Sydonia Bayer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m →Życiorys: drobne techniczne |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Sydonia Bayer''', właściwie: |
'''Sydonia Bayer''', właściwie: Isolde Beyer{{r|legit}} lub Sydomia Bayer (ur. 12 grudnia 1903 w [[Kwiatkowice (województwo łódzkie)|Kwiatkowicach]], zm. 12 listopada 1945 w Łodzi) – pełniąca funkcję [[SS-Aufseherin]] i funkcjonariusz policji bezpieczeństwa, kierowniczka oddziału dziewczęcego [[Obóz przy ul. Przemysłowej w Łodzi|Prewencyjnego Obozu Policji Bezpieczeństwa dla Młodzieży Polskiej w Łodzi]], [[Zbrodnia wojenna|zbrodniarka wojenna]]{{r|Józef Witkowski Hitlerowski}}. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Wersja z 16:57, 24 kwi 2018
Sydonia Bayer, właściwie: Isolde Beyer[1] lub Sydomia Bayer (ur. 12 grudnia 1903 w Kwiatkowicach, zm. 12 listopada 1945 w Łodzi) – pełniąca funkcję SS-Aufseherin i funkcjonariusz policji bezpieczeństwa, kierowniczka oddziału dziewczęcego Prewencyjnego Obozu Policji Bezpieczeństwa dla Młodzieży Polskiej w Łodzi, zbrodniarka wojenna[2].
Życiorys
Sydonia Bayer z domu Gatke[1] po ukończeniu szkoły handlowej podjęła pracę jako ekspedientka w Łodzi. We wrześniu 1941 r. podpisała Volklistę (DVL) z nr 47535. W tym czasie mieszkała przy Danziger Str. (ob. Gdańska) 17.
Prawdopodobnie w 1940 r. została przyjęta do łódzkiej policji i zatrudniona jako nadzorczyni w policyjnym więzieniu kobiecy przy ul. Gdańskiej 13. Stąd przeniesiona do policyjnego Urzędu Sanitarno-Obyczajowego, gdzie była pomocnicą niemieckiego lekarza. Tu, pomimo tego, że przed wojną skończyła jedynie kurs pielęgniarski LOPP (Ligi Obrony Przeciwchemicznej i Przeciwgazowej), sprawowała funkcję zwierzchnią nad polskimi lekarzami. Pod koniec 1942 roku została kierowniczką oddziału dziewczęcego i dzieci małych w Prewencyjnego Obozu Policji Bezpieczeństwa dla Młodzieży Polskiej w Łodzi przy ul. Przemysłowej, którą to funkcję sprawowała do końca okupacji niemieckiej w Łodzi i istnienia tego obozu.
Aresztowana niedługo po zakończeniu okupacji w Łodzi, została postawiona przed Sądem Specjalnym. Za zbrodnie dokonane na polskich dzieciach w obozie przy ul. Przemysłowej jego wyrokiem skazana 6 września 1945 r. na karę śmierci. Wyrok wykonano 12 listopada 1945[3][4] najprawdopodobniej w więzieniu przy ul. S. Sterlinga 16.
Zbrodnie
Podczas pełnienia swojej służby stała się sławna ze swego okrucieństwa wobec więźniów. Otrzymała przydomek „Frau doktor” z racji pełnienia w obozie nadzoru lekarskiego, który przybierał w jej wykonaniu formę sadystycznych tortur. Była najokrutniejszą „wychowawczynią” w obozie. „Lubowała się w wywlekaniu chorych dzieci na śnieg i polewaniu ich zimną wodą.(…) Kazała je chłostać, bić, kopać, pozbawiała posiłków”[2]. Jako formę represji za moczenie się dzieci podczas snu zorganizowała dla nich specjalny karny „blok dla dzieci bezwiednie oddających mocz”. Kijem badała, czy po zastosowaniu jej metod dzieci są już zdrowe[5]. W wyniku jej działalności wiele osadzonych w obozie dzieci zmarło. Została usunięta z obozu pod koniec 1944 roku.
Przypisy
- ↑ a b Legitymacja niemieckiej listy narodowościowej (Ausweis der Deutschen Volksliste; DVL) Isoldy Bayer z 12 września 1941 w zbiorach Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, sygn. A – 8550.
- ↑ a b Józef Witkowski, Hitlerowski obóz koncentracyjny dla małoletnich w Łodzi, Wrocław, 1975.
- ↑ Katarzyna Będzińska: Dorośli dzieciom zgotowali ten los…. Merkuriusz Uniwersytecki UW. [dostęp 2013-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-18)].
- ↑ IPN, akta sprawy sądowej sygn. II Ds. 22/70 t. 1 k. 143.
- ↑ „Memento”. Obóz koncentracyjny dla dzieci w Litzmannstadt.
Bibliografia
- Józef Witkowski: Hitlerowski obóz koncentracyjny dla małoletnich w Łodzi. Wrocław: 1975.
