Przejdź do zawartości

Chwościk buraka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Pierwsze objawy choroby
Objawy zaawansowane na liściach
Porażony liść buraka ćwikłowego
Cykl rozwojowy

Chwościk burakagrzybowa choroba roślin występująca jedynie na buraku, powodowana przez gatunek Cercospora beticola należący do workowców[1]. Uznaje się ją za jedną z najgroźniejszych chorób buraków cukrowych[2].

Objawy

Pierwsze objawy w postaci okrągłych, wgłębnych i dwubarwnych plam o średnicy 3-5 mm, pojawiają się na najstarszych liściach, najczęściej w połowie okresu wegetacji. Początkowo środek plam jest biały a następnie staje się szary. Obwódka plam jest czerwona lub szarobrunatna. Fragmenty silnie porażone, a nawet całe liście żółkną i zasychają kiedy około 50% ich powierzchni zostało porażone. W miarę porażania i zasychania starszych liści, burak wytwarza nowe liście, co powoduje stożkowate wydłużenie głowy korzeniowej buraka. Coraz częściej chwościk występuje na burakach ćwikłowych[3]. Choroba zaczyna się najczęściej na początku lipca[4], a sprzyjają jej wysoka wilgotność i temperatura powietrza powyżej 15 °C[5].

Podobne objawy powoduje inna, również grzybowa choroba – plamik buraka[3].

Grzybnia grzyba Cercospora beticola rozwija się w miękiszu liści buraków. Tworzy tam skupiska trzonków konidialnych, na których znajdują się brązowe, wąskie i wielokomórkowe konidia. Są one rozprzestrzeniane za pomocą wiatru i wody i stanowią źródło pierwotnej infekcji. Grzyb zimuje w komorach podszparkowych oraz w wysadkach i nasionach. Po przezimowaniu infekuje liście buraków, najczęściej poprzez aparaty szparkowe. Cykl rozwojowy tego patogena trwa 3-4 tygodnie[6].

Szkodliwość

Porażenie przez Cercospora beticola powoduje wydłużenie głowy korzeniowej buraka, co utrudnia zbiór[4] oraz zmniejsza masę korzeni do 50% i ilość cukru o 2-3%[7]. Próg szkodliwości gospodarczej wynosi[5]:

  • do 5 sierpnia – 5% porażonych roślin,
  • 5-15 sierpnia – 15% porażonych roślin,
  • po 15 sierpnia, do pierwszej dekady września – 45% porażonych roślin.

Zwalczanie

Zwalczanie tej choroby polega na zaorywaniu resztek pożniwnych, skarmianiu zwierzętami porażonych liści, chemicznym zaprawianiu nasion, kilkuletniej przerwie w uprawie buraka na tym samym polu oraz na opryskiwaniu[3]. Stosuje się fungicydy zawierające związki z grupy: triazoli, benzimidazoli, strobiluryn i ditiokarbaminianów. W uprawie ekologicznej powinno się stosować preparaty zawierające związki miedzi[6]. Pierwsze zabiegi fungicydowe zazwyczaj powinny być przeprowadzone od połowy lipca do początku sierpnia w momencie, kiedy porażenie liści widoczne jest na pojedynczych roślinach[8]. Ważna jest również uprawa odpornych odmian[5]. Odporne odmiany tworzy się poprzez wykorzystanie metody selekcji z dużej populacji wraz z inną metodą hodowli np. chów wsobny[9].

Przypisy

  1. CABI Bioscience Databases
  2. Chwościk buraka. [dostęp 2011-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)].
  3. a b c Zofia Fiedorow, Zbigniew Weber: Choroby Roślin Uprawnych. Medix Plus, 1996, s. 92. ISBN 83-905672-4-5.
  4. a b Burak cukrowy. W: Szczegółowa uprawa roślin Tom I. Zofia Jasińska (red.), Andrzej Kotecki (red.). Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, 1999, s. 423. ISBN 83-87866-06-7.
  5. a b c Jacek Piszczek: Zapobieganie i zwalczanie. W: Buraki nowe perspektywy. Biznes_ Press sp. z o.o., 2010, s. 35, 36. ISBN 978-83-927966-8-8.
  6. a b Choroby roślin w uprawach rolniczych. Selim Kryczyński (red.). Wydawnictwo SGGW, 2010, s. 146, 147. ISBN 978-83-7583-248-8.
  7. Aleksandra Wieremczuk, Chwościk buraka – rozpoznanie i zwalczanie choroby, [w:] agroprofil.pl [online], 28 czerwca 2021 [dostęp 2022-06-19] (pol.).
  8. MojaRola.pl, Odpowiednia profilaktyka kluczem w zwalczaniu chwościka buraka [online], 25 września 2018 [dostęp 2018-10-02] (pol.).
  9. Zbigniew Borecki: Nauka o chorobach roślin. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1987, s. 79. ISBN 83-09-00983-6.