Awidiusz Kasjusz

Awidiusz Kasjusz (łac. Gaius Avidius Cassius, zm. 175) – rzymski dowódca, uzurpator na Wschodzie w 175. Był synem Heliodora Kasjusza, pochodził z Syrii.

W 164 namiestnik Syrii, był dowódcą w wojnie z Partami. Pokonał ich nad Eufratem, a następnie ścigał wojska wroga pod Seleucję i Ktesifont, które zdobył i zniszczył w 165. Po zakończonej wojnie otrzymał od Werusa namiestnictwo nad całym Wschodem.

W 175 ogłosił się cesarzem. Stało się to po otrzymaniu fałszywej wieści o śmierci cesarza Marka Aureliusza. Senat ogłosił Awidiusza wrogiem państwa, zaś Marek Aureliusz wyruszył z wyprawą zbrojną przeciw niemu. Zanim wojska Marka dotarły na wschód, żołnierze Awidiusza po trzech miesiącach jego panowania podnieśli bunt i zamordowali go, zaś jego głowę przesłali Markowi Aureliuszowi.

Bibliografia

• Aleksander Krawczuk, Poczet cesarzy rzymskich, Wyd. Iskry, Warszawa 2006, ISBN 83-207-1748-5
• Mała encyklopedia kultury antycznej, Wyd. PWN, Warszawa 1983, ISBN 83-01-03529-3