Jelena Isinbajewa: Różnice pomiędzy wersjami

Jelena Isinbajewa
Елена Исинбаева
	; Jelena Isinbajewa podczas halowych mistrzostw świata 2010
Pełne imię i nazwisko	Jelena Gadżyjewna Isinbajewa
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1982 ; Wołgograd
Wzrost	174 cm
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Rosja
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa Europy
	Mistrzostwa świata juniorów
	Mistrzostwa świata juniorów młodszych
	Młodzieżowe mistrzostwa Europy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 12:06, 14 maj 2024

Jelena Gadżyjewna Isinbajewa (ros. Елена Гаджиевна Исинбаева, ur. 3 czerwca 1982 w Wołgogradzie) – rosyjska lekkoatletka uprawiająca skok o tyczce, dwukrotna mistrzyni olimpijska, trzykrotna mistrzyni świata, czterokrotna halowa mistrzyni świata, mistrzyni Europy, halowa mistrzyni Europy, 28-krotna i obecna rekordzistka świata (5,06 m).

Urodziła się w Wołgogradzie, jej ojcem jest pochodzący ze wsi Czuwek w Dagestanie Gadży Gafanowicz Isinbajew, matka Natalja Pietrowna urodziła się w wielodzietnej rodzinie w chutorze położonym niedaleko Wołgogradu. Ojciec pracuje jako hydraulik, matka przez wiele lat pracowała w kotłowni^[1]. Zamieszkiwała w Monako^[2], w 2011 powróciła do rodzinnego Wołgogradu^[3].

W 2004 na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach zdobyła złoty medal, bijąc rekord świata (4,91 m). Wyczyn ten powtórzyła 4 lata później w Pekinie skacząc 5,05 m. Została wybrana lekkoatletką 2004 oraz 2009 przez IAAF. Jest trzykrotną mistrzynią świata: z Helsinek w 2005, z Osaki w 2007 oraz z Moskwy w 2013^[4] oraz mistrzynią Europy z Göteborga w 2006. Nieprzerwanie w latach 2004–2008 wygrywała wszystkie zawody rangi mistrzowskiej w których brała udział.

Kariera

Początkowo trenowała gimnastykę, jednak jako piętnastolatka zrezygnowała z uprawiania tego sportu (miała już ponad 170 centymetrów wzrostu i była zbyt wysoka jak na tę dyscyplinę)^[5]. Międzynarodową karierę lekkoatletyczną rozpoczęła w 1998, już po sześciu miesiącach treningów tyczkarskich^[5] z wynikiem 4,00 zdobyła złoty medal rozegranych w Moskwie światowych igrzysk młodzieży, na mistrzostwach świata juniorów w Annecy we Francji skoczyła 3,90 m, co dało jej 9. miejsce.

W 1999 poprawiła się na mistrzostwach świata kadetów w Bydgoszczy, gdzie pokonawszy 4,10 m zdobyła złoty medal.

W następnym roku na mistrzostwach świata juniorów w Santiago po raz pierwszy skoczyła 4,20 m, wyprzedzając Niemkę Annikę Becker. W tym samym roku skok o tyczce kobiet zadebiutował na Igrzyskach Olimpijskich, w Sydney wygrała Amerykanka Stacy Dragila, natomiast Isinbajewa podczas tych igrzysk nie zaliczyła żadnej wysokości.

W 2001 zdobyła kolejny złoty medal, tym razem na Mistrzostwach Europy Juniorów w Grosseto we Włoszech, gdzie skoczyła 4,40 m.

Na Mistrzostwach Europy w Monachium w 2002 pokonała wysokość 4,55 m, co wystarczyło jedynie na srebrny medal. 5 cm wyżej skoczyła jej rodaczka Swietłana Fieofanowa, która zdobyła złoto.

