Jan Wyrwicz
Jan Wyrwicz (ur. 16 stycznia 1892 w Wiśniczu Nowym z ojca Franciszka i matki Eleonory z domu Igły, zm. 8 marca 1964 w Grodzisku Wielkopolskim) – żołnierz Legionów Polskich i Armii Krajowej, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich, odznaczony Krzyżem Walecznych oraz orderem Virtuti Militari V klasy. W okresie międzywojennym ukończył studia prawnicze i pracował jako sędzia, adwokat i notariusz. Podczas okupacji wstąpił do Armii Krajowej. We własnym domu w Bochni ukrywał grupę Żydów, którym pomagał zbiec z krakowskiego getta. Wspomagał także licznych więźniów obozów KL Auschwitz i Plaszow, którym wysyłał paczki[1]. Po wojnie z nakazu pracy osiedlił się w Grodzisku Wielkopolskim, gdzie pracował jako sędzia, a później notariusz. W 1950 r. został aresztowany przez władze komunistyczne pod zarzutem podżegania do wojny i opowiadania dowcipów politycznych (co było zemstą funkcjonariusza Urzędu Bezpieczeństwa za zmuszenie go w notariacie do zdjęcia czapki przed godłem państwowym). Był więziony w Rawiczu. Dzięki pomocy uratowanych w czasie okupacji Żydów początkowy wyrok 6 lat pozbawienia wolności zmniejszono do lat trzech. Uniewinniony w 1958 roku i przywrócony do zawodu pełnił obowiązki notariusza w Stargardzie Szczecińskim do roku 1962, gdzie wskutek pogorszenia zdrowia pracę zawodową zakończył i powrócił do Grodziska Wielkopolskiego.
W dniu 12.05.2013 córka i syn Jana Wyrwicza odebrali przyznany mu pośmiertnie medal "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[2].
- ↑ Dariusz Matuszewski, „Powiat Grodziski wczoraj i dziś”, Grodzisk Wielkopolski, Starostwo Powiatowe i Towarzystwo Miłośników Ziemi Grodziskiej, 2014, Str. 137
- ↑ Dariusz Matuszewski, „Powiat Grodziski wczoraj i dziś”, Grodzisk Wielkopolski, Starostwo Powiatowe i Towarzystwo Miłośników Ziemi Grodziskiej, 2014, Str. 138
