Maksymilian I (cesarz Meksyku)
.jpg)
| |
.svg) Herb Cesarstwa Meksyku 1864-67 | |
| |
| Cesarz Meksyku | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik |
republika |
| Następca |
republika |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
19 czerwca 1867 |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo | |
| Żona | |
| Odznaczenia | |
 _-_ribbon_bar.gif){kind=small}                              
| |
Maksymilian I, właśc. Ferdinand Maximilian Joseph Maria von Österreich, hiszp. Maximiliano I de México, Fernando Maximiliano José de Habsburgo-Lorena (ur. 6 lipca 1832 w Wiedniu, zm. 19 czerwca 1867 w Cerro de las Campanas w stanie Querétaro) – arcyksiążę austriacki, wicekról lombardzko-wenecki w latach 1857-1859, cesarz meksykański w latach 1864-1867, brat Franciszka Józefa I.
Wczesny okres
Interesował się sztuką oraz naukami ścisłymi (szczególnie botaniką). Kształcił się jako oficer marynarki wojennej. Miał duże zasługi w utworzeniu portu wojennego w Trieście i w zwycięstwach w wojnie austriacko-włoskiej razem z admirałem Wilhelmem von Tegetthoffem. Był uznawany za liberała. W lutym 1857 objął stanowisko wicekróla Królestwa Lombardzko-Weneckiego.
27 lipca 1857 w Brukseli poślubił księżniczkę belgijską – Marię Charlottę Koburg (córkę Leopolda I – króla Belgów i Ludwiki Marii Orleańskiej). Małżeństwo mieszkało w Mediolanie do 1859, kiedy Franciszek Józef pozbawił Maksymiliana stanowiska wicekróla, co było spowodowane liberalną polityką, jaką prowadził arcyksiążę. Krótko po tej dymisji Austria utraciła kontrolę nad swoimi posiadłościami we Włoszech. Wtedy też Maksymilian zrezygnował z funkcji politycznych i osiedlił się w nowej posiadłości w Miramare.
Cesarz Meksyku
W 1859 meksykańscy monarchiści zaproponowali mu tron Meksyku. Najpierw Maksymilian odrzucił tę propozycję, bo postanowił zaspokoić swoje marzenia o odkrywaniu nowych gatunków roślin w Brazylii jako botanik. Jednak po francuskiej interwencji w Meksyku pod naciskiem Napoleona III i po zdobyciu przez gen. Élie-Frédérica Foreya miasta Meksyk Maksymilian zgodził się na francuskie propozycje i przyjął koronę w 1863. Przekonało go do tego także przeprowadzenie przez Francuzów plebiscytu odnośnie powołania cesarstwa, w którym rzekomo Meksykanie opowiedzieli się za jego ogłoszeniem (w rzeczywistości plebiscyt został przeprowadzony pod kontrolą francuskich wojsk okupacyjnych). Decyzja ta spowodowała także utratę wszystkich tytułów i praw książęcych jakie przysługiwały mu w Austrii, o czym poinformowano go dopiero przed wyjazdem.
Maksymilian wylądował w Veracruz 28 maja 1864, ale od samego początku jego ekspedycja napotykała same trudności. Wystąpili bowiem przeciw niemu meksykańscy liberałowie razem z legalnie wybranym prezydentem Benito Juárezem. Od tego momentu zaczęła się bezwzględna wojna pomiędzy francuskimi oddziałami ekspedycyjnymi a republikanami.
Cesarz i cesarzowa zamieszkali w pałacu Chapultepec[1]. Jako że Maksymilian i Charlotta nie mieli dzieci, postanowili adoptować Agustína de Iturbide y Green i jego kuzyna Salvadora de Iturbide y de Marzán, wnuków poprzedniego cesarza Meksyku Augustyna. Młodemu Agustinowi nadali tytuł: „Jego wysokość, książę Iturbide” i zamierzali uczynić swoim dziedzicem.