W 2003 Jelena Isinbajewa zrobiła kolejne postępy, wygrywając mistrzostwa Europy U-23 w Bydgoszczy z rezultatem 4,65 m. 13 lipca po raz pierwszy pobiła rekord świata, ustanawiając go na wysokości 4,82 m, na meetingu w Gateshead w Anglii, co uczyniło ją główną faworytką do zdobycia złotego medalu na Mistrzostwach Świata w Paryżu, gdzie jej braki techniczne wykorzystały rywalki, Fieofanowa oraz Becker, które zajęły dwa pierwsze miejsca. Jelena musiała zadowolić się brązem.

W 2004 skok o tyczce kobiet już dojrzał jako dyscyplina sportowa i podczas mityngu w Doniecku Jelena pobiła kolejny halowy rekord świata (4,83 m), który w ciągu tygodnia został pobity o 1 cm przez Fieofanową. W marcu, na Halowych Mistrzostwach Świata w Budapeszcie Jelena zdobyła złoty medal, bijąc rekord świata i skacząc 4,86 m. Drugie miejsce zajęła Dragila, trzecie Fieofanowa.

W czerwcu i lipcu trzy razy biła rekord świata, w Gateshead (4,87 m), w Birmingham (4,89 m) oraz w Londynie (4,90 cm) na stadionie Crystal Palace.

Skok o tyczce był jedną z najbardziej prestiżowych konkurencji na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach, a rywalizacja między Isinbajewą a Fieofanową podgrzewała tylko atmosferę. Kiedy wszystkie konkurencje zakończyły się, uwaga widzów była zwrócona na konkurs skoku o tyczce kobiet. Kiedy po zaliczeniu 4,75 Fieofanowa nie pokonała 4,90, złoto przypadło Jelenie, która pobiła dodatkowo rekord świata skokiem na wysokość 4,91. Brąz wywalczyła Polka Anna Rogowska.

W 2005 przyszły kolejne 4 rekordy świata. Pierwszy pobiła w Lozannie (4,93 m). Bicie rekordów centymetr po centymetrze przynosi jej ogromne zyski od sponsorów. Podobną taktykę objął niegdyś Serhij Bubka, który osiągnął rekord świata na poziomie 6,14 m. W czerwcu w Madrycie skoczyła 4,95 m, a na stadionie Crystal Palace w Londynie, 22 lipca 2005 pobiła dwa rekordy świata, najpierw skoczyła 4,96, po rekordzie Polski Anny Rogowskiej (4,80 m), a następnie za pierwszym razem pokonała magiczną barierę 5,00 m.

W tym samym roku na mistrzostwach świata w Helsinkach zdobyła również tytuł mistrzowski i po raz kolejny pobiła rekord świata wynikiem 5,01 m.

W 2006 wygrała halowe mistrzostwo świata w Moskwie wynikiem 4,80 m oraz mistrzostwo Europy w Göteborgu również z wynikiem 4,80 m.

W 2007 ponownie zdobyła tytuł mistrzowski na otwartym stadionie na mistrzostwach świata w Osace wynikiem 4,80 m. Ponadto wygrała wszystkie 6 zawodów Złotej Ligi, za co dostała milion dolarów do podziału z Amerykanką Sanyą Richards.

16 lutego 2008 w Doniecku poprawiła o 2 cm swój halowy rekord świata, uzyskując 4,95 m.

11 lipca 2008, podczas mitingu Golden League w Rzymie ponownie poprawiła należący do siebie rekord świata. Skokiem na 5,03 m zapewniła sobie zwycięstwo w zawodach oraz kolejny raz udowodniła, że nie ma sobie równych. 29 lipca 2008 ponownie poprawiła swój rekord, pokonując w Monako zawieszoną poprzeczkę na wysokości 5,04 m.

18 sierpnia 2008 bezapelacyjnie zwyciężyła w olimpijskim konkursie skoku o tyczce, pokonując za trzecim razem poprzeczkę na wysokości 5,05 m (rekord świata).

15 lutego 2009 zainaugurowała sezon zwyciężając w mityngu halowym w Doniecku, bijąc zarazem dwukrotnie własny halowy rekord świata – najpierw pokonała poprzeczkę zawieszoną na wysokości 4,97 m, a następnie pięciu metrów.

