Starodruk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
link wewnętrzny |
cechy strodruków |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
Według [[Alodia Kawecka-Gryczowa|Kaweckiej-Gryczowej]] przeciętny nakład polskiego starodruku w [[XVI wiek|XVI]] i [[XVII wiek|XVII]] wieku to 500 egzemplarzy. |
Według [[Alodia Kawecka-Gryczowa|Kaweckiej-Gryczowej]] przeciętny nakład polskiego starodruku w [[XVI wiek|XVI]] i [[XVII wiek|XVII]] wieku to 500 egzemplarzy. |
||
Starodruki pod tą nazwą przyjmuje się wydawnictwa opublikowane do końca grudnia 1800 roku. Data ta jest obowiązująca na całym świecie. W Polsce datę taką ustalił wybitny kolekcjoner i bibliograf Karol Estreicher. Starodruki obejmują książki składane techniką ksylograficzną oraz książki złożone czcionką ruchomą. Inną nazwą rzadziej stosowaną jest pojęcie cimelia stosowane do określania szczególnie cennych ze względu na oprawę, tekst lub pojedyncze egzemplarze. Z reguły wchodzą tu inkunabuły i druki późniejsze dobierane według pewnych kryteriów. |
|||
Ze względu na : |
|||
tekst – wchodzą tu zabytki literatury klasycznej i plebejskiej, pierwsze edycje literatury narodowej |
|||
druk- okazy wybitnych oficyn wydawniczych i drukarskich, pierwsze druki specjalnych czcionek np. Braille`a |
|||
wyróżniające się szczególnym artyzmem i kunsztem drukarskim, tematyką i techniką składu i oprawy |
|||
formatem i materiałem z jakiego wykonano książkę np. druki na jedwabiu, pergaminie, tzw. karzełki i szczególne miniatury, wybrane cechy indywidualne egzemplarzy np. znaki własnościowe i kolekcjonerskie, zapiski marginalne wybitnych postaci, kolekcje np. Zygmunta Augusta, Jana Groliera itp. |
|||
=== Zobacz też === |
=== Zobacz też === |
||
Wersja z 17:32, 14 cze 2012
Starodruk, stary druk – według Karola Estreichera, twórcy "Bibliografii Polskiej" – to książka wydana między 1501 a 1800 rokiem. Szacuje się, że od XV do XVIII wieku na terenie Polski wydano 73 000 tytułów.
Według Kaweckiej-Gryczowej przeciętny nakład polskiego starodruku w XVI i XVII wieku to 500 egzemplarzy.
Starodruki pod tą nazwą przyjmuje się wydawnictwa opublikowane do końca grudnia 1800 roku. Data ta jest obowiązująca na całym świecie. W Polsce datę taką ustalił wybitny kolekcjoner i bibliograf Karol Estreicher. Starodruki obejmują książki składane techniką ksylograficzną oraz książki złożone czcionką ruchomą. Inną nazwą rzadziej stosowaną jest pojęcie cimelia stosowane do określania szczególnie cennych ze względu na oprawę, tekst lub pojedyncze egzemplarze. Z reguły wchodzą tu inkunabuły i druki późniejsze dobierane według pewnych kryteriów.
Ze względu na :
tekst – wchodzą tu zabytki literatury klasycznej i plebejskiej, pierwsze edycje literatury narodowej druk- okazy wybitnych oficyn wydawniczych i drukarskich, pierwsze druki specjalnych czcionek np. Braille`a wyróżniające się szczególnym artyzmem i kunsztem drukarskim, tematyką i techniką składu i oprawy formatem i materiałem z jakiego wykonano książkę np. druki na jedwabiu, pergaminie, tzw. karzełki i szczególne miniatury, wybrane cechy indywidualne egzemplarzy np. znaki własnościowe i kolekcjonerskie, zapiski marginalne wybitnych postaci, kolekcje np. Zygmunta Augusta, Jana Groliera itp.
Zobacz też
