Akademia Leszczyńskiego: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m kategoria |
|||
Linia 9: | Linia 9: | ||
Stanisław Leszczyński, tak na poziomie nauczycieli, jak uczniów przykładał wagę do prawości, cnoty, w myśl filozoficznej zasady, że życie jest praktykowaniem cnoty. |
Stanisław Leszczyński, tak na poziomie nauczycieli, jak uczniów przykładał wagę do prawości, cnoty, w myśl filozoficznej zasady, że życie jest praktykowaniem cnoty. |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Uczelnie we Francji|Akademia Leszczyńskiego]] |
||
[[Kategoria:Lotaryngia]] |
[[Kategoria:Lotaryngia]] |
Wersja z 16:02, 25 cze 2012
Akademia Leszczyńskiego – była to akademia rycerska, która została założona przez Stanisława Leszczyńskiego. Istniała w latach 1737-66, znajdowała się w Lunéville (Francja). Uczyli się w niej Polacy jak i Francuzi - uczelnia ta szkoliła młodzież.Prawidłowa nazwa to: Akademia Stanisława - istnieje do dzisiaj.
Oprócz Akademii Stanisława stworzonej jako Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Stanisław Leszczyński powołał do życia, a raczej reaktywował, Szkołę Rycerską w Luneville - protoplastę Collegium Nobilium Stanisława Konarskiego (częstego gościa w Luneville) i Szkoły Rycerskiej - Stanisława Augusta Poniatowskiego (którego ojciec, również Stanisław, przez wiele lat był stronnikiem i dworzaninem Stanisława Leszczyńskiego i Karola XII) - prowadzonej przez Adama Kazimierza Czartoryskiego.
Te dwie realizacje oświeceniowe odniosły sukces. Do Akademii Stanisława jako jeden z pierwszych złożył akces Monteskiusz (gość Stanisława w Luneville), którego dzieło "O duchu praw" z 1745 roku jest wyraźnie inspirowane dziełem Stanisława Leszczyńskiego "Głos wolny wolność ubezpieczający" z 1733 roku.
Szkoła Rycerska Stanisława Leszczyńskiego w Luneville miała za zadanie kształtować charakter młodego człowieka - kadeta, mniej poświęcajac uwagi zdobyciu przez niego wykształcenia. Jak mawiał Jan Jakub Rousseau (gość Stanisława w Luneville) nie warto kształcić ludzi niecnych ("za dużo mamy ludzi wykształconych, a za mało zacnych").
Stanisław Leszczyński, tak na poziomie nauczycieli, jak uczniów przykładał wagę do prawości, cnoty, w myśl filozoficznej zasady, że życie jest praktykowaniem cnoty.