Przejdź do zawartości

Pektolit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Pektolit edytowana 18:55, 13 gru 2023 przez MastiBot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Pektolit
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

zasadowy krzemian wapnia i sodu
Ca2Na[Si3O8OH]

Twardość w skali Mohsa

5

Przełam

nierówny, drzazgowy

Łupliwość

bardzo dobra

Układ krystalograficzny

trójskośny

Gęstość minerału

2,74–2,9 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, szarawa, zielonkawa, żółtawa, bezbarwny

Rysa

biała

Połysk

szklisty, jedwabisty, perłowy

Pektolit (Yuksporyt) – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od gr. pektos = złożony i lithos = kamień, skała.

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy kryształy (często pseudojednoskośne) o pokroju słupkowym, pręcikowym, igiełkowym. Czasami tworzy zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach zbitych, nerkowatych, groniastych, włóknistych o budowie promienistej. Jest kruchy, półprzezroczysty, czasami kryształy wykazują efekt kociego oka.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Najczęściej spotykany jest w utworach hydrotermalnych, przeważnie w szczelinach, druzach, pustkach pogazowych zasadowych skał magmowych i pegmatytach. Występuje głównie w serpentynitach, amfibolitach, skarnach, i marmurach.
Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: zeolity, kalcyt, prehnit, diopsyd, grossular, natrolit, laumontyt, heulandyt.

Miejsca występowania:

  • USA - Bergen Hill (Tunnel), New Jersey (piękne, białe i bezbarwne kryształy, osiągają wielkość kilku cm), Kalifornia, Arkansas (kryształy różowe), Alaska (niebieskozielone kryształy – tzw. „żad pektolitowy”),
  • Kanada – rejon Ontario, Quebec (wspaniale wykształcone, niebieskozielone i białe kryształy),
  • Dominikana (niebieskie i ciemnoniebieskie kryształy – tzw. larimar),
  • Włochy,
  • Szwecja (kryształy przypominają azbest),
  • Czechy, Wielka Brytania, Rosja, Maroko, RPA, Grenlandia.

W Polsce został stwierdzony w okolicach Bielska-Białej (Beskidy) i w Jordanowie k. Sobótki (Dolny Śląsk).

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • ma znaczenie naukowe,
  • jest cennym kamieniem kolekcjonerskim,
  • czasami stosowany jako kamień jubilerski (nadaje się mu formę kaboszonów, czasami szlifuje fasetkowo).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jaroslav Bauer: Skały i minerały: przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Multico, 1997. ISBN 83-7073-050-7.
  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG”Spirifer” W-wa 2005
  • A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]