17 sierpnia 2009, startując w finałowym konkursie skoku o tyczce podczas mistrzostw świata w Berlinie, nie zaliczyła żadnej wysokości, rozpoczynając start na wysokości 4,75 m.

28 sierpnia 2009 na mitingu Weltklasse Zürich, będącym częścią zawodów Złotej Ligi, poprawiła o 1 cm swój własny rekord świata, skacząc w pierwszej próbie 5,06 m.

Po nieudanym występie w halowych mistrzostwach świata (Ad Dauha 2010) Isinbajewa opuściła letni sezon 2010^[6]^[7].

Rosjanka powróciła do startów 6 lutego 2011 po niemal rocznej przerwie w występach; wygrała mityng Russian Winter, uzyskując najlepszy wynik na świecie w tej części sezonu (4,81 m)^[8]^[9]^[10]^[11]^[12]. Drugim startem Isinbajewej w 2011 był mityng Samsung Pole Vault Stars w Doniecku, Rosjanka wygrała te zawody z rezultatem 4,85 m^[13]. Z powodu grypy nie wzięła udziału w halowych mistrzostwach Europy w Paryżu^[14].

Pierwszy występ Rosjanki w sezonie letnim miał miejsce w połowie lipca na mityngu KBC Night of Athletics – zwyciężyła z wynikiem 4,60 m^[15]^[16]. Trzy dni później Isinbajewa nie zaliczyła żadnej wysokości podczas zawodów we włoskim Lignano. Podczas mityngu Diamentowej Ligi – DN Galan 2011 – Rosjanka zwyciężyła, uzyskując swój najlepszy rezultat w sezonie – 4,76 m. Na mistrzostwach świata w koreańskim Daegu zajęła 6. miejsce z wynikiem 4,65 m.

23 lutego 2012 podczas mityngu XL Galan 2012 w Sztokholmie Isinbajewa poprawiła o 1 centymetr własny halowy rekord świata skacząc 5,01 m^[17]^[18]^[19]. M.in. ten wynik dał jej tytuł lekkoatletki lutego w plebiscycie European Athletics^[20]^[21]. W marcu została, czwarty raz w karierze, halową mistrzynią świata.

W sezonie letnim 2012 Rosjanka zaplanowała trzy starty przed igrzyskami olimpijskimi^[22]^[23].

W lipcu 2013, po zwycięstwie w mistrzostwach kraju^[24], zapowiedziała zawieszenie kariery po mistrzostwach świata w Moskwie. Nie wykluczyła jednak możliwości powrotu na igrzyska olimpijskie w 2016^[25].

W 2014 była burmistrzem wioski olimpijskiej podczas igrzysk w Soczi^[26].

W sierpniu 2016 roku została wybrana na ośmioletnią kadencję do Komisji Zawodniczej MKOl^[27].

Największe osiągnięcia

Rok	Rodzaj zawodów	Miasto	Miejsce	Wynik
1998	Światowe igrzyska młodzieży	Moskwa	1.	4,00 m
1999	Mistrzostwa świata kadetów	Bydgoszcz	1.	4,10 m
2000	Mistrzostwa świata juniorów	Santiago	1.	4,20 m
2001	Mistrzostwa Europy juniorów	Grosseto	1.	4,40 m
2002	Mistrzostwa Europy	Monachium	2.	4,55 m
2003	Halowe Mistrzostwa Świata	Birmingham	2.	4,60 m
2003	Mistrzostwa Świata	Paryż	3.	4,60 m
2003	Młodzieżowe mistrzostwa Europy	Bydgoszcz	1.	4,65 m
2004	Halowe Mistrzostwa Świata	Budapeszt	1.	4,86 m
2004	Igrzyska Olimpijskie	Ateny	1.	4,91 m
2005	Halowe Mistrzostwa Europy	Madryt	1.	4,90 m
2005	Mistrzostwa Świata	Helsinki	1.	5,01 m
2006	Halowe Mistrzostwa Świata	Moskwa	1.	4,80 m
2006	Mistrzostwa Europy	Göteborg	1.	4,80 m
2007	Mistrzostwa Świata	Osaka	1.	4,80 m
2008	Halowe Mistrzostwa Świata	Walencja	1.	4,75 m
2008	Igrzyska Olimpijskie	Pekin	1.	5,05 m
2009	Światowy Finał IAAF	Saloniki	1.	4,80 m
2010	Halowe mistrzostwa świata	Doha	4.	4,60 m
2011	Mistrzostwa świata	Daegu	6.	4,65 m
2012	Halowe Mistrzostwa Świata	Stambuł	1.	4,80 m
2012	Igrzyska Olimpijskie	Londyn	3.	4,70 m
2013	Mistrzostwa świata	Moskwa	1.	4,89 m