Maksymilian naraził się swoim konserwatywnym sprzymierzeńcom, podtrzymując liberalne reformy, które wprowadził Juarez, a jemu samemu zaoferował amnestię, jeżeli poprzysięgnie mu wierność. Juarez odmówił. Wobec tego cesarz polecił, aby wszyscy schwytani współpracownicy Juareza byli rozstrzeliwani. Nie poprawiło to sytuacji, a jedynie wzmogło zaciekłość, z jaką obie strony walczyły.
Gdy w Stanach Zjednoczonych dobiegła końca wojna secesyjna, armia republikańska zaczęła uzyskiwać stamtąd zaopatrzenie. W 1866 Napoleon III Bonaparte wycofał swoje wojska z Meksyku w obliczu wzrastającego oporu Meksykanów i groźby amerykańskiej interwencji. Charlotta odbyła podróż do Europy, szukając poparcia dla swojego męża w Paryżu i w Wiedniu oraz u papieża w Rzymie. Jednak próby te zawiodły i doprowadziły ją do choroby umysłowej, a ona sama nigdy nie wróciła do Meksyku.
Egzekucja
Mimo że Maksymilianowi doradzano, żeby uciekał z przybranej ojczyzny, on postanowił trwać tam bez względu na stale pogarszającą się sytuację. W czasie wycofywania się do Querétaro został oblężony na kilka tygodni, a 11 maja 1867 podjął próbę ucieczki poprzez linie wroga. Został jednak schwytany. Mimo protestów opinii publicznej na całym świecie (ujmowali się za nim liczni monarchowie europejscy, m.in. cesarz Franciszek Józef przywrócił mu prawa dynastyczne w Austrii, licząc, że ocali to brata przed śmiercią, protestował także Giuseppe Garibaldi) sąd wojskowy skazał go na śmierć. Razem z generałami Miguelem Miramonem i Thomasem Mejią[2] zginął rozstrzelany. Jego ciało zostało wysłane statkiem do rodzinnej Austrii i pochowane w Krypcie Cesarskiej Kościoła Kapucynów w Wiedniu.
Odznaczenia
- Lista niepełna[3]
- Wielki Mistrz Orderu Orła Meksykańskiego
- Wielki Mistrz Orderu Guadalupe
- Wielki Mistrz Orderu Świętego Karola (dla kobiet)
- Brązowa Odznaka Zasługi Wojskowej (Meksyk, 1867)
- Order Złotego Runa (Austria, 1852)
- Order Świętego Andrzeja (Rosja)
- Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)
- Order Orła Białego (Rosja)
- Order Świętej Anny I klasy (Rosja)
- Order Świętego Stanisława I klasy
- Order Orła Czarnego (Prusy, 1852)
- Order Słonia (Dania, 1866)[4]
- Order Orła Czarnego z łańcuchem (Prusy, 1866)
- Order Świętego Huberta (Bawaria)
- Order Korony Rucianej (Saksonia)
- Order Świętego Jerzego (Hanower, 1856)
- Order Świętego Januarego (Sycylia)
- Order Wierności (Badenia)
- Order Serafinów (Szwecja, 1865)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Filipa Wspaniałomyślnego (Hesja)
- Krzyż Wielki Orderu Henryka Lwa (Brunszwik)
- Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy, 1852)
- Krzyż Wielki Orderu Wieży i Miecza (Portugalia, 1852)
- Krzyż Wielki Orderu Gwelfów (Hanower, 1956)
- Krzyż Wielki Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia, 1956)
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana (Węgry, 1857)
- Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej (Francja)
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Ferdynanda (Sycylia)
- Krzyż Wielki Orderu Leopolda z Mieczami (Belgia, 1857)
- Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Józefa (Toskania)
- Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia)
- Krzyż Wielki Orderu Maltańskiego (SMOM)
- Order Annuncjaty (Włochy, 1965)[5]
Genealogia
| Prapradziadkowie |
cesarz rzymski |
król Hiszpanii |
król Hiszpanii |
cesarz rzymski |
Christian III Wittelsbach |
Józef Karol Wittelsbach |
wielki książę Badenii |
landgraf Hesji-Darmstadt |
| Pradziadkowie |
cesarz rzymski |
król Hiszpanii |
Fryderyk Michał Wittelsbach |
Karol Ludwik Badeński | ||||
| Dziadkowie |
cesarz Austrii |
król Bawarii | ||||||
| Rodzice |
arcyksiążę | |||||||
|
Maksymilian I (1832-1867), Cesarz Meksyku | ||||||||
- ↑ América L. Martín, Co łączy Polskę i Meksyk.
