Przejdź do zawartości

Agnieszka z Meran

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Agnieszka z Meran
Ilustracja
Królowa Francji
Okres

od 1 czerwca 1196
do 19 lipca 1201

Jako żona

króla Filipa II Augusta

Poprzedniczka

Ingeborga Duńska

Następczyni

Blanka Kastylijska

Dane biograficzne
Dynastia

Andechsowie

Data urodzenia

1172

Data śmierci

19 lipca 1201

Ojciec

Bertold IV

Matka

Agnieszka von Rochlitz

Mąż

Filip II August

Dzieci

Maria (1198-1224), Filip Hurepel (1200-1234), Tristan (1201)

Agnieszka z Andechs-Meran, Maria z Andechs-Meran, fr. Agnes de Andechs-Merania (ur. 1172, zm. 20 lipca 1201) – córka Bertolda IV (III), hrabiego Bawarii i księcia Meranii. Królowa Francji jako trzecia żona Filipa II Augusta.

Biografia

Jej pierwsza siostra, Jadwiga, poślubiła Henryka I, księcia śląskiego i w 1267 została kanonizowana. Jej druga siostra, Gertruda poślubiając Andrzeja II została królową Węgier (była też matką świętej Elżbiety Węgierskiej (12071231), żony Ludwika, landgrafa Turyngii.

Niewiele wiadomo o Agnieszce – prócz tego, że miała duży wpływ na króla Filipa Augusta. François Ponsard jest autorem tragedii Agnès de Méranie – w której Agnieszka przedstawiona jest jako średniowieczna bohaterka.

W czerwcu 1196 poślubiła króla Filipa Augusta, który opuścił swoją drugą żonę Ingeborgę Duńską w 1193. Papież Innocenty III nie uznał rozwodu Ingeborgi i Filipa, nie uznał więc też ślubu Agnieszki i Filipa, po czym ekskomunikował króla Francji. Mimo że Filip przez 9 miesięcy nie dawał za wygraną, w końcu pod naciskiem szlachty zmuszony był oddalić Agnieszkę. W 1200 ekskomunika została zdjęta. Rok później, w lipcu Agnieszka zmarła na zamku w Poissy. Została pochowana w kościele St. Corentin, niedaleko Nantes.

Z Filipem miała co najmniej troje dzieci, które jednak zostały uznane za dzieci nieślubne; dopiero na prośbę króla papież uznał je w 1201: