Rosyjski Związek Ogólnowojskowy

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 22 lip 2024, była oparta na tej wersji.

Rosyjski Związek Ogólnowojskowy (ros. Русский Обще-Воинский Союз, ROWS) – rosyjska emigracyjna organizacja antykomunistyczna o charakterze wojskowym.

Historia

Rosyjski Związek Ogólnowojskowy został założony 1 września 1924 r. w Królestwie SHS przez byłego głównodowodzącego białych Sił Zbrojnych Południa Rosji gen. Piotra N. Wrangla. Skupiał żyjących na emigracji weteranów Rosyjskiej Armii Cesarskiej i Rosyjskiej Floty Cesarskiej z okresu I wojny światowej i wojny domowej z bolszewikami, zarówno oficerów, jak też szeregowych żołnierzy. Związek nie miał celów politycznych (w myśl zasady, że armia jest poza polityką), ale działał w celu ochrony ideologii, tradycji i chwały rosyjskich sił zbrojnych, aby wykorzystać te cechy dla budowy nowej narodowej Rosji. Jednakże wielu członków organizacji miało sympatie monarchistyczne w różnych odcieniach: od konstytucyjnego do autokratycznego. Głównym jej celem była walka przeciw komunizmowi.

Na pocz. lat 30 XX w. ROWS liczył ok. 40 tys. członków. W latach 30 XX w. stał się jednym z głównych celów radzieckiego OGPU, a później INO NKWD. Za sprawą zwerbowanego b. cesarskiego generała Nikołaja W. Skoblina NKWD udało się założyć w ramach ROWS tajne stowarzyszenie, przedsięwzięcie operacyjne pod nazwą Wewnętrzna Linia, które miało na celu zniszczyć ROWS. Dzięki Wewnętrznej Linii możliwe było m.in. porwanie i potajemne wywiezienie do ZSRR – a w konsekwencji zamordowanie – dwóch kolejnych przewodniczących ROWS gen. Aleksandra P. Kutiepowa (1930), a kilka lat później gen. Jewgienija K. Millera (1937), przy czym Miller zdemaskował agenturalną rolę N.Skoblina. ROWS w konsekwencji pod koniec lat 30 XX w. potrafił w pewnym stopniu przeciwdziałać radzieckiemu wywiadowi. W okresie II wojny światowej ROWS nie miał organizacyjnych stosunków z III Rzeszą, ale nieoficjalnie popierał Rosyjską Armię Wyzwoleńczą (ROA) gen. Andrieja A. Własowa.

Po zakończeniu wojny zmieniły się zadania ROWS. Z organizacji wojskowej reprezentującej interesy białej emigracji stał się organizacją kombatancką promującą tradycje wojskowe Rosji. Centrum jego działalności zostało przeniesione z Europy do USA. W 1996 roku ROWS przeniósł swą aktywność do Federacji Rosyjskiej.

Organizacja

ROWS dzielił się na oddziały według krajów i regionów:

I Oddział – Wielka Brytania, Dania, Hiszpania, Włochy, Holandia, Norwegia, Persja (Iran), Polska, Syria, Egipt, Finlandia, Francja i kolonie, Szwajcaria, Szwecja
II Oddział – Austria, Węgry, Niemcy, Wolne Miasto Gdańsk, Litwa, Łotwa, Estonia
III Oddział – Bułgaria, Turcja
IV Oddział – Grecja, Rumunia, Jugosławia
V Oddział
VI Oddział – Czechosłowacja
VII Oddział
Oddział Dalekowschodni z siedzibą w Harbinie
Oddział Północnoamerykański
Oddział w Australii i Nowej Zelandii
Oddział Południowoamerykański

Przewodniczący ROWS

Piotr N. Wrangel (1924–1928)
Wielki Książę Mikołaj Mikołajewicz Romanow (głównodowodzący Rosyjskiej Armii Cesarskiej 1914–1916) (1924–1929)
Aleksandr P. Kutiepow (do 1930)
Jewgienij K. Miller (do 1937)
Fiodor F. Abramow (do 1938)
Aleksiej P. Archangielski (do 1957)
Aleksiej A. von Lampe (do 1967)
Władimir G. Charżewski (do 1979)
Władimir P. Osipow (do 1983)
Władimir I. Diakow (do 1984)
Piotr A. Kaliniczenko (do 1986)
Borys M. Iwanow (1988)
Nikita I. Jowicz (do 1988)
Władimir W. Granitow (do 1989)
Władimir N. Butkow (2000)
Władimir A. Wiszniewski (do 2000)
Igor B. Iwanow (od 2000)

Bibliografia

Władisław I. Gołdin, Солдаты на чужбине. Русский Обще-Воинский Союз, Россия и Русское Зарубежье в XX—XXI веках, 2006

Linki zewnętrzne