- ↑ Kalendarz historyczny na dzień 19 czerwca.
- ↑ Christopher Buyers: The Habsburg Dynasty – Mexico. royalark.net. [dostęp 2015-12-06]. (ang.).
- ↑ Jørgen Pedersen: Riddere af Elefantordenen 1559-2009. Frederiksberg, Syddansk Universitetsforlag, 2009. s. 273
- ↑ I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. blasonariosubalpino.it. [dostęp 2015-12-06]. (wł.).
Bibliografia
- Stanisław Grodziski, Franciszek Józef I, Wrocław 1983.
- Brigitte Hamann, Cesarzowa Elżbieta, Warszawa 1999.
- ISNI: 0000000083433020
- VIAF: 45094746
- ULAN: 500342485
- LCCN: n82011033
- GND: 118579363
- NDL: 00621095
- LIBRIS: jgvz55v23f3qb0q
- BnF: 12465616m
- SUDOC: 033839352
- SBN: CFIV019167
- NLA: 36035376
- NKC: jn20000720167
- BNE: XX1026094
- NTA: 070740526
- CiNii: DA04420303
- Open Library: OL113425A
- PLWABN: 9810595264805606
- NUKAT: n2003060586
- J9U: 987007265141005171
- PTBNP: 1484773
- CANTIC: a11257222
- LNB: 000209820
- NSK: 000269635
- CONOR: 242342243
- BNC: 000063227
- ΕΒΕ: 143981
- BLBNB: 000592662
- RISM: people/30076944
- PWN: 3936591
- Britannica: biography/Maximilian-archduke-of-Austria-and-emperor-of-Mexico
- Treccani: massimiliano-ferdinando-giuseppe-d-asburgo-arciduca-d-austria-e-imperatore-del-messico
- БРЭ: 2167509
- NE.se: maximilian
- SNL: Maximilian_-_keiser_av_Mexico, Josef_Maximilian
- Catalana: 0041528
- DSDE: Maximilian
- Hrvatska enciklopedija: 38305
- Habsburgowie Lotaryńscy
- Kawalerowie maltańscy
- Meksykańscy politycy
- Odznaczeni Orderem Gwelfów
- Odznaczeni Krzyżem Wielkim Legii Honorowej
- Odznaczeni Orderem Annuncjaty
- Odznaczeni Orderem Guadalupe
- Odznaczeni Orderem Królewskim Serafinów
- Odznaczeni Orderem Krzyża Południa
- Odznaczeni Orderem Leopolda (Belgia)
- Odznaczeni Orderem Lwa Niderlandzkiego
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Słonia
- Odznaczeni Orderem Orła Czarnego
- Odznaczeni Orderem Orła Czerwonego
- Odznaczeni Orderem Orła Meksykańskiego
- Odznaczeni Orderem Świętego Aleksandra Newskiego
- Odznaczeni Orderem Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania
- Odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Odznaczeni Orderem Świętego Ferdynanda (Sycylia)
- Odznaczeni Orderem Świętego Januarego
- Odznaczeni Orderem Świętego Józefa (Toskania)
- Odznaczeni Orderem Świętego Huberta
- Odznaczeni Orderem Świętych Maurycego i Łazarza
- Odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Świętego Stefana
- Odznaczeni Orderem Zbawiciela
- Odznaczeni Orderem Złotego Runa
- Odznaczeni Orderem Wieży i Miecza
- Straceni przez rozstrzelanie
- Straceni władcy
- Urodzeni w 1832
- Zmarli w 1867
- Odznaczeni Orderem Grobu Świętego
- Odznaczeni Orderem Henryka Lwa
- Odznaczeni Orderem Świętego Jerzego (Hanower)
- Odznaczeni Orderem Zasługi Filipa Wspaniałomyślnego