Rekordy świata

Wynik	Miasto	Data
4,82 m	Gateshead	14 czerwca 2003
4,83 m	Donieck	15 lutego 2004
4,86 m	Budapeszt	6 marca 2004
4,87 m	Gateshead	27 czerwca 2004
4,89 m	Birmingham	25 lipca 2004
4,90 m	Londyn	30 lipca 2004
4,91 m	Ateny	24 sierpnia 2004
4,92 m	Bruksela	3 września 2004
4,93 m	Lozanna	5 lipca 2005
4,95 m	Madryt	16 lipca 2005
4,96 m	Londyn	22 lipca 2005
5,00 m	Londyn	22 lipca 2005
5,01 m	Helsinki	12 sierpnia 2005
5,03 m	Rzym	11 lipca 2008
5,04 m	Monako	29 lipca 2008
5,05 m	Pekin	18 sierpnia 2008
5,06 m	Zurych	28 sierpnia 2009

Halowe rekordy świata

Osobny artykuł: Historia najlepszego halowego wyniku na świecie w skoku o tyczce kobiet.

Wynik	Miasto	Data
4,81 m	Donieck	15 lutego 2004
4,83 m	Donieck	15 lutego 2004
4,86 m	Budapeszt	6 marca 2004
4,87 m	Donieck	12 lutego 2005
4,88 m	Birmingham	18 lutego 2005
4,89 m	Liévin	26 lutego 2005
4,90 m	Madryt	6 marca 2005
4,91 m	Donieck	12 lutego 2006
4,93 m	Donieck	10 lutego 2007
4,95 m	Donieck	16 lutego 2008
4,97 m	Donieck	15 lutego 2009
5,00 m	Donieck	15 lutego 2009
5,01 m	Sztokholm	23 lutego 2012

Odznaczenia

Order Zasług dla Ojczyzny II Klasy (13 sierpnia 2012) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe na zawodach XXX Olimpiady 2012 roku w mieście Londynie (Wielka Brytania)^[28]
Order Zasług dla Ojczyzny IV Klasy (2 sierpnia 2009) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe na zawodach XXIX Olimpiady 2008 roku w Pekinie^[29]^[30]
Order Honoru (18 lutego 2006) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe^[31]^[32]

