Mieczysław Gągorowski
podporucznik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
24 października 1952 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1942 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
powstanie warszawskie, |
Mieczysław Gągorowski, ps. „Mietek” (ur. 1 stycznia 1922, zm. 24 października 1952 w Warszawie) – ppor. NOW/AK, jeniec oflagów.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne życie
[edytuj | edytuj kod]Syn Józefa i Jadwigi z Dolmanów. W 1940 zdał maturę w Liceum im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie[1].
Konspiracja
[edytuj | edytuj kod]Praca w konspiracji SN od lutego 1940 na tajnych kompletach nauczania. Od 1942 w NOW/AK. Uczestnik powstania warszawskiego, walczył na Woli, Starówce i w Śródmieściu w Zgrupowaniu AK mjr. Bartkiewicza[2]. Po kapitulacji powstania więzień oflagów w Bergen-Belsen i Lubece. W styczniu 1946 powrót do kraju przez „zieloną granicę”, kontynuacja pracy w konspiracji w komórce mikro-foto przy prezydium SN.
Aresztowanie, śmierć
[edytuj | edytuj kod]Aresztowany w kwietniu 1946 i skazany na 6 lat więzienia, zwolniony w 1949 na mocy amnestii. W 1951 wznowił działalność konspiracyjną w tzw. Punkcie Informacyjnym podlegającym Radzie Politycznej SN na emigracji. Aresztowany ponownie 28.11.1951 i skazany na karę śmierci. Rozprawa odbyła się 25 kwietnia przed WSR w Warszawie. Na ławie oskarżonych zasiedli także Adam Mirecki, Władysław Lisiecki, Aniela Gliniak i Sylwester Szok. Sąd w składzie: przewodniczący – ppłk Mieczysław Widaj, sędziowie – kpt. Jerzy Drohomirecki, por. Jan Paramonow, prokurator wojskowy – mjr Mieczysław Bogucki.
Sentencja wyroku: „...skorzystawszy w 1949 r. z dobrodziejstwa amnestii, po wyjściu z więzienia powraca na drogę zbrodniczej działalności przeciw Polsce Ludowej. Wykazał, że żadne środki natury represyjno-wychowawczej nie są w możności odwieść go od drogi walki z ustrojem Państwa Polskiego i dlatego jedyną karą dla skazanego jest kara śmierci”.
9 lipca 1952 NSW utrzymał wyrok w mocy, a decyzją z 17 października prezydent Bierut nie skorzystał z prawa łaski[3]. Wyrok wykonano 24 października 1952 w Więzieniu Mokotowskim przez rozstrzelanie wraz z W. Lisieckim i A. Mireckim. Grób symboliczny znajduje się w Kwaterze na Łączce Cmentarza Wojskowego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ I-sze Miejskie Gimnazjum i Liceum Męskie im. Gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie, Sygnatura: 72/2093/0/29. [dostęp 2009-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Lista żołnierzy Zgrupowania AK mjr. Bartkiewicza, na podstawie: Maciej Kledzik, „Zgrupowanie AK mjr Bartkiewicza”, wyd. 2002 r. [dostęp 2009-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-12)].
- ↑ Krzysztof Kaczmarski, Saga Rodu Mireckich, Biuletyn IPN, nr 8-9/2007, s. 137-153, IPN Rzeszów. na podstawie: AIPN BU, 1021/99 (Sr 722/47), Akta w sprawie przeciwko Adamowi Mireckiemu; ibidem, 944/139 (Sr 291/52), Akta w sprawie przeciwko Adamowi Mireckiemu, Władysławowi Lisieckiemu, Mieczysławowi Gągorowskiemu, Anieli Gliniak i Sylwestrowi Szokowi; ibidem, 01236/1337, Akta operacyjne dotyczące Adama Mireckiego i innych (mf 2093/3); ibidem, 0330/30, Akta operacyjne dotyczące Adama Mireckiego i innych, t. 1–3; AIPN Rz, 061/67, Akta operacyjne dotyczące Adama Mireckiego.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Żaryn: Karta 291/52 indeksu represjonowanych Instytutu Pamięci Narodowej.
- Tadeusz Swat, Niewinnie Straceni 1945-56, Warszawa: Fundacja Ochrony Zabytków, 1991.
- T. Swat, Straceni w Więzieniu Mokotowskim.
- Absolwenci III Liceum Ogólnokształcącego im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie
- Amnestionowani przez władze komunistyczne w Polsce
- Członkowie konspiracyjnego Stronnictwa Narodowego
- Oficerowie Armii Krajowej
- Oficerowie Narodowej Organizacji Wojskowej
- Polskie ofiary represji stalinowskich stracone w Polsce Ludowej 1944–1956
- Powstańcy warszawscy
- Urodzeni w 1922
- Zmarli w 1952
- Żołnierze i działacze podziemia antykomunistycznego (1944–1956)
- Ludzie urodzeni w Warszawie