Magister officiorum
Magister officiorum (łac. mistrz urzędów) – ważny urząd dworski w późnym cesarstwie rzymskim i wczesnym Bizancjum, a także w Italii pod kontrolą Ostrogotów, po raz pierwszy poświadczony za czasów Konstantyna Wielkiego. Piastująca go osoba zaliczana była do grona Illustres - najbardziej uprzywilejowanej grupy elity rządzącej, składającej się z najbliższych współpracowników cesarza. Magister oficjów był szefem wszystkich kancelarii cesarskich, a także był odpowiedzialny za osobiste bezpieczeństwo władcy. Sprawował kontrolę nad całą administracją za pomocą sił policyjnych, tzw. agentes in rebus (działających w sprawach) - specjalnych cesarskich kurierów.
Na dworze ostrogockiego króla Teodoryka i jego następczyni Amalasunty, rządzącej jako regentka Atalaryka, urząd ten, w latach 523-527, był Kasjodor, kronikarz i filozof, autor licznie zachowanych listów i dokumentów[1][2].
Bibliografia
- Maria Jaczynowska, Danuta Musiał, Marek Stępień: Historia starożytna. TRIO, 2008, s. 613. ISBN 978-83-7436-147-7.
Linki zewnętrzne
- Funkcjonariusze służb specjalnych w późnym Cesarstwie - "agentes in rebus"
- Służby wywiadu wojskowego w czasach Cesarstwa Rzymskiego
- ↑ Michał Kieling, Poglądy Kasjodora na temat sprawowania urzędów państwowych na podstawie XI i XII księgi Variae, „Poznańskie Studia Teologiczne” (40), 2021, s. 49, DOI: 10.14746/pst.2021.40.03, ISSN 2451-2273 [dostęp 2023-07-19] (pol.).
- ↑ Tomasz Skibiński, Gothorum Romanorumque consensus. Jedność Gotów i Rzymian w działalności politycznej Amalasunty, „Vox Patrum”, 66 (36), 2016, s. 235-237.