Przypisy

↑ Strach przegrywać Krzysztof Rawa, Rzeczpospolita nr 83(8594) 9.04.2010, str. A22 – A23.
↑ Спорт по утрам: среда. news.bbc.co.uk. [dostęp 2014-01-16]. (ros.).
↑ Елена Исинбаева вернулась к первому тренеру – Евгению Трофимову!. allsportinfo.ru. [dostęp 2014-01-16]. (ros.).
↑ Lekkoatletyczne MŚ: Jelena Isinbajewa skoczyła po trzecie złoto. sportowefakty.pl, 2013-08-13. [dostęp 2013-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-16)]. (pol.).
↑ ^a ^b Yelena Isinbayeva Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2012-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2009-06-04] (ang.).
↑ Lekkoatletyka. Jelena Isinbajewa: Pobicie Bubki to cel, nie marzenie [online], Sport.pl [dostęp 2010-11-22] (pol.).
↑ Perche: Yelena Isinbayeva fait une pause dans sa carrière [online], Le Point [dostęp 2010-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2010-07-31] (fr.).
↑ Yelena Isinbayeva – 4,81 Meter beim Comeback [online], leichtatletik.de [dostęp 2011-02-07] (niem.).
↑ Isinbayeva victorious on return in Moscow [online], SuperSport [dostęp 2011-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-04] (ang.).
↑ Retour victorieux d’Isinbayeva après 10 mois de pause [online], leParisien.fr [dostęp 2011-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-03] (fr.).
↑ Isinbayeva regresa con la mejor marca del año [online], MARCA.com [dostęp 2011-02-07] (hiszp.).
↑ Mityng w Moskwie. Rogowska piąta, zwycięski powrót Isinbajewej [online], Sport.pl [dostęp 2011-02-07] (pol.).
↑ Dobry start Rogowskiej i Pyrek w Doniecku [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-03-06] (pol.).
↑ Rogowskiej ubyły dwie rywalki [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-03-06] (pol.).
↑ Yelena Isinbayeva fliegt und siegt wieder [online], leichtatletik.de [dostęp 2011-07-17] (niem.).
↑ Isinbayeva makes winning return [online], SuperSport [dostęp 2011-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-04] (ang.).
↑ Isinbayeva clears 5.01m World record in Stockholm! [online], iaaf.org [dostęp 2012-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (ang.).
↑ Isinbajewa poprawiła halowy rekord świata [online], Sport.pl [dostęp 2012-02-24] (pol.).
↑ Weltrekord! Yelena Isinbayeva über 5,01 Meter [online], leichtatletik.de [dostęp 2012-02-24] (niem.).
↑ Adam Kszczot najlepszym lekkoatletą Europy w lutym [online], Sport.pl [dostęp 2012-03-16] (pol.).
↑ 'Isinbayeva and Kszczot voted European Athletes of the Month for February. European Athletics. [dostęp 2012-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-02)]. (ang.).
↑ Starty naszych rywali (2) [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2012-04-28] (pol.).
↑ Olympics-Isinbayeva to compete three times before London Games [online], Reuters [dostęp 2012-04-28] (ang.).
↑ Лёгкая атлетика: Исинбаева выиграла чемпионат России. ruvr.ru, 2013-07-23. [dostęp 2013-07-26]. (ros.).
↑ Елена Исинбаева завершит карьеру на чемпионате мира в Москве. ruvr.ru, 2013-07-23. [dostęp 2013-07-26]. (ros.).
↑ Isinbajewa zdobyła złoto na koniec kariery. interia.pl, 2013-08-13. [dostęp 2013-08-13]. (pol.).
↑ Rio Olympians elect four new members to IOC Athletes’ Commission. [dostęp 2016-08-22]. (ang.).
↑ Указ Президента Российской Федерации от 13.08.2012 № 1165 „О награждении государственными наградами Российской Федерации”. pravo.gov.ru. [dostęp 2013-08-31]. (ros.).
↑ Указ Президента РФ от 2 августа 2009 г. N 885 «О награждении государственными наградами Российской Федерации». onagradah.ru. [dostęp 2013-08-31]. (ros.).
↑ Jelena Isinbajewa na Kremlu w 2009.
↑ Указ Президента Российской Федерации от 18 февраля 2006 года № 126 «О награждении государственными наградами Российской Федерации». kremlin.ru. [dostęp 2013-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-08)]. (ros.).
↑ Jelena Isinbajewa na Kremlu w 2006.

Bibliografia

Jelena Isinbajewa w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
Jelena Isinbajewa, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26] (ang.).
Wyniki olimpijskie lekkoatletki w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [dostęp 2024-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-14)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Jelena Isinbajewa – strona oficjalna (wersja archiwalna) (ang. • ros.)

[1] Strach przegrywać Krzysztof Rawa, Rzeczpospolita nr 83(8594) 9.04.2010, str. A22 – A23.

[2] Спорт по утрам: среда. news.bbc.co.uk. [dostęp 2014-01-16]. (ros.).

[3] Елена Исинбаева вернулась к первому тренеру – Евгению Трофимову!. allsportinfo.ru. [dostęp 2014-01-16]. (ros.).

