Przejdź do zawartości

Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mariawici
Dewiza: Wszystko na większą Chwałę Bożą i Cześć Przenajświętszej Panny Maryi
Pełna nazwa

Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania

Wyznanie

Mariawickie

Kościół

Kościół Starokatolicki Mariawitów

Założyciel

św. Feliksa Maria Franciszka Kozłowska

Data założenia

1893

Przełożony

bp Jarosław Maria Jan Opala

Liczba członków

34

Strona internetowa

Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów (właściwie Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania, popularna nazwa mariawici) – wspólnota kapłanów, założona na początku XX wieku przez Feliksę Marię Franciszkę Kozłowską. Przełożonym Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów jest obecnie bp Jarosław Maria Jan Opala.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

2 sierpnia 1893 Feliksa Kozłowska miała otrzymać objawienie Dzieła Wielkiego Miłosierdzia. Jezus Chrystus miał jej nakazać założenie Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania. Do zgromadzenia wstępowali księża – przede wszystkim wychowankowie carskiej Akademii Teologicznej w Petersburgu – pragnący rzetelnie wypełniać swe powołanie kapłańskie. Pierwszym przełożonym zgromadzenia został ksiądz Kazimierz Przyjemski. Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów istniało do 1903 w ukryciu, kiedy zadecydowano, że konieczne jest oficjalne powiadomienie hierarchii kościelnej.

6 sierpnia 1903 odbyła się w Watykanie kapituła mariawitów, na której liderem zgromadzenia został Jan Maria Michał Kowalski. 13 sierpnia 1903 papież Pius X przyjął na audiencji kapłanów mariawitów. Złożono wówczas prośbę o legalizację Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, dołączając opis objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia i krótką historię zgromadzenia. Po analizie dokumentów Watykańska Kongregacja Inkwizycji 31 sierpnia 1904 nakazała skasowanie zgromadzenia mariawickiego. 5 kwietnia 1906 Pius X wydał encyklikę Tribus circiter, która rozwiała wszelkie nadzieje kapłanów mariawitów na zmianę stanowiska Watykanu w sprawie Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów.

Wykluczenie z Kościoła rzymskokatolickiego spowodowało konieczność utworzenia przez duchowieństwo i wiernych nowej organizacji kościelnej. 10 października 1907 odbyła się pierwsza Kapituła Generalna Kapłanów Mariawitów, w wyniku której powstał Kościół Starokatolicki Mariawitów. Do dziś wszyscy jego kapłani należą jednocześnie do zgromadzenia.

Cele i zadania

[edytuj | edytuj kod]

Celem Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania jest szerzenie czci dla Przenajświętszego Sakramentu i wzywanie pomocy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, będących ostatnim ratunkiem dla świata ginącego w grzechach, oraz głoszenie treści zawartych w Dziele Wielkiego Miłosierdzia. Zakonnicy prowadzą parafie, domy parafialne i ośrodki kulturalno-oświatowe. Mariawitów nie obowiązuje celibat.

Habit Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów nawiązuje do historii zgromadzenia, jak i duchowości, w której wzrastają jego członkowie. Kolor habitu – szary, popielaty, został zaczerpnięty od szaty pokutnej św. Franciszka z Asyżu, który był założycielem wszystkich gałęzi franciszkańskich.

Strój duchowieństwa mariawickiego (biskup, kapłan i diakon)

Zasadniczą część habitu stanowi tunika, a ściślej sutanna. Tunika mariawicka jest bowiem szyta według kroju diecezjalnej sutanny rzymskokatolickiej z tą jednak różnicą, że nie posiada na zewnątrz drobnych guzików. Kapłani mariawici, w przeciwieństwie do większości zgromadzeń opartych na pierwszej regule św. Franciszka, nie mieli bowiem prowadzić życia wspólnego w klasztorach, ale życie cenobickie w poszczególnych placówkach duszpasterskich, czyli tak jak czyni to duchowieństwo diecezjalne. Ponadto zachowanie sutanny zamiast prostej tuniki wskazywało na to, iż wszyscy pierwsi kapłani mariawici rekrutowali się z kleru diecezjalnego. Sutanna zakończona jest od góry koloratką, taką samą, jak mają redemptoryści.

Sutanna przepasana jest paskiem, podobnie jak habit u większości zgromadzeń franciszkańskich. Na pasku zawiązane są cztery węzły, które odpowiadają czterem ślubom zakonnym.

Zgromadzenie w Kościele Katolickim Mariawitów

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1935–2010 istniało odrębne Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów z siedzibą w Felicjanowie, wchodzące w skład Kościoła Katolickiego Mariawitów. Ostatni kapłan z tego Zgromadzenia, Józef Maria Polikarp Zaborek, zmarł 17 stycznia 2010.

Dane teleadresowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania
  • ul. Kazimierza Wielkiego 27
  • 09-400 Płock

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]