Przejdź do zawartości

Antoni Żychliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Maciekw98 (dyskusja | edycje) o 11:27, 23 maj 2022. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Antoni Żychliński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1874
Moglinica

Data i miejsce śmierci

23 lipca 1929
Kościan

Minister sprawiedliwości
Okres

od 17 listopada 1924
do 13 listopada 1925

Poprzednik

Włodzimierz Wyganowski

Następca

Stefan Piechocki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób ministra Antoniego Żychlińskiego na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie

Antoni Żychliński (ur. 16 maja 1874 we wsi Moglinica w pow. Sokołów, zm. 23 lipca 1929 w Warszawie) – polski prawnik, działacz państwowy.

Życiorys

[1]Syn Waleriana i Ludwiki z Mogilnickich. Kształcił się w rządowym gimnazjum w Siedlcach, następnie studiował na Wydziale Prawnym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1899. Następnie prowadził praktykę adwokacką w Lublinie. Brał udział w budowaniu struktur polskiego sądownictwa w Lublinie po ustąpieniu Rosjan (od 1915). W 1918 został mianowany prokuratorem w Sądzie Apelacyjnym w Lublinie.

Po przeniesieniu się do Warszawy, został mianowany podprokuratorem Sądu Najwyższego [kiedy?]. W 1920 zaś pełnił stanowisko komisarza cywilnego przy Wojskowym Gubernatorze Warszawy[2]. Od listopada 1924 do listopada 1925 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości w gabinecie Władysława Grabskiego. Później pracował jako notariusz przy Sądzie Okręgowym w Warszawie.

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

Został pochowany na warszawskim cmentarzu ewangelicko-reformowanym (F/6/3).

Przypisy

  1. GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz ewangelicko-reformowany
  2. Piotr Krzysztof Marszałek. Wojskowy Gubernator Warszawy. Sierpień–wrzesień 1920 roku. „Acta Universitatis Wratislaviensis”. 2616, s. 237–260, 2004. Wrocław. 
  3. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 31.

Bibliografia

  • Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie, Cmentarz Ewangelicko-Reformowany w Warszawie. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1989