Michaił Szalin
generał pułkownik | |
Data i miejsce urodzenia |
29 listopada 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1916–1960 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Stanowiska |
dowódca GRU |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Michaił Aleksiejewicz Szalin (ros. Михаил Алексеевич Шалин; ur. 17 listopada?/29 listopada 1897 we wsi Kumak w guberni orenburskiej, zm. 20 lutego 1970 w Moskwie) – generał pułkownik Armii Radzieckiej, szef Głównego Zarządu Wywiadowczego.
Biografia[1]
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1916 ukończył seminarium nauczycielskie i w maju 1916 został powołany jako szeregowy do służby wojskowej. W czerwcu 1917 ukończył przyspieszony kurs Wileńskiej Szkoły Wojskowej w Połtawie. Jako chorąży dowodził kompanią 17 Syberyjskiego Zapasowego Pułku Strzeleckiego.
W maju 1918 wstąpił jako ochotnik do Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej, a w listopadzie tegoż roku został członkiem RKP(b). Uczestniczył w wojnie domowej w latach 1918–1921 na stanowiskach od skarbnika do dowódcy pułku w jednostkach Frontu Wschodniego i Zachodniego. Dowodził oddziałem szturmowym podczas stłumienia powstania kronsztadzkiego.
W latach 1922–1929 był komisarzem wojskowym orskiego ujezdu, następnie okręgu tiumeńskiego. Był szefem Zarządu Okręgu Terytorialnego Baszkirskiej ASRR.
W 1928 ukończył starszy kurs kursów „Wystrieł”. Był zastępcą szefa sztabu 13 Korpusu Strzeleckiego. W 1936 ukończył Specjalny (Wschodni) Fakultet Akademii Wojskowej im. M. Frunzego. Od 1935 w stopniu majora. W latach 1936–1938 pozostawał w dyspozycji Zarządu Wywiadu RChACz. W latach 1938–1939 był szefem Centralnej Szkoły Przygotowania Dowódców Sztabu, od 1938 w stopniu pułkownika. Od 1939 był szefem 10 Wydziału sztabu Syberyjskiego Okręgu Wojskowego.
W latach 1941–1945 był szefem sztabu 16 Armii, 22 Armii i 1 Armii Pancernej, generał porucznik.
Od lipca 1952 do sierpnia 1956 i od października do grudnia 1957 był szefem Głównego Zarządu Wywiadowczego Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR.
Od 1964 w rezerwie. Zmarł w lutym 1970 w stopniu generała pułkownika rezerwy. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Ordery[1]
[edytuj | edytuj kod]- Order Lenina;
- Order Czerwonej Gwiazdy czterokrotnie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Aleksandr Kołpakidi, Dmitrij Prochorow: Империя ГРУ. Очерки истории российской военной разведки. Moskwa: Ołma-Press, 2000, s. 126. ISBN 5-224-00600-7.
- Absolwenci Wileńskiej Szkoły Wojskowej
- Generałowie pułkownicy Sił Zbrojnych ZSRR
- Odznaczeni Medalem „Za wyzwolenie Warszawy”
- Odznaczeni Medalem „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Odznaczeni Orderem Bohdana Chmielnickiego
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru
- Odznaczeni Orderem Czerwonej Gwiazdy
- Odznaczeni Orderem Imperium Brytyjskiego
- Odznaczeni Orderem Kutuzowa
- Odznaczeni Orderem Lenina
- Odznaczeni Orderem Suworowa
- Odznaczeni Orderem „Znak Honoru”
- Radzieccy żołnierze II wojny światowej
- Szefowie radzieckiego wywiadu wojskowego
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1970
- Pochowani na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie