Przejdź do zawartości

Paweł Deląg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Deląg
Ilustracja
Foto: Paweł Matyka (2019)
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1970
Kraków

Zawód

aktor, reżyser, producent filmowy, piosenkarz

Lata aktywności

od 1993

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Paweł Maciej Deląg (ur. 29 kwietnia 1970 w Krakowie) – polski aktor, reżyser, producent filmowy i wokalista. Odtwórca roli Marka Winicjusza w kinowej i telewizyjnej ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza Quo Vadis? (2001).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i edukacja

[edytuj | edytuj kod]
Deląg (2008)

Urodził się i dorastał w Krakowie[1]. Ma młodszą o dwa lata siostrę, Dorotę, która również została aktorką[2]. Od 15 roku życia wychowywała go matka Sabina wraz z ciotką, Anną[2].

W 1989 ukończył XV Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie w Krakowie. Zdawał egzaminy wstępne na trzy krakowskie uczelnie: Akademię Wychowania Fizycznego, Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego i Państwowej Wyższą Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego, gdzie podjął studia na wydziale aktorskim i ukończył je w 1993[3].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1993 zadebiutował w roli zbójnika Łamagi w spektaklu Ernesta Brylla Na szkle malowane w reż. Krystyny Jandy w warszawskim Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera[2]. W tym samym roku zadebiutował na dużym ekranie niewielką rolą Dolka Horowitza w dramacie wojennym Stevena Spielberga Lista Schindlera (Schindler’s List, 1993)[2][4][5]. Następnie wystąpił w serialu telewizyjnym Fitness Club (1994) oraz zagrał Biedrona w filmie sensacyjnym Młode wilki (1995)[6] i antropologa w filmie Andrzeja Żuławskiego Szamanka (1996)[7]. Kontynuował również pracę w teatrze, występując w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach (1993) oraz w stołecznych teatrach: Sceny Prezentacje (1994) i Na Woli (1995). W latach 1995–1997 związał się z Teatrem Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu[3].

W 1997 pojawił się w pięciu produkcjach kinowych: Ciemna strona Wenus, Kiler, Królowa złodziei, Kochaj i rób co chcesz i Młode wilki 1/2[8]. Po udziale w serialu Siedlisko (1998) i filmie Złoto dezerterów (1998) znalazł się w obsadzie seryjnej komedii Jerzego Gruzy Tygrysy Europy (1999) w roli szofera oraz prawej ręki nowobogackiego przedsiębiorcy Nowaka. Następnie zagrał postać Jarosława „Kellera” Psikuty w komedii sensacyjnej Olafa Lubaszenki Chłopaki nie płaczą (2000) oraz Kochanego, kochanka Violi w filmie Sezon na leszcza (2000) Bogusława Lindy. Następnie wcielił się w postać Marka Winicjusza, młodego patrycjusza, żołnierza, siostrzeńca Petroniusza w kinowej i telewizyjnej ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza Quo Vadis? (2001). W 2004 był narratorem spektaklu Zbigniewa Książka Świętokrzyska Golgota w reż. Jerzego Zonia w Kieleckim Centrum Kultury w Kielcach. W 2005 był uczestnikiem drugiej edycji programu rozrywkowego TVN Tańca z gwiazdami[3].

Deląg (2016)

W latach 2006–2008 grał rolę doktora Stanisława Drzewieckiego, chirurga plastycznego w klinice Weiss-Korzyckiego w serialu TVP2 Na dobre i na złe. W kolejnych latach wystąpił w kilku produkcjach zachodnich, m.in. w amerykańskim horrorze Dom (2008) z Leslie Easterbrook i Michaelem Madsenem. Pojawiał się w filmach produkowanych za wschodnią granicą, m.in. w miniserialu wojennym Czerwiec 1941 (В июне 41-го, 2008), dramacie wojennym Snajper. Broń odwetu (Снайпер. Оружие возмездия, 2009) czy sensacyjnym filmie przygodowym Klucz Salamandry (Ключ Саламандры, 2010)[9] z Rutgerem Hauerem i Michaelem Madsenem[10]. W 2010 zagrał w sztuce Drzewo Tima Croucha w reż. Lecha Mackiewicza w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku. W 2015 w krakowskim Teatrze Łaźnia Nowa został obsadzony w roli Macieja Korbowy w rekonstrukcji spektaklu dyplomowego PWST w Krakowie z 1993 – Maciej Korbowa i Bellatrix Witkacego w reż. Krystiana Lupy[11]. W 2016 na deskach Teatru IMKA wystąpił w roli Richarda Burtona w przedstawieniu Być jak Elizabeth Taylor autorstwa Jakuba Przebindowskiego z Małgorzatą Foremniak jako Elizabeth Taylor[12].

Jedną z najbardziej znaczących produkcji był film Andrieja Krawczuka Wiking (2016) o początkach chrześcijaństwa na Rusi Kijowskiej[13], gdzie zagrał postać Anastasa. Łącznie zagrał w ponad 60 filmach produkowanych w Rosji, Ukrainie i Białorusi[14]. Od 2016 gra w serialu Polsatu Przyjaciółki. Od 26 marca 2018 do 2 listopada 2021 wcielał się w postać Michała Ostrowskiego, szaleńczo, ale bez wzajemności zakochanego w sąsiadce (Barbara Kurdej-Szatan) w serialu TVP2 M jak miłość[14]. W 2018 reżyserował i wraz z synem wystąpił w fabularyzowanym historycznym filmie dokumentalnym Zrodzeni do szabli[15]. W 2020 uczestniczył w drugiej edycji reality show TVN Ameryka Express[16]. Wyreżyserował i wyprodukował krótkometrażowy film Pani Basia (2021) poruszający problem samotności w obliczu tragedii[17][18]. Był producentem kreatywnym polsko-ukraińskiego serialu Kawa z kardamonem, w którym także zagrał jedną z głównych ról[14].

Pojawił się na okładce magazynów, m.in. „Film”, „Dobry Tydzień”, „Gala”, „Wprost”, „Viva!”, „Tele Tydzień”, „Twoje Imperium”, „Zwierciadło” i „Życie na Gorąco”[19].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1990–1993 był związany z aktorką Katarzyną Gajdarską, z którą ma syna Pawła (ur. 1993)[2][20][21]. Z innego, nieformalnego związku ma syna Mikołaja[14]. W kolejnych latach media rozpisywały się o jego romantycznych relacjach z Marią Seweryn[22], Katarzyną Skrzynecką (1996)[22], Bogną Sworowską (2000–2002)[22], Violettą Kołakowską (2002−2003)[22], Elizą Ryciak (2003)[22], Patrycją Markowską (2003–2005)[22], Agnieszką Harlą (2005–2006)[22], Marie Mouté (2007–2008)[22], Agnieszką Sienkiewicz (2008)[22], Jolantą Borowiec (2009)[22], Emmą Kiworkową-Rączkowską (2009–2016)[23], Dominiką Kulczyk (2016)[24] i Ewą Misiak (2018)[25].

Według Styl.pl w 2013 zamieszkał w Moskwie[26], jednakże sam w wywiadzie z 2017 dla Viva! zaprzeczył, by żył tam na stałe i miał mieszkanie[27]. W wywiadzie z 2022 stwierdził, że po inwazji Rosji na Ukrainę nie podejmie współpracy z rosyjskimi filmowcami[28].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne
Rok Tytuł Rola Reżyser
1993 Lista Schindlera Dolek Horowitz Steven Spielberg
1994 Śmierć w płytkiej wodzie Péter Imre Gyöngyössy, Barna Kabay
Radio powstańcze „Błyskawica” (film dokumentalny) Andrzej Trzos-Rastawiecki
1995 Sortez des rangs Jean-Denis Robert
Młode wilki „Biedrona” Jarosław Żamojda
1996 Szamanka Juliusz, współpracownik Michała Andrzej Żuławski
1997 Młode wilki 1/2 „Biedrona” Jarosław Żamojda
Królowa złodziei (Marion du Faouët, TV) Prevost Michel Favart
Kochaj i rób co chcesz Darek, syn Ślaskiego Robert Gliński
Kiler Jarosław, operator Naszej Telewizji Juliusz Machulski
Ciemna strona Wenus chłopak Radosław Piwowarski
1998 Złoto dezerterów Witold „Kmicic” Janusz Majewski
2000 Sezon na leszcza „Kochany”, kochanek Violi Bogusław Linda
Chłopaki nie płaczą Jarek Psikuta, narzeczony Weroniki Olaf Lubaszenko
2001 Quo vadis Marek Winicjusz Jerzy Kawalerowicz
2002 Haker model Daniel Janusz Zaorski
2003 Zróbmy sobie wnuka Janek Kosela Piotr Wereśniak
2005 Les femmes d’abord (TV) Vutkovic Peter Kassovitz
2006 Ja wam pokażę! Adam Denis Delic
2007 Tak bardzo się nienawidziliśmy (Nous nous sommes tant haïs, TV) Jürgen Köller Franck Apprederis
2008 Dom oficer policji Robby Henson
Une femme à abattre (TV) Andriej Karpow Olivier Langlois
2009 Snajper. Broń odwetu (Снайпер. Оружие возмездия) Michajłowski Aleksandr Jefremow
2011 W twoich oczach (В твоих глазах) Żenia Igor Kopyłow
Los Rzymu (Le destin de Rome, (film dokumentalny)) Marek Antoniusz Fabrice Hourlier
Klucz Salamandry (Piataja Kazn) Iwan Aleksandr Jakimczuk, Elena Kowaliewa
Druga miłość (Вторая любовь) Igor Oleg Łarin
2012 Żona Stirlitza (Жена Штирлица) Roman Wadim Sokołowski
Komisarz Blond i Oko sprawiedliwości Marek Paweł Czarzasty
2014 Ujezdnaja drama (Предмет обожания, TV) Oleg Bazilov
2015 Na wieży Babel (film krótkometrażowy) Maria Wróż-Prusiewicz
2016 Wiking (Викинг) Anastas Andriej Krawczuk
2017 Wszystko albo nic (Všetko alebo nič) doktor Bystričan Marta Ferencová
PM 2.5 Piotr Biedroń
Gwiazdy Hans Villmeier, ojciec Jana Jan Kidawa-Błoński
Dwie korony (dokument fabularyzowany) ksiądz Włodzimierz Jakowski Michał Kondrat
2019 Black Dog Aleksandr Franskevich-Laye
Zrodzeni do szabli (dokument fabularyzowany) nauczyciel Jan Jerlicz Paweł Deląg
2020 Enemy Lines Alexander Fabien Anders Banke
Piękna robota (Good Job) (krótkometrażowy) pan Smog Piotr Biedroń
Daria Corragio Matěj Pichler
Seriale
Rok Tytuł Rola Uwagi
1994–1995 Fitness Club Jacek
1996 Tajemnica Sagali smolarz Kulomorus odc. 8 i 9
Dom mąż Gosi Lejczer odc. 16
1997 Sława i chwała Niewolin, kochanek Ariadny Tarło odc. 1 i 2
1998 Siedlisko Jacek, syn Kalinowskich
Ekstradycja 3 marszand sprzedający Tuwarze obraz Malczewskiego odc. 5
1998–1999 Życie jak poker Max
1999 Tygrysy Europy Jacek Laskowski, kierowca i prawa ręka Nowaka
Policjanci „Nyga”, człowiek Navrotha
Palce lizać Pawełek
1999–2000 Czułość i kłamstwa Rafał Szymczak
2000 Sukces Antek, brat Tekli
2001 Przeprowadzki czekista Filip Dziewulski odc. 6 i 9
2002 Quo vadis Marek Winicjusz
2003 Na Wspólnej Sebastian Petrus, prawnik i kochanek Izabelli
Kasia i Tomek Olo, zwycięzca „Gali Multimedialnej” Seria II/odc. 29
Bao-Bab, czyli zielono mi kapitan Max „Supersaper” Kolonko odc. 9
2004 Dziki Szwarc, człowiek „Ptasiora”
Stacyjka Wojciech Liwicz, mąż Marty
2005 Pensjonat pod Różą Marcin Piotrowski, syn Andrzeja odc. 96 i 97
Niania Marek Kochanowicz odc. 12
Biuro kryminalne Mateusz Szewczyk odc. 15
2005–2006 Na Wspólnej Sebastian Petrus, prawnik i kochanek Izabelli
2006–2008 Na dobre i na złe doktor Stanisław Drzewiecki, chirurg plastyczny
2007 Tajemnica twierdzy szyfrów komandor Howard Compaigne
2008 Czerwiec 1941 kapitan Regner
Na kocią łapę Artur Puchalski, mąż Marty
Kryminalni Grzegorz Niwiński odc. 93
2009 Przystań Witold, mąż Alicji
Dom nad rozlewiskiem prezes „HopArtu” odc. 1, 2 i 7
Blondynka Waldemar Szoff odc. 1
2009–2011 Barwy szczęścia Łukasz Halicki, właściciel autokomisu
2010 Licencja na wychowanie odc. 16
Apetyt na życie Roman
2011 Wtoraja Ljubow
Brak po zaveshchaniyu. Vozvrashchenie Sandry
Wojny imperiów (The Destiny of Rome) Marek Antoniusz
2012 1812. Ballada ułańska (1812. Ulanskaya ballada) Ledóchowski
2013 Komisarz Alex Wiktor Górski odc. 34
Lednikov
2014 Pljaž Paramonow
Ojciec Mateusz Filip Ankwicz, producent serialu „Zagadki serca” odc. 135
2015 Napoleon: The Campaign of Russia Alexandre
Nie rób scen Michał Wysocki odc. 9
2016 Kaprys losu Artur, lekarz chirurg, ordynator oddziału chirurgii, mąż Sylwii pilot serialu
od 2016 Przyjaciółki profesor Wiktor Jeleński, mąż Patrycji
2017 Komisarz Alex Andrzej Styczyński odc. 119
2018–2021, 2023 M jak miłość Michał Ostrowski

Spektakle teatralne

[edytuj | edytuj kod]
data premiery tytuł autor reżyser rola teatr
1993-07-02 Na szkle malowane Ernest Bryll Krystyna Janda Zbójnik Łamaga Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera
1993-10-28 Portret rodzinny z pieniędzmi w tle George Bernard Shaw Romuald Szejd Frank Gardner Teatr „Scena Prezentacje” Warszawa
1994-05-13 Zbrodnia kobiet (Gorączka rzymska) Edith Wharton kelner
1995-02-25 Przygody Tomka Sawyera Mark Twain Marek Obertyn Alfred Temple, Metys Joe Na Woli
1996-11-30 Cud na Greenpoincie Edward Redliński Zbigniew Lesień Serfer Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego
2004-04-06 Świętokrzyska Golgota Zbigniew Książek Jerzy Zoń narrator Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
2007-12-29 Zamiana na wakacje Ian Ogilvy Tomasz Dutkiewicz Paul Dobson, Nigel Dobson, Pedro Teatr Komedia w Warszawie
2009-02-14 Dwa słowa (wieczór operowy) Laco Adamík narrator Teatr Wielki w Warszawie
2010-09-30 Drzewo Tim Crouch Lech Mackiewicz Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku
2015-04-28 Maciej Korbowa i Bellatrix Stanisław Ignacy Witkiewicz Krystian Lupa Teatr Łaźnia Nowa
2016-09-07 Być jak Elizabeth Taylor Jakub Przebindowski Jakub Przebindowski Richard Teatr Imka/AB Production

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 2001: Teleamor dla najseksowniejszego aktora, przyznany przez czytelników „Tele Tygodnia”[18]

Teledyski

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Wykonawca
2000 „Czerwone korale” Brathanki
2005 „Niech mówią, że to nie jest miłość” Piotr Rubik, Olga Szomańska i Przemysław Branny
„Czarny Don” Brathanki
2019 "Ghost Horses" Tides From Nebula