[4] Lekkoatletyczne MŚ: Jelena Isinbajewa skoczyła po trzecie złoto. sportowefakty.pl, 2013-08-13. [dostęp 2013-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-16)]. (pol.).

[n-5] Yelena Isinbayeva Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2012-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2009-06-04] (ang.).

[6] Lekkoatletyka. Jelena Isinbajewa: Pobicie Bubki to cel, nie marzenie [online], Sport.pl [dostęp 2010-11-22] (pol.).

[7] Perche: Yelena Isinbayeva fait une pause dans sa carrière [online], Le Point [dostęp 2010-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2010-07-31] (fr.).

[8] Yelena Isinbayeva – 4,81 Meter beim Comeback [online], leichtatletik.de [dostęp 2011-02-07] (niem.).

[9] Isinbayeva victorious on return in Moscow [online], SuperSport [dostęp 2011-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-04] (ang.).

[10] Retour victorieux d’Isinbayeva après 10 mois de pause [online], leParisien.fr [dostęp 2011-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-03] (fr.).

[11] Isinbayeva regresa con la mejor marca del año [online], MARCA.com [dostęp 2011-02-07] (hiszp.).

[12] Mityng w Moskwie. Rogowska piąta, zwycięski powrót Isinbajewej [online], Sport.pl [dostęp 2011-02-07] (pol.).

[13] Dobry start Rogowskiej i Pyrek w Doniecku [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-03-06] (pol.).

[14] Rogowskiej ubyły dwie rywalki [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-03-06] (pol.).

[15] Yelena Isinbayeva fliegt und siegt wieder [online], leichtatletik.de [dostęp 2011-07-17] (niem.).

[16] Isinbayeva makes winning return [online], SuperSport [dostęp 2011-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-04] (ang.).

[17] Isinbayeva clears 5.01m World record in Stockholm! [online], iaaf.org [dostęp 2012-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (ang.).

[18] Isinbajewa poprawiła halowy rekord świata [online], Sport.pl [dostęp 2012-02-24] (pol.).

[19] Weltrekord! Yelena Isinbayeva über 5,01 Meter [online], leichtatletik.de [dostęp 2012-02-24] (niem.).

[20] Adam Kszczot najlepszym lekkoatletą Europy w lutym [online], Sport.pl [dostęp 2012-03-16] (pol.).

[21] 'Isinbayeva and Kszczot voted European Athletes of the Month for February. European Athletics. [dostęp 2012-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-02)]. (ang.).

[22] Starty naszych rywali (2) [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2012-04-28] (pol.).

[23] Olympics-Isinbayeva to compete three times before London Games [online], Reuters [dostęp 2012-04-28] (ang.).

[24] Лёгкая атлетика: Исинбаева выиграла чемпионат России. ruvr.ru, 2013-07-23. [dostęp 2013-07-26]. (ros.).

[25] Елена Исинбаева завершит карьеру на чемпионате мира в Москве. ruvr.ru, 2013-07-23. [dostęp 2013-07-26]. (ros.).

[26] Isinbajewa zdobyła złoto na koniec kariery. interia.pl, 2013-08-13. [dostęp 2013-08-13]. (pol.).

[27] Rio Olympians elect four new members to IOC Athletes’ Commission. [dostęp 2016-08-22]. (ang.).

[28] Указ Президента Российской Федерации от 13.08.2012 № 1165 „О награждении государственными наградами Российской Федерации”. pravo.gov.ru. [dostęp 2013-08-31]. (ros.).

[29] Указ Президента РФ от 2 августа 2009 г. N 885 «О награждении государственными наградами Российской Федерации». onagradah.ru. [dostęp 2013-08-31]. (ros.).

[30] Jelena Isinbajewa na Kremlu w 2009.

[31] Указ Президента Российской Федерации от 18 февраля 2006 года № 126 «О награждении государственными наградами Российской Федерации». kremlin.ru. [dostęp 2013-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-08)]. (ros.).

[32] Jelena Isinbajewa na Kremlu w 2006.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]