96 | data = Nr 6 z 15 grudnia 1989 | url = https://web.archive.org/web/20150430221210/http://eprints.hist.pl/397/1/1989-12-15_nr6.pdf}}</ref>
* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]] (3 maja 1984)<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski | czasopismo = [[Dziennik Ustaw|Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej]] | strony = 15 | data = Nr 3 z 31 grudnia 1984 | url = http://eprints.hist.pl/373/1/1984-12-31_nr3.pdf}}</ref>
* [[Plik:Grób Mieczysława Skowrońskiego - Sas.jpg|mały|Grób Mieczysława Skowrońskiego - Sas]]Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Po II wojnie światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, w latach 1945–1951 odbył studia techniczne na Wydziale Mechanicznym w Herriot-Watt College oraz na Wydziale Inżynierii Lądowej Polish University College. W 1965 obronił pracę doktorską w Polskim Uniwersytecie Na Obczyźnie z zakresu technologii betonu. Zawodowo zajmował się budownictwem lądowym, od 1959 pracował w Afryce, od 1965 w magistracie Londynu jako „principal engineer” oraz „principal project engineer”[1]. W latach 1973–1975 był prezesem Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii. W 1978 został profesorem Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie, od 1979 był członkiem Senatu PUNO, w latach 1983–1986 prorektorem, w latach 1987–1993 rektorem PUNO. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, od 1980 członkiem jego Komisji Rewizyjnej, w latach 1981–1989 przewodniczącym tej komisji.
Od 1973 do 1983 oraz w latach 1989–1991 był członkiem IV, V, VI i VIII Rady Narodowej, z ramienia Niezależnej Grupy Społecznej. W 1976 został ministrem informacji i dokumentacji w pierwszym rządzie Kazimierza Sabbata, funkcję tę pełnił także w drugim rządzie sformowanym przez tego polityka w 1978. W trzecim rządzie Kazimierza Sabbata sformowanym w 1979 został natomiast ministrem spraw emigracji. Tę ostatnią funkcję pełnił do 20 listopada 1982[2]. Zmarł 19 grudnia 1996. Pochowany w kolumbarium przy kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie (Nowe columbarium Postument L)[3].