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Personalidade: Paweł Deląg (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2013-06-09]. (port.).
  2. ↑ a b c d e DOROTA I PAWEŁ DELĄGOWIE Tam wszystko się zaczęło - Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  3. ↑ a b c Taniec z gwiazdami II – Uczestnicy – Para III: Paweł i Dominika. Onet.pl. [dostęp 2019-04-12]. (pol.).
  4. ↑ Paweł Piotrowicz (2018-11-30): Zło przekute w dobro. Mija 25 lat od premiery „Listy Schindlera” Stevena Spielberga. Onet.pl. [dostęp 2020-06-09]. (pol.).
  5. ↑ Paweł Deląg Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2013-06-09]. (ang.).
  6. ↑ Paweł Deląg – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2019-01-06]. (rum.).
  7. ↑ Paweł Deląg. Listal. [dostęp 2013-06-09]. (ang.).
  8. ↑ Paweł Deląg (29 de abril de 1970). Filmow.com. [dostęp 2013-06-09]. (port.).
  9. ↑ Paweł Deląg. kinopoisk.ru. [dostęp 2013-06-09]. (ros.).
  10. ↑ Sebastian Chosiński: East side story: Paweł Deląg – gwiazdą kina akcji?. esensja. magazyn kultury popularnej. [dostęp 2011-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).
  11. ↑ Paweł Deląg. Teatr Łaźnia Nowa. [dostęp 2022-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-23)]. (pol.).
  12. ↑ Beata Nowicka (2017-05-08): Paweł Deląg opowiedział o kłamstwach na swój temat oraz wielkim zawodzie miłosnym. „Viva!”. [dostęp 2018-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-06)]. (pol.).
  13. ↑ Sebastian Chosiński: Paweł Deląg robi zawrotną karierę w Rosji!. „Super Express”. [dostęp 2011-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).
  14. ↑ a b c d Michał Misiorek, Paweł Deląg: chcę, by moi synowie mnie przekraczali, by byli lepsi ode mnie [online], plejada.pl, 10 grudnia 2021.
  15. ↑ „Zrodzeni do szabli”. Paweł Deląg Strona oficjalna. [dostęp 2019-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-21)]. (ros.).
  16. ↑ „Ameryka Express 2" – poznaj wszystkich uczestników i nową prowadzącą program. pinbook.pl. [dostęp 2019-12-13]. (pol.).
  17. ↑ Amelia Sarnowska: Paweł Deląg: rzeczywistość nas wyprzedziła. Onet.pl. [dostęp 2021-08-16]. (pol.).
  18. ↑ a b Albert Nowicki: „Pani Basia” – krótki metraż w reżyserii Pawła Deląga. Data premiery, fabuła, obsada. Prime Movies, 2022-05-04. [dostęp 2022-05-12].
  19. ↑ Paweł Deląg Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-08-23]. (ang.).
  20. ↑ Konrad Szczęsny (2018-09-17): Czy syn Pawła Deląga zostanie nowym królem Instagrama?. Viva!. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-06)]. (pol.).
  21. ↑ Syn Pawła Deląga. Co teraz robi?. Fakt.pl. [dostęp 2017-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-13)]. (pol.).
  22. ↑ a b c d e f g h i j Pawel Delag Dating History. FamousFix. [dostęp 2019-01-06]. (ang.).
  23. ↑ Kim jest piękna narzeczona Pawła Deląga? Emma Kiworkowa-Rączkowska to kobieta sukcesu. Jastrząb Post. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-13)]. (pol.).
  24. ↑ Sylwia Borowska (2016-03-29): Związek Dominiki Kulczyk i Pawła Deląga nie przetrwał. Party. Życie gwiazd. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-13)]. (pol.).
  25. ↑ Deląg pocieszał żonę milionera. Super Express. [dostęp 2018-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-13)]. (pol.).
  26. ↑ KP: Paweł Deląg: Miłość z wzajemnością. styl.pl. [dostęp 2013-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (pol.).
  27. ↑ Sabina Zięba, TYLKO U NAS Paweł Deląg mówi o swojej rodzinie i życiu na walizkach. EKSKLUZYWNE VIDEO [online], viva.pl, 25 kwietnia 2017 [dostęp 2024-10-05], Cytat: Media mi wmawiają, że mieszkam w Moskwie, że mam tam wielkie mieszkanie, i tak się tego uczepili, że wymyślają różne niestworzone rzeczy. Są to same kłamstwa i bzdury. Nie. Nie mieszkam w Moskwie, nigdy nie miałem tam mieszkania. Jak mam pracę, to tam jeżdżę, ale żyję w Polsce..
  28. ↑ Paweł Deląg pracował w Rosji. Wojna przekreśliła 10 lat jego życia (wywiad) [online], wp.pl, 1 marca 2022 [dostęp 2024-10-05].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Deląg&oldid=74